.. การันตี .. บทที่ 5 .. .. การันตี .. .. บทที่ 5 .. .. นิค นิการากัว .. “โชเฟอร์เพิ่งขับแท็กซี่หรือครับ” นิคสังเกตว่าโชเฟอร์ลังเลที่จะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา เหลียวมองป้ายบอกทางบ่อย ๆ “ที่จริง..” ทัพทักษ์จะเริ่มต้นอย่างไร “คงเพิ่งขับจริง ๆ นั่นแหละ เบาะยังใหม่อยู่เลย..” นิคตบเบาะหนังสีน้ำตาล “รถสวยนะ หอมด้วย” “ครับ..” ทัพทักษ์คิดว่าจะสวมรอยเป็นคนขับแท็กซี่ดีไหม เมื่อเช้าเป็นคนขับรถมาแล้วนี่นะ “ผมขับรถแกร็บ เพิ่งส่งผู้โดยสารเสร็จพอดีพบคุณนั่นละครับ ถนนหนทางยังไม่ค่อยชำนาญ คุณช่วยบอกทางให้ด้วย” แกร็บทัพทักษ์พาผู้โดยสารนิคมาจนถึงปากทางเข้าบ้านในที่สุด “ส่งผมแค่นี้ครับ กว่าจะถึงบ้านเป็นถนนดินขรุขระรถของคุณจะเสียหายได้” นิคเปิดประตูก้าวลงจากรถ “สวนมะพร้าวนี้น่าอยู่เหมือนกัน..” ทัพทักษ์ลงจากรถตามมา “บ้านอยู่อีกไกลไหมครับ?” “ไม่ไกลครับ โน่นไง !” นิคชี้มือไปทางบ้านหลังหนึ่ง “นั่งขับรถตั้งแต่เช้า..” ทัพทักษ์ผู้ไม่แน่ใจหัวใจของตัวเองเดินตามหนุ่มนิค “ยืดแข้งยืดขาเสียหน่อย ฮะ ๆ” หัวเราะแก้เขิน “ไปเที่ยวบ้านคุณนะครับ” “ด้าย..” นิคค่อนข้างงงกับโชเฟอร์แกร็บ สองหนุ่มเดินตามกันมาเงียบ ๆ หนุ่มนิคก้าวยาวไม่พูดอะไร ใจคิดห่วงพ่อ ทัพทักษ์นึกสงสัยตัวเองว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เดินตามหนุ่มที่เพิ่งรู้จักไม่ทันข้ามวัน “พ่อ..พ่อครับ !” นิคร้องเรียกพ่อขณะเดินขึ้นบันไดบ้าน เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากนายดอกรัก “พ่อ !” นิคถลันเข้าไปในห้อง..นายดอกรักนอนหลับตานิ่งอยู่กลางบ้าน “พ่อ..พ่อเป็นอะไร !” นิคคลำหน้าผากพ่อ “ตัวร้อนจี๋ ไม่รู้สึกตัวเลย พ่อเป็นอะไร พ่อ พ่อ!” นิคร้องเสีบงดัง “คุณ !” ทัพทักษ์วิ่งขึ้นบนบ้านทันทีที่ได้ยินเสียงร้อง “คุณแกร็บช่วยด้วย ช่วยพ่อผมหน่อย ช่วยพาไปโรงพยาบาลหน่อยครับ..” นิคทิ้งร่างพ่อให้อยู่ในวงแขนของหนุ่มแกร็บแล้วหันไปเปิดลิ้นชักขั้นวางของ สักครู่จึงวิ่งลงบันไดตามหนุ่มแกร็บที่อุ้มพ่อของเขาเดินลิ่วไปที่รถ “ผมหาบัตรทองของพ่อพบแล้ว” นิคชูบัตรทองให้หนุ่มแกร็บดูหลังจากพากันช่วยพยุงนายดอกรักเข้ารถเรียบร้อย ..... “โรงพยาบาลนี้ครับ..” นิคชี้มือไปที่โรงพยาบาลข้างหน้า “ครับ” หนุ่มแกร็บขับรถผ่านทางเข้าของโรงพยาบาล “อ้าว ! ทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ ผมและพ่อเคยมารักษาที่โรงพยาบาลนี้ด้วยบัตรทอง ไม่เสียเงิน” “คงต้องรอคิวนาน ไปที่โรงพยาบาลเอกชนดีกว่า เวลาไม่คอยท่า คุณพ่ออาจได้รับอันตรายได้นะครับ” ทัพทักษ์พาพ่อของนิคไปที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ทำการรักษาทันทีทันใดจนพ้นขีดอันตราย ย้ายเข้าห้องพักผู้ป่วย “ผมควรต้องทำอย่างไร..” นิคมึนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก “ผมชื่อทัพทักษ์..” ทัพทักษ์ตัดสินใจพูดความจริง “ผมไม่ได้ขับแกร็บอย่างที่เข้าใจ ผมพบคุณยืนหน้ามึนอยู่ข้างถนนจึงชะลอรถเข้าไปและคุณเข้าใจผิดว่าคือแท็กซี่” “ผมชื่อนิค..” อดยิ้มไม่ได้กับชื่อเต็มของเขา “นิการากัว” “คุณหมอบอกว่าคุณพ่อต้องแอดมิดสักสองสามวันเพื่อทำการตรวจละเอียดเกี่ยวกับสภาวะหัวใจของท่าน..ฮะ ๆ” ทัพทักษ์หลุดเก็กผู้ใหญ่หัวเราะออกมา “หัวเราะอะไร?” นิคเสียงห้วน ลืมเกรงใจกับสิ่งดี ๆ ที่ทัพทักษ์มอบให้ “นิการากัว..ฮะ ๆ ฮา ๆ” . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
