..สัญชาตญาณรัก บทที่ 2.. สัญชาตญาณรัก บทที่ 2 บทที่ 2 “โครม !” “เสียงอะไร?” ฉันอุทานด้วยความสงสัย “เฮงมั้งขะ” พลอย..เด็กพม่าทำงานบ้านตอบเสียงต่ำ “นู่ขึ้นไปดูให้” พลอยล้างคราบปลาทูที่กำลังแกะอยู่ “ไอ้จบคงต้องอยู่โรงพยาบาลอีกหลายวัน” น้องสาวเพิ่งกลับจากไปเยี่ยมจบแต่เช้ามืด จบคือชื่อแมวที่น้องสาวคิดว่าจะเลี้ยงเป็นรายสุดท้าย แต่ก็มีตามอีกมาเรื่อยๆ เฮงมาที่หลังจบแต่มีชื่อติดมาอยู่แล้ว มาจากน้องสาวอีกคน..แม่ของเฮงมีลูกหลายตัวอยู่บริเวณบ้านและมีหมาแอบเข้ามากัด เฮงจึงถูกส่งมาที่นี่ “ไอ่เฮง !..ไอ่เฮง !” เสียงพลอยลงมาตามขั้นบันได..พลันเฮงก็กระโจนพลุงลงมาข้างล่าง “ประตู ! ปิดประตู !” น้องสาวร้องเสียงหลง รี ช่างจัดดอกไม้รีบวิ่งไปปิดประตูด้านข้างและด้านหน้า ส่วนด้านหลังที่ใกล้บันไดน้องสาวปิดไว้ทันเฮงวิ่งออกไป “ยูไหน เฮงยูไหน” พลอยหน้าตาตื่น “อยู่ !“ เสียงเน้นเหมือนมีอารมณ์บางอย่างซ่อนอยู่ “ยังไม่ได้ออกไปไหนหรอกคุณเฮงของเธอน่ะ” น้องสาวมองค้อนพร้อมอมยิ้ม “นู่จับเองขะ” พลอยเดินต้อนเฮง “มาหาพี่นะ” สักพักพลอยก็อุ้มเฮงขึ้นบ้าน “พลอยมันบ๊องนะ รักเข้าไปได้ยังไงสุดแสนจะเกเร ค่อนข้างจะอันธพาล..ฮึ ! ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นอกจากสมาชิกในแก๊งค์” “ความรักไม่มีใครกำหนด ห้ามกันไม่ได้ หาไม่ได้ง่ายๆ ด้วย ถ้าเขาจะมา จะมี ก็มีเองแทบไม่ทันตั้งตัว” รียิ้มกับดอกไม้ “ดูหนูสิ นั่งอยู่ตรงนี้ยี่สิบปีได้แล้วไม่เห็นมีใครสนใจ” เอามือปิดหน้า “อิ อิ ออกจะสวย” “ยกเว้นไม่ยอมไปทำฟันสักที..” ฉันอดแซวกึ่งให้ความรู้ “ถึงฟันจะหักซี่ด้านใน แต่ถ้าปล่อยไว้เฉยๆ ไม่ไปหาหมอ ฟันที่เหลืออยู่จะรวนเรและห่างจนเห็นได้ชัด” ชี้ไปที่ฟันรี “อุ๊ป !” หุบปากทันที “แหม ! คุณก้อ..” เสียงอู้อี้ “เฮงมันคงมีความสุขที่มีคนรัก เห็นคลอเคลียพลอยเช้าเย็น” “คนหาข้าวให้กินน่ะสิ อุ้มขึ้นอุ้มลงอีกตะหาก” น้องสาวรีบเสริม “บอกให้แค่เรียกเฉยๆ ก็ไม่ยอม ตัวเองนอนอยู่ชั้นห้าพอได้ยินเสียงเฮงร้องเป็นรีบลงมา” “ความรักค่ะ” เสียงรี “เห็นบอกว่าจะพากลับพม่าด้วย..เป็นเอามาก” “เขาบอกว่าแมวสีนี้ที่พม่าไม่มี” “ขืนอุ้มไปสิตำรวจจะได้จับ..ตัวเองก็ไม่มีพาสปอร์ต” “ชั้นเองก็ดูเหมือนจะโอ๋เฮงไปด้วย” ฉันเสริม “ได้ยินแว่วๆ อยู่นะว่าถ้าเฮงหายไปเขาจะไม่ทำงานที่นี่แล้วเพราะคงทำใจไม่ได้” “ความรัก !” ฉันดักคอ..พยักหน้าไปทางรีที่กำลังอ้าปาก.. 
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [