ความสดใสแห่งผืนป่าแม่วงก์ (หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติแม่วงก์ ที่มว.4(แม่เรวา)

จากตอนที่แล้ว ย่ายังไม่ได้เห็นนกยูง เพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้ค่อนข้างสายแล้ว

นกยูงจะปรากฎโฉมในตอนเช้ามืด และจะออกหากินในราวป่าซึ่งเป็นส่วนที่มืดและลึกเข้าไป

ย่าจึงทำใจตั้งแต่ครั้งแรกแล้วว่าคงไม่ได้ภาพนกยูงเป็นแน่แท้

มาลุ้นไปกับย่ากันว่าย่าจะได้ภาพนกยูงไหม


ตอนนี้ขอพาชมพันธุ์ไม้ไปก่อนยังคงอยู่ที่ ต้นน้ำ และบริเวณโดยรอบ

กล้วยบัวที่บ้านพัก





เฟินชนิดหนึ่ง ภาพนี้ให้ชื่อว่า"เขียวบนเขียว"





ที่นั่งพักผ่อนใกล้ต้นน้ำ





เก้าอีกรูปผีเสื้อ





หนูมิ้นท์พักเหนื่อย





มีบ้านพักแบบผ้าใบ ลายเลียนแบบธรรมชาติ





หรือจะเป็นแบบเท่ห์ๆ ระเบียงทำจากเถาวัลย์ขดสอดประสาน

ตัวบ้านทำด้วยไม้ไผ่ทุบแผ่ หลังคามุงจาก





ย่าจำได้สมัยมาเล่นพันทิปห้องต้นไม้ หัดถ่ายรูป แล้วมาโพสไว้ที่บอร์ด ได้ถ่ายเจ้าดอกมะละกอมาโพส

มีคนมาเม้นท์ว่า ถ่ายอะไรไม่ถ่ายถ่ายเจ้าดอกนี้มาทำไมไม่เห็นจะแปลกตรงไหน

มาวันนี้ย่าเห็นดอกมะละกอก็ยังจะถ่ายมาโพสอีก เพื่อระลึกความหลัง...ไง


"เกี่ยวพัน อิงอาศัย"





การถ่ายรูปธรรมชาติ บางครั้งเราไม่สามารถกำหนดได้ ว่าวันนี้ฉันจะถ่ายดอกนั้นดอกนี้

มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะได้ถ่ายอย่างใจนึก อย่างดอกว่านแสงอาทิตย์มันมีเวลาที่

จะผลิบานของมัน หากเราไปช้าเกินการก็จะได้ออกโรยๆเหมือนยังกับภาพนี้ มันก็เป็นเช่นนี้แล..





ความงดงามแห่งผืนป่า





พุ่งทะยาน พันรัดตระหวัดเกลียว เพื่อที่จะไปยังจุดหมาย คือท้องฟ้ากว้างใหญ่ สังเคราะห์แสง

เพื่อดำรงค์ชีวิต





ต้นไม้ใบหญ้า และมิติแห่งแสง





สองนรี





มวนแดง ลวดลายเหมือนคนใส่สูตร


---***----

ภาพที่ 1-14 อยู่ในพื้นที่หน่วยจัดการต้นน้ำขุนน้ำเย็นครับ

หน่วยจัดการต้นน้ำขุนน้ำเย็น เป็นพื้นที่ของหน่วยพิทักษ์ป่าแม่เรวา อช.แม่วงก์

ซึ่งอยู่ในเขตนครสวรรค์ ทำหน้าที่ปลูกป่าในแหล่งต้นน้ำครับ


จุดนี้ จะโดนน้ำท่วมทั้งหมด หากมีการสร้างเขื่อน

ส่วนมออีหืด เป็นแนวสันเขื่อนครับย่า


ชาลี BlueHill


ขอบคุณค่ะ





จากนั้นพวกเราไปยังเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติ ,จุดชมวิว มออีหืด

สงสัยจังว่าจะขึ้นไปถึงจุดชมวิว มออีหืดนี้มีระยะทางตามป้ายบอกว่า1 กิโล

คุณชาลีบอกว่าย่าไม่ต้องขึ้นไปหรอก ถ่ายต้นไม้ใบหญ้าแถวๆปากทางเอาก็แล้วกัน

เอ...กิโลเดียวมันไม่น่าจะกระไรนักนะ น่าจะไหว แต่ปรากฎว่าทางมันเดินลำบาก

ขลุขละมาก และเป็นทางค่อนข้างดิ่งสูง คุณนิด และคุณก๊อฟ หนูมิ้นท์ล่วงหน้าไปก่อน

พอถึงทางแยก มีตรงไปและเลี้ยวซ้าย ย่าโทรเช็คเส้นทางกับคุณนิด ก็ได้รับข้อมูลว่า

ย่าขึ้นไม่ไหวหรอก ขนาดนิดยังไม่ไหวเลย มิน่าถึงมีชื่อว่ามออีหืด คงมาจากคำว่าหืดขึ้นคอแน่ๆเลย





งั้นย่าเก็บภาพแถวๆนี้รอไปพลางๆดีกว่า หากต้องการชมภาพมุมสูงจากจุดชมวิว

เดี๋ยวย่าไปแฮฟภาพของสมาชิกมาให้ชมทีหลังนะ


"ป่าไผ่และไม้เต็งรัง"





และไม้สักซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยในป่าแห่งนี้





บนใบสัก





ใต้ใบ.... เจ้าหนอนสีสวยกำลังเล่นกายกรรมทิ้งตัวลงมา





กนกนารีสีฟ้า มีกอนี้ที่ออกสีฟ้าชัดกว่ากออื่นๆ เข้าใจว่าคงเป็นช่วงอายุของมัน





ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวอันเลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

เปล่าว่าใครหนา.. เห็นแล้วคิดถึงโคลงบทนี้จริงๆนะ





ย่านลิเภา มีแซมให้เห็นทั่วไปในผืนป่า





ดอกเข้าพรรษาดอกขาว เสียดายว่าดอกยังตูมอยู่ จึงเห็นเหมือนเป็นเส้นด้ายเล็กๆ

เห็นแล้วคิดถึงคราวเคยไปถ่ายรูปงานตักบาตรดอกไม้ที่สระบุรี มีดอกเข้าพรรษาอยู่หลายสี


ส่วนใหญ่จะเห็นเป็นสีเหลืองมากสุด ตามด้วยม่วง,ขาว, หลังๆมีดอกกระเจียวมา

ร่วมเป็นดอกไม้ใส่บาตรด้วย





ร่วงหล่น





เปราะป่าจะมีขึ้นอยู่เต็มไปหมดทั่วทั้งผืนป่า





จะรออยู่กลางทางแมลงรุมสกรัมเสียจนน่วม สู้เดินออกไปรอที่รถดีกว่า





หาใบแปลกๆแถวนั้นถ่าย เจ้าตัวนี้หลังๆเห็นมีปลูกประดับสวนกันบ้างแล้ว

ใบลวดลายสะดุดตาสีเขียวอมเทา





ยอดอ่อน





ดอกสาบเสือ ในมุมมองเลนส์คิด





สำรวจมาทั้งวันแล้วเราก็เข้าที่พักในตอนเย็น ซึ่งคุณชาลีได้จองไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

"เรวาริวเวอร์วิลล์" อยู่ปากทางเข้าหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติแม่วงก์ ที่มว.4(แม่เรวา)

กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช


อาบน้ำ ทานอาหารจับกลุ่มสนทนา คุณรันโชว์รูปนกยูงบนต้นไม้ให้ย่าดู น่าตื่นเต้นมากย่า

เพิ่งทราบว่านกยูงป่ามันขึ้นไปนอนบนต้นไม้ พรุ่งนี้เราจะตื่นกันแต่เช้า เพื่อคอยดูนกยูง

บนต้นไม้ถลาบินลงมาหากินที่ราวป่ากัน





เช้าแล้ว เมื่อคืนออกอาการนอนไม่หลับ สงสัยคงตื่นเต้นที่จะได้เห็นนกยูงถลาบินเป็นแน่แท้

เตรียมอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ แล้วก็นอนต่ออีกสักนิดเพราะฟ้ายังมืดอยู่


พอฟ้าเริ่มสาง ป้ารุเรียกย่าไปดูนกยูงกัน พวกเรามาที่ลานระเบียงชมวิว ต้นยางสูงตระหง่าน

น่าจะสูงถึงเกือบ 20 เมตรได้กระมัง มีนกยูงหลับอยู่บนต้นไม้นั้นประมาณ 10 ตัว

(ตามคำบอกเล่าของเพื่อนสมาชิก)


มองไปอย่างนี้ไม่เห็นตัวนกยูงหรอกค่ะ ต้องมีกล้องส่องทางไกล

แต่เราก็สามารถเห็นตอนมันโผบินลงมาด้วยกิ่งใบที่ไหวยวบ ย่าเห็นอยู่ 3ตัว โผบินตามติดกัน

ลงมาเป็นเงาดิ่งหายไปในกรอบกิ่งใบที่หนาทึบ เพื่อนๆเห็น 4 ตัวมั่ง 5 ตัวมั่ง


นับเป็นวินาทีระทึกสำหรับย่าจริงๆ ถึงแม้จะถ่ายไม่ได้ ได้เห็นก็ยังดี ประทับใจมากค่ะ


ย่าเชยมากเลยนึกอยู่เสมอว่านกยูงมันบินได้แค่เตี้ยๆ ไม่นึกว่ามันจะบินได้สูงขนาดนี้

แถมขึ้นไปหลับนอนบนต้นไม้สูงใหญ่อีก เป็นความรู้ใหม่สำหรับย่าจริงๆ





เมื่อคะเนว่ามันคงลงมาหมดแล้วพวกเราจึงเคลื่อนพลไปยังลานนกยูงกัน


คุณนิดตั้งกล้องถ่ายวีดีโอ และภาพนิ่งอยู่แล้ว ย่าตามไปถ่ายบ้างแต่ไม่มีขาตั้งกล้อง

ในสภาพแสงที่มืดสลัว ถ่ายมากี่ทีก็เบลอ (เข้าใกล้ไม่ได้ค่ะ ต้องเงียบที่สุดและปักหลักอยู่ห่างๆ)

จนย่าถอดใจแล้วหันหลังกลับจะไปหาแมลง ดอกหญ้าจิ๋วๆถ่ายดีกว่า

พลันสายตาเหลือบไปเห็นนกยูงตัวนี้คงเพิ่งลงมาจากต้นไม้กำลังวิ่งข้ามถนน

เพื่อที่จะไปยังราวป่าสมทบกับเพื่อนๆของมัน เลยยิงภาพไว้ได้

ภาพมืดมากเอามาครอปและปรับสว่างอีกทีค่ะ





จากนั้นก็หาถ่ายแมลงที่พื้นดินปล่อยให้คุณนิดถ่ายนกยูงไปตามลำพัง





ดอกหญ้าจิ๋วสีม่วง มันไม่ถึงกับจิ๋วมากจึงถ่ายด้วยเลนส์คิดธรรมดาได้





ผืนป่าหลากหลาย สัตว์ป่ามากมาย ป่าไม้ยั่งยืน


คำขวัญตรงพระบรมฉายาลักษณ์ ตรงจุดที่นกยูงวิ่งผ่านไปเมื่อกี้





ลาก่อนหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติแม่วงก์ ที่มว.4(แม่เรวา)

กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช


เหล่าสมาชิก ตะโกนเรียกให้ย่าขึ้นรถ เราจะไปกันต่อที่ห้วยขาแข้งกันค่ะ








ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 08 มิถุนายน 2555 Last Update : 8 มิถุนายน 2555 19:38:22 น. Counter : 5638 Pageviews.		8 comments
Share Tweet