+++ ก า ร เ ดิ น ท า ง ข อ ง แ ม ล ง วั น +++ ณ กองขยะหน้าปากซอยของชุมชนแออัดเล็กๆแห่งหนึ่ง เฮ้ย! ทำไมเดือนนี้อากาศมันร้อนจังวะ อ้าว นี่มันหน้าอะไร หน้าร้อนโว้ย มันก็ต้องร้อนสิวะ ถามแปลกๆ เออว่ะ ถึงว่า เจ๊ไข่แกเอาเศษหมูมาให้เรามากขึ้นกว่าเดือนก่อนๆตั้งเยอะ แล้วไม่ดีรึไง มันก็ดี แต่ข้าเบื่อแล้วว่ะ เอ็งไม่เบื่อบ้างรึไง กิน ดม อยู่ได้แต่กับของเดิมๆ แล้วเอ็งจะให้ทำยังไง ญาติพี่น้องข้าก็อยู่ที่นี่กันมากี่รุ่นแล้ว จะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น มันก็กะไรอยู่ เอ็งนี่ดีนะ ที่ยังมีญาติพี่น้อง ข้าสิ ไม่มีใครเลย เอ็งก็อย่าคิดมากไปเลยน่า.. อย่างน้อยเอ็งก็ยังมีข้าเป็นเพื่อนไง อย่าลืมสิ เออว่ะ ขอบใจนะ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่จ๊อด พยายามเข้าไปในบ้านของเจ๊ไข่เพื่อสืบหาบางสิ่งบางอย่าง บางสิ่งที่จ๊อดเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร จ๊อดหวังเพียงว่าบางอย่างนั้นจะสามารถทำให้ชีวิตอันแสนน่าเบื่อหน่ายของจ๊อดเปลี่ยนไปได้ จ๊อดมักจะถามเขียดและใครๆอยู่เสมอว่า ทำไมบนโลกนี้ถึงได้มีสิ่งต่างๆที่แตกต่างไปจากตัวเรามากมายถึงเพียงนี้ ทำไมสิ่งมีชีวิตบนโลกต้องเกิดมาแตกต่างกัน มีการดำเนินชีวิตที่ไม่เหมือนกัน บางพวกบอกว่ามันเป็นวัฏจักร เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถเข้าใจและรับรู้ถึงสาเหตุความเป็นจริงได้ บางพวกก็ว่ามันเป็นปัญหาโลกแตกและพวกเขาก็ไม่มีวุฒิภาวะพอที่จะสามารถตอบได้ จ๊อดจึงพยายามค้นหาคำตอบมาตลอด และวันนี้เองที่จ๊อดค้นพบบางสิ่ง สิ่งที่คิดว่ามันจะสามารถให้คำตอบกับคำถามที่เขาสงสัยมาตลอดชีวิตได้ เฮ้ย ไอ้เขียด ข้าเจอแล้วโว้ย ข้าเจอแล้ว ฮู้ว์ เจออะไรของเอ็งวะ โวยวายเสียงดังไปได้ ก็เจอสิ่งที่จะให้คำตอบกับชีวิตของข้าได้แล้วน่ะสิ อะไรของเอ็งอีกล่ะ เห็นหามาเป็นชาติจนข้าคิดว่าเอ็งเลิกหาไปแล้วนะ ก็นี่ไง ที่นี่ไง ที่ที่ข้าจะค้นพบคำตอบทั้งหมด ไอ้ในใบปลิวเนี่ยนะ ที่เอ็งอยากจะไปนักหนา ใช่ ที่นี่แหละ เอ็งดูสิ มันแตกต่างจากบ้านเราขนาดไหน มีแต่สิ่งที่เราไม่เคยพบไม่เคยเห็นทั้งนั้น ข้าจะไปที่นั่น ไปตามหาความฝันของข้า ไปจากที่ที่น่าเบื่อหน่ายนี่สักที แล้วเอ็งจะไปยังไง เอ็งรู้เหรอว่ามันอยู่ที่ไหน ข้าก็จะบินไปเรื่อยๆ ไปตามแผนที่นี้ ไม่กี่วันก็คงถึงหรอกเอ็ง แล้วเอ็งจะไปกับใคร ไปตัวเดียวเนี่ยนะ ก็ถ้าไม่มีใครไปเป็นเพื่อน ข้าก็คงต้องไปตัวเดียวนี่แหละ แล้วข้าจะปล่อยให้เอ็งไปตัวเดียวได้ยังไงล่ะ นั่นสิ ข้ารู้อยู่แล้วว่ายังไงเอ็งก็ต้องไปเป็นเพื่อนข้า ใช่ป่ะล่ะ เอ็งนี่มันจริงๆ เลยนะ งั้นข้าขอไปลาพ่อกะแม่ก่อนแล้วกัน อ้อ! แต่เอ็งต้องสัญญากับข้าก่อนว่า ถ้าเอ็งไปแล้วไม่ได้คำตอบในสิ่งที่เอ็งต้องการ เอ็งต้องรีบกลับทันทีเลยนะเว้ย เออๆ ข้ารู้แล้วน่า เอ็งรีบไปลาพ่อแม่เถอะ และแล้วการเดินทางของแมลงวันสองตัวก็ได้เริ่มต้นขึ้น จ๊อดและเขียดบินไปเรื่อยๆตามเส้นทางที่ได้บอกไว้ในแผนที่บนใบปลิว ผ่านคืนและวันจนทั้งสองเริ่มเหนื่อยล้า ทั้งสองจึงตัดสินใจไปหยุดพักที่บ้านหลังหนึ่ง พวกเขาตรงเข้าไปในครัวและก็ต้องตกใจเมื่อพบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งกินอุจจาระของตัวเองอยู่ เฮ้ย ! ไอ้เขียด เอ็งดูเด็กนั่นดิ มันทำอะไรของมันวะ เออว่ะ สงสัยมันจะไม่ปกติ มันกินของอย่างเดียวกะเราเลยว่ะ นั่นสิ ปกติพวกมนุษย์ มันจะไม่กินของพวกนี้เป็นอาหารนี่หว่า ขนาดของเสียของคนอื่น มันยังรังเกียจกันจะเป็นจะตาย แล้วมันนึกยังไงวะมากินของเสียของตัวเอง หรือว่าโลกมนุษย์ มันกลับตาลปัตรไปแล้ววะ เออ ว่ะ กรี๊ดดดดดดดด .. หยุดนะวิลลี่ ทำไมมานั่งกินขี้ตัวเองอย่างนี้ มันน่าอับอายที่สุด นังแหววอุ้มคุณวิลลี่ขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วเอาไปอาบน้ำทำความสะอาด เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวฉันจะพาไปออกงานกับฉันที่สมาคม เร็วๆด้วยล่ะ ฉันให้เวลาแค่ 10 นาทีเท่านั้นนะยะ เฮ้อ ข้าว่ายังไม่ทันไรก็เจออะไรแปลกๆเข้าให้แล้วว่ะ ข้าก็ว่างั้น ไปหาไรกินกันก่อนเหอะ หิวจะตายอยู่แล้ว ก็นี่ไง กองอยู่ตรงหน้าแล้ว เอ็งมองข้ามไปได้ยังไงวะ โคตรหอมเลย ขอข้าซัดก่อนละกันนะ เฮ้ยๆ ขอข้ามั่งดิ หลังจากอิ่มหนำกับอาหารมื้อเย็นแล้ว จ๊อดกับเขียดจึงตัดสินใจติดตามคุณนายเจ้าของบ้านกับเด็กน้อยเข้าไปในงานเลี้ยงของสมาคม ในงานนี้เต็มไปด้วยบรรดาผู้คนที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันตระการตา อะร้าอร่ามด้วยเครื่องเพชรที่ไม่สามารถนับมูลค่าได้ มีเด็กหญิงชายวิ่งกันไปมาในงานด้วยท่าทางสนุกสนาน และที่สำคัญก็คือ ที่นี่ มีอาหารมากมายกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วทั้งงาน ทำให้จ๊อดและเขียดรู้สึกตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก โห สุดยอดไปเลยว่ะไอ้จ๊อด อาหารทั้งนั้นเลย มีแต่ของดีๆด้วย อะไรจะโชคดีปานนี้วะเรา แต่ข้าว่า ถ้าจะให้ดีกว่านี้ต้องรออีกสักพักว่ะ รอให้คนมันกินเสร็จกันก่อนแล้วเราค่อยมาจัดการกันทีหลัง เออว่ะๆ ข้าเห็นด้วย งั้นตอนนี้เราไปบินดูรอบๆงานกันก่อนดีมะ เผื่อเอ็งจะได้คำตอบอะไรดีๆมาละลายความสงสัยของเอ็งได้บ้าง งั้นไปตรงนู้นดีกว่า ไปดูซิว่าสังคมของพวกมนุษย์แบบนี้ มันเป็นยังไงกัน เออ ไปดิๆ อ้าว สวัสดีค่ะคุณหญิงเพชรรัศมี อุ๊ยต๊ายตาย คุณหญิงแขฤจีนั่นเอง เป็นยังไงบ้างคะเนี่ย ไม่เจอกันตั้งนาน แหม ก็สบายดีอ่ะค่ะ พอดีเพิ่งกลับมาจากบอสตันเมื่อ 2 วันนี้เอง ตามคุณชัยวัฒน์เขาไปดูงานอ่ะค่ะ ก็เลยถือโอกาสไปช๊อปปิ้งซะเลย โฮะ โฮะ โฮะ อ้อเหรอคะ เดี๊ยนคิดว่ากลับไปเยี่ยมญาติพี่น้องที่หนองคายมาซะอีก โฮะ โฮะ โฮะ หึหึหึ เปล่าหรอกค่ะ ใครจะไปเหมือนคุณหญิงเพิ้ด เอ้ย ! คุณหญิงเพชรล่ะคะ ออกจะสำนึกรักบ้านเกิดซะขนาดนั้น เห็นว่ากลับไปเยี่ยมควายที่บ้านทุกปีเลยนี่ นี่ กรุณาอย่าเอาชื่อเก่าเดี๊ยนมาเรียกแบบนี้นะ เพราะถึงยังไงคุณก็ไม่ได้ต่างไปจากฉันซักเท่าไหร่หรอกค่ะ คุณหญิงแขดขมี อ๊าย . เธอ อ้าว สวัสดีค่ะคุณหญิงเพชร คุณหญิงแข นึกว่าจะไม่มางานของดิฉันซะแล้ว แหม งานของคุณหญิงจรัสพรทั้งที จะไม่มาได้ยังไงล่ะคะ ยังไงเดี๊ยนก็ต้องมาบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กๆอยู่แล้ว ใช่ค่ะ ดิฉันก็กะว่าจะบริจาคสัก 2 ล้าน เด็กๆจะได้มีอาหารกลางวันกินไปอีกนานๆเลยนะคะ เดี๊ยนก็เหมือนกันค่ะ เห็นเด็กพวกนี้แล้วสงส๊านนน สงสาร เทียบกะตาวิลลี่ลูกเดี๊ยนไม่ได้เลย วันๆได้กินแต่อาหารดีๆ นมนี่ยังต้องสั่งซื้อสดๆมาจากสวิสซ์เลยนะคะ เดี๊ยนเองก็อยากให้ลูกได้แต่สิ่งที่ดีที่สุดอ่ะค่ะ โฮะ โฮะ โฮะ โอ้ เหรอคะ แล้วนี่พาแกมาด้วยรึเปล่าล่ะคะ จะได้แนะนำให้รู้จักกันกับหนูหวาน จะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน มาสิคะ มา ดิฉันปล่อยให้แกไปเล่นกับพวกเด็กๆที่มาจากสมาคมน่ะค่ะ เห็นว่าพวกเขาน่าสงสาร คงจะอยากได้เพื่อนที่มาจากอีกชนชั้นนึง ที่พวกเขาไม่เคยมีน่ะค่ะ เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนของเล่นกันบ้าง แหม คุณหญิงเพชรนี่ จิตใจงดงามจริงๆเลยนะคะ ขนาดให้ลูกของตัวเองเอาของเล่นเก่าๆไปแลกเปลี่ยนกับของเล่นใหม่ๆที่เด็กๆได้จากสมาคม เพื่อที่เด็กๆจะได้แลกเปลี่ยนความสนุกสนานกัน ฮิฮิฮิ ขอบคุณมากกกกก เลยนะคะ คุณหญิงแข ไม่ต้องชมกันขนาดนั้นก็ได้ ถ้างั้นดิฉันว่า เราไปดูเด็กๆเขาเล่นกันทางนู้นดีกว่ามั๊ยคะ ดิฉันจะได้ชวนหนูหวานไปด้วย ดีค่ะดี ไปกันเถอะค่ะ กรี๊ดดดดดดด . ฮือๆๆๆๆ เกิดอะไรขึ้นคะหนูหวาน บอกแม่ซิ หนูร้องไห้ทำไมลูก ก็เด็กคนนี้สิคะ เขาปาอุจจาระของเขาใส่หนูหวาน แล้วก็ละเลงหยิบกิน จนสกปรกเลอะเทอะไปหมดเลยค่ะ ฮือๆๆๆ ตายแล้ว !!! วิลลี่ ทำไมทำอย่างนี้ละ อ๊าย ยี้ สกปรกที่สุด นังแหววมาเอาออกไปเดี๋ยวนี้ กรี๊ดดดด . ณ กองขยะหน้าปากซอยของชุมชนแออัดเล็กๆแห่งหนึ่ง เฮ้ย ข้าขอถามอะไรเอ็งอย่างนึงดิ ถามไรวะ ทำไมเอ็งชื่อจ๊อดวะ แม่ข้าบอกว่าอยากให้ข้าชื่อเหมือนคน เผื่อว่าชาติหน้าข้าจะได้เกิดเป็นคน แล้วอย่างงี้ ข้าไม่ต้องเกิดมาเป็นเขียดหรอกหรอวะ เกิดมาเป็นอะไรก็ช่างมันเหอะ เอ็งก็รู้นี่ สุดท้ายมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย แมลงวันกินขี้ คนก็กินขี้ ไม่รู้ว่าเอาอะไรมาเป็นตัววัดความแตกต่าง สุดท้ายมันก็เหมือนกันนั่นแหละ ไปเหอะ ไปไหนวะ ไปหานมจากสวิสซ์กินกัน 
ลืมไป
ภาพเราน่ะ ไม่จำเป็นต้องตัดมาครึ่งเส้ยวหรอก เอาเต็มๆหน้าไปเลย จะได้แสดงความจริงใจกับพลโลกไงจ๊ะ อิอิ     โดย: GTW IP: 58.8.150.88 วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:20:35:41 น.
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วันนี้แอบมาดูบล็อคหนูกะปอม
โห
ไม่อยากเชื่อ
มีเรื่องน่าสนใจหลายเรื่อง
สมัยเป็นเด็กนักเรียนแววการเขียนยังไม่ค่อยชัดเจน
แต่พอมาถึงวันนี้
หนูกะปอมเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มภาคภูมิ