คิดถึง
รถกระบะสีขาวซึ่งถูกดัดแปลงให้เป็นร้านกาแฟขนาดย่อมชลอความเร็ว
และจอดสนิทข้างรั้วสีขาวของสนามหญ้าแห่งนั้น
หญิงสาววางมือจากภาพเจดีย์เก่าบนผืนผ้าใบเบื้องหน้าและมองมาทาง
ชายหนุ่มซึ่งกำลังจัดการแปลงร่างรถกระบะคันนั้นให้เป็นร้านกาแฟสด
ด้วยท่าทางคล่องแคล่ว กลิ่นกาแฟหอมๆลอยมาแตะจมูกทำให้หญิงสาว
รู้สึก"หิว" กาแฟขึ้นมาทันที จนต้องวางพู่กันลงกับจานสีก่อนที่จะมายืน
เข้าคิวรอซื้อกาแฟต่อจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติหลายคน

"ได้แล้วครับ คาปูชิโนสองแก้ว" ชายหนุ่มบอกนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นเป็น
ภาษาอังกฤษชัดถ้อยชัดคำ

"ถ้าดื่มหมดแล้ว มีถังขยะอยู่มุมโน้นนะครับหรือจะมาทิ้งที่นี่ก็ได้" ชาย
หนุ่มอธิบายและชี้ไปยังถังขยะที่อยู่ข้างรถและยิ้มให้เมื่อเห็นว่านักท่อง
เที่ยวทั้งสองพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

"คุณผู้หญิงรับอะไรครับ" เขายังคงถามเป็นภาษาอังกฤษเมื่อเห็นว่าหญิง
สาวตรงหน้านั้นมีผิวขาวจัดและหน้าตาส่อว่าคงมีเชื้อจีนอยู่ไม่น้อย

"ขอลาเต้ค่ะ "

คำตอบทำเอาชายหนุ่มหยุดชะงักไปก่อนจะพูดแก้เก้อ
"อ้าวคนไทยหรือครับนึกว่าฮ่องกงหรือใต้หวันเสียอีก"

"ค่ะ มีคนเข้าใจแบบคุณเยอะเลยค่ะ"

"คุณเป็นศิลปินหรือครับ" เขาถามและมองไปยังผืนผ้าใบที่เธอยังวาด
ไม่เสร็จ

"ทำนองนั้นค่ะ"

"ไม่เคยเห็นคุณที่นี่มาก่อน"

"ดิฉันย้ายไปเรื่อยๆน่ะค่ะ "

"ดีจังที่มีกาแฟ" เธอพูดยิ้มๆเมื่อได้กลิ่นกาแฟนมหอมฉุย

"ผมเองก็เพิ่งจะมาขายเหมือนกันครับ" เขาบอก

"เป็นคนขายกาแฟที่ภาษาอังกฤษดีมาก"

"ผมไปเรียนมัคคุเทศน์สมัครเล่นมาด้วยน่ะครับ" ชายหนุ่มตอบ

"ถ้าสนใจไกด์นำเที่ยวติดต่อได้นะครับ"

"แล้วไม่ต้องขายกาแฟหรือคะ"

"อันนี้อาชีพเสริมครับ" เขาพูดยิ้มๆ

"สงสาร ลูกค้าขาประจำคุณจัง เอ๊ะ ต้องไปแล้วค่ะ " หญิงสาวบอกเมื่อเห็น
ชาวต่างชาติสองคนยืนมองภาพที่เธอวาดไว้อย่างสนใจพร้อมกับจ่ายเงิน
ค่ากาแฟให้เขา ก่อนจะทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามหญิงสาวที่กำลังขายภาพ
เขียนที่เสร็จแล้วของเธอให้กับนักท่องเที่ยว

...............................................

กว่าที่หญิงสาวจะหาที่จอดสำหรับรถเก๋งคันเล็กของเธอได้และกลับมาที่
ร้านก๋วยเตี๋ยวขาไก่ชื่อดังประจำย่านนั้นได้ โต๊ะตัวสุดท้ายก็ถูกจับจองจน
เจ้าตัวต้องทำหน้ามุ่ย คุณยายเจ้าของร้านถึงกับขำเมื่อเห็นท่าทางของเธอ
ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งรอก๋วยเตี๋ยวอยู่ต้องหันมามองข้างหลัง

"อ้าว "ชายหนุ่มร้องทักเพราะจำได้ว่าเธอคือศิลปินสาวเมื่อช่วงเย็น

"นี่ผมนั่งโต๊ะจองของคุณหรือเปล่า" เขาถามเมื่อเห็นหน้ามุ่ยๆของเธอ

"เปล่าค่ะ แต่ขับรถผ่านมาเมื่อตะกี้เห็นมันยังว่างอยู่"

"อ้อ ช่วงหัวค่ำคนเยอะครับร้านนี้ ถ้าไม่รังเกียจขอผมนั่งด้วยคนนะ"
ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ

"ดิฉันต้องเป็นคนพูดต่างหาก" เธอบอกพร้อมทั้งนั่งลงและกล่าวคำขอบคุณ
ก่อนจะหันไปสั่งก๋วยเตี๋ยวและมองซ้ายมองขวาจนชายหนุ่มแปลกใจ

"คุณจะจองที่ให้ดิฉันสักประเดี๋ยวได้ไหมคะ"

"อ้อ ครับ " ชายหนุ่มตอบแบบงงๆ ในขณะที่หญิงสาวหยิบกล้องถ่ายรูป
ออกจากเป้ใบเล็กและเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อถ่ายรูปร้านจากมุมนั้น
มุมนี้จนพอใจ ก่อนที่จะวิ่งกลับมา

"ผมนึกว่าคุณเป็นจิตรกร ไม่นึกว่าจะเป็นช่างภาพด้วย" ชายหนุ่มถามเมื่อ
เธอนั่งลงอีกครั้ง

"เป็นหลายอย่างค่ะ เพื่อปากท้อง" เธอตอบยิ้มๆก่อนจะตักเครื่องปรุงใส่
ก๋วยเตี๋ยวในชามกระเบื้อง

"มัคคุเทศน์ยังขายกาแฟได้เลย" เธอพูดพลางหัวเราะ
ชายหนุ่มหัวเราะตามก่อนจะตอบ

"นั่นสิ สมัยนี้ต้องทำทุกอย่างจริงๆ"

"แล้วคุณจะอยู่ที่นี่นานไหม" เขาถามต่อ

"พรุ่งนี้อีกวันค่ะ"

"ตกลงคุณเป็นมัคคุเทศจริงๆหรือเปล่า" เธอถามต่อ

"อ้าว จริงสิคุณ ผมผ่านการอบรมแล้วนะ ถึงจะเป็นหลักสูตรเบื้องต้นก็
เถอะ" ชายหนุ่มตอบพร้อมทั้งหยิบบัตรประจำตัวมัคคุเทศส่งให้เธอ

"ค่านำเที่ยวแพงมั้ย"หญิงสาวถามก่อนจะจดชื่อเขาลงในสมุดโน้ตเล่มเล็ก

"กันไว้ก่อน เผื่อมีอะไร" เธอบอกเมื่อเห็นสายตาขำๆของเขา

"ไปกี่คน"

"คนเดียว" เธอตอบ

"สี่สิบ"

"หือ"

"สี่สิบ ค่าก๋วยเตี่ยว" ชายหนุ่มตอบก่อนจะพูดต่อ

"ผมกำลังเบื่อๆ ถ้าคุณยอมเลี้ยงมื้อนี้ผม ผมจะพาไปดู ไนท์ไลท์"

หญิงสาวหัวเราะ
"พูดจริงเหรอคะ"

"เอ้า จริงสิ" ชายหนุ่มตอบ

"แต่ค่าก๋วยเตี๋ยวยี่สิบเองนี่" เธอถาม

"ใจคอจะเลี้ยงผมแค่ชามเดียวหรือไง"

หญิงสาวหลุดขำแต่พยักหน้ายอมให้ชายหนุ่มสั่งก๋วยเตี๋ยวมาอีกชาม

..........................................

สถานที่ที่ชายหนุ่มมัคคุเทศฝึกหัดพาเธอมาคือสถานที่เดียวกับที่เธอมา
วาดรูปตอนเย็นนั่นเอง เพียงแต่กลางคืนมีการเปิดไฟสปอตไลท์ ทำให้เกิด
แสงเงาดูแปลกตา

"สวยไปอีกแบบ" เธอบอกก่อนจะพูดต่อ

"น่าเสียดายนะ ที่ถูกทิ้งร้าง"

"ร้างที่ไหนกันคุณ วัดพระศรีสรรเพชญ์นี่ออกจะดัง"

"ฉันหมายถึงไม่มีพระสงฆ์มาจำพรรษาต่างหาก เลยกลายเป็นวัดร้าง"

"ไม่ใช่หรอกคุณ" ชายหนุ่มพูดก่อนจะอธิบายต่อ

"วัดพระศรีสรรเพชณ์นี่เป็นวัดที่ถูกสร้างมาเพื่อเป็นวัดประจำพระราชวังใน
สมัยอยุธยาเป็นราชธานี เพื่อใช้ประกอบพิธีสำคัญต่างๆของบ้านเมือง
ก็เลยไม่มีพระสงฆ์จำพรรษาและเป็นต้นแบบของวัดของวัดพระศรีรัตน
ศาสดารามหรือวัดพระแก้วที่กรุงเทพนั่นละ ที่ไม่มีพระสงฆ์จำพรรษา
เหมือนกัน"

"อะไรคุณ " ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นสายตาทึ่งๆของหญิงสาว

"ไม่นึกว่ารู้ละเอียดนะเนี่ย"

"อ้าว"

"คุณช่วยฉันถ่ายรูปหน่อยนะ " หญิงสาวบอก พร้อมกับยื่นขาตั้งกล้องให้

"ตกลงคุณอยากได้คนนำเที่ยวหรือลูกมือกันแน่" ชายหนุ่มถาม

"ก็ทั้งสองอย่างนั่นล่ะค่ะ เอาล่ะ ทำงานกันดีกว่าให้คุ้มค่าก๋วยเตี๋ยวหน่อย"
หญิงสาวพูดยิ้มๆ ในขณะที่ชายหนุ่มแบกขาตั้งกล้องตามเธอไป

"ขากลับแวะไปดูตลาดเปิดท้ายหน่อยนะ"

"อยู่ใกล้ๆเกสท์เฮ้าส์ที่ฉันพักอยู่" เธอพูดต่อ

ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี ตกลงไม่รู้ว่าใครนำเที่ยวซะแล้วสิเขาคิด

..........................

"เลี้ยวซ้ายข้างหน้านะ" หญิงสาวบอกเมื่อชายหนุ่มขับรถพาเธอมาใกล้
สี่แยกไฟแดงใกล้กับตลาดที่เธอต้องการไป

"อ้าว คุณ! " หญิงสาวร้องเมื่อเห็นว่าเขาเลี้ยวมาอีกทาง

"จะไปไหนน่ะ เราต้องเลี้ยวซ้าย" เธอบอก

"ผมแยกขวาซ้ายไม่ออกน่ะ" ชายหนุ่มสารภาพเสียงอ่อยๆ

"ก็คุณบอกกระทันหันคิดไม่ทัน แต่เดี๋ยวเราวนกลับมาใหม่ได้"

"พิลึกคน" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองหน้าเขาและต้องหลุดขำเมื่อเห็นว่า
เขาทำหน้าเหมือนเด็กโดนครูดุ

"ยิ้มได้แล้ว โดนดุนิดเดียวเอง" หญิงสาวบอก ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาได้
ก่อนจะวนรถกลับมาและเลี้ยวไปในทางที่ถูกต้อง

ตลาดแห่งนั้นก็เหมือนกับตลาดนัดทั่วไปมีเสื้อผ้า อาหารและข้าวของเครื่อง
ใช้วางขายอยู่เต็มไปหมด รวมถึงเครื่องประดับและของที่ระลึกซึ่งหญิงสาว
เลือกซื้อติดมือมาสองสามชิ้น

"โรคแยกขวาซ้ายไม่ออกนี่เป็นมานานหรือยัง" เธอถาม

"ตั้งแต่เด็กแล้ว"

หญิงสาวมองที่ข้อมือของชายหนุ่มก่อนที่จะถามต่อ
"ไม่ใส่นาฬิกาล่ะ จะได้จำได้ว่าข้างที่ใส่นาฟิกาคือข้างไหน"

"ไม่ล่ะ หนัก ไม่ถนัดด้วย ผมดูเวลาจากนี่" เขาบอกพร้อมทั้งหยิบ
โทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

"คุณเป็นมัคคุเทศที่แปลกจริงๆล่ะ"เธอบอก

"มีแฟนหรือยัง" เธอถาม

"หือ" ชายหนุ่มทำตาโตเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะถาม

"ไม่ได้จะจีบหรอกน่า" หญิงสาวพูดต่อโดยที่สายตายังมองที่แผงขาย
เครื่องประดับ

"ยัง" ชายหนุ่มตอบ หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะจับมือชายหนุ่มขึ้นพลิก
ไปมา

"ขอดูวงนี้ค่ะ" เธอชี้บอกคนขายแหวนเงินที่แผงเครื่องประดับ ก่อนจะรับ
มาและสวมเข้าที่นิ้วนางของชายหนุ่ม

"เฮ้ย" ชายหนุ่มร้องด้วยความเขิน

"พอดีเลยเห็นมั้ย" หญิงสาวบอกพร้อมกับจับมือชายหนุ่มพลิกไปมา

"ทีนี้ก็จำไว้นะว่าข้างที่ใส่แหวนคือข้างซ้าย" เธอบอกพร้อมกับยักคิ้วให้
และหัวเราะเมื่อเห็นว่าใบหน้าชายหนุ่มนั้นแดงด้วยความเขิน

"กลับบ้านเองได้ใช่ไหม" เธอถาม

ชายหนุ่มพยักหน้า

"นี่มันถิ่นผมนะ" เขาบอก

"ขอบคุณนะคะสำหรับการนำเที่ยว" หญิงสาวพูดและโบกมือให้

ชายหนุ่มรู้สึกใจหายเมื่อรู้สึกว่าเธอกำลังจะจากไป
"แล้วผมจะได้เจอคุณอีกไหม" เขาตะโกนถามเมื่อเธอเดินห่างออกไป

"ไม่รู้สิ" เธอหันกลับมาตอบและโบกมือให้อีกครั้งก่อนที่จะหายไปกับ
ฝูงชนที่เดินไปมาในตลาดนัด
.......................................

ชายหนุ่มนั่งมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายนั้นและอดยิ้มไม่ได้ หญิงสาว
ที่เจอกันเพียงวันเดียว แต่กลับสร้างความอบอุ่นในใจและทำให้เขา
คิดถึงทุกครั้งที่มองแหวนวงนี้ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะอยู่ที่ไหนและเป็น
อย่างไร และ เธอจะคิดถึงเขาบ้างไหม..และเขา...จะได้พบเธออีกไหม..

นิตยสารท่องเที่ยวฉบับหนึ่งถูกวางลงบนโต๊ะ ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเอามือ
ลงและยิ้มแก้เขิน

"ขอบคุณครับ คุณวิไล" ชายหนุ่มบอกเลขานุการก่อนจะหยิบนิตยสาร
นั้นไปวางที่ชั้นด้านหลัง

"หัวหน้าจะไม่เปิดอ่านก่อนเหรอคะ" เลขานุการสาวบอกผู้จัดการบริษัท
นำเที่ยวของเธอ

"ไว้ ว่างๆก่อน" ชายหนุ่มบอกและทำท่ายุ่งกับงานแก้เขินเมื่อสังเกตว่า
เธอมองแหวนที่นิ้วของเขา

"ไม่รู้ว่าหัวหน้าไปเป็นแบบด้วย" เธอพูด

ชายหนุ่มเลิกคิ้วและมองหน้าเธอด้วยความแปลกใจ
"แบบอะไร"

"ก็รถกาแฟของหัวหน้าที่แอบไปขายทุกเย็นนั่นไงคะ มีอยู่ในหนังสือด้วย"
เธอบอก

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบนิตยสารฉบับนั้นขึ้นมาก่อนจะเปิดผ่านๆและ
มาหยุดที่หน้าหนึ่งซึ่งเป็นภาพเขียนสีน้ำสดใส
ภาพวาดนั้นเป็นภาพเจดีย์เก่าที่วัดพระศรีสรรเพชญ์ แต่ที่แปลกคือมีรูป
รถขายกาแฟของเขาจอดอยู่ใกล้ๆกับเจดีย์ด้วย ชายหนุ่มพยายามอ่าน
ชื่อของจิตรกรที่มุมขวาของรูปซึ่งเป็นเพียงตัวหนังสือเล็กๆ

"คิดถึง"

ความอบอุ่นแล่นเข้าสู่หัวใจของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและมากที่สุดเท่าที่
เขาเคยจำความได้

"คุณวิไล" เขาเรียกเลขาสาวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นจนเธอตกใจ

"คะ"

"คุณติดต่อบรรณาธิการแล้วขอเบอร์ติดต่อคนวาดภาพนี้ให้ผมด่วนเลยนะ"

เลขาสาวทำท่างงๆก่อนจะถามหัวหน้าของเธอ
"หัวหน้าจะทำอะไรหรือคะ"

"เปล่า"

"อ้าว"
"แล้วให้ติดต่อเรื่องอะไรคะ"

ชายหนุ่มยิ้มเขินๆก่อนจะตอบ
"พอดีเธอเป็นเจ้าของแหวนน่ะ"

เลขานุการสาวอ้าปากหวอก่อนจะยิ้มให้และทำท่าเข้าใจ
"อ๋อ ค่ะ เดี๋ยววิไลติดต่อให้ด่วนเลยค่ะ" เลขาสาวพูดก่อนจะรีบเดินออก
ไปโทรศัพท์และแอบหันไปดูผู้จัดการหนุ่มที่นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว..........

................................................................................

กลิ่นกาแฟ



Create Date : 25 มกราคม 2551
Last Update : 25 มกราคม 2551 22:49:11 น.
Counter : 865 Pageviews.

37 comments
๏ ... มุขลูกเล่น ... ๏ นกโก๊ก
(21 มี.ค. 2567 13:19:48 น.)
ถนนสายนี้มัตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 : ติดเป็นนิสัย ตะลีกีปัส
(20 มี.ค. 2567 14:10:12 น.)
๏ ... ร่วมสมัย ... ๏ นกโก๊ก
(20 มี.ค. 2567 20:59:17 น.)
a day full of good vibes พุดดิ้งรสกาแฟ
(16 มี.ค. 2567 17:34:35 น.)
  
เฮ้ย ... อะไรกัน เล่นจบห้วน ๆ เลยเหรอ? เอามาให้อ่านต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ

กำลังซึ้งเลย จบตอนแล้วเหรอครับ? แล้วตอนต่อไปจะเอามาลงให้อ่านอีกเมื่อไหร่ครับ? แบบว่าใจร้อน อยากรู้ตอนต่อนะ ผมนั่งรอหน้าเครื่องคอมเลยได้ไหมครับ? อยากอ่านให้ถึงตอนจบครับ

+++++++++++++++++++++

จะบอกว่าพยายามตามหาคุณกลิ่นกาแฟมานานแล้ว ที่ผมลิงค์ไว้มันเข้าไม่ได้นะครับ เพิ่งได้เจอตอนอัพบล็อคใหม่เนี่ยเองครับ

จะบอกว่า ... ไอ้คอลัมน์แรกบนสุด เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากอ่านบรรทัดสุดท้ายของเรื่องในตอนนี้จบ เลยรีบเม้นท์ต่อว่าก่อนเลยครับ

ผมชอบนะครับ ผมชอบอ่านเรื่องรัก นิยายที่เกี่ยวกับรักที่สดใส เรื่องรักหวานแหวว ... อาจจะเป็นเพราะผมไม่มีความรักก็ได้ครับ ทุกครั้งที่อ่านเรื่องพวกนี้ เลยพยายามจินตนาการตามว่า ตัวผมเองเป็นพระเอกของเรื่อง เลยอ่านด้วยความรู้สึกที่อยากติดตามต่อให้จบแบบแฮบปี้แอนด์ดิ้งครับ

แต่ไม่รู้ว่าทำไม ... ทำไมผมเขียนเรื่องรักเหมือนแบบที่คนอื่นเขียนไม่ได้สักที พยายามเขียนหลายครั้งแล้วแต่ก็เขียนไม่ได้ ไม่สำเร็จสักครั้ง .... ต่างจากงานเขียนของคุณมาก ที่เขียนออกมาได้หวานแหว๋วและประทับใจมากครับ

ผมขออนุญาตเม้นท์ยาวสักนิดนะครับ เพราะผมเห็นว่ามันน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้เขียน ได้รับรู้ความรู้สึกและความคิดเห็นจากผู้อ่าน (ผมยังอยากให้เพื่อน ๆ อ่านงานเขียนของผมแล้วคอมเม้นท์วิจารณ์แบบนี้บ้างจังเลยครับ)

อิอิ

ปล.อย่าลืมมาบอกนะครับว่า ตอนต่อไปจะลงวันไหน?

อิอิ
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:23:30:57 น.
  
...
มีปัญหากับการแยกซ้าย-ขวา ง่ะ..อิอิ
โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 61.7.133.28 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:23:39:27 น.
  
ขอบคุณอาคุงกล่องครับ แหะๆ ถ้าคุณอาคุงกล่องไปอ่านคอมเม้นเพื่อนในงานแรกๆของผมง่ะ ทุกคนเม้นเหมือนกันหมดเลย ว่า เฮ้ย จบได้ไงฟะ ไม่ย้อมมมมม

ประมาณนี้เกือบทุกคนเลย 55+

ความจริงก็คือ ผมชอบที่จะเปิดปลายเรื่องไว้ แต่ไม่ถึงกับเป็น open end(ใช้ศัพท์ถูกไหมหว่า) เพราะฉากจบนั้น อยากให้คนอ่านได้จินตนาการต่อ ว่าจะเป็นยังไงน้า...ถ้า...

อย่างเรื่องนี้..จริงๆผมก็ไม่รู้ว่าคนขายกาแฟ จะเจอจิตรกรสาวอีกไหม.... อาจจะเจอ ... อาจไม่เจอ...แต่ที่แน่ๆ...อบอุ่น และมีความสุขในใจ... ประมาณนี้อ่ะ

ในหนังสือผม cafe d amour กรุ่นรักกลิ่นกาแฟ เป็นเรื่องปลายปิด (close end) ทุกเรื่อง เพราะคุณบอกอเค้าไม่ยอม แหะๆๆ ผมเลยต้องปิดให้ แต่ถ้าถามผม ผมว่าเปิดไว้หน่อยๆ มันมีเสน่ห์อ่ะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเลยครับ เดี๋ยวผมจะแวะไปเม้นมั่ง คุณอาคุงกล่องก็เขียนดีออกจำได้ รุ้สึกจะชื่อเรื่อง นางฟ้ามีจริงไหม เรื่องนั้นอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ

คุณสิงห์อมบ้วย..... เอาแบบในเรื่องดิ ซื้อเองก็ไม่ผิดกติกานะ แหะๆๆ (ล้อเล่นคร้าบ ล้อเล่น) คุณสิงห์อมบ้วยก็เป็นอีกคนที่มีผลงานน่ารักๆนะครับ ชอบๆๆ
โดย: นายกลิ่นเอง (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:11:02:45 น.
  
ก่อนอื่นขอ เก็บเข้า Friends'blog ก่อน...
นั่นสิ !!! จบได้ใจเลย...
กาลังน่าติดตามดันจบซะงั้น...
เนื้อหาเรื่องน่าสนใจดีครับ...แต่กระชากอารมณ์ผมได้แค่ช่วงหนึ่งตอน...ตัวเอกเห็นรูปในนิตยสาร...อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไรต่อ...ปล่อยให้คนอ่านคิดเอง...มันจะไม่เป็นการดีเท่าไรสำหรับการสร้างผลงานศิลป์ของเรานะครับ (แค่ความคิดเห็น)...
อีกอย่างหนึ่งก็คือ ผมอยากให้เรื่องมี Action มากกว่านี้อะครับ...อย่าปล่อยให้ผมจินตนาการเองเลย...อิอิ
ไม่ว่าจะอย่างไรที่คอมเม้นท์มาก็แค่อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร...ช่วยเขียนต่อเถอะครับ...แล้วจะแวะมาอ่าน
แล้วแวะไปเยี่ยมกันบ้างนะครับเพราะผมก็เขียนเรื่องสั้นเหมือนกัน...
โดย: ศิลป์ใจ (ศิลป์ใจ ) วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:14:53:21 น.
  
ขอลาเต้ซักแก้วสิคะ

แบบว่าพวกนางเอก

เห็นด้วยว่ามันสั้นไปหน่อย

แบบว่ากำลังเคลิ้มๆ อารรมณ์สะดุดเลย (แต่ก็นิดเดียว เป็นคุณกลิ่นนะเนี่ย เลยให้อภัย )
โดย: นางมาร (โยเกิตมะนาว ) วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:15:36:09 น.
  
หอมกลิ่นกาแฟจริงๆ ด้วย



โดย: ป้ามะลิกับลุงมะระ IP: 83.92.155.165 วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:7:26:49 น.
  
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะครับคุณ ศิลป์ใจ เดี๋ยวผมเจอสองคนนั่นแล้วจะมาต่อให้นะ

ดีจังคุณโยเกิตให้อภัยด้วย อิ อิ

ขอบคุณคุณป้ามะลิกับลุงมะระครับผม
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:8:07:23 น.
  
โอ้ขอแก้คำผิดหน่อยอ่ะ ตกลงไม่ใช่ open end แฮะ loose end อ่ะ ครับ แหะๆๆ พอดีไม่ได้จบอักษรนิ
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:15:07:57 น.
  
...ตามกลิ่นกาแฟมาค่ะ สนุกจัง ขอแอบอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อน๊า เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ...
โดย: G_LoVeLy วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:16:12:57 น.
  
กะว่าจะแวะมาเม้นท์ในนี้ด้วย แต่ไปสะดุดเม้นท์ ของ คุณอาคุงกล่อง เรื่องเขียนเรื่องรักเข้าให้ เพราะว่าผึ้งเองก็เขียนไปได้เหมือนกัน เพราะงั้นเลยชอบอ่านเรื่องรักที่คนอื่นเขียน ด้วยความอิจฉานิดๆ

โดย: รวยระรินกลิ่นชา IP: 203.154.148.66 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:18:45:03 น.
  
แหะๆ ขอบคุณคร้าบคุณ G_LoVeLy รวมๆแล้วเกือบสามสิบเรื่อง
ได้มังครับ แล้วก็ ในหนังสืออีกสิบสองเรื่องน้า(แอบโฆษณา แต่เค้าเก็บไปหมดยังหว่า)

หุๆๆๆ อย่างนี้ต้องหาประสบการณ์ครับคุณผึ้ง อิ อิ
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:21:04:03 น.
  
เขียนเรื่องได้่น่ารักดีค่ะ .. แหม .. ทำเอาอิจฉาตัวละครขึ้นมาตะหงิดๆ เลยล่ะค่ะ (^__^) ยิ่งตอนที่บอกว่าลงชื่อภาพว่า "คิดถึง" ยิ่งนึกออกเลยอ่ะค่ะ อารมณ์นั้น 555 (คือว่ายังไม่ได้อ่านชื่อเรื่อง มาอ่านเนื้อก่อน ;P)

อ้อ.. ขอบคุณที่ตามไปอ่านวิจารณ์ เอ้ย..รีวิว กรุ่นรัก..กลิ่นกาแฟ ด้วยนะคะ
โดย: เด็กหญิงแอน IP: 202.12.73.4 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:9:27:15 น.
  
แวะมาทักทายอีกที

เปลี่ยนจากหาประสบการณ์ เป็นดูจากประสบการณ์ คนอื่นน่าจะง่ายกว่าเยอะเลยนะคะ ฮ่า ฮ่า...แบบว่าไม่มีดวงแนวนี้

ปล.อัพบล็อคแล้วนะคะ
โดย: รวยระรินกลิ่นชา วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:13:25:56 น.
  
ขอบคุณเด็กหญิงแอนที่แวะมาครับ ขอให้ประสบความสำเร็จกับการสอบแอดมิดนะครับ

คุณผึ้ง ของอย่างนี้เค้าไม่พึ่งดวงกันหรอก มันต้องใช้กำลัง 55+
โดย: กลิ่นกาแฟ IP: 202.139.223.18 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:20:36 น.
  
สวัสดีค่ะคุณกลิ่น ไม่ได้แวะมานาน เป็นอย่างไรบ้างคะ

ถามทำไมก็ไม่รู้ เห็น ๆ อยู่ว่าอัพบลอคสบายดี

อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะ

เขินไปด้วยอีกต่างหาก...เขินทำไมไม่เข้าใจตัวเอง
น่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะคะ เรื่องคุณกลิ่นเนี่ย
และยังคงมีกลิ่นกาแฟหอม ๆ คลุกเคล้าไปด้วยเหมือนเคย
จะมีกรุ่นรักฯภาค 2 ออกมาอีกหรือเปล่าละคะ จะได้ตามต่อ

เรื่องรัก ๆ...ไม่รู้ทำไมนะคะ
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ
อ่านแล้วก็อยากอ่านอีกเสมอ ๆ
คงเพราะมันได้ยิ้ม ได้กรุ้มกริ่มหัวใจมั้งคะ

ตามไปอ่านเรื่องอื่นก่อนค่ะ
ดูท่าแฟน ๆ เยอะนะคะ
มาดามของคุณสบายดีมั้ยคะ
ขอให้วันจันทร์นี้เป็นวันที่ดีของคุณทั้งสองนะคะ
โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:23:01 น.
  
เอ้าๆๆๆ..
เมื่อไหร่จะมีเรื่องใหม่ซักทีล่ะค้า.....
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:02:36 น.
  
ขอบคุณคุณนางสาวดุ่บดั่บครับ ความจริงเรื่องรักเป็นเรืองง่ายๆ แต่เราชอบไป
สร้างเงื่อนไขให้มันร้อยแปดพันเก้า...ว่ารักแล้วจะต้อง...อย่างนั้น อย่างนี้

ผมมองว่ารักเหมือนสายลม มีทั้งหนาว ทั้งอบอุ่น บางทีหอบละอองฝนมาด้วย
สูดลมหายใจลึกๆ รับเอาสายลมเข้าไปแล้วรู้สึกว่าหัวใจพองโต...

เอาไปแปะแล้วนะครับคุณโยเกิต(แหม น่าไปสมัครงานเป็นบรรณาธิการ นะ)
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:14:19 น.
  
มาเยี่ยมยามเช้าครับ
โดย: นายแจม วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:17:43 น.
  
555
คุณกลิ่น ไม่ถนัดทวงต้นฉบับอ่ะ ถนัดแต่ทวงหนี้
เดี๋ยวแว่บไปอ่านก่อนนะ
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:34:20 น.
  
ไม่เอาเรื่องใหม่มาลงในนี้เหรอคุณกลิ่น....
โดย: รวยระรินกลิ่นชา IP: 203.154.148.66 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:55:35 น.
  
ผมดื่มกาแฟวันละหลายแก้ว


คิดอยู่ว่าสักวันคงได้เขียนนิยายเกี่ยวกับกาแฟ

ไว้เขียนนิยายเป็น หาข้อมูลประกอบได้ และมีโครงเรื่องที่คิดว่าเข้าท่าละก็คงได้ลงมือ
โดย: นายแจม วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:09:39 น.
  
สวัสดียามเช้าด้วยครับคุณแจม(แม้จะบ่ายแล้วก้เถอะ)
ถ้าเป็นนิยายผมยังทำการบ้านไม่เพียงพอที่จะเขียนครับ
อยากจะลองอยู่เหมือนกัน ตอนนี้เลยได้เท่านี้ก่อนน่ะครับ

ง่าดีนะไม่ไปเป็นลูกหนี้คุณโยเกิตง่ะ เห็นตามต้นฉบับยังหนาวใจเลย 55+

เอามาลงแล้วนะครับคุณผึ้งแต่อยู่คนละหมวดง่ะ เราก็ว่าออกจะเศร้าทำไมหัวเราะ
กันหมดว้า....
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:46:18 น.
  
อ่านจบแบบอิ่มกาแฟ โดยไม่ได้ลุกไปไหนเลยนะคะนี่

ว่าแต่ว่า..ชอบเปิดปลายไว้แบบนี้
สักวัน จะมาลักเป็นแฟนฟิค (เขาเรียกอย่างงั้นใช่ไหม ที่แบบว่าเอาไปแต่งต่อเพราะชอบน่ะ)

อิอิ



โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.71.115 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:34:19 น.
  
55+ นั่นก็เป็นข้อดีอีกอย่างเลยครับ พอมาอ่านงานเก่าๆบางเรื่อง ก็อยากเขียนต่อบ้างเหมือนกัน แม้ว่าอารมณ์ตอนเขียนจะต่างกันไปบ้างก็เถอะ

นี่ก็เพิ่งไปเจอเรื่องดีๆจากห้องเฉลิมไทย อ่านแล้วอยาก จิ้ก มาเขียนต่อเหมือนกัน อิ อิ

ขอบคุณคุณสีน้ำฟ้าครับ
โดย: นายกลิ่นเอง (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:46:31 น.
  
คุณกลิ่น ตามไปอ่านแล้วนะคะ
แล้วทำไมถึงไม่แปะเรื่องใหม่ลงบล็อคล่ะ (อันนี้สงสัยอ่ะ)

เพราะทุกทีเวลามีเรื่องใหม่ ก็จะมาแปะลงไม่ใช่หรอคะ

แหมเที่ยวไปบอกใครๆว่าโยเกิตเป็นนักทวง อิอิ
กลัวเค้าจะไม่กล้าลงอีกอ่ะ 55
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:24:14 น.
  
อ่า แปะแล้วนะ แต่อยู่ในหมวดเรื่องขมๆไงครับคุณโยเกิตมนะนาว ท่าทางไคยดูบ้านผมจนครบทุกห้องแหงๆเลย มีความผิดนะนี่
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:21:42 น.
  
จ๊าก คุณกลิ่น เดี๋ยวนี้ดุนะคะ

ก็นึกว่าพอมีเรื่องใหม่ๆ มันจะอัพขึ้นมานี่

ไว้วันหลัง จะไปคุ้ยแคะ แกะเกา บ้านทุกๆมุมเลย 555
โดย: โยเกิตมะนาว IP: 203.113.50.9 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:02:36 น.
  
เพิ่งได้อ่านงานคุณกลิ่นฯ ทั้งในบล็อกและในถนนนักเขียน น่ารักมากๆ น่าจะส่งเรื่องไปให้สำนักพิมพ์พิจารณานะคะ
ขอแนะนำที่สนพ.แจ่มใสนะคะ เพาระเราก็ติดตามงานของแจ่มใสมานาน มีเล่มความรู้สึกดีที่เรียกว่ารักฉบับตัวเลข จะเป็นเล่มที่รวมนักเขียนรวมเรื่องสั้นๆ หลายเรื่องค่ะ
น่ารักๆ อย่างนี้ น่าจะได้ตีพิมพ์นะคะ
ลองส่งดูเผื่อจะได้ตังค์กินหนมค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
โดย: yoda IP: 161.246.1.32 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:42:47 น.
  
คุณโยเกิต หลงทางในบ้านผมป่าวง่ะ มีตั้งหลายห้องนิ บางห้องฝุ่นเขรอะเลย 555+


แหะๆ รวมเรื่องเล่มที่แล้วคุณบอกอก็เงียบหายไปเลยครับ ไม่รู้ว่าขายได้สักกี่เล่ม

อืมๆ เพื่อนๆในถนนนักเขียนก็น่าจะอยู่ที่แจ่มใสหลายคนนะ กลัวจะติดเรื่องอายุน่ะครับ ท่าจะอายุเกิน

ก็ว่าจะลองๆส่งไป สนพ ดูเหมือนกันครับเผื่อได้ค่ากาแฟ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับคุณ yoda
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:47:32 น.
  
ตามมาอ่าน สุขจายยยยยยย
โดย: ข้าวโพด IP: 202.47.154.102 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:37:43 น.
  
ขอบคุณคร้าบคุณ ข้าวโพด
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:11:14:32 น.
  
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของฉันค่ะคุณกลิ่นกาแฟ
โดย: คนตัวดำ ผมหยิก IP: 125.25.190.190 วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:12:42:50 น.
  
โอ้ นายกลิ่นต้องขออวยพรย้อนหลังหนึ่งวันนะครับ

ขอให้ หญิงสาวน่ารักที่ใช้ ชื่อว่า คนตัวดำ ผมหยิก มีความสุข
มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ้มได้ทั้งปี เลยนะครับ
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:8:58:39 น.
  
อ่าน 2 รอบแล้ว เพราะจำไม่ได้ว่าอ่านไปหรือยังแต่ก็....น่ารักดี.....อ่านภาคต่อแล้วด้วย.....ทำงานเหนื่อยจนเมนท์ไม่ไหวแล้ว
โดย: mangotip IP: 118.173.239.244 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:23:50:06 น.
  
พักผ่อนเยอะๆนะครับคุณ mangotip สุขภาพและครอบครัว
มาเป็นลำดับแรกครับ นอกนั้นต้องเอาไว้เป็นเื่รื่องรองทั้งหมด
โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:10:28:15 น.
  
เธ‚เธญเธญเธ™เธธเธเธฒเธ•เธดเธ„เธฃเธฑเธš เน€เธœเธทเนˆเธญเธกเธตเธœเธนเน‰เธ—เธตเนˆเธชเธ™เนƒเธˆ เธ•เน‰เธญเธ‡เธเธฒเธฃเธ™เธณเธฃเธ–เธ—เธตเนˆเธšเน‰เธฒเธ™ เธกเธฒเธ”เธฑเธ”เนเธ›เธฅเธ‡เน€เธ›เน‡เธ™เธฃเธ–เธ‚เธฒเธขเธเธฒเนเธŸ เธ—เธฒเธ‡เธœเธกเธžเธฃเน‰เธญเธกเธšเธฃเธดเธเธฒเธฃเธ”เธฑเธ”เนเธ›เธฅเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธฃเธฑเธš เธฃเธ–เธ—เธธเธเธขเธตเนˆเธฎเน‰เธญ เธ—เธธเธเธฃเธธเนˆเธ™ เธ”เธฑเธ”เนเธ›เธฅเธ‡เธ‚เธฒเธขเธเธฒเนเธŸเน„เธ”เน‰ เธซเธกเธ”เธ„เธฃเธฑเธš เนƒเธซเน‰เธžเธญเธกเธตเน€เธ™เธทเน‰เธญเธ—เธตเนˆเธ—เธฒเธ‡เน€เธฃเธฒเธˆเธฑเธ”เนƒเธซเน‰เธ„เธฃเธฑเธš เธฃเธฒเธ„เธฒเธขเนˆเธญเธกเน€เธขเธฒเธงเนŒ เธชเธงเธขเน„เธ”เน‰เนƒเธˆ เธ”เธถเธ‡เธ”เธนเธ”เธฅเธนเธเธ„เน‰เธฒเน€เธกเธทเนˆเธญเธžเธšเน€เธซเน‡เธ™ เน€เธžเธดเนˆเธกเธขเธญเธ”เธ‚เธฒเธข เธ•เธดเธ”เธ•เนˆเธญ เธŠเนˆเธฒเธ‡เธ•เธนเธ™ 081-742-9473 เธซเธฃเธทเธญ 080-599-5119 เธฃเธฑเธšเธ—เธณเธ—เธฑเนˆเธงเธ›เธฃเธฐเน€เธ—เธจเธ„เธฃเธฑเธš เธ‡เธฒเธ™เน‚เธ„เธฃเธ‡เน€เธ›เน‡เธ™เธ‡เธฒเธ™เน„เธŸเน€เธšเธญเธฃเนŒเนเธฅเธฐเธ เธฒเธขเนƒเธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธ‡เธฒเธ™เน„เธกเน‰เธŠเธฑเน‰เธ™เธ”เธตเนเธšเธš Built-in and Knock Down เธ—เธ™เธ™เน‰เธณ เธ•เธดเธ”เธ•เนˆเธญเธกเธฒเธ™เธฐเธ„เธฃเธฑเธš.
โดย: toon-krub IP: 125.25.79.176 วันที่: 26 มกราคม 2552 เวลา:0:21:52 น.
  
follow me , my coffee car //www.roytawan.com/service/view.php?id=6520
โดย: กลิ่นกาแฟ IP: 125.25.37.91 วันที่: 13 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:59:22 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Coffeewriter.BlogGang.com

กลิ่นกาแฟครับ
Location :
ปราจีนบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

บทความทั้งหมด