แล้วคุณ.หาตัวเองเจอหรือยัง? ดึก ๆ คืนที่ผ่านมาได้มีโอกาสอ่านบทความดี ๆ เรื่องหนึ่ง รู้สึกจับใจ จนต้องขอเอามาแบ่งปัน จับใจจริง ๆ ครับ แบบนี้แหละครับความหวังอย่างหนึ่งในชีวิตของผม ลองอ่านดูครับ  ผมคิดว่าการค้นหาตัวเองให้พบไม่ใช่เรื่องง่าย บางคนใกล้ตายยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร เพราะติดอยู่กับความหลง หรือติดอยู่กับกระแส อะไรก็ตาม ขณะเดียวกัน ไม่มีงานไหนราบรื่น ไม่มีหรอกที่ตัวเราจะไม่เครียด หรือไม่มีความทุกข์ หรือไม่หงุดหงิด อยู่ที่ว่าแก้ไขให้ดีขึ้นได้ไหม ถึงจะไม่ได้ทั้งหมด แต่อย่าเลวลงก็เท่านั้นเอง นั่นคือ การดำรงชีวิตอยู่ จนเมื่อผมเข้าสู่วงการภาพยนตร์ ได้ไปถ่ายหนังตามสถานที่ต่างๆ จึงค้นพบว่าจริงๆ แล้วตัวเองชอบทำ งานอิสระและไม่จำเจ ไม่มีเวลาทำงานตายตัว และไม่เครียด คนในกองถ่ายเป็นเพื่อนกันหมด ตั้งแต่นั้นผมก็ติดอยู่กับงานแสดงมาตลอด ซึ่งไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตามเราต้องทำตัวให้อยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ไม่ใช่อยู่ได้ด้วยการเอาตัวรอด เพราะการเอาตัวรอดไม่ใช่วิถีทางที่ถูกต้องกับทุกอย่าง แต่ด้วยการรักษา และเคารพมารยาทในการอยู่ร่วมสังคมการทำงาน กับเพื่อนร่วมงานไม่แบ่งชั้นวรรณะ ทุกคนมีความสำคัญในการทำงานเหมือนๆ กัน เพียงแต่รับผิดชอบหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง รวมทั้งการจัดระเบียบวินัยให้กับชีวิต ไม่ใช่รับผิดชอบในการทำงานดี แต่ไม่ดูแลตัวเอง ในเมื่อพ่อแม่ให้ ร่างกายมา ครบ 32 ประการ ก็เป็นหน้าที่ที่เราต้องมีวินัยในตัวเอง ไม่จำเป็นต้องสวย หล่อ หรือต้องใส่แบรนด์เนม เพียงแค่ดูแลร่างกายให้สะอาด อยู่เสมอ ต่อให้ใส่อะไรก็ดูดีทั้งนั้น คนที่ทำงานหนักต้องพักผ่อนบ้าง ไม่ใช่ทำงานจนสลบคาโต๊ะ คาเก้าอี้ หรือ รอให้ป่วยก่อนแล้วค่อยไปหาหมอ ขณะที่รถป้ายแดงกลับหมั่นเช็ดถูจนสี ถลอก ทำไมจึงห่วงรถมากกว่าตัวเองเหมือนกับ ชีวิตได้มาฟรีก็เลยไม่ดูแล ขอให้คิดสักนิดว่า ชีวิตคนยืนยาวกว่าของใช้เยอะ ณ วันนี้ผมมาถึงจุดที่ตัวเองเพียงพอแล้ว ได้ทำงานที่ชอบและได้มีชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ตัวเองรัก เสร็จงานกลับบ้านสวนที่จันทบุรี อยู่กับความเรียบง่ายของธรรมชาติ อยู่กับการปลดปล่อย ไม่บังคับตัวเองว่าจะต้องกินอาหารเมื่อไร นอนหรือตื่นเมื่อไร ผมกินอาหารวันละมื้อมา 8 ปี จะกินก็ต่อเมื่อหิว และกินแค่พออิ่ม ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ การพักผ่อนที่ดีที่สุดคือ นอนหลับ และจะตื่นเมื่อร่างกายต้องการ ไม่ได้บังคับว่าต้องตื่นเพื่ออะไร เพราะอะไรก็ไม่หนีเราไปไหน ต้นไม้ยังรอ บ้านก็ยังรอเราอยู่ ผมใช้ชีวิตอย่างนี้มาสามสิบปีไม่เคยรู้จัก ความเหงาพอคนงานกลับไปหมด บ้านจะเงียบ ไม่มีคนอยู่ในสายตา ผมปิดไฟ มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้า นอนฟังเสียง จักจั่น แค่นี้สำหรับผมก็พอแล้ว. .......... นิรุตติ์ ศิริจรรยา .. ที่มา : //www.facebook.com/#!/notes/ru-tan-cheewit/laew-khun-hlaha-taw-xeng-cex-hrux-yang/451032043420
คุณนิรุตติ์ มีความเป็นสมถะมากขึ้นแยะ
ได้เคยรู้จักคุณนิรุตติ์ในอดีต (เรารู้จักเขา แต่เขาคงนึกไม่ออกว่า เราคือใคร) เพราะเคยอยู่ในแวดวงการบินด้วยกัน ชีวิต และประสบการณ์ต่าง ๆ ในอดีตที่ผ่านมา ก็คงบ่มให้คุณนิรุตติ์เห็นแล้วว่า ในที่สุด กลับสู่ธรรมชาตินั้น คือความสุขที่แท้จริง ไม่สับสนวุ่นวาย อยู่คนเดียว อิสระที่สุด แต่ถ้าๆได้ใช้ความรู้และประสบการณ์ที่เก็บเกี่ยวมานั้น คืนสู่สังคมด้วย จะเป็นวิทยาทานที่มีคุณค่าต่อผู้ที่ติดจะเดินตามมา โดย: ธารน้อย
 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:3:32:22 น.อรุณสวัสดิ์ครับ
ผมชอบอ่านบทสัมภาษณ์ของคุณนิรุตติ์นะครับ ผมว่าความคิดของเขา ไม่ธรรมดาเลยครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:5:48:20 น.หนึ่งในต้นแบบของชีวิตพอเพียง
ที่หลาย ๆ คนอยากเป็น ชีวิตที่มีความสุขด้วยตัวของตัวเอง โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:6:28:39 น.สมถะดีจังครับ ^^
อรุณสวัสดิ์นะครับพี่ลิงค์ ^^ โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal
) วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:7:09:06 น.สวัสดีค๊า
ช่ายเรยยยย..พอใจกับความสุขของเราเองชิ^^  โดย: mastana
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:8:27:14 น.เป็นบทความที่ดีเยี่ยมมากในเช้านี้เลยค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่นำมาแบ่งปันกัน สวัสดีตอนเช้าจ้ะ มีความสุขในวันทำงานเช่นเคยจ้ะ โดย: reception hall
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:8:49:09 น.คาดว่า .. คนเราประสบการณ์สอนนะค่ะ
ความคิดมันจะผลิดอก ออกผลได้ก็ด้วย ประสบการณ์ที่เห็นมา และเห็นอะไร ก็นำมาปรับใช้กับชีวิต ... สุดท้ายแล้ว คนเราก็ต้องพอเพียงและก็ ทำอะไรให้พอใจตัวเองได้ด้วยการไม่ทำคนอื่น เดือดร้อน ... แล้วมันจะต้องการอะไรมากไป กว่าที่มันเป็นอยู่อ่ะนะค่ะ .. พยายามทำอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะยังไง แต่ตอนนี้เพิ่มมาอีกอย่างคือ "ปล่อยวาง" คิดแต่เรื่องเราก่อน แล้วเรื่องคนอื่นปล่อยเค้าไป คาดว่าดีกว่า อย่างน้อยๆ เราไม่ต้องใส่ใจ ในเรื่องของคนอื่นมากนัก ... คิดแล้วเหนื่อย เหมือนกันนะค่ะ โดย: JewNid
 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:9:39:53 น.ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ
ยังติดตามอ่าน blog คุณอยู่เสมอนะครับ ^ ^ โดย: mulcomp
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:10:17:10 น. รู้จักคำว่าพอชีวิตก็จะเป็นสุข.. โดย: แอ๊ปเปิ้ลโบราณ
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:11:11:23 น......ข้างบน... .....ใช่เกาะช้างหรือเปล่าอ่ะครับ... คุ้น ๆ... ...^-^... โดย: saraburitrebor
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:14:53:28 น.ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมเยียนกันที่บ้าน น้ำท่วม ลำบากหน่อย เน็ตจึงไม่ค่อยดีค่ะ
เรื่องวันนี้ดีมากจริงๆ ให้ข้อคิดและแนวปฏิบัติตนที่น่าสนใจมาก ๆ ชอบคุณนิรุตติ์มานานแล้วค่ะ ถึงวันนี้ก็ยังดูหล่อ ไม่เปลี่ยนแปลงเลย โดย: Ably
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:17:53:52 น.แวะมาทักทายค่ะ...
ขวัญว่า..ผู้ชายดูดี..ต้องแบบนี้แหละ มีความสุขวันฝนพรำค่ะ โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:18:20:19 น.ความสุขที่ไม่รู้จักพอ
อาจจะไม่ใช่ความสุขนะครับ  โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์
) วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:18:59:35 น.แวะมาทักทายกันค่ะ
ไปเยี่ยมชมสินค้ามาใหม่ค่ะ //www.weloveshopping.com/template/a07/shop.php?shopid=230268 คุณแม่ลูกสอง โดย: สาวสะตอใต้
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:19:48:58 น.ฝันดีอะไรกลางวันแสกๆ นะน้องลิ้งค์ หุหุ
วันนี้เพิ่งกลับเข้าบ้านมานะ ไม่ค่อยว่างเหมือนกัน นอนหลับฝันดีนะค่ะ โดย: reception hall
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:22:18:06 น.สวัสดีค่ะแวะมาเยี่ยมตอนดีกค่ะ หลับแล้วยังค่ะ หลับฝันดีนะคะ ชอบกันร้องเพลงหยาดเพชรกับพ่อค่ะ นิรุตต์ เป็นนักแสดงที่ประสบผลสำเร็จในชีวิตอย่างน่าอิจฉานะคะ
 โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:22:48:25 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราก็เป็นเหมือนอาหนิงนิรุตติ์
มีความสุขกับการอยู่คนเดียว
แวะมาเจิมบอกหลับฝันดีเน๊าะ