เคยลองนึกไปถึงวัยเด็กไหมครับ เราไปที่ทำงานของพ่อกันบ่อยแค่ไหน

สำหรับผม ในวัยเด็ก ที่ทำงานของพ่อคือ โรงงานขนาดใหญ่ มีที่ให้วิ่งเล่นมากมาย อาจเป็นเพราะโชคดีด้วยที่เป็นโรงงานของตระกูลเราเอง ทุกคนจึงให้การดูแลหนูน้อยคนนี้เป็นพิเศษ

ทุกวันนี้เมื่อผมไปหาพ่อที่โรงงานซึ่งได้ขยายกิจการไปอยู่ที่นครไชยศรี ก็ยังคงมีคนผู้เฒ่าผู้แก่ ที่ทำงานมานานกว่า 20 ปีอยู่หลายคน ทุกคนก็ยังจำได้ดี และมักทักเสมอว่า โตเป็นหนุ่มแล้ว (จริงๆ น่าจะทักว่า โตจนแก่แล้วมากกว่า)

มาวันนี้สำหรับอินทัช ที่ทำงานของพ่อ อาจไม่ใช่บริษัทหรือกิจการของตระกูล (เพราะพ่อเองที่เลือกไม่ทำงานกงสี) แต่โชคดีที่ที่ทำงานของพ่อ เน้นเรื่องการดูแลบุตร ให้ความสำคัญกับคำว่าครอบครัวมากเท่าๆ กับความสำคัญของงาน

จึงน่าเป็นไม่กี่บริษัทในประเทศไทยที่ยอมให้พนักงานสามารถนำบุตรหลานมาเลี้ยงที่ออฟฟิศได้

ทุกวันนี้วันศุกร์จึงเป็นวันของอินทัช เพราะตลอดตั้งแต่คืนวันอาทิตย์จนถึงวันพฤหัส อินทัชจะอยู่กับอาม่า ที่บ้านอาม่าสะอาด ข้าวของเป็นระเบียบ จึงปล่อยเด็กให้เล่น ให้คลานตามวัยได้อย่างสบายใจ แถมอาม่าก็อยากเลี้ยงหลานด้วย

วันศุกร์จึงเป็นวันที่ทุกคนในออฟฟิศ รอคอย 

ทั้ง MSN หน้าจอคอม ของป้าๆ น้าๆ ก็มีแต่รูปอินทัชทั้งนั้น

แล้วอย่าลืมตามดูวิดีโอนะครับ วันนี้ขอเสนอ "ลอ ลิง ไต่ราว"