ความได้เปรียบของประเทศไทยมุมมองของเพื่อนฝรั่ง ^^ เขียนไปเขียนมา มีคำเตือนว่า มันจะออกนอกทะเลไม่เรื่อยๆนะคะ แหะแหะ วันนี้น้ำผึ้งเบื่อมากกกกก ก็เลยโทรบอกริชาร์ดให้มารับไปกินไอติม ฮ่าๆๆๆ ไม่ผิดหรอกค่ะ ที่นี่มีไอติมกินด้วยนะ ถึงแม้จะหนาวมากๆ แล้วกลุ่มพวกเราก็ไม่รู้เป็นไรนะ ชอบกินไอติมตอนอากาศหนาว >.< มันอร่อยดีนะคะ อาจจะเป็นเพราะมันละลายยากมั้ง ไม่สิ แทบไม่ละลายเลย พอดีว่าริชาร์ดมาทำธุระที่ Banbury ก็เลยโชคดี มีเพื่อน ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้โทนี่ขอมาด้วย ก็เลยไปหาไอติมกินในสวนเด็กเล่น ที่สวนเด็กเล่น จะมีรถขายไอติมค่ะ เป็นรถตู้ คนขายส่วนมากจะแก่ๆ ใจดีๆ เวลาเขาเห็นเราแปลก เขาชอบแถมให้ ฮี่ๆๆ ตั้งแต่น้ำผึ้งมาอยู่นี่ ซื้อของได้ของแถมตลอดเลยจ้ะ คนแก่ที่นี่ใจดีนะ น่ารักมากๆ เราสามคนก็เลยไปหาที่นั่งเล่น(ซึ่งก็ไม่พ้นสนามเด็กเล่น) คุยกันสัพเพเหระ เพราะค่อนข้างนานมาแล้วที่ไม่ได้เจอกันตัวเป็นๆ คุยกันไปคุยกันมา ก็มาลงที่เรื่องของไอติม ที่น้ำผึ้งได้ toping มากกว่าใครเพื่อน มันก็เลยมาถึงเรื่องราวต่างชาติ ต่างภาษากันซะงั้น “เหงาสินะ ฮันนี่” ริชาร์ดเริ่มเปิดประเด็น “ที่นี่ต่างจากบ้านเธอน่าดูเลย” “ใช่เหงามาก คิดถึงเพื่อนสนิทที่เมืองไทยด้วย” “ฉันก็ว่า!” ริชาร์ดหัวเราะหึหึ แล้วยังถามไปถึงเรื่องที่เคยคุยกันไว้เมื่อนานมาแล้วตอนเรียนโทที่เร้ดดิ้ง “ฮันนี่ จำที่ฉันเคยพูดได้ป่าว worm behavior น่ะ” …. น้ำผึ้งมองหน้าโทนี่ เห็นเจ้าตัวก็แอบขำอยู่เหมือนกัน ก็เลยพยักหน้าไป ปล่อยให้ริชาร์ดพูดต่อ “เธอควรจะเลิกพฤติกรรมหนอน แล้วเปลี่ยนมาเป็นผีเสื้อได้แล้วนะ” “คนเอเชีย รวมถึงคนไทย เท่าที่ฉันสังเกต มักจะกลัวการลองทำอะไรคนเดียว การเป็นอิสระ เอาล่ะ มันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่ส่วนมาก ฉันรู้สึกว่าไม่แตกต่างจากที่ฉันคิดเลยนะ” …. ที่ริชาร์ดเคยพูด มันเกี่ยวกับพฤติกรรมหนอนค่ะ เพื่อนๆฝรั่งเคยถามน้ำผึ้งว่า ทำไมเวลาคนไทยจะไปไหน ต้องไปกันเป็นกลุ่ม? มันทำให้พวกเขารู้สึกว่า การเกาะกลุ่มกันของพวกเรามันเหมือนหนอน ที่ค่อยๆคืบคลาน ตามๆกันไป ทำอะไรก็ไม่สะดวก ไปไหนก็ต้องรอหน้า พะวงหลัง ………….. อันนี้น้ำผึ้งก็เคยถกกับเพื่อนมาครั้งนึงแล้ว เพราะเอาจริงๆ มันก็แทงใจดำไม่น้อยเลย แต่ก่อนตอนเล็กๆ น้ำผึ้งไปไหนต้องมีเพื่อนไปด้วยตลอด โรงเรียนแถวต่างจังหวัด ตอนไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนยังต้องไปด้วยเลยค่ะ ไปรอหน้าห้องน้ำก็ยังดี กินข้าวคนเดียวก็ไม่กล้า มันมีอะไรหลายๆอย่าง ที่แต่ก่อนเราเป็นแบบนั้น แต่พอมาอยู่ที่นี่ เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้น คงต้องแกร่ว เหงาเฉาตายแน่ๆ “แต่ที่ริชาร์ดพูด ไม่ได้ถือว่าเป็นข้อเสียนะ” ทีนี้ถึงตาโทนี่พูดบ้าง “มันแสดงให้เห็นถึงความสามัคคี…ก็ได้” อันนี้น้ำผึ้งพยักหน้าหงึกๆๆเลยจ้ะ ฮ่าๆ “ฉันรู้สึกประทับใจที่คนไทยมีน้ำใจมาก ช่วยเหลือแบบอัตโนมัติ” “อะไรคือแบบ อัตโนมัติหว่า” อันนี้น้ำผึ้งแอบงง “เหมือนมันมาจากสัญชาตญาณ เห็นเรื่องช่วยเหลือเป็นเรื่องธรรมดา” อื้ม “ฉันนับถือน้ำใจของคนไทยนะ อีกอย่างฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันดูดี ดู conservative” เอ่อ นี่ชมใช่มั้ย “ฮันนี่ ดูประเทศไทยสิ พวกเราทุกคนที่นี่อิจฉาคนไทยมากๆเลยนะ” “ประเทศไทย อากาศดี มีแสงแดด ปลูกพืชได้หลากหลาย มีทุกสิ่งพร้อมมาก” “ผู้คนดูสดชื่น ผิวพรรณดี” โทนี่พูดยาวขึ้นเรื่อยๆ “ไม่เหมือนที่อังกฤษเลยนะ อากาศแย่มาก” น้ำผึ้งนั่งฟังอะไรหลายๆอย่างจากเพื่อนๆ พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่จัดว่ามีทัศนคติที่ดีกับประเทศไทยเรามากๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเคยไปไทยช่วงสั้นๆ ได้ไปเที่ยวในที่สวยๆ เจอแต่ผู้คนใจดี หรือเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนเรา แล้วรู้ไต๋ว่าเรามีเลือดรักชาติแรงมากก็ไม่รู้นะ อิอิ แต่การมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ มันทำให้ความรักในแผ่นดิน แล้วก็ธรรมชาติมีเพิ่มเป็นกองเลยค่ะ บางคนอาจจะรู้สึกว่า ประเทศอังกฤษค่อนข้างรวยนะ ใครๆก็อยากมาเที่ยว มาเปิดหูเปิดตาดูสักครั้ง แต่ ประเทศนี้ ไม่มีความพร้อมในการปลูกพืช หรือกระทั่งหาอาหารได้ด้วยตัวเองเลย เพราะเขาเสียเปรียบด้านอากาศ วันนึงๆมีครบทุกฤดูค่ะ แสงแดดเป็นของหายาก มากกกกกกกกกกกกก ทำให้ดูทึม เทา ทึบ เป็นเกาะ แต่ทำการประมงไม่ได้ อาหารทะเลก็รับมาจากประเทศอื่น ราคาแพงแสนแพง ดินก็ไม่อุดมสมบรูณ์เพราะอากาศแห้ง ผักผลไม้ส่วนมากก็ต้องรับซื้อมาจากประเทศแถบยุโรปใต้หรือแอฟริกา ชัดๆเลยว่า ประเทศนี้ปลูกผักผลไม้ตามธรรมชาติ “ไม่ได้” ยกเว้นหน้าร้อน ซึ่งเป็นระยะเวลาที่สั้นมากๆ เขาถึงขั้นต้องเอาพลาสติกมาคลุมดินจนมิด ในช่วงเริ่มฤดูร้อน จะได้กักเอาความอุ่นไว้ในดิน เอาไว้ปลูกพืช ถ้าเป็นฤดูปกติ อากาศหนาว วิธีปลูกพืชที่ทำได้คือ ปลูกในกรีนเฮ้าส์ มีเครื่องทำความร้อน ปล่อยก๊าซ แสง ไอน้ำ ความชื้น จำลองทุกอย่างขึ้นมาเอง! และพลังงานเป็นสิ่งสำคัญ ที่เขาจะวนใช้กันอยู่นั่น ไม่เคยทิ้งอะไรให้เสียเปล่า น้ำผึ้งเคยไปทัศนศึกษาตอนเรียนโทที่เร้ดดิ้ง ไปที่กรีนเฮ้าส์ยักษ์ที่ปลูกมะเขือเทศ แล้วไปเจอว่า มีโรงงานทำน้ำตาลอยู่ใกล้ๆกัน เขาจงใจ ใช้ของเสียจากโรงงานทำน้ำตาล พวกแก๊สต่างๆ ส่งตรงมาใช้ปลูกมะเขือเทศ สุดๆเลยค่ะ^^ เวลาซื้อของในห้าง คนที่นี่จะภูมิใจมาก ถ้าสินค้าที่วางขายมีคำว่า british tomato, british beef บลาๆ และสินค้า made in great britten จะเป็นที่นิยมมากๆ ประเทศที่ไม่มีอะไรพร้อมเลยในด้านนี้ แต่กลับมีความไกล กว่าประเทศที่มีพร้อมทุกอย่าง มันน่าคิดจริงๆนะคะ ยิ่งน้ำผึ้งมาได้เห็น ได้รับรู้ ยิ่งทำให้รู้สึกว่า ประเทศเรามีดี แต่แค่ยังใช้ไม่เป็น น้ำผึ้งชอบพืช ชอบสวน มีพ่อและฝั่งปู เป็นชาวนาชาวสวน รับรู้ถึงความลำบาก ที่เกษตรกรได้รับ มาอยู่ที่นี่ อาชีพเกษตรกร เป็นอาชีพที่มั่นคงและรวยด้วย พอมาเจอ มองย้อนกลับไปที่บ้านเรา น้ำผึ้งอยากเปลี่ยนมากๆ อยากเอาความรู้ เอาทุกอย่างกลับไปทำให้ประเทศเราดีขึ้น ไม่ได้อยากจะเอาวัตถุหรือเงินทองเข้าไปนะคะ แต่อยากจะให้ที่ไทย ได้ใช้สิ่งที่เรามี ที่เราได้เปรียบ นั่นก็คือดินฟ้าอากาศ ให้มันเป็นประโยชน์ หยุดทำลายธรรมชาติด้วยความเชื่อที่ผิดๆ มาอยู่นี่แล้วยิ่งฮึดค่ะ หนูสัญญานะคะ ว่าจะตั้งใจเรียน เอาความรู้แน่นๆ แล้วจะกลับไปทำงานใช้มันสมองที่บ้านเรา น้ำผึ้งคิดถึงเมืองไทยมากๆ ทุกๆที่บนโลกใบนี้ ไม่มีหรอกเนอะที่จะเพอเฟคไปทุกอย่าง น้ำผึ้งว่า มันอยู่ที่ความสุขที่ใจเรามากกว่า อยากกลับบ้านจังเลยจ้า T.T วันนี้ไดอารี่เรื่อยเปื่อยมากเลย เหมือนมานั่งบ่นๆ อิอิ คิดถึงแม่ที่สุดเลยจ้ะ
:)
โดย: xyz IP: 124.121.244.44 วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:8:33:03 น.
เทืองไทยนี้แสนดีหนักหนา ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว โยน ๆ เมล็ดอะไร ไปเดี๋ยวก็ขึ้นมาเป็นต้นแล้ว ติดอยู่ตรงที่มีคนบางกลุ่มที่คอยแต่เห็นประโยชน์ส่วนตนมากไปหน่อย เลยทำให้บ้านเมืองเป็นอยู่อย่างนี้ เสียดาย
คนที่ได้มีโอกาสมาอยู่เมืองนอก จะรักเมืองไทยขึ้นเยอะกว่าเก่ามาก โดย: simplyusana
 วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:9:44:38 น.สวัสดียามเช้า วันมาฆบูชาค่ะ คุณน้ำผึ้ง
คาดว่าตอนนี้น่าจะนอนหลับปุ๋ยอยู่แน่ๆ 55555 คิดแล้วก็เห็นด้วยกับคุณผึ้งนะ ..ที่ว่าเมืองไทยโชคดีเหลือหลาย เรามีทรัพยากรเหลือเฟือ ทั้งแม่น้ำ แสงแดด ท้องฟ้าแจ่มๆ ทะเล น้ำตก ภูเขา และพืชพรรณธัญญาหาร มีจนมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา อยากกินอะไร ปลูกเอาเองก็ได้ หรือไม่ก็มีขายตามท้องตลาด ซื้อไม่หวาดไม่ไหว โดยเฉพาะพืชผัก ผลไม้ ชมพู่มะเหมี่ยวที่บ้าน เวลามันสุกเต็มต้น ก็ไม่ค่อยมีใครอยากกิน เก็บมาแจกเขามั่ง ปล่อยให้หล่นโคนต้นมั่ง ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารพวกกระรอก กระแต ซะมากกว่า ยิ่งมาเจอกล้วยหอมที่แคว้นเวลส์วางขาย 2 ลูก เกือบๆ 50 บาทไทยแล้วหัวใจจะวาย ก็ที่บ้านเราหวีละ 10 บาท 20 บาท ก็กินกันไม่หวาดไม่ไหว แก้วมังกรก็เหมือนกัน ที่ UK ขายลูกละ 1 ปอนด์ พอคุณนิวแมนมาเมืองไทย เห็นขายเป็นกิโล กิโลละ 25 บาท 30 บาท เธอแทบไม่เชื่อสายตา เลยจัดให้กินซะทุกวันเลย 5555 กล้วยไข่ในสวนตอนนี้ แทบไม่มีใครแล เดี๋ยวอีกหน่อยมังคุดสุก เงาะสุก ก็เดินเข้าสวนกันเพลิน แหม่..อยากให้คุณน้ำผึ้งบินกลับมาเยี่ยมบ้านเหลือเกิน จะได้ชวนมาเที่ยวที่สวน มาปีนต้นมังคุด เก็บมังคุดกินสดๆจากต้น เด็ดลองกองต้นโน้น ต้นนี้มาิชิมให้เพลินไปเลย มันมีความสุขจริงๆนะ แล้วบ้านเราก็อยู่ห่างจากทะเลราวๆ 10 กม.เท่านั้นเอง อยู่ห่างจากน้ำตกพลิ้ว 5 กม. รอบบ้านก็มีแต่ต้นไม้อ่ะค่ะ ปลูกจนรกไปหมดแล้ว 55555 ดีใจที่ได้รู้จักลูกหลานชาวสวนเหมือนกัน สักวันคงได้มีโอกาสต้อนรับคุณผึ้งนะคะ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งเลยหละค่ะ โดย: หกพันไมล์ IP: 180.180.104.152 วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:10:13:53 น.
วันนี้จะได้ไปเวียนเทียนแย้วววว เฮ
โดย: นกกินน้ำ IP: 171.4.204.144 วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:18:08:22 น.
ชอบฟังการเล่าเรื่องแบบนี้ครับคุณน้ำผึ้ง
ฟังแล้วสบายใจ ฟังแล้วทำให้คนทางนี้หวงแหนแผ่นดินและรักเมืองไทยได้ทุกวันครับ โดย: Insignia_Museum
วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:19:19:05 น.ดีใจจังค่ะ ที่เห็นคนไทยมีทัศนคติแบบน้องน้ำผึ้งนะคะ พี่ก็รักเมืองไทยมากมายเช่นกัน ถูกที่สุดว่าทุกที่ในโลกมีทั้งข้อดีข้อเสีย คิดถึงเมืองไทยเช่นกันค่ะ
โดย: เล็ก IP: 213.93.59.182 วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:22:32:05 น.
อยากให้มีคนที่คิดแบบหลานเยอะๆ เมืองไทยเราจะได้มีคนช่วยกัน ทำสิ่งที่มีประโยชน์ในบ้านเราให้เกิดประโยชน์ไม่ใช่ทำลายเหมือนที่เป็นอยู่ จริงๆแล้วอยู่เมืองนอกไม่ใช่สบายอยางที่หลายๆคนคิด
โดย: คุณ ป้า IP: 84.23.141.243 วันที่: 8 มีนาคม 2555 เวลา:0:40:33 น.
เมืองไทย คนไท ีที่สุดดดดดด ^^
ปลูกพืชไม่ได้ แล้วพี่เรียนเกษตรยังไงอ่า โดย: encantada
วันที่: 8 มีนาคม 2555 เวลา:2:42:21 น.@คุณ xyz :D
@คุณนกกินน้ำ ชื่อน่ารักอ่ะค่ะ อิอิ น้ำผึ้งก็อยากไปเวียนเทียนเหมือนกัน ติดที่ว่าไปไม่ได้ T.T @คุณเล็ก จริงๆด้วยค่ะ คิดถึงบ้านที่สุดเลย ไม่มีที่ไหนอบอุ่นเท่าบ้านเราอีกแล้ววว @คุณป้า อยู่เมืองนอกไม่ค่อยสบายซะเท่าไหร่จริงๆค่ะ แต่ได้เจออะไรแปลกๆหลายอย่าง คุ้มดีเหมือนกัน ขอบคุณมากๆเลยนะคะสำหรับกำลังใจ @น้อง encantada ที่พี่เรียนตอนนี้ไม่ใช่ออกไปปลูกพืชที่สวนน่ะค่ะ แต่เรียนเกี่ยวกับเทคโนโลยีจ้า คือทำแลปเกี่ยวกับพวก gene,โมเลกุล เพื่อปรับปรุงพันธุ์พืชให้รับกับสภาพแว้ดล้อมค่ะ พูดง่ายๆก็คือ เราไปเอาความรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์แล้วก็งานวิจัยจ้ะ ^_^ โดย: น้ำผึ้งเดือนสิบสาม
วันที่: 8 มีนาคม 2555 เวลา:3:39:08 น.ไม่มีที่ไหนสุขเท่าบ้านเรา เมืองไทยมีดีหลายอย่างแต่เราเลืกใช้งานบางอย่างแบบผิดๆ ถ้าคิดเป็นและกล้าที่จะทำเหมือนฝรั่งเขา รักประเทศตัวเอง กินของที่ประเทศเราทำ ภูมิใจรักประเทศเกหมือนคุณฝึ้งประเทศเราคงไม่เป็นแบบนี้ค่ะ..เคยถามฝรั่งเหมือนกันว่าทำไปไหมเขาอยากอญุ่ที่เมืองไทย ตายที่เมืองไทย เพราะบ้านเรามีดีหลายอย่างทั้งคนดี อากาศดี แสงแดด อาหารการกินหาง่ายอยู่เมืองไทยทั้งสบายและเป็นเมืองที่น่าอยู่ CEO มาอยู่ที่ 3 ปี ตอนนี้ไม่อยากกลับยุโรปแล้วค่ะ..คุณนำผึ้งต้องกลับมาพัฒนาบ้านเมืองเรานะค่ะ..น้องๆที่ไปต่อโทเมืองนอกเริ่มทยอยกลับแล้ว สู้ สู้นะค่ะ
โดย: Jeab bu IP: 192.168.101.37, 203.170.246.250 วันที่: 8 มีนาคม 2555 เวลา:14:03:31 น.
เห็นด้วยกับความคิด คุณ Jeab อย่างยิ่งคะ เคยอ่านหนังสือของนิ้วกลมแล้วพบประโยคหนึ่งว่า "หลายครั้ง คนเราปีนสู่ที่สูง เพื่อที่จะได้รู้ว่า ความสุขอยู่ ณ พื้นดินที่เราพยายามก้าวออกห่างจากมัน " ยิ่งไปอยู่เมืองนอก ก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเมืองไทยของเราน่าอยู่ที่สุดใช่ไหมคะ บางคนอยู่ในประเทศอย่างสุขสบายทำให้เพิกเฉยไม่สนใจดูแลรักษาเอกลักษณ์ของชาติและพัฒนาประเทศ พี่น้ำผึ้งถือเป็นบุคคลที่มีความคิดที่ดีมากเลยคะ ขอชื่นชมมากๆ คุณพ่อคุณแม่พี่คงภูมิใจในตัวพี่มาก
 ส่วนตัวแล้วอยากเรียนให้สูงๆเหมือนพี่น้ำผึ้งแล้วก็กลับมาตอบแทนประเทศบ้าง อีกอย่างอยู่ใกล้พ่อแม่พี่น้องสุขใจที่สุดแล้ว นี่ขนาดอยู่ตจว.ยังคิดถึงท่านเลยคะ สู้ๆนะคะว่าที่ดอกเตอร์  โดย: ม่านอินทนิล
วันที่: 21 เมษายน 2555 เวลา:21:28:33 น. |
น้ำผึ้งเดือนสิบสาม
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] |
||||||||||||||||||||||
 |
|
