10 days without you เฮ่อออ ผ่านไปได้แล้ว 10 วัน โดยที่ไม่ได้คุย มันน่าอึดอัดจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำใจได้เลยซักนิด ทำไมพอคิดถึงเรื่องเธอ น้ำตามันก็ไหลออกมาได้เรื่อยๆ ทั้งที่พยายามแค่ไหน มันก็ไม่ลืมเธอซะที ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เธอมันมีอะไรให้จดจำมากมายขนาดนั้นเลยเหรองัยเนี่ย 2 ปีกว่าที่ผ่านมา มันมีความหมายสำหรับเราเองมากขนาดนั้นเลยเหรอ ชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้วววววววววว ทำไมคนที่ทำใจได้ไม่ใช่เราซะที แต่เป็นเธอที่เข้มแข็งเหลือเกิน เรายอมแพ้กับความเข้มแข็งของเธอจริงๆ แต่นั่นแหละมันก้ยิ่ง ทำให้เราเสียใจมากกว่าเดิม ไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งๆที่ก็พูดกรอกหูตัวเอง ว่าเราจะต้องเข้มแข็งขึ้นให้ได้ วันนึงลืม อีกวันนึงคนมาถาม แล้วมันจะให้ลืมได้ยังงัย ทุกวันนี้ยังอยากคุยกับเธอเหมือนเดิม แต่เอาเข้าจริงมันก็เป็นไปไม่ได้ ทำไมทำใจยากอย่างนี้น้า.... ไม่ชอบช่วงเวลาแบบนี้เลย ไม่มีความสุขมากๆ วันๆไม่อยากทำอะไร เวลาเจออะไรมา วันนี้เราไปทำอะไร เราก็อยากที่จะเล่าให้เธอฟัง แต่ตอนนี้หน้าที่ฟังมันไม่ใช่ของเธอ แล้วจะให้ทำยังงัยเล่า รู้มั้ยว่ามันทำให้รู้สึก "เหงา" ตลอดเวลา พอเหงา มันก็ร้องไห้อยู่ทุกที ไม่เคยทำใจได้ซักวัน ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่คือผลของการที่เรารักใครมากเกินไปเหรองัย ทำไมไม่มีใคร เป็นแบบนี้กับเราบ้าง สุดท้ายก็โดนทิ้งอย่างนี้ทุกที ทั้งๆที่คิดว่าเราคงไม่กล้ารักใครมากสุดท้ายมันก็เป็นไปเอง แล้วก็เป็นฝ่ายที่โดนทิ้งเอง แล้วเมื่อไหร่คนอย่างเราจะทำใจได้ซะที เคยพูดกับเธอว่าแค่คุยกันในเอ็ม แค่นี้มันคงทำได้ใช่มั้ย เธอตอบว่าได้ แต่มันกลายเป็นความหวังที่จะเจอเธอให้ได้ทุกวัน แบบนี้คือ เราไม่ปล่อยวางเองนั่นแหละ ทำไม แค่ได้คุยกับเธอก็สบายใจ หรือเราแค่กลัวว่าเธอจะหนีไปจากเราแล้ว เรากลัว กลัวมากจริงๆ เพราะแค่ทุกวันนี้ไม่มีเธอที่อยู่ข้าง ก็จะแย่อยู่ทุกวัน ดูชีวิตมันน่าเบื่อ ไม่อยากจะทำอะไร  งี่เง่าเองที่เป็นแบบนี้ พยายามบอกใครว่าทำใจได้สุดท้ายก็หนีความจริง ที่ตัวเองเป็นไม่เคยพ้นซักที ไม่ชอบตัวเองเลยยยยย เกลียดตัวเอง ที่ชอบไปรักใครมาก สุดท้ายก็เป็นแบบนี้ทุกที ทั้งๆที่คิดว่า เผื่อใจไว้จะได้ไม่เจ็บ แล้วเป็นงัย ทำไม่ได้อย่างที่คิด คราวนี้มันเจ็บ!!! เจ็บกว่าทุกครั้ง แล้วก็เสียใจมากกว่าทุกครั้ง บางทีมานั่งคิด เรารับเหตุผลที่เธอให้ไม่ค่อยได้ ถ้าบอกว่าหมดรักแล้ว ยังทำใจได้มากกว่า อย่างน้อยก็รู้ว่าเธอไม่รักเราแล้ว ก็จะได้ให้ความรู้สึกมันหมดๆกันไป แต่รู้ว่าเธอยังรัก แต่มีเหตุผลของเธอ ก็เลยดูเหมือนมีความหวัง หวังลมๆแล้งๆ หวังว่าเธอจะกลับมารัก งี่เง่าชะมัด!!! จริงๆทั้งอยากจะเจอ ทั้งอยากจะคุย แต่ทำไมตัวเองพอได้เจอแล้ว กลับไม่อยากมองหน้า ไม่คุยกับเธอ 5555555 ประสาทตัวเอง ยังมีอีกหลายอย่างที่เราไม่เข้าใจตัวเองอีกเยอะ แต่เธอคงไม่เป็นรัยสินะ เธอคงรับมันได้แถมยังบอกให้เราสู้ๆ สู้บ้าบออะไร มีรัยต้องสู้อีก  มันจะไม่ไหวแล้วจะให้สู้อะไรมากมาย เธอบอกว่าอย่าเครียดนะ เราเครียดกับความร่าเริงของเธอ เราเครียดกับการที่เธอเป็นปกติ ใครจะทำได้เข้มแข็งในเวลาที่ใจตัวเองอ่อนแออย่างสุดๆ ใครจะไปทำได้แบบเธอ ... เราไม่เก่งเท่ากับที่เธอทำได้หรอก เราเป็นอะไรมากมายไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย..........บ้าบอ
ไม่มีเค้าพรุงนี้ตะวันก็ยังขึ้นเหมือนเดิม
โดย: AAAA (เออีไอโอยู
 ) วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:10:26:47 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [