เราเกลียด... เรื่องของเราและเธอตอนนี้ถือว่าไม่เหลือความรู้สึกที่ค้างคากัน เพราะมันได้จบไปแล้ว เหลือเพียงแต่การเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เป็นเพื่อนที่รักกันมาก แต่ความสัมพันธ์แบบนี้เราจะยอมรับมันได้เมื่อไหร่ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่ก็คงดีกว่าสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่มันโครตจะแย่ มันแย่มากถึงมากที่สุด เป็นอาทิตย์ที่แย่แห่งปี เหอะๆ ดูเหมือนเวอร์แต่ทำให้เราร้องไห้และนอนไม่หลับมาหลายวัน เลยทีเดียว เพิ่งจะรู้ว่าความรุ้สึกที่นอนไม่หลับเป็นยังงัย เรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้เราไม่อยากจะจำแต่มันจะนึกภาพ ออกมาได้เองทุกที ไม่เข้าใจทำไม เราเกลียด...โต้ม้าหินศิริราชริมแม่น้ำเพราะเป็นที่ที่เธอพาไปนั่งเป็นที่แรก เราเกลียด...วังหลัง เพราะเป็นที่ที่เราชอบนัดเจอกันเป็นประจำ เราเกลียด...เรือข้ามฟากที่ข้ามไปฝั่งท่าพระจันทร์และแน่นอนทุกครั้งมันมีเทออยู่ด้วย เราเกลียด...เรือด่วนเจ้าพระยาเพราะเธอเป็นคนสอนให้เรานั่ง เราเกลียด...รถเมล์สาย 149, 123 เพราะมันเป็นรถที่ทำให้เราไปถึงบ้านเทอ เราเกลียด...บันไดท่าน้ำวัดระฆังนั่งเรือผ่านทุกคนจะยกมือไหว้แต่เรากลับไม่มองเพราะเธอ เราเกลียด...ขนมกุ้ยช่าย ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน ร้านผัดไทยที่วังหลังเพราะเธอพาไปรู้จักและได้กินกับเธอ เราเกลียด...เซ็นทรัลปิ่นเกล้า เมเจอร์ปิ่นเกล้า เพราะเป็นเส้นทางผ่านไปบ้านเธอ เราเกลียด...โรงหนังลิโด เพราะทุกครั้งที่ดูต้องมีเธอไปดูด้วย เราเกลียด...โรตีมะตะบะและสวนที่อยู่ตรงข้ามเพราะเธอเป็นคนแรกที่พาเราไปที่นั่น และ เป็นช่วงแรกที่เราไปตอนเราคบกัน เราเกลียด...การเขียนไดอารี่ที่เกี่ยวกับเธอเพราะทุกครั้งที่เขียนจะมีแต่เรื่องให้เสียใจ เราเกลียด...คำพูดของเธอที่ดูเหมือนจะมีค่าแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร เราเกลียด...คำว่าเข้าใจของเธอเพราะจริงๆแล้วเธอไม่ได้แม้แต่จะเข้าใจ เราเกลียด...ทุกๆอย่างที่เป็น "เธอ" ถึงตอนนี้จะรับความเป็นเพื่อนจากเธอได้แต่ภาพทุกภาพของเธอยังอยู่ในหัว เสมอตลอดเวลาและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจางหายไป ถึงความเป็นเพื่อนที่ถูกยัดเยียด เราจะพยายามยอมรับมันให้ได้ ถึงจะนานซักแค่ไหนก็ตาม
เกลียดทุกอย่างเรยนุ อิอิ
โดย: hiansoon
 วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:2:48:51 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [