VII ผู้เท่าเทียม และผู้ถูกเท่าเทียม ไม่ลำบากเพียงอย่างเดียวเหมือนเมื่อก่อน หลังการปฏิวัติแล้ว พวกเรามีโอกาสที่จะเข้าถึงทรัพยากรมากขึ้น ทั้งด้านการดำรงชีวิตและการศึกษา เราไม่รู้สึกน้อยหน้าใครอีกแล้ว เหล่านักปฏิวัติวางระบบเอาไว้ได้เป็นอย่างดี แต่สังคมก็ไม่สงบสุขนักจากกลุ่มอำนาจเก่า ทำไมพวกเขาไม่รู้จัดยอมรับความพ่ายแพ้แล้วมาอยู่ร่วมกันอย่างสงบเสียที การที่พวกเราทุกคนเท่าเทียมกันนั้น เป็นสิ่งที่สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าพวกเขาต้องการเห็นคนบางกลุ่มสบาย และคนอีกกลุ่มต้องทุกข์ทรมาน พวกเรามีชีวิตที่ต่างไปจากเดิม สิ่งที่เรามีไม่ได้เป็นเอกลักษณ์อีกต่อไป แล้วสิ่งที่พวกเราเพียรพยายามไป จะให้ได้เท่าเทียมกับผู้อื่นหรอกหรือ แล้วพวกเราจะทำสิ่งต่างๆไปเพื่ออะไรกัน ในเมื่อแต่ละคนทำอะไรก็ได้เท่าๆกัน มันคือตลกร้ายที่ทำให้เราไร้ซึ่งแรงดลใจในชีวิต ทั้งๆที่ข้ามีความพยายามมากก็ต้องได้มากไม่ใช่เหรอ สังคมเดี๋ยวนี้เป็นอะไรไปแล้ว คนดีไม่ได้ดี แต่คนชั่วกลับครองเมือง
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
นานแค่ไหนนะที่ไม่ได้ทักทายกัน
แต่ผมจำได้ว่าคุณเขียนเรื่องเก่ง น่าอ่าน น่าคิด
ตอนนี้ยังเขียนอยู่หรือเปล่าครับ
ส่งข่าวหน่อย รอครับ