IV ผู้มั่งมี ทำไมกันพวกนี้จึงไม่รู้จักพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีเสียบ้าง การมีฐานะของพวกข้าก็มาจากน้ำพักน้ำแรงทั้งหมด ข้าไม่ได้งอมืองอเท้ารอคอยโชคชะตาเหมือนพวกผู้ยากไร้ ที่หวังลมๆแล้งๆว่าจะมีใครบางคนดึงพวกเขา ออกมาจากหลุมแห่งความทุกที่พวกเขาขุดลงไปเอง พวกข้าไม่ได้ตั้งใจดูถูกพวกเจ้าเลย แต่ข้าสมเพชคนที่ดูถูกตัวเอง แล้วนำพาชีวิตเข้าสู่วงจรผิดๆ ซึ่งมันก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่พวกเจ้าจะต้องรับสิ่งที่เจ้าทำลงไป แล้วเจ้าจะมาเรียกร้องหาอะไรกัน แล้วพวกนักปฏิวัติ พวกนี้จะเรียกร้องเพื่ออะไรกันแน่ ที่เจ้ามีอยู่มันไม่พอสำหรับเจ้าหรืออย่างไร เสรีภาพอะไรกัน ที่เรามีมันก็เสรีภาพไม่ใช่เหรอ เรามีอิสระที่จะทำอะไรต่างๆนานา แต่ก็ต้องอยู่ในสิทธิและหน้าที่ของเรา โดยพวกเจ้าจะต้องไม่ระรานใคร แล้วเจ้าคิดว่าจะสู้เพื่ออะไร จะก่อความวุ่นวายให้พวกเราหรือไร พวกเราไม่ยอมอยู่แล้ว เพราะเราเชื่อมั่นว่าเราอยู่ภายใต้การปกครองที่ดี และผู้ครองอำนาจก็พร้อมที่จะมอบความสงบสุขให้กับพวกเรา ชีวิตของคนเราไม่ต้องการอะไรมาก คือทำในสิ่งที่ตนชอบ โดยไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แค่นี้ข้าก็มองว่ามันคืออิสระแล้ว ส่วนคนที่เป็นผู้ยากไร้ พวกเขาเลือกที่จะไปทางนั้นเอง พวกข้าก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้ เพราะพวกเขาน่ากลัวจนเกินไป ดังนั้นถ้าพวกแกเหล่านักปฏิวัติ และผู้ยากไร้ จะมาปลุกระดมให้เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว พวกเราก็ยินดีที่จะสนับสนุนให้ผู้มีอำนาจจัดการพวกแกอย่างเด็ดขาด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [