EP16 :: งดงามอย่างไทย หัวใจครูนาฏศิลป์ กับ "เกศสุริยง" ::
คุณแหม่ม : ณ แปดปีที่แล้วใช่ไหมคะ คุณกุ๊งกิ๊ง : ก็เลยเริ่มที่จะถ่ายทอดนาฏศิลป์ คุณรจ : คือกลับจากเยอรมันก็ไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดอะไร คุณเกศสุริยง : ใช่ ก็คือว่างงานเยอะ ช่วงนั้นมีแดจังกึมด้วย ก็นอนกินจนอ้วน คุณกุ๊งกิ๊ง : ซังกุงสูงสุดอยู่นี่!! คุณเกศสุริยง : ตอนมา 45 กิโลกรัม คุณกุ๊งกิ๊ง : ดูแดจังกึมปุ๊บ... คุณเกศสุริยง : 70 คุณกุ๊งกิ๊ง : เออแก หรือเป็นว่าฉันดูแดจังกึมวะ คุณรจ : ไม่ๆ ของแกตั้งแต่แดจังกึมยังไม่เข้าล่ะ ตั้งแต่เกาหลียังไม่เข้าไทยล่ะเธออ่ะ คุณกุ๊งกิ๊ง : ไม่โอเคเลย เพื่อนไม่โอเคกับเพื่อนเลย ทีมงานแอบเห็นด้วยกับคุณรจนะคะเนี่ย  คุณรจ : มันก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นใช่ไหมคะ คุณเกศสุริยง : เราก็เลยให้น้อง บอกว่า เฮ้ย...แกเอาลิงค์มาให้ฉันที ฉันจะสมัคร ในการสมัครก็จะใช้ชื่อจริงบ้าง นั่นนู่นนี่บ้าง ไม่ผ่าน! จะใช้ชื่ออะไรดีวะ ประมาณ 7-8 ชื่อ ที่เรามั่นใจก็ไม่ผ่าน แล้วเราเผลอเหลือบไปเห็นปฎิทินตั้งโต๊ะของธนาคาร เป็นรูปเกี่ยวกับนางละครไทย มองไป...นั่นพราหมณ์เกศสุริยง อ้าวผ่าน ตกลงใช้ชื่อนี้เลย คือไม่อยากเปลี่ยนแล้ว เพราะเปลี่ยนมา 7-8 ครั้งแล้ว ซึ่งนี่คือที่มาของ...เกศสุริยง!! คุณเกศสุริยง : กลับกลายเป็นว่า สมัยก่อนคนจะเรียกว่าครูเล็ก เดี๋ยวนี้จะกลายเป็นครูเกศ คุณกุ๊งกิ๊ง : มีความอินเตอร์ คุณแหม่ม : เราเริ่มเขียนบล็อก เนื้อหาที่เขียนเป็นนาฎศิลป์ก่อนเลยรึเปล่าคะ คุณเกศสุริยง : เป็นนาฎศิลป์ก่อนค่ะ คือเริ่มแรกก็เกร็งค่ะ อย่างน้องดาวอาหารก็เก่ง คุณก๋าก็บทประพันธ์เก่ง สมัยนั้นมีบล็อกธรรมะป้ากุ๊ก น้องมี่เกี่ยวกับของแต่งบล็อก คุณแหม่ม : ป้ามด...ทันป้ามดใช่ไหมคะ คุณเกศสุริยง : ป้ามดไม่ทันแต่ใช้แบบอย่างของป้ามดมาตกแต่งบล็อก คุณกุ๊งกิ๊ง : แต่เนื้อหาในบล็อกที่เราเห็นตอนนี้คือ คำว่านาฎศิลป์ในตอนนี้ บางคนมองว่าแบบไกลตัวรึเปล่า อยู่ดีๆรำรึเปล่า ครูเกศลองเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่เราเล่าเรื่องเกี่ยวกับอะไร คุณเกศสุริยง : เนื้อหาส่วนใหญ่ก็จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับนาฎศิลป์ไทย สมัยเด็กๆเราจะค้นหาอะไร มันยาก ต้องเข้าห้องสมุด ต้องไปนั่งห้องสมุดเสาร์อาทิตย์ ต้องไปค้น ไปค้นมีแต่ภาพอีก ภาพก็ไม่รู้ว่ายังไง เวลาเรียนก็ต้องจดท่ารำ รู้สึกว่ามันยุ่งยาก เราน่าจะทำอะไรที่ฝากเอาไว้ให้สังคม ก็เลยเป็นแรงบันดาลใจ เขียนทั้งประวัติการแสดง มีคลิปให้เราดูตาม ให้ศึกษาตาม  คุณเกศสุริยง : จริงๆ นาฏศิลป์ไทยก็มีพื้นฐานเหมือนกับสาขาแขนงอื่น มีทั้งการลักคอ การเอียงคอ ตั้งวง จีบหน้า จีบยาว จีบสั้น มีหมด คนก็ต้องเรียนพื้นฐานหมด จริงๆที่ครูเกศคัดไว้มันเป็นการแสดงแล้ว ซึ่งปีแรกๆ ก็จะเป็นครู ของปรมาจารย์ที่ทำเอาไว้มาเผยแพร่ บางทีก็อยู่ในบทเรียนของมัธยม ของมหา'ลัย คุณกุ๊งกิ๊ง : ถึงว่า...บล็อกฮอตมาก เพราะอะไร เด็กมาทำรายงาน คุณเกศสุริยง : มีๆ 'พี่ๆขอเนื้อเพลงหน่อย' บางทีเวลาเด็กขอเราก็ตกใจเหมือนกัน คุณกุ๊งกิ๊ง : ใจเย็นๆนะลูก หนูค่อยๆคุยกัน เดี๋ยวครูมีเวลาครูมาตอบ หนูใจเย็นด้วย คุณรจ : แต่หลังๆ เห็นมีเขียนบล็อกเกี่ยวกับการแต่งหน้านางรำด้วยใช่ไหมคะ คุณเกศสุริยง : ใช่ค่ะ มีเกี่ยวกับสอนพื้นฐานการแต่งหน้า สอนทำเครื่องประดับสำหรับโรงเรียนที่อยู่ไกลๆ บางทีเขาขาดแคลน อาจจะประยุกต์จากวัสดุพื้นบ้านมาแต่งตัว คุณกุ๊งกิ๊ง : เพราะนางรำจะต้องมีเครื่องเยอะๆใช่ไหมคะ คุณเกศสุริยง : ใช่ค่ะ คุณแหม่ม : ในระยะเวลา 8 ปี ครูเกศสร้างบล็อกพันกว่าบล็อก ครูเกศได้อะไรบ้างคะ บล็อกแก๊งไม่ได้ให้อะไรเลยนะ คุณรจ : แล้วเป็นบล็อกที่ดูมีความรู้ มีสาระด้วย คุณเกศสุริยง : คือตั้งแต่เรียนมา เราศึกษาวิชามาทางด้านนี้ แล้วมาต่อที่วิทยาลัยครูบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ได้มีโอกาสเรียนกับศิลปินแห่งชาติ แม่เฉลย ศุขะวณิช และก็แม่ม่อม แม่ม่อมนี่เป็นภรรยาของท่านทนงศักดิ์ ภักดีเทวา เราก็ได้ความรู้ละเอียดเยอะ แล้วทีนี้เราก็เสียดาย เรามัวไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก ความรู้เรามี แล้วเราก็ไม่ได้เป็นครูในระบบ เราก็คิดว่าเราไม่อยากให้ตายตามตัว คุณรจ : มันก็จะอยู่กับเราคนเดียว คุณเกศสุริยง : ใช่ เริ่มแรกเราก็ไม่ถนัดเรื่องคอมพิวเตอร์ เรื่องเทคโนโลยีเลย ก็ค่อยๆแกะ โดนไวรัสสองสามครั้งยังมีเลย ก็ไม่หวั่น ไวรัสก็ไวรัสสิ ฉันไม่ยอม! ก็เลยทำเพื่อเป็นวิทยาทานให้กับนักเรียนและนักศึกษา คุณกุ๊งกิ๊ง : ตายล่ะ...อยากจะขอบคุณแทนเด็กสมัยนี้มาก เพราะว่ามันเป็นแหล่งความรู้ อยากให้น้องๆที่เข้ามาดู เข้ามาเสาะหาความรู้ ยังไงนาฎศิลป์ก็ยังคงต้องอยู่คู่กับเรา ครูเกศมาแบ่งปันให้ คุณแหม่ม : คือสละเวลานะ คุณกุ๊งกิ๊ง : ใช้คำว่าเสียเวลาก็ได้นะ แต่ว่ามาทำให้ คุณแหม่ม : การจะเขียนบล็อกแต่ละบล็อกไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ ต้องตรวจ ต้องลงรูป เนื้อหาต้องแม่น คุณกุ๊งกิ๊ง : อย่างงี้สามารถก็อปปี้รายงานส่งครูได้เลยไหมคะ คุณเกศสุริยง : ไม่ๆ ตอนนี้ครูเกศได้วางยาไว้แล้ว ห้ามก็อปบทเพลงต่างๆ โดยเป็นไฟล์รูปหมดเลย เพราะฉะนั้นคุณจะต้องเขียนรายงานเอง คุณกุ๊งกิ๊ง : สาเหตุที่ทำอย่างนี้ไม่ได้ต้องการอะไรเลย ต้องการให้น้องทำเพิ่ม หนูต้องศึกษาหาความรู้ด้วยลูก คุณเกศสุริยง : ใครจะคัดลอกแบบนี้คัดลอกไม่ได้เลย เพราะเด็กสมัยนี้จะก็อปวาง แล้วก็ไปปริ๊นส่ง คุณกุ๊งกิ๊ง : ใช่ อย่างน้อยทำเองจะได้ผ่านตาด้วย จบไปครูถามจะได้ร้องได้  คุณแหม่ม : ครูเกศ 8 ปี รู้จักประมาณกี่คนคะ คุณเกศสุริยง : จำได้หมด จำชื่อได้หมด มันเหมือนครอบครัวนึงอ่ะค่ะ แล้วการที่เราทักทายกันทุกเช้า ทั้งๆที่เราไม่ได้เจอหน้าแต่เหมือนคนข้างบ้านกันอ่ะ มันต้องมี มันต้องทัก ถ้าไม่ทักเหมือนว่ามันขาดอะไรไป อย่างน้อยเช้ามาต้องเปิดหน้าหมิงหมิงล่ะ เพราะแต่ก่อนตัวเล็กๆนะลูกคุณก๋า เพราะถ้าไม่เปิดมันเหมือนชีวิตฉันขาดอะไรไป คุณก๋าก็มาทุกเช้าแล้วก็พรีเซนลูกตัวเองสุดฤทธิ์ คุณรจ : คนอวดลูก อิอิ คุณเกศสุริยง : พอมาทุกวันๆก็เลยเป็นความเคยชิน วันไหนที่ไม่เห็นหน้าหมิงหมิง ก็จะรู้สึกว่าวันนี้เรายังไม่เข้าบล็อกเลยนี่หว่า มันก็เลยทำให้เราขยันอัพบล็อกไปเรื่อยๆ คุณกุ๊งกิ๊ง : กลายเป็นความผูกพัน คุณเกศสุริยง : ใช่ อย่างท่านอื่นก็มีค่ะ สมัยก่อนก็มีน้องดาวจ๋า น้องดาวจ๋าหัดทำเค้กใหม่ๆ ไหม้บ้างอะไรบ้าง ก็ขำ แต่ตอนนี้กลายเป็นเซียนแล้วนะ น้องดาวเก่งที่สุด แล้วก็มีหลายท่านเยอะแยะก็ยังอยู่ คุณแหม่ม : ถึงแม้จะมีบางท่านห่างหายไป แต่เดี๋ยวก็กลับมา คุณรจ : บางทีไม่กลับมา มีคนไปตาม คุณกุ๊งกิ๊ง : เราแฮปปี้นะ เหมือนจริงๆ เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันแบบไม่เป็นไร ทุกคนมีเวลาส่วนตัวของตัวเอง อาจไปทำนู่นนี่นั่น แต่ว่างเมื่อไหร่ก็แวะมา มีเพื่อนรออยู่ คุณเกศสุริยง : ธรรมดาทุกปีเราก็จะได้อันดับ 1 นะคะ มาปีนี้ไม่ได้เขียนเลย รู้สึกจะเข้าบล็อกอยู่ 2 วัน 2 ครั้งมั้ง เปิดมาได้ที่ 3 เพื่อนๆก็ยังคิดถึงเรา คุณกุ๊งกิ๊ง : เพราะว่าเนื้อหาเหมาะสม คุณเกศสุริยง : ฉันต้องเคลียร์ตัวล่ะ เคลียร์งาน ทำทุกวัน แต่ทุกวันนี้ก็อัพทุก 5 วันนะคะ ตั้งแต่ต้นปีก็ยังไม่ได้พักเลย ตอนนี้จะเป็นศิลปนิพนธ์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยต่างๆ ซึ่งครูเกศคัดแต่เด็กสุดยอดมาแล้วทั้งนั้น เพื่อเป็นวิทยาทาน ให้น้องรุ่นต่อไปได้ศึกษา ว่ารุ่นพี่เค้าทำไว้แบบนี้นะๆ ซึ่งเราเป็นสื่อกลางรวบรวมให้ง่ายขึ้น  คุณแหม่ม : ซึ่งตอนนี้ถ้าเสิร์ชจากกูเกิล ก็จะพบบล็อกครูเกศ ซึ่งมันเป็นองค์ความรู้ที่ใหญ่มากเกี่ยวกับนาฎศิลป์ทั้งหมด คุณเกศสุริยง : ตกใจเหมือนกันนะ เสิร์ชเกศสุริยงขึ้นมาเป็นแถบ แต่มันก็ดีใจเนอะ คือเราทำเราไม่ได้หวังว่าฉันจะต้องดัง ทำไปเรื่อย ทำสนองตัณหาตัวเองรึเปล่าก็ไม่รู้ คือเราชอบเรื่องนี้ เรารักเรื่องนี้ เราก็อยากถ่ายทอด ไม่มีเหน็ดไม่มีเหนื่อย แล้วก็พยายามจะอัพภาพ สมัยก่อนภาพไม่ชัดด้วยเนอะ ตอนนี้ก็พยายามอัพใหม่ๆ คุณกุ๊งกิ๊ง : มีความเก๋ คือไม่เป็นไรถ้าคนจะมองว่าภาพเมื่อ 8 ปีที่แล้วไม่ชัด เดี๋ยวแม่อัพใหม่ให้ คุณแหม่ม : แม่ก็คือแม่ค่ะ คุณกุ๊งกิ๊ง : แม่สะดวกแบบนี้จริงๆ เราก็จะได้เข้าไปดูภาพที่คมชัดมากยิ่งขึ้น เพราะความขยันของ...เกศสุริยง คุณแหม่ม : ฉันเริ่มอยากให้คุณครูสอนรำแล้วล่ะ คุณกุ๊งกิ๊ง : รบกวนวันนี้ต้องสอนพวกเรารำด้วยนะคะ คุณรจ : แล้วเราจะเป็นไม้แข็ง ก็ต้องรบกวนดัดเรานิดหนึ่ง คุณเกศสุริยง : ได้ค่ะ วันนี้เราอาจจะสอนพื้นฐาน ซึ่งพื้นฐานก็ไม่ยากหรอกค่ะ แต่การเรียนนาฎศิลป์ รำเป็นกับรำได้มันต่างกัน ใครๆก็รำได้ แต่รำเป็นก็จะยากนิดหนึ่ง คุณกุ๊งกิ๊ง : รำได้คือ... คุณเกศสุริยง : รำไปเรื่อย คุณกุ๊งกิ๊ง : แต่เดี๋ยวเราจะมารำให้เป็นกัน ไปติดตามกันในคลิปเลยค่ะว่าครูเกศจะสามารถทำให้ทั้งสามสาวของเรารำได้มากน้อยขนาดไหนค่ะ ทีมงานก็ขอแอบแปะภาพสวยๆไว้ก่อนล่ะกันเนอะ 
   ก่อนที่ครูเกศจะพาเราออกเดินทางเที่ยวในอ่างทอง ต้องขอขอบคุณสถานที่สวยๆ อย่างร้านอาหารไทยบรรยากาศริมน้ำ "ร้านนิรมิต" ร้านอาหารชื่อดังประจำอ่างทอง ที่ใครมาอ่างทองแล้วไม่มาทานอาหารที่นี่ แสดงว่ายังไม่ถึงอ่างทองกันนะจ๊ะ  
 
 เมนูเด็ดรับประกันความอร่อย เช่น ฉู่ฉี่ปลาเนื้ออ่อนผักบุ้ง ไก่ทอดนิรมิต ผัดไทยกุ้งสด ต้มยำกุ้งน้ำข้น ทอดมันกุ้ง ผัดฉ่าปลาคัง และอื่นๆอีกมากมายที่กินแล้วมีความสุข   นอกจากโต๊ะที่สามารถรองรับแขกได้มากมายแล้ว ยังมีมุมกาแฟ มุมล้างมือ มุมห้องน้ำ มุมเดินเล่นพักผ่อนที่เป็นสัดส่วน และอำนวยความสะดวกแก่แขกที่มาใช้บริการค่ะ  มุมริมน้ำก็ร่มรื่นเหมาะกับวันสบายๆ รับประทานอาหารกับครอบครัว รับลมเย็นๆให้สดชื่นกันค่ะ 
 แต่ช้าก่อน...ร้านของฝากก็มีให้บริการสำหรับนักท่องเที่ยวกันด้วยนะจ๊ะ มีของฝากให้เลือกสรรมากมาย
 อากาศร้อนไม่เป็นอุปสรรคต่อพวกเรา จบจากร้านนิรมิตก็ชวนกันแวะ "ตลาดศาลเจ้าโรงทอง" กันต่อจ้า   เรื่องกินไม่เคยพลาด! แวะมาชิมขนมไข่ปลา ขนมที่ปัจจุบันเรียกได้ว่าหากินยากมาก (ก.ไก่ล้านตัว) ใครที่แวะอ่างทองอย่าลืมตามมาชิมกันนะคะ  
 สุดท้ายนี้ครูเกศก็พาสามพิธีกรและทีมงานรายการ BlogGang Hang Girls มาไหว้ที่ศาลเจ้ากวนอูเพื่อเป็นสิริมงคล และจะได้เดินทางกลับกันอย่างปลอดภัยค่ะ  เป็นยังไงกันบ้างคะ? สนุกกันไหมเอ่ย? ทางทีมงานหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบทสัมภาษณ์ในครั้งนี้จะทำให้เพื่อนสมาชิกหลายท่านได้รู้จักตัวตนของครูเกศมากขึ้น และได้รู้ว่าสมาชิกของบล็อกแก๊งมีคุณภาพและโดดเด่นต่างกันออกไปอีกด้วย ที่น่าชื่นชมคือครูเกศพร้อมที่จะเผยแพร่เรื่องราวความรู้นาฏศิลป์ไทย ที่ใครหลายคนอาจลืมเลือนกันไปนานแล้ว สำหรับท่านใดที่สนใจเรื่องราวเกี่ยวกับนาฏศิลป์ไทยหรืออยากแวะเข้าไปทักทายพูดคุยกับครูเกศ สามารถเข้ามาได้ที่บล็อก "เกศสุริยง" https://rouenrarai.bloggang.com ได้เลยนะคะ 
เห็นชื่อ...มานานเลยครับ
พอบอกว่า ทำบล๊อกพันกว่าบล๊อก ลมจะใส่ 555 ขยันมาก เลยครับ ผมเขียนมา 7 ปีแค่ 600 กว่าเอง แถมเข้ากูเกิ้ลค้นหา พบด้วย สุดยอดครับ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
  วันที่: 6 พฤศจิกายน 2560 เวลา:19:14:24 น.เห็นชื่อบล๊อก"เกศสุริยง" ตั้งแต่เริ่มเขียนบล๊อกค่ะ
เข้าไปเยี่ยมบ้างเป็นครั้งคราว ตอนนี้เข้าไปเกือบทุกบล๊อกของครูเกศ ชอบนาฏศิลป์ตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีโอกาสเรียน เดี๋ยวนี้ยังชอบชมนาฏศิลป์คร่า ส่วนร้านอาหาร "นิรมิต" ก็สนใจมากค่ะ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย โดย: ซองขาวเบอร์ 9
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2560 เวลา:21:25:58 น.ได้รู้จักรำสวย ๆ ชื่อเพราะ ๆ ไหนจะชุดโขน หัวโขนอีกมากมาย...
ขอบคุณครูเกศค่ะ โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2560 เวลา:21:41:20 น.ขอบพระคุณทุกๆท่านนะคะ ดีใจค่ะที่ได้เป็นครอบครัวbloggang บ้านหลังนี้อบอุ่นจริงๆค่ะ
 โดย: เกศสุริยง
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2560 เวลา:23:24:59 น.สวัสดีคะ..
เป็นเพื่อน Bloggang ที่น่ายกย่องท่านหนึ่งคะ มีความสามารถมากๆคะ  โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
 ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2560 เวลา:5:44:40 น.ของครูเกศยอดเยี่ยมตรงที่ทำคลิปเองด้วยนี่แหละครับ
ปีนี้ขอมอบสายสะพาย Best Education Blog #1 คืนครับ ถึงจะเขียนหมวดเดียวกันแต่เนื้อหาคนละแนวกันเลย วัฒนธรรม กับ ภาษา ผมว่านี่แหละมันคือความสนุกของบล็อกแก๊ง วิชาถ้าเรามี แล้วเราเอามาเขียน ก็เป็นการทบทวนไปในตัว มีแต่ได้กับได้ ไม่ว่าจะเป็นคนอ่านหรือผู้เขียนเอง นี่แหละผมว่ามันเป็นจุดสำคัญที่หลายๆ คนมักมองข้าม ผมเขียนมาขึ้นปีที่ 11 พึ่ง 600 กว่าเอนทรี่เอง โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2560 เวลา:22:58:58 น.ขอบคุณน้องเต้ย-คุณไวน์-คุณเก๋แม่น้องซี-คุณอุ้ม-คุณอ้อมแอ้ม-คุณอ้อ-คุณต่อ-คุณหนู-แม่ซอง-พี่ตุ๊ก/ขอบคุณมิตรภาพที่มีให้กันเสมอนะคะ
 โดย: เกศสุริยง
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2560 เวลา:2:23:54 น.มาชื่นชมค่ะ คุณครูเกศ ชมลูกศิษย์แสดง
มานาน วันนี้ครูมาเองเลยนะคะ ไม่แปลกใจ เลยว่าทำไมลูกศิษย์เก่ง โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
 ) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2560 เวลา:15:42:35 น.ได้รู้จักครูเกศมากขึ้น เหมือนได้คุยกับตัวเป็นๆ ค่ะ
 โดย: หอมกร
 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2560 เวลา:8:26:05 น.มาทักทายครูเกศและทีมงานค่ะ...น่ารักทุกคน
นอกจากได้ไปพบเพื่อนบล็อกแล้ว ยังได้เที่ยวได้หม่ำของอร่อยอีกด้วย อิจฉาเลยค่ะ โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2560 เวลา:13:22:52 น.ขอบคุณพี่ภา-คุณก๋า-คุณโอ-คุณหอมกร-ขอบคุณมิตรภาพสวยงามตลอดมาเลยนะคะ
โดย: เกศสุริยง
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2560 เวลา:22:50:50 น.ตามมาช้ามากๆ
ครูเกศเก่งมากเลยค่ะ ได้รู้จักครูเกศมากขึ้นเยอะเลย ขอบคุณมากค่า  โดย: lovereason
 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2560 เวลา:21:11:12 น.เย้ๆ ไปหาครูเกศถึงที่เลย
น่ารักมากเลยค่า แม้ปีก่อนๆ ครูเกศจะหายไปบ้าง แต่ปีนี้ครูเกศก็ไม่ลืมบล็อกนะคะ กลับมาสม่ำเสมอเหมือนเดิม พร้อมกับเอกลักษณ์ความเป็นไทยที่เอามาแบ่งปัน ชนิดที่ว่า คนอื่นทำไมไ่ด้ รู้ไม่เท่าครูเกศจริงๆค่า บุคคลที่น่ายกย่อง ศิลปินแห่งชาติ ประมาณนี้เลยค่า โดย: Rinsa Yoyolive
 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2560 เวลา:16:50:54 น.มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามชมครูเกศครับ รู้จักกันในบล็อกตั้งนานแล้ววันนี้เพื่งจะได้เห็นตัวจริงๆ ครับ ครูเกศงามสมเป็นนางรำนาฏศิลป์เลยครับ อิอิ     โดย: อาคุงกล่อง
 วันที่: 22 ธันวาคม 2560 เวลา:14:48:36 น.ขอบคุณน้องนุ่น/คุณลายขาว/น้องริน/คุณกล่อง สำหรับกำลังใจนะคะ
โดย: ล้งเล้งลัลล้า
วันที่: 8 มกราคม 2561 เวลา:0:43:14 น.สวัสดีคะ..
มาอ่านชีวิตของครูเกศ..ชื่นชมคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
 ) วันที่: 2 มิถุนายน 2561 เวลา:7:26:38 น.//test100k4-form-3663778.ssr.ias-lab.de
โดย: test100k4-form-3663778.ssr.ias-lab.de IP: 188.40.113.83 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2563 เวลา:15:04:51 น.
ซึ่งกลุ่มคนวัยที่กล่าวมานี้มักมีค่านิยมไปในทิศทางเดียวกันคือ กินหรู เที่ยวหรู นิยมสินค้าแบรนด์เนม อะไรที่เป็นเทรนด์กลุ่มคนเหล่านี้เกือบ 70% จะทำตามทำให้ปัจจุบันค่านิยมของสังคมเปลี่ยนไปกลายเป็น ไฮโซแค่เปลือกนอก ด้วยการประโคมเสื้อผ้าราคาแพง game688 กระเป๋ารองเท้าต้องแบรนด์หรู ทานข้าวตามร้านดัง ใช้เงินเหมือนผลิตแบงค์ได้เอง ด้วยค่านิยมนี้เองทำให้หลายๆคนเป็นหนี้เพราะต้องหาสิ่งเหล่านี้เพื่อให้ทัดเทียมคนอื่นๆ จะว่าไปมันก็เหมือนวงจรอุบาทว์ที่สร้างคนให้เป็นหนี้ และคนยุคนี้อาจหลงลืมกลอนสอนใจบทนี้กันแล้ว
โดย: game 688 (สมาชิกหมายเลข 7178737
) วันที่: 20 สิงหาคม 2565 เวลา:14:51:13 น.ผู้ที่หลุดจากสังคมมหาวิทยาลัยใหม่ๆชอบคิดและก็ทำอะไรอย่างไม่ประสีประสา คนอย่างงี้ไม่บางทีอาจเจริญได้ไกลหรือเร็ว ถ้าหากถามนิสิตว่าจบการศึกษาแล้วต้องการปฏิบัติงานอะไร โดยมากจะตอบว่าสอบเข้ารับราขการ ผู้ที่เรียนสูงหน่อยก็ต้องการเป็นคุณครูมหาวิทยาลัย ศึกษาต่อต่างแดน ปฏิบัติงานศึกษาค้นคว้า คำตอบอย่างงี้หมายความว่าไม่มีสมองเป็นของตนเอง ก็เลยดำเนินชีวิตอย่างเฉื่อยชา ไม่เคยทราบสึกทราบสา เชื่องช้า พอใจศึกษาอยู่บ้างแม้กระนั้นไม่รักความเจริญรุ่งเรือง ชีวิตวัยรุ่นก็เลยผ่านไปอย่างมัว หากมัวแต่หลบอยู่ในบ้านก็ไม่บางทีอาจศึกษาค้นพบตนเองได้ ทดลองก้าวออกไปดูโลกข้างนอก เสวนากับคนอื่นๆ เข้าพบสังคม รู้จักผู้คนหลายชนิด แล้วคุณจะได้อะไรมากขึ้นอีกมากมายเลยgame789
โดย: game789 (สมาชิกหมายเลข 7178710
) วันที่: 20 สิงหาคม 2565 เวลา:15:10:12 น.โดย: SLOT (สมาชิกหมายเลข 7178710
) วันที่: 20 สิงหาคม 2565 เวลา:15:22:14 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
ได้เที่ยวอ่างทองด้วยยยยยยยยยย อิจฉาาาา