"เธอ"...ที่ประทับใจ เป็นผู้หญิงตัวจิ๋ว (140 cm)...ไม่ได้เป็นคนพูดหวาน... แต่ทุกคำพูดรู้ได้ว่าจริงใจ...และมีเจตนาดี... ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของเธอ...ไม่ได้สุขสบายอะไร... เป็นชีวิตที่ต้องดิ้นรนมาตั้งแต่เด็ก...กำพร้าแม่ตั้งแต่ยังจำความไม่ได้... แต่โชคดีที่ยังมีพ่อ พี่ชาย และพี่สาว...ที่รักและเอ็นดูเธอมาตลอด... เธอไม่มีโอกาสได้เล่าเรียนอะไรมากนัก... ชีวิตวนเวียนกับการช่วยเหลืองานในบ้าน... ต่อมาพี่ชายของเธอแยกครอบครัวไปอยู่ต่างจังหวัด... เธอและพ่อก็ได้อาศัยอยู่กับครอบครัวของพี่สาว... ความรักที่พี่สาวมีให้เธอและพ่อ...ยังมีอยู่เต็มเปี่ยม... แต่ความอึดอัดที่ต้องอาศัยอยู่ในบ้านของพี่เขย...ก็ทำให้หนักใจ... แต่เหมือนพรหมลิขิต...ที่ทำให้เธอได้รู้จักกับชายคนหนึ่ง... ถึงแม้จะไม่ได้มีความสนิทสนมเป็นการส่วนตัวมากนัก... แต่ความรู้สึกที่บอกว่า...ผู้ชายคนนี้ไว้ใจได้... ทำให้เธอตัดสินใจที่จะร่วมชีวิตกับเขา... สิ่งที่เปลี่ยนไป...ไม่ได้ทำให้สุขสบายขึ้น...ในแง่ของการดำรงชีวิต... เพราะเขาไม่ได้เป็นคนร่ำรวย... เทียบกับบ้านพี่เขยที่เป็นพ่อค้าใหญ่...ช่างห่างกันเหลือเกิน... แต่ความสบายใจ...สุขใจ...ที่ได้รับ... มันก็ทำให้ชีวิตของเธอมีความหมายมากขึ้น... เธอได้อยู่กับพ่อที่เธอรัก...และที่สำคัญได้อยู่กับครอบครัวของเธอเอง... ครอบครัวใหม่...ที่ต่อมาก็กลายเป็นครอบครัวใหญ่ (มาก)... จะไม่ใหญ่ (มาก) ได้ยังไง...ในเมื่อสมาชิกใหม่ค่อย ๆ เพิ่มมาในบ้าน... จนเพียงพอจะตั้งทีมฟุตบอลได้อ่ะ....ย้ำ!! ทีมฟุตบอล... (ดีที่ทีมนี้มีแต่ตัวจริง...ไม่มีตัวสำรองด้วย...เหอ ๆ) ครอบครัวนี้...อบอุ่นมาก ๆ... อุ่นจนบางทีกลายเป็นร้อนไปเลยทีเดียว... แหม...ก็บางบ้านมีลูกแค่ 1-2 คนยังมีปัญหาไม่รู้จบ... แล้วบ้านที่มีลูกเยอะ(มาก)ขนาดนี้...ปัญหาจะน้อยได้ยังไงล่ะ...ใช่มะ!! แต่ทุกคนก็ผ่านมันมาได้...แบบค่อนข้างดี... ไม่มีใครที่มีปัญหาใหญ่จนแก้ไม่ได้... แต่มันกลับทำให้ทุกคนได้เรียนรู้กับปัญหาทุกอย่างด้วยกัน... แน่นอน...คนที่ทำให้ปัญหาไม่ว่าจะหนักหนาแค่ไหนก็ผ่านมาได้... ก็คือ...”เธอ”....คนนั้นแหล่ะ... ผู้หญิงตัวเล็ก...แต่มีจิตใจที่ยิ่งใหญ่...ผู้หญิงที่พูดว่า.... ”อะไรที่ทำให้คนในครอบครัวมีความสุข ก็พร้อมจะทำทุกอย่าง” คุณรู้รึยัง...ว่าเรากำลังพูดถึงผู้หญิงคนไหน.... ใช่แล้ว!! เรากำลังพูดถึงผู้หญิงที่เราเรียกเธอว่า “แม่” ผู้หญิงที่เรามองเธอด้วยความรัก...และความนับถือ... ผู้หญิงที่เรายึดเป็นหลักของจิตใจ... แต่...แม่จ๋า...หนูไม่ขอเดินตามรอยเท้าแม่นะจ้ะ... หนูว่า...หนูไม่สามารถอ่ะ...หนูเป็นพวกรักความเป็นตัวเอง... ความอดทนและความเสียสละของหนูคงมีไม่พอ... ชีวิตของหนู...อยู่เพื่อแม่ได้... แต่หนูคงไม่สามารถอยู่เพื่อคนอื่นได้เหมือนแม่อ่ะ....เหอ ๆ และสำหรับคนที่เข้ามาอ่าน... ถ้าคุณต้องการสร้างครอบครัวของคุณเอง... สิ่งที่คุณต้องมีและพร้อมจะให้กับคนในครอบครัวคุณก็คือ... ความรัก ความเข้าใจ ความอดทน ความเสียสละ การให้อภัย ฯลฯ และต้องเตรียมใจว่า... สิ่งที่คุณจะได้รับคืนมาจากเขาอาจจะไม่ได้ดั่งที่ใจคุณต้องการ... ถ้าคุณไม่พอใจ...คุณก็ไม่สามารถจะไล่พวกเขาออกไปจากชีวิตคุณ... แต่คุณต้องยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น...และเป็นกำลังใจให้พวกเขาผ่านชีวิตไปได้ด้วยตัวเขาเอง... อย่างไรก็ตาม...เราขอเอาใจช่วยทุกคน... ขอให้ทุกคนมีครอบครัวที่ดีเป็นของตัวเองนะจ้ะ.... สุดท้าย....”หนูรักแม่จ้ะ”... ชอบรูปอะ
กระต่าย แฮมสเตอร์ แมว สุนัข น่ารักมากๆๆๆ ดูแมวจิ มันจะกินหนูอยู่แล้ว จ้องค้างเลย โดย: BaLL182 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:22:03:31 น.
แวะมา...ชื่นชม "เธอ" คนนั้นของพี่ด้วยค่ะ
ป.ล. 1 - "เธอ" คนนั้นของน้องเป็นผู้จัดการ...ทีมตะกร้อค่ะ ป.ล. 2 - หนูรักแม่จ้ะ (ด้วยคน) โดย: กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:13:38:37 น.
แล้วไหงตัวหนังสือเจ๊ต้องจิ๋วตามด้วยล่ะ ...^__^
ล้อเล่นน่ะ...รักแม่เหมือนกัน โคตรรักเลย โดย: คนที่เจ๊ก็รู้...555 IP: 124.157.145.227 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:23:09:49 น.
ตัวหนังสือจิ๋วมาก...
พี่น้องเยอะจังครับ เป็นคนที่เท่าไหร่ครับเนี่ย ผมมีน้องชายคนเดียวเอง รักกันปานจะกลืนไม่เคยทะเลาะกันเลย มีพ่ออีกคนแม่อีกคน อบอุ่นเหมือนกันครับ โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:3:48:55 น.
คุณ random_4...แม่คงอยากบอกว่า..."ชั้นอ่ะแจ๋วตัวจริง...ทำทุกอย่างให้ตัวแสบทั้ง 11 ตลอดเลยอ่ะ..."
น้องบอล...ท่าทางจะชอบน้องหนู...เอ้ย!! ชอบหนูแฮมเตอร์มากเลยเนอะ...เหอ ๆ (ต้องขอบคุณรูปที่มีคนส่งมาให้เจ๊อ่ะ 555) น้องเวล+สระอา...กรุณาระบุว่าเป็นทีมเซปักตะกร้อ หรือทีมตะกร้อลอดบ่วง...เหอ ๆ คุณที่เจ๊ก็รู้...มันจิ๋วจนต้องใช้แว่นขยายรึป่าวอ่ะ...เจ๊แนะนำให้ใช้ใจอ่านซิจ้ะ...ชัดเจน!!...ฮิ้วววววววววววววววววววว (แล้วแน่ใจเหรอว่าเจ๊จะรู้อ่ะ 555) พลฯ เจฟจ๋า...พี่ว่าคนในครอบครัวแค่นั้นอ่ะ...ยังอบอุ่นไม่พอน้า...หาเพิ่มด่วนเหอะนะ...เหอ ๆ โดย: All bread วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:20:21:00 น.
แวะมา...ตอบข้อสงสัยของพี่ จขบ.
"เธอ"คนนั้นของน้อง ว. เป็นผู้จัดการทีมเซปักตะกร้อ...ทีมเดี่ยวค่ะ ไม่ใช่ตะกร้อทีมชุด (A-B-C-D-E....Z) หรือตะกร้อลอดห่วง หรือตะกร้อวง แต่อย่างใด โดย: กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:12:04:45 น.
วันนี้แอบไปเล่นคอมฯ ของคนอื่น...
เลยเห็นว่าตัวหนังสือมันจิ๋วมากกกกกกกกกกกจริง ๆ... ลืมไปว่าเครื่องเรามันตั้งไซส์ตัวอักษรใหญ่...เหอ ๆ จิ๋วขนาดใช่ใจอ่านก็คงยังเห็นยากอยู่...(เจ๊ขอโทษเด้ออออออออ) แก้ใหม่แล้วกัน...ไม่รู้ไม่ผิด...เนอะ 555 โดย: All bread วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:18:45:01 น.
มาไม่ทันตัวหนังสือจิ๋ว..... อดใช้ใจอ่านเลยอ่ะ
พี่น้อง 11 คน โอ้... เยอะมากจริงๆ ...ชีวิตของหนู...อยู่เพื่อแม่ได้...(ซึ้งจังเลย) ทุกวันนี้ตัวเองก็พยายามทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดอยู่ค่ะ โดย: Love E-La วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:0:18:35 น.
โห พี่น้องป้าหนมปังเยอะจริงๆ แฮะ
ของน้องเขียว มีแค่ สี่คนพี่น้อง ยังหนวกหู ปวดประสาท ทุกวัน ท่าทางบ้านพี่ป้าหนมปังจะครึกครื้น ดีจัง... โดย: น้องเขียว IP: 58.8.19.191 วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:0:48:53 น.
น้องเลิฟ** นี่ถ้าคุณคนตัวจิ๋วเค้าไม่แท้งไปครั้งนึง...ป้าหนมปังคนนี้ต้องไม่ได้เป็นตัวจริงนะเนี่ย...สงสัยต้องเป็นลูกบอลแทนอ่ะ...เหอ ๆ
น้องเขียวจ๋า** ที่บ้านพี่ป้าหนมปังคึก...เอ้ย!! ครึกครื้นกันมากเลย...ตอนนี้มีหลานรวมแล้วตั้งทีมฟุตบอลได้อีก 1 ทีมอ่ะ - -" โดย: All bread วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:1:06:36 น.
ชอบหนูมากๆเลยครับ
เคยเลี้ยงมามากสุด 7 ตัว ตอนนี้มันก็แก่ตายๆ ไปเรื่อยๆ เหลือ ตัวสุดท้ายแล้วครับบบ โดย: BaLL182 วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:22:02:07 น.
ไม่อยากเลี้ยงอะไรเลย...
ก็เพราะกลัวการจากเนี่ยแหล่ะ...เหอ ๆ โดย: All bread วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:23:10:34 น.
|
บทความทั้งหมด
|
เรียกว่าจิ๋วแต่แจ๋วจริงๆค่ะผูหญิงคนนี้