Cloverfield : “แขก”ที่ไม่ได้รับเชิญ

สมัยเป็นเด็กที่ยังฟังเพลงด้วยวิทยุเทป ผมเคยเผลอกด record ทับเพลงอัลบัมโปรดด้วยความไม่ตั้งใจ ทิ้งรอยด่างพร้อยให้บันทึกเสียงอะไรก็ไม่รู้ลงไปเป็นก้างขวางคอความไพเราะ ผมหงุดหงิดได้ทุกครั้งเมื่อฟังถึงช่วงที่พิกลพิการนั้น

ไม่รู้ทำไมเมื่อดูหนังเรื่องนี้จบ ถึงได้คิดประหวัดไปถึงเหตุการณ์ครั้งกระโน้น ทั้งๆที่ควรจะนั่งสงบเสงี่ยมให้หายเวียนหัวจากการเหวี่ยงของกล้องวีดีโอเมื่อสองชั่วโมงก่อน มุมมองของหนังที่ซัดไปมาจนเกลือกตาตามแทบไม่ทัน ทำให้งานเอามันส์ทางสไตล์เรื่องนี้เล่นกับลูกกะตาของผู้ชมจนแทบหลุดออกจากเบ้า

Cloverfield เล่าเรื่องของหนุ่มสาวชาวเมืองนิวยอร์คกลุ่มหนึ่ง ณ งานเลี้ยงส่งพระเอกเพื่อเดินทางไปรับตำแหน่งใหญ่ที่ญี่ปุ่น (ประเทศเจ้าของก็อตซิล่าและประวัติการทิ้งระเบิดใหญ่ครั้งสงครามโลก ซึ่งมีประเด็นเกี่ยวพันกับหนังเรื่องนี้) พระเอกรอคอยการมาถึงของสาวสวยที่ตนหลงรักและหวังใช้งานเลี้ยงคืนนี้บอกความในใจกับเธอ แต่แล้วเมื่อคนรักของพระเอกควงแขนหนุ่มหล่อซึ่งเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาทำทีบอกตัดความสัมพันธ์ ความรู้สึกของผู้ที่เคยชื่นมื่นก่อนนั้น ถูก record ใหม่แทนที่ด้วยความรู้สึกใจหาย สับสน งุนงงและเป็นทุกข์



ความสนุกสนานของงานเลี้ยงพลันยุติลงหลังเกิดเหตุร้ายแรงบางอย่าง ความปกติสุขของชาวเมืองนิวยอร์ค ถูกแทนที่ด้วยความหวาดผวา ความประหวั่นพรั่นพรึงและความกลัวสุดขีด เนื่องด้วยสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์ขนาดเท่าตึกบุกมาทำลายล้างเมืองจนวินาศสันตะโร

หนังเรื่อง Cloverfield อวดไอเดียสุดบรรเจิด ใช้วิธีถ่ายทำด้วยกล้องวีดีโอแบบมือถือตลอดเรื่อง หนังสื่อให้เห็นว่าวีดีโอที่จับภาพเหตุการณ์สัตว์ประหลาดบุกเมือง เป็นการอัดทับเทปม้วนเก่าของพระเอกและนางเอกที่เคยบันทึกภาพแสนสุขเมื่อความรักของทั้งคู่ได้เริ่มต้นผลิบาน

ท่ามกลางวิกฤติสัตว์ประหลาด พระเอกของเราทำอะไรบางอย่างที่คนดูส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยและประณามว่าโง่เง่า นั้นคือเสี่ยงชีวิตไปช่วยนางเอก ณ จุดที่สัตว์ประหลาดกำลังอาละวาด ในความเห็นของผม นั่นเป็นการตัดสินใจของตัวละครเพื่อนำไปสู่ฉากจบที่เปี่ยมพลัง พระเอกกำลังเรียกคืนความทรงจำดีๆ ในอดีตให้หวนกลับมา ความทรงจำถึงหญิงคนรักในวันชื่นคืนสุข ความทรงจำถึงภาพสังคมอเมริกันเมื่อยามสงบเป็นปกติ ก่อนที่ความรู้สึกอันน่ากลัวและหวาดระแวงนี้จะถูกบันทึก (record) ลงในโลกทัศน์ของคนยุคปัจจุบัน



มุมมองที่หวาดระแวงต่อเมืองที่คุ้นเคย หนังเรื่อง The Brave One ของนีล จอร์แดนก็ถ่ายทอดประเด็นนี้ออกมาได้ดี โจดี้ ฟอสเตอร์รับบทเป็นเอริกา เบน (ชื่อนางเอกน่าจะสื่อถึงอเมริกา) ผู้เคยมองนิวยอร์คเฉพาะในแง่มุมที่สวยงาม แต่ต่อมาเมื่อมีเหตุร้ายเกิดขึ้นในชีวิต ความคิดในมุมใหม่ก็เข้ามาครอบงำให้เธอเห็นนิวยอร์คเมืองเดียวกันนี้เปลี่ยนไป

Cloverfield เลือกมองนิวยอร์คผ่านเลนส์แห่งความรู้สึกที่ไม่น่าไว้วางใจนี้เช่นกัน

ผู้กำกับสร้างอารมณ์ร่วมที่ภาษาปากเรียกว่า “อิน” ได้อย่างสำเร็จ ผู้ชมรู้สึกเหมือนตกที่นั่งเดียวกับตัวละครจนชวนขวัญผวาได้ในหลายๆ ฉาก มุมมองของปุถุชนตัวเล็กๆที่มีต่ออันตรายระดับชาตินี้เป็นไปอย่างสมจริงและซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกที่อยากรู้อยากเห็น คาดคะเนไปต่างๆนานาและไม่ได้ตัดสินใจหนีตายเยี่ยงผู้ฉลาดล้ำ ในฐานะมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง นี่แหละคือมุมมองที่เป็นธรรมชาติที่สุด

“แขกที่ไม่ได้รับเชิญ” ตามที่จั่วหัวไว้ข้างต้น คือความกลัวถึงสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาซึ่งเข้ามาครอบงำ (cover ) ความสงบสุขที่เคยคุ้นชิน เป็นความรู้สึกอันแปลกประหลาดอัปลักษณ์ที่บุกเข้ามายึดครองหัวใจของผู้คนยุคปัจจุบัน แขกที่ไม่ได้รับเชิญนี้ อาจจะแฝงมากับคนแปลกหน้าในงานปาร์ตี้ อาจเป็นสัตว์ประหลาดบุกเมือง อาจเป็นผู้ก่อการร้าย อาจเป็นอุกกาบาตถล่มโลก หรืออาจเป็นรอยอัดเทปของผมที่เผลอกดไปด้วยความไม่ตั้งใจ (มันก็เกิดขึ้นโดยไม่ได้รับเชิญเช่นกัน)



จำได้ว่าตอนมัธยม ผมเคยหยิบเพลงม้วนนั้นมาเปิดฟังเพื่อรำลึกถึงความหลังครั้งเป็นเด็ก ความต่อเนื่องของอารมณ์พลันก็ชะงักเมื่อถึงท่อนที่ถูกอัดทับ แต่แทนที่จะรู้สึกหงุดหงิด ผมกลับกรอเทปเพื่อย้อนไปฟังท่อนเดิมที่มีเพียงเสียงซ่าๆ นั้นอีกครั้ง หมุนระดับเสียงให้ดังขึ้นและเงี่ยหูเข้าไปฟังใกล้ๆ ลำโพง ทำอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อพยายามแกะน้ำเสียงนั้นให้ออกว่าเป็นคำพูดแว่วๆ ของใคร อาจเป็นเสียงคนที่เดินผ่านไปมาละแวกนั้น เสียงของแม่ที่อาจดุผมว่าอย่าทำวิทยุพัง เสียงพูดของพ่อที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว หรืออาจเป็นเสียงเล็กๆของตัวผมเอง รอย record สองสามวินาทีที่ไม่ได้ตั้งใจ ได้บันทึกอะไรบางอย่างที่มีค่ามหาศาลอย่างไม่เคยนึกฝันมาก่อน เป็นเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำในอดีตที่ยากเหลือเกินแก่การเรียกคืน

แล้วพลันนึกเสียดายว่าทำไมผมไม่กด record ให้นานกว่านี้...

Create Date : 22 มกราคม 2551 Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:27:52 น. Counter : 2089 Pageviews.		9 comments
Share Tweet