เครียดคลายได้ถ้าใจคอยเป็น อาจจะคอยแฟน คอยจดหมาย คอยงานเสร็จ หรือคอยคนเห็นคุณค่าของเรา ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก... คงไม่มีอะไรที่สามารถบงการระบบประสาทของเราได้ฉับพลันเท่ากับเสียงโทรศัพท์ ไม่ว่ากำลังกินข้าว ดูหนัง กำลังนอน หรือสั่งสอนลูกชายจอมซน ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ... เป็นต้องรีบสาวเท้าหรือคว้ามือไปรับโทรศัพท์ อะไรที่กำลังทำอยู่ ต้องเลิกโดยฉับพลัน แม้จะสำคัญเพียงใดก็ตาม ถ้ามนุษย์ต่างดาวเผอิญหลงมาที่โลกนี้ คงจะงงงวยว่าโทรศัพท์มีอะไรน่ากลัวหรือ คนบนโลกนี้จึงชอบผลุนผลันไปรับคำบัญชาจากมัน ที่จริงมนุษย์ต่างดาวเข้าใจผิดทั้งเพ ไม่มีใครกลัวโทรศัพท์หรอก เราทำกันเช่นนั้นอย่างอัตโนมัติ เพียงเพราะไม่อยากคอยให้มันดังหลายครั้ง แต่ก็น่าคิดว่าแทนที่จะปล่อยให้มันกะเกณฑ์เรา ลองให้มันทำตามเกณฑ์ของเราบ้าง เช่น ให้ดังสัก 3 - 4 ครั้ง ถึงค่อยไปรับ และรับอย่างช้าๆ สบายๆ แทนที่จะเร่งรีบ ไม่ใช่แต่เสียงโทรศัพท์เท่านั้น มีอีกหลายอย่างที่เราปล่อยให้มันเข้ามาบงการเรา อย่างเช่นสัญญาณไฟตามสี่แยก จริงอยู่ มันอาจไม่ถึงกับทำให้แขนขาของเรากระตุกทันทีที่มันวาบขึ้น แต่บ่อยครั้งมันก็ไปกระตุกใจเราแทน ทันทีที่เห็นไฟแดงข้างหน้าก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาแล้วก็กรุ่นไปตลอด จนกว่าไฟเขียวจะมาปลุกใจเราให้ยินดี ไฟเขียวเป็นข่าวดี (ถ้าเราเป็นคนขับรถ ไม่ใช่คนข้ามถนน) แต่มันก็ทำให้เราทุกข์ไปอีกแบบหนึ่ง นั่นคือเวลามันยังไม่โผล่มา ... เราก็กระวนกระวายใจ หรือถึงกับเครียด แต่ถ้ามองกันจริงๆ แล้ว ... จะโทษไฟเขียวว่ามาช้าก็ไม่ถูก มันก็มาตามจังหวะของมัน สาเหตุที่เราทุกข์เป็นเพราะเราใจร้อน หรือคอยไม่เป็นต่างหาก เพียงเรารู้จักคอยไฟเขียวเท่านั้น ความเครียดจากการขับรถจะลดลงไปเยอะเลย ในทำนองเดียวกัน สำหรับคุณที่ไม่รวยพอที่จะมีรถยนต์ส่วนตัว หากคอยรถเมล์เป็น โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นไม่น้อย ลองมาคิดดู ที่จิตร้อนรุ่มราวกับถูกไฟรนนั้น หลายต่อหลายครั้งเป็นเพราะเราตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเป็นฝ่ายคอย อาจจะคอยแฟน คอยจดหมาย คอยงานเสร็จ หรือคอยคนเห็นคุณค่าของเรา ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก จริงๆ แล้ว ตัวการไม่ได้อยู่ข้างนอก แต่อยู่ข่างในต่างหาก ถ้าเราสามารถฝึกใจให้รู้จักคอยได้ ... ชีวิตจะมีความสุขขึ้นอีกเยอะ ทุกวันนี้คนกรุงมีความเครียดมากเพราะคอยไม่เป็น และที่คอยไม่เป็นเพราะเคยชินกับความรวดเร็ว ทุกอย่างล้วนแข่งกันเร็ว ไม่ว่ากาแฟ บะหมี่สำเร็จรูป หม้อหงข้าว เครื่องซักผ้า คอมพิวเตอร์ แม้แต่ความเป็นคนเก่ง เดี๋ยวนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาฝึกฝนตนแล้ว เพียงแต่ซื้อรองเท้ายี่ห้อนี้หรือน้ำอัดลมยี่ห้อนั้นก็สำเร็จได้โดยพลัน... เร็วอะไรปานนั้น ชีวิตที่อะไรต่ออะไรได้มาโดยไว ทำให้เราคอยกันไม่เป็น หวังแต่จะให้ทุกอย่างเปิดปุ๊ปติดปั๊บท่าเดียว จนลืมไปว่ามีอีกหลายอย่างในชีวิตที่ต้องใช้เวลา หลายอย่างที่ว่านี้ล้วนมีความสำคัญทั้งนั้น เช่น สุขภาพ ความรู้ ความสำเร็จ ... หรือแม้กระทั่งความรัก ถ้าเราคอยสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ชีวิตก็มีแต่ความเครียดรุมเร้า หาไม่ก็ได้แต่ของปลอม ซึ่งทำให้คุณภาพชีวิตแย่ลง ใจที่รู้จักคอยคือกุญแจแห่งความสุขและความสำเร็จ เมื่อสิทธารถะไปขอเรียนวิชาจากอาจารย์เฒ่า เขาได้อ้างคุณสมบัติที่เขาเชื่อว่าเหมาะแก่การเป็นศิษย์ 1 ใน 3 ของคุณสมบัติดังกล่าวคือ "I can wait" ในชีวิตประจำวัน เรามีโอกาสมากมายที่จะฝึกใจให้รู้จักคอย เช่น ล้างมืออย่างช้าๆ นั่งโต๊ะแล้วค่อยเปิดจดหมาย อ่านหนังสือพิมพ์ ทำงานให้เสร็จเป็นอย่างๆ หรือตามลมหายใจขณะรอรถเมล์ หรือจะเริ่มต้นด้วยการทำใจสงบขณะที่โทรศัพท์ดัง ต่อเมื่อสิ้นเสียงสัญญาณครั้งที่ 3 จึงค่อยรับก็เข้าทีดี ------------------------------------ จาก สายธารแห่งความสุข โดย รินใจ //www.carefor.org/content/view/1532/153/ สวัสดี 2b หลายเรื่องพูดง่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่พอถึงเวลาทำไหงแม่มยากนักฟระ ![]() ![]() โดย: ผัดไทเส้นหมี่
![]() ยิ่งคอยก็ยิ่งทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์เพราะสิ่งที่คอยยังมาไม่ถึง
แต่ทุกข์เพราะใจเร่งเร้าเผาลนต่างหาก บีบี วันนี้อ้อมจะลองทำอะไรให้ช้าลงบ้าง ดูซิว่าชีวิตจะเป็นยังไง อ้อมตื่นเช้าทุกวันจ้า ตื่นมาส่องบลอคเพื่อน ๆ แล้วก็บันทึกงานที่ตัวเองต้องทำในวันๆนั้น แล้วก็ตัดไปทีละข้อ ไม่ได้หมายถึงว่าทำเสร็จแล้วนะ ..มันหมายถึงข้อนี้เอาไว้ก่อน 5555 แล้วมันก็จะกลายเป็นข้อแรกของวันถัดไป สุขสันต์วันศุกร์แห่งชาติคะ ^ ^ โดย: ฝนโปรย
![]() สวัสดีหนูน้อยแบล็คเบอรี่
... ... เงา b_bee ใช่มะ ว่าแล้ววววววววว อย่านอนดึกนะะะะะะะ แล้วก็อย่านอนเช้าด้วยงับ ... ... ครับ ผมคิดถึงคุณ นึกอยากเตะตูดสักที ฮึ (ล้อเล่นครับ ^_<") มีความสุขกับการทำงานนะตัวแสบ (ที่น่ารักของผม) โดย: บลูมิกกาเซ่
![]() จะลองพยายามดูนะคะ ลองไม่คอยอะไรดูบ้าง
![]() แต่คงยากแน่ๆเลย ![]() โดย: kwan_3023
![]() แวะมาเยี่ยมรอบแรก ขอแป๊ะไว้ก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านค่ะ
โดย: คมไผ่
![]() เดาว่าเราน่ะน่าจะเล็กมินิกว่าคุณอ้อม ถูกมั้ย...ไม่รู้ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า
โดย: บลูมิกกาเซ่
![]() ![]() ![]() . . . ถ้า " อ๊อกซิเจน " ทำชีวิตนี้ดำรงอยู่ได้ . . . . . . " ความรัก " . . . ก็ทำให้ . . . . . . การมีชีวิตนั้นมีความหมายมากยิ่งขึ้น . . . ![]() ![]() โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
![]() Cheer up กันขนาดนี้
สู้ขาดใจเลยครับ จองวัดรอได้เลย 5555 ราตรีสวัสดิ์หนูน้อย โดย: บลูมิกกาเซ่
![]() ทักทายนะหนูน้อย แล้วค่อยคุยกัน
ผมน่ะยังไหวน่า...จะรีบไปไหน ตามเกมส์น่ะดีแล้ว รีบไปเค้าจะเพ่งเล็งผมเอา สุขสันต์นะคุณ...สำหรับวันนี้ โดย: บลูมิกกาเซ่
![]() |
บทความทั้งหมด
|
เขียนได้ดีมากๆครับ
มีคนเคยบอกว่าท่านคือ พระไพศาล วิสาโลครับ
ปล. ใช่แล้วครับ
ภาพชุดนี้เป็นช่วงตรุษจีนพอดีครับ