สูญเสีย....จน(เกือบ)เสียศูนย์ แต่วันนี้ได้กลับมาอีกครั้ง หลังจากตั้งหลักได้แล้ว ก็คิดว่า ต้องบันทึกไว้หน่อย ถึงแม้จะเป็นเรื่องความสูญเสียก็ตาม แรกเริ่มเดิมทีเลยกิ๊กตั้งใจจะมีน้องให้มิสาตอนมิสาอายุได้ 2 ขวบ โดยกะว่าจะไปเที่ยวทริปต่างประเทศยาวๆให้หายคิดถึงซะก่อน 1 ทริป ช่วงประมาณปลายปี 54 ปรากฏว่าปีนั้น น้ำท่วมกทม. ก็เลยได้อพยพตัวเองไปอยู่พัทยา 1 เดือน (มีรีวิวร้านอาหารพัทยาไว้นะ ในบล๊อค dining out 555) โครงการไปเที่ยวก็ต้องพับไป ... แต่ด้วยความอยากเที่ยว เพราะไม่ได้เที่ยวมา 2 ปีเต็ม เลยต้องขอจัดซัก 1 ทริปก่อนมีน้อง 555 ซึ่งสุดท้าย ก็ได้ไปยุโรป ช่วงเดือนเมษาของปีถัดมา (ปี 55) กลับจากทริป ก็เปิดอู่ทันที... ตอนแรกนึกว่าจะง่ายเหมือนตอนมิสา แต่ปรากฏว่า จะด้วยเพราะอยากได้ลูกชายรึป่าวไม่รู้ ซื้อที่เทสต์ไข่ตกมาด้วย เค้าว่าถ้าอยากได้ลูกชาย ต้องมีวันไข่ตก และต้องเว้นช่วงนานหน่อย สรุป มันแปลว่ามีโอกาสแค่ไม่กี่วันต่อเดือนเองนะ 555 ผ่านไป 4 เดือน ไม่มีวี่แววว่าน้องจะมา จนพี่หยี่เริ่มยั๊วะ...แล้วเค้าก็ไม่ได้อยากได้ลูกชายด้วย (อยากได้ลูกสาวอีก คิดดูสิ) พี่หยี่เลยบอกว่า ไม่ต้องเทสต์มันแล้ว ปล่อยตามธรรมชาติไป เลยปรากฏว่า เดือนต่อมา น้องก็มาทันที.... ตอนที่รู้นั้นน่าจะประมาณ 4 สัปดาห์กว่า ซึ่งก็มีเรื่องอีก เพราะนึกว่าจะใช้หมอสูติคนเดิมกับที่ทำคลอดมิสา ปรากฏว่า พยาบาลบอกว่าคุณหมอไม่รับเคสฝากครรภ์แล้ว เราก็เลยต้องขวนขวายหาข้อมูลว่าจะฝากครรภ์กับใคร จนในที่สุด ก็ได้คุณหมอชื่อดังท่านนึง แต่ว่าคิวที่จะได้ คือประมาณ 1 เดือนกว่าๆถัดไป ซึ่ง ณ วันที่ตรวจกับคุณหมอ ก็จะมีอายุครรภ์ 9 สัปดาห์แน่ะ ตอนนั้นก็กังวลใจว่าจะนานไปมั้ย อยากซาวด์ดูลูกเร็วๆ อยากได้ยินเสียงหัวใจเค้า จะได้รู้ว่าเค้ามีชีวิตอยู่จริงๆ แต่พยาบาล + พี่หยี่ ก็บอกว่า ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเราไม่ได้มีเลือดออก ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ ก็รอจนถึง 9 สัปดาห์ได้ ปลอบใจตัวเองว่า ท้องแรกเราก็แข็งแรง ไม่มีปัญหา ขนาด 6 สัปดาห์ยังไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่เลย บลาๆๆๆๆๆ จนสุดท้าย ก็ครบ 9 สัปดาห์ โดยที่ไม่มีอาการอะไรผิดปกติเลย ไม่มีเลือดออก ไม่มีปวดท้อง ไม่มีอะไรทั้งนั้น... รวมทั้งไม่มีอาการแพ้อะไรเลยด้วยซ้ำ มีแค่ท้องอืดๆเท่านั้น (ตอนมิสา ถึงจะแพ้น้อย แต่ก็ยังมีพะอืดพะอม ขมๆปากบ้าง แต่นี่ไม่มีอะไรเลย เฉยสนิทจริงๆ) พอเจอคุณหมอครั้งแรก คุณหมอนับสัปดาห์แล้ว ก็บอกว่าให้ซาวด์ดูเด็กเลย จะได้ตรวจฟังเสียงหัวใจเด็ก และดูว่าท้องปกติ ไม่ได้ท้องนอกมดลูก ซึ่งปรากฏว่า พอถึงตอนซาวด์ (ทางช่องคลอด เพราะเด็กยังเล็กมาก) คุณหมอควานๆดูแล้วก็บอกว่า "ไม่ได้ยินเสียงหัวใจเด็ก" ครั้งแรกที่ได้ยิน ยังไม่ได้ขวัญเสียนะ คิดว่าเครื่องหาไม่เจอ คุณหมอก็หาต่อไปอีกหน่อย ก็พบว่า ไม่ได้ยินจริงๆ และขนาดของเด็ก ยังเล็กกว่าอายุมากก คือ ประมาณ 6 สัปดาห์เท่านั้น (ทั้งๆที่จริงๆ 9 สัปดาห์แล้ว) ท่าทางคุณหมอเงียบมาก ไม่พูดอะไร แล้วก็บอกว่า เดี๋ยวออกมาคุยกันข้างนอก ตอนนั้นเริ่มใจหายแล้ว แต่ยังคิดว่า เอ๊ะ นับวันผิดรึปาว ต้องมาซาวด์ใหม่มั้ย คือ ไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเองไง พี่หยี่หน้าซีดกว่า เพราะไม่เคยเตรียมใจไว้เลย ส่วนกิ๊กเอง ก็ไม่ได้เตรียมใจ แต่ว่าก็ไม่ได้เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังขนาดนั้น (เพราะกะว่าขอฟังเสียงหัวใจเด็กก่อน แล้วความรู้สึกจะเต็มที่กว่านี้) พอเข้ามาคุยในห้องคุณหมอ... ก็จริงๆด้วย คุณหมอบอกว่า ตัวอ่อนไม่เจริญเติบโต หยุดการเติบโตไปตั้งแต่ 6 สัปดาห์ (ไม่มีหัวใจ) จากนั้นคุณหมอ ก็อธิบายถึงความเป็นไปได้ต่างๆที่จะเกิดกรณีนี้ขึ้น หน้าคุณหมอมีแววเห็นใจเรามากๆ แต่ข้อมุลที่ให้ แน่น ชัดเจนและกระชับมาก คุณหมอให้ทางเลือกเรา 3 ทาง คือ ใช้ยาเหน็บ, ขูดมดลูก, หรือรอให้ตัวอ่อนหลุดมาเอง คุณหมอให้เวลา 1 สัปดาห์ไปตัดสินใจ พี่หยี่เลือกให้หลุดออกมาเอง เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องหลุดออกมาอยู่แล้ว แต่กิ๊กเลือกขูดมดลูก เพราะอยากให้เสร็จๆไป จะได้เริ่มใหม่ได้เร็วๆ ปรากฏว่า 1 อาทิตย์ผ่านไป วันที่จะไปพบหมอเพื่อให้คำตอบพอดี ก็มีเลือดออกมานิดๆ พอหาหมอ ก็เลยบอกหมอว่า มีเลือดออกมาแล้ว คุณหมอเลยบอกว่า งั้นก็รอก่อนนะ เพราะมีเลือดออกแล้ว แสดงว่ามีสัญญาณแล้วล่ะ (ดีนะ ที่เลือดออกวันนี้พอดี เพราะถ้าเลือดไม่ออก กิ๊กคงนัดขูดมดลูกแล้วอ่ะ) สุดท้าย ตัวอ่อนก็หลุดออกมาเองจริงๆ ไปตรวจอีกรอบ คุณหมอก็ทำความสะอาดให้อีกนิดหน่อย พร้อมกับบอกว่า โชคดีนะ ไม่ต้องขูดมดลูก 5555 กิ๊กก็ว่าโชคดี เพราะไม่อยากเสียตังค์อ่ะ ลูกก็ไม่ได้ แถมยังต้องเสียเงินตั้ง 2 หมื่น ...ไม่ไหวอ่ะ คุณหมอบอกว่า พักให้ประจำเดือนมาซัก 2 รอบ ก็เริ่มต้นปล่อยได้เลย อืมม...เพราะฉะนั้น ระหว่างนี้ เราไปเที่ยวกันดีกว่า 5555 ตอนนั้นจำได้เลยว่า กิ๊กตั้งใจจะทำอะไรใหม่ๆหลายๆอย่างที่ตอนท้องทำไม่ได้ เริ่มจาก ไปยืดผม , ไปตัดติ่งเนื้อ , นวด , ทำเล็บ คือ กะสดใสเต็มที่อ่ะ เหมือนกับว่า จริงๆมันเศร้าไม่มากนะ (คงเพราะเตรียมใจไว้ว่าขอฟังหัวใจลูกก่อนอยู่แล้ว) แต่ว่า มันเป็นความนอยด์มากกว่า แบบว่าแล้วท้องถัดไปล่ะ เพราะท้องที่ผ่านมา เราก็ไม่ได้ทำไรเลย แต่รู้แค่ว่าเหนื่อย เพราะเราเลี้ยงมิสาด้วย กิจกรรมเกี่ยวกับลูกมันก็เหนื่อยทั้งนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะก็ต้องเลี้ยงมิสาอยู่ดี เครียดนิดหน่อย...แต่ขอไปเที่ยวให้สบายใจก่อนนะ แล้วจะมาเริ่มต้นใหม่.... |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [
ก้าวต่อไป..สักวันน้องเค้าอาจจะกลับมาหาเราใหม่ก็๋ได้ค่ะ