ภาวนาตอนป่วย เป็นหวัดรับปีใหม่ 2010 ดีนะที่ไม่ใช่หวัด 2009  สงสัยเที่ยวปีใหม่สนุกไปหน่อย อิ อิเพราะความดื้อ ทำให้ไม่ยอมกินยา เลยป่วยงอมแงม จนกัลยาณมิตรที่เป็นหมอทนไม่ได้ ต้องหอบยามาให้กินด่วน วันนี้เป็นที่ 10 แล้ว กินยาไป 3 วัน อาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตอนป่วยก็ภาวนาเป็นเรื่องเป็นราวนะ ดีกว่าตอนไม่ได้ป่วยซะอีก... ช่วง 3-4 วันแรก เห็นว่าร่างกายป่วยก็ป่วยไป จิตใจไม่ป่วยด้วย ร่าเริงขณะป่วย ต่อมา อีก 2-3 วัน เริ่มอาการหนักแฮะ จิตใจไม่เบิกบานแล้ว อยากหายแล้วอ่ะ ใจเริ่มเครียด แต่ก็รู้ตามไปเรื่อยๆ พยายามนั่งสมาธิไป แต่เห็นได้ชัดว่าใจเริ่มกระสับกระส่าย (รักชีวิต รักตัวเอง เห็นความรักตัวเองชัดมาก) ต่อมาพอได้ยา ใจสบายขึ้น พอทานยาก็เกิดอาการมึนๆ ทำให้นั่งสมาธิไม่ได้จะหลับท่าเดียว เมื่อวานอาการดีขึ้นแล้ว ขณะนั่งดูทีวีเฉยๆ รู้สึกสงบมากมีความสุขที่สุดในรอบ 10 วันที่ป่วย เพราะอะไรนะเหรอ....ก็เพราะไม่ต้องทรมานจากอาการเจ็บป่วยแล้ว คนเรา...ความสุขหาได้ไม่ยากเลย แค่ไม่มีโรคก็เป็นลาภอันประเสริฐ ดังเช่นพระพุทธพจน์กล่าวไว้ ถูกต้องทุกประการ  สังเกตุว่ากิเลสที่จรเข้ามาอยู่ในใจก็เหมือนกับโรคที่ร่างกายเป็นอยู่ หากกิเลสหายไปเมื่อไหร่ จิตใจก็เหมือนกับสร่างไข้ สว่าง สดชื่นเลยทีเดียว ความสุขที่คนเราแสวงหาอยู่ ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล ที่แท้ก็อยู่ในกายในใจนี่เอง  
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [