แหวนพญานาค (1)

เมื่อคราวที่ข้าพเจ้าลงมาที่บางกอกใหม่ๆ ครั้งกระโน้นได้มาเที่ยวเล่นกับหมู่เพื่อนที่ย่านพาหุรัด สำเพ็ง บังเอิญเดินผ่านร้ายขายเครื่องเงินร้านหนึ่ง ในตู้กระจกร้านนั้นมีเครื่องเงินฝีมือประณีตหลายอย่าง มี สร้อย สังวาล ปะวะหล่ำ กำไล เป็นอาทิ

แต่ที่สะดุดตาสะดุดใจข้าพเจ้ายิ่งนักเห็นจะเป็น แหวนเงินทำเป็นรูปพญานาค อันแหวนรูปพญานาคนี้ข้าพเจ้าเคยเห็นภาพแลอ่านในตำหรับตำรา ท่านเขียนว่า แหวนทองรูปพญานาคที่ขึ้นชื่อนั้นต้องเป็นของสกุลช่างเมืองเพชร ด้วยว่ามีลักษณะประณีต ทั้งการสลักลงยา ประดับพลอย มีลีลาลวดลายประดุจจะเลื้อยได้ ลางวง ทำเป็นรูปพญานาคแลบลิ้น และลิ้นนั้นกระดกได้น่าอัศจรรย์ หากแต่แหวนลักษณะนี้ที่จะหาช่างทำได้นั้นก็สูญสิ้นเสียแล้ว มาตรว่าทำได้ก็ไม่เหมือนอย่างโบราณ ด้วยกลเม็ดต่างๆที่ถ่ายทอดกันมันสูญหายตีบตันหมด




แหวนทองรูปพญานาคสกุลช่างเมืองเพชรนี้จึงมีราคาแพงอักโข แลเข้าไปอยู่ในกรุของผู้นิยมของดีของงามกันจนหมดสิ้น ข้าพเจ้าเห็นรูปในตำราแล้วก็ชื่นชอบชื่นใจประสาคนชอบของดีของงาม
ศิลปวัฒนธรรมประเพณีไทยเป็นทุนเดิม แต่จะให้ลงทุนลงแรงแสวงหามาครอบครองนั้นก็เห็นจะเกินตัวไป ด้วยอัฐฬสนี้มิได้มีมาก




ครั้นมาเห็นแหวนรูปนาคที่เขาทำล้อสกุลช่างเมืองเพชร แม้จะหยาบกว่าแต่ลักษณาการก็คล้ายกัน จึงถูกใจยิ่งนัก หากแต่วันนั้นต้องตามหมู่เพื่อนให้ทันจะมาอ้อยอิ่ง จับต้องถามไถ่ราคาก็มิได้ อนึ่งที่สำคัญคือมีอัฐฬสไม่ถึงราคาของแหวนแน่ จึงได้แต่เก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจมานานหลายปี

ครั้นต้องย้ายมาอาศัยอยู่ในกำแพงพระนครบางกอกเป็นกิจลักษณะ มีโอกาสไปเที่ยวเล่นพาหุรัดหลายที ก็ได้แต่มีนโมสัญญาว่า แหวนรูปนาคนี้มีขายที่พาหุรัด หากแต่มาทีไรไม่เคยพบเจอร้านขายแหวนที่ว่านี้สักที จนกระทั่งวันหนึ่งมีกิจธุระอันสำคัญต้องมาทำที่พาหุรัด บังเอิญคนฟากขะโน้นแน่นจึงเดินข้ามถนนมาอีกฟากหนึ่ง พลันก็ปะเข้ากับร้านเล็กๆที่ขายเครื่องเงินอันเคยมาดูชมเมื่อกาลก่อน

ที่ดีใจคือยังเห็นแหวนเงินพญานาคตั้งประดับอยู่ มีเจ้าของร้านกะลังยกออกมาขัดถูตามประเพณี ข้าพเจ้าเห็นเป็นโอกาสดีจึงเข้าไปเจรจา ว่าแหวนนี้ตั้งราคาไว้เท่าไร
พ่อค้าจึงว่า 2500 บาทถ้วน พลางบรรยายสรรพคุณว่านี้เป็นงานช่างฝีมือปราณีต ลงยาอย่างโบราณมีสีแดงเขียว แลประดับด้วยพลอยทั้งเก้าสี เรียกว่านพรัตน์ น้ำหนักเงินรึก็มากกว่าด้วยกระทำอย่างหนา เพลานั้นข้าพเจ้ามีเงินติดถุงไถ้แต่เพียง 2000 กะเศษสลึงเล็กน้อย จึ่งได้เจรจากับพ่อค้าว่า เรานี้ปรารถนาจักได้แหวนพญานาคมานานแล้วแต่ต้องมีอันชวด ฉลูหลายเพลา บัดนี้เราได้มาพบอีกครั้งถือว่ามีบุญต่อกัน หากแต่เรามีเงินอยู่ในถุงไถ้ทั้งหมดเพียง 2000 บาทน่าเวทนานัก มาตรว่าท่านเห็นแก่เราผู้เยาว์วัย มีอัฐฬสที่เก็บออมมาได้เพียงน้อยนี้ โปรดได้ขายให้เราในราคา2000เถิด

ฝ่ายพ่อค้าวาณิชเห็นข้าพเจ้ามีใจใคร่ได้แหวนนั้นยิ่งนักจึงตัดใจขายให้
ข้าพเจ้าจึงเลือกแหวนที่สุบสวมใส่นิ้วชี้ได้พอดี ครั้นได้สวมแล้วให้รู้สึกตื้นตันใจอย่างประหลาด ด้วยระยะเวลากว่าจะได้มาครอบครองนี้ก็หลายปีนัก

ครั้นแล้วเพลาจะรัดเครื่องไปโรงเรียนตามประเพณี ก็มิลืมที่จะสุบสวมแหวนพญานาคประดับพลอยนพรัตน์ ประดุจเครื่องสิริมงคลประการหนึ่งทุกครั้ง ครูท่าน แลหมู่เพื่อนที่เห็นก็มักจะทักท้วงในความใหญ่โตโดดเด่นของแหวนนั้น

ครั้นถึงปีพ.ศ.2549 ข้าพเจ้ากับหมู่เพื่อนได้ไปเที่ยวที่เมืองหลวงพระบาง เมืองมรดกโลก ได้ไปสำราญในช่วงบุญปีใหม่ลาว เดือนเมษายน ได้เที่ยวเล่นสนุกกันอยู่หลายวัน จนเมื่อกลับข้าพเจ้าซึ่งนอนหลับๆตื่นๆไปตามทาง รู้สึกนิ้วชี้ข้างซ้ายเบาๆผิดปรกติ จึงได้คลำดู

อนิจจา!!! แหวนพญานาคของข้าพเจ้าปลาสนาการพลัดหายจากดัชนีไฉไลของข้าพเจ้าเสียแล้ว
ได้ค้นหาในรถนั้นก็มิได้พบ หมู่เพื่อนทั้งปวงก็ต่างปฏิเสธว่ามิได้เห็น ข้าพเจ้านึกปลอบใจว่าชะรอยหมู่เพื่อนคงแกล้งข้าพเจ้าเป็นแน่ แต่ครั้นรำลึกไป ข้าพเจ้าคงลืมไว้ ณ โรงแรมที่พักนั้นในห้องสำราญเมื่อก่อนออกมาขึ้นรถเป็นแน่

ตลอดทางกลับใจข้าพเจ้าได้แต่ครวญหาถึงแหวนอันเป็นของรักของหวงนี้
แม้นหลับไปยังฝันถึงว่าได้คืนมา แต่เมื่อตื่นคลำดูไม่ยักกะคืนมาจริงๆ

ดีว่าข้าพเจ้านี้เคยได้ฟังพระธรรมเทศนาของพระเดชพระคุณพระโพธิญาณเถร หรือหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง ท่านนี้เน้นย้ำนักหนาเรื่องความไม่แน่ หลวงพ่อสอนเสมอว่า สิ่งของต่างๆที่ยึดติดว่าเป็นของเรา ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติ บริวาร วันใดวันหนึ่งมันก็ต้องมีพลัดหาย มีจาก
ด้วยของเหล่านี้มันไม่แน่ เหมือนแก้วน้ำ ถ้าเรายึดติดว่าเป็นของเรา เกิดวันหนึ่งมันแตกขึ้นมาเราก็ย่อมเสียอกเสียใจ แต่ถ้าเรามองว่าแก้วนี้สักวันมันต้องแตกต้องสลาย ครั้นมันแตกขึ้นมาจริงๆเราก็สบายใจ เพราะเรารู้ทันมัน ว่าสักวันไม่ช้าก็เร็วมันต้องแตก เพราะมันไม่แน่

ข้าพเจ้าระลึกได้ดังนี้ก็ค่อยคลายอารมณ์ลง มิได้ร้องไห้ขึ้นด้วยเสียงอันดังให้ผู้คนตกอกตกใจ ด้วยมีธรรมะเป็นเครื่องอยู่ นึกปลอบประโลมใจว่ามันไม่แน่ แต่หากมีอัฐฬสอีกข้าพเจ้าก็คงไปแสวงหามาสุบสวมอีกจนได้ ด้วยมีใจอาลัยแก่แหวนพญานาคเหลือเกิน

Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2550 20:58:45 น. Counter : 26195 Pageviews.		45 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
	พบเจอภาพอะไร? ส่วนหนึ่งของภาพน่าสนใจจึงตัดมาใช้ คุกกี้คามุอิ (1 ม.ค. 2567 03:56:23 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)