ทริป เมืองวังเวียง ประเทศลาว เดือน สิงหาคม 2007 เราเดินทางไปวังเวียงนั่งรถโดยสารแบบท้องถิ่น เปิดหน้าต่างมีพัดลม ไปวังเวียง วิ่งไปจอดไป คนขับปวดฉี่ก็จอดรถก็จอดให้คนโดยสารวิ่งลงไปด้วย เจอตลาดขายของพี่แกก็จอดลงไปซื้อของ คนโดยสารก็ซื้อด้วย พอกลับมาก็เช็คชื่อว่าขึ้นมาครบไหม สนุกสนาน นั่งไปเกือบ 4 ชม ด้วยค่ารถ 25000 กีบต่อคน ก่อนจะขึ้นมีหลายคนมาชวนไปขึ้นรถตู้ไปวังเวียง แต่เราไม่อยากไป ขอเก็บบรรยากาศเดิมๆ เก่าๆ แบบนี้ก่อน ส่วนขากลับค่อยกลับมากับรถตู้  พอถึงวังเวียงก็ไปพักที่บ้านถาวรสุข ห้องละ 1000 บาทรวมอาหารเช้า เปิดประตูห้องมาก็เจอวิวแม่น้ำซองแบบนี้ละคะ แก่แล้วนะ ขอบรรยากาศสวยๆ หน่อยเถอะ จากนั้นก็ไปหาเบียร์ลาวที่ร้านอาหารของรีสอร์ท แล้วพี่รั่ว(พี่ก้อยจากตอนที่แล้ว)ของเราก็ยกธงขาวขอไปนอนก่อน เราก็เลยสลายตัวตั้งแต่ สามทุ่มคืนนั้นเอง  รุ่งอรุน ณ วังเวียง  อากาศเย็นสบาย  เราก็ไปกินอาหารเช้าของทางรีสอร์ท มีกาแฟให้ชงเอง ขนมบาเก็ตอุ่นกับเนย ไข่ดาวสองฟอง ข้าวต้ม พออิ่มแล้วเราก็ออกไปชมเมืองวังเวียง โดยการเช่ารถจักรยานราคา 40 บาทต่อวัน เป็นรถแบบแม่บ้านมีตระกร้า อารมณ์เฟสสันมาก ที่แรกที่เราไปก็คือถ้ำจัง อยู่ในบริเวณรีสอร์ทแห่งหนึ่ง เราต้องเสียเงินค่าผ่าน 2000 กีบ  บริเวณหน้าถ้ำจะมีบ่อน้ำสีมรกตที่ไหลออกมาจากถ้ำ ใสสะอาด  ก่อนจะขึ้นถ้ำจังเราต้องจ่ายค่าปี้(ค่าผ่านทาง) คนละ 10000 กีบ เพราะเราเป็นฝรั่งในลาว เอิก ถ้ำจังอยู่ข้างหน้า แต่จะไปถึงได้ต้องผ่านด่านอรหันต์  ขึ้นไปได้สิบขั้นก็ต้องหยุดพักแล้ว แบบนี้อีชั้นจะรอดไหมนี้  โอ๊ย กว่าจะถึงข้างบน เล่นเอาเหนื่อยจนหน้าดำเลย นับบันไดไม่ถ้วน แต่คาดว่าราว 180 ขั้น เอิก   ในถ้ำมีทางเดินสะดวกสบาย มีไฟส่องทางไม่ต้องกลัวมืดนะคะ  จากนั้นเราก็ออกเดินทางซิ่งต่อไปด้วยจักรยานที่เช่ามาวันละ 40 บาท กลางวันกินข้าวเที่ยงด้วยเฝอ(ก๋วยเตียว) กับลาบลาว แซ่บอีหรี แล้วก็กลับมาชดเบียร์ลาวต่อที่ห้องช่วงแดดร้อนแรงยามบ่าย  นั่งจิบเบียร์ที่ระเบียงห้องพัก พี่ก้อยเห็นพนักงานทำความสะอาดรีสอร์ตเลยวิ่งไปคุยด้วย เขาบอกว่าทำงานได้ค่าแรงวันละ 40 บาท น้อยจริงๆ ทำงานทั้งวันยังไม่ได้ค่าเฝอที่เรากิน 1 ชามเลย  บ่ายสาม แดดเริ่มอ่อนแรง เราก็เดินทางต่อด้วยจักรยานคนจน ไปเที่ยวในตัวหมู่บ้าน  สภาพบ้านเหมือนทางหมู่บ้านในแถบอีสานบ้านเรา แต่มีถนนสายหนึ่งเหมือนปาย เหมือนข้าวสาร มีร้านอาหารมีบาร์เบียร์มีแต่ฝรั่งหัวแดง ญี่ปุ่นเกาหลีเดินขวักไข้ว ถ้าใครอยากจะไปเที่ยวที่นี้ ขอให้รีบมานะคะ ก่อนสภาพจะเปลี่ยนไปกว่านี้ ทางข้ามแม่น้ำแบบชาวบ้าน  แม่น้ำซอง ณ วันน้ำหลาก  คายัค ยอดฮิตของวังเวียง ความเจริญที่คืบคลานเข้ามา ไม่มีแล้วแม่หญิงลาวนุ่งซิ่น เธอเปลี่ยนมาเป็นยีนต์ รองเท้าส้นสูง  ขนมเค้กแบบตกแต่งง่ายๆ เนื้อเค้กแข็งๆ ตามสไตล์ฝรั่ง ชิ้นละ 8000 กีบ  ขนมปังบาเก็ตของฝรั่งเศสที่ลาวมีขายเกลื่อนเมือง  ราคาก็เป็นฝรั่งกินนะคะ แพงได้ใจ ขนาดโรตีใส้กล้วย ยังขายกันชิ้นละ 10000 กีบ เกือบ 40 บาท กินไม่ลงเลยเรา  วังเวียงในวันสุดท้าย ยามเช้ายังคงสวยงามไม่เปลี่ยนแปลง เมฆหมอกลอยอิ่งอ้อย  ก่อนจะจางหายไปในตอนสาย  ลาก่อนวังเวียง สักวันเราจะกลับมาเยี่ยมเจ้าใหม่ ขอให้เจ้ายังคงบริสุจน์ดุจสาวน้อยแรกผลิแบบนี้ไปอีกนานแสนนาน ขากลับเราซื้อตั๋วรถตู้ ราคา 70000กีบต่อคน เดินทางจากวังเวียงมาเวียงจันทร์ เขาจะไปจอดรถที่ถนนเรียบแม่น้ำโขง เราก็เหมารถตุ๊กๆ ไปท่ารถเวียงจันทร์ เผื่อซื้อตั๋วรถทัวร์สายต่างประเทศกลับมาที่จังหวัดอุดร พอรถออกไปถึงด่านตม ก็ให้คนโดยสารคงไปแสตมป์ออกนอกประเทศ ก่อนจะออกก็ต้องเสียค่าปี้(ค่าผ่านทาง)อีก ลาวนี้เก็บทั้งเข้าทั้งออกเลย แล้วก็กลับมาขึ้นรถ จากนั้นก็เข้าไปที่ด่านหนองคาย แสตมป์เข้าประเทศไทย จากนั้นก็นั่งรถมาถึงอุดร จบทริปลาวแต่เพียงเท่านี้คะ ขอบคุณที่ติดตามการท่องเที่ยวแบบสบายๆสไตล์อีชั้น 
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ไว้ไปเองจะถ่ายรูปไว้สักพันรูปป
ฮือๆ อยากไป