Manic Street Preachers ... in my memory Manics
in my memory  เมื่อวานนี้ผมได้เข้าไปห้อง Whatever (ดนตรีนอกกระแส) ที่ไม่ได้เข้ามาพักใหญ่ ผมได้พบกับกระทู้ของป้าแต้ว วาสนา มันดีใจอย่างบอกไม่ถูก บอกตามตรงว่าผมไม่ทันฟังช่วงที่ป้าวาสนา จัดรายการหรอก (ผมเริ่้มฟังแนวนี้สมัย พี่ซี๊ด กับ พี่อ้อ) แต่ถ้าพูดถึง The Manics คนไทยที่รู้จัก The Manics ต้องนึกถึงหน้าป้าแกลอยมาแน่ๆ เช่นตัวผมเองเป็นต้น แบบนี้เค้าเรียกว่ามีอิทธิพล หรือ ป้าแต้วเป็นตำนานคู่กับThe Manics ไปแล้วกันแน่ ดีใจครับที่ป้ากลับมา อย่างน้อยก็น่าจะทำให้วงการเพลงอินดี้จากฝั่งอังกฤษกลับมาบูมอีกครั้ง ซึ่งผมก็สารภาพตามตรงว่า หลังจากจบยุคของหนังสือ GT , คลื่น BLAH BLAH BLAH และรายการวิทยุ Getindy ของพี่อ้อปิดตัวลง ผมก็ได้ข่าวสารรวมทั้งให้ความสนใจกับวงทางฝั่งอังกฤษน้อยลงมาก และหันไปสนใจวงอินดี้ไทยจากแฟตเรดิโอแทน จนผมได้อ่านกระทู้ของป้าแต้วเมื่อวานนี้ ความทรงจำเก่าๆก็พรั่งพรูออกมา... Manics จงเจริญ ดังนั้นผมอยากจะเปิด Blog ในส่วนดนตรีด้วยเรื่องของพวกเขา โอเค เข้าประเด็นได้แล้ว ย้อนไปในช่วงประมาณปี 1998 สมัยที่ผมยังเป็นนักเรียนหัวเกรียน ขาสั้น รองเท้าหนังอยู่นั้น ถ้าถามว่าสิ่งไหนที่อิทธิพลต่อชีวิตช่วงนั้นก็มีอยุ่สามเรื่องใหญ่ หนึ่งคือเรื่องสอบเอนท์ สองคือฟุตบอล และสามคือ The Manics เพื่อนของผมคนหนึ่งชื่อว่า เกรท ผมกับมันเป็นเพื่อนเพลงด้วยกัน นั่นคือเราสองคนฟังเพลงแนวเดียวกัน บ่อยครั้งผมกับไอ้เกรทจึงแลกเ้ปลี่ยนทัศนคติและเทปเพลงกันอยู่เสมอ และหมอนี่แหละเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จักกับ The Manics ผมยังจำวันนั้นได้ดี เป็นวันที่เรียนรด. ไอ้เกรทเอาเทปวง The Manics มาให้ผมลองฟัง ผมมองปกเทปสีฟ้านั้น แล้วถามมันว่า วงไรวะ ไม่เคยได้ยิน ชื่อเเม่งโคตรจะยาวเลย (ช่วงนั้นผมกำลังคลั่งไคล้คณะ blur กะ radiohead อยู่) มันบอกว่า มึงต้องฟัง โคตรรเจ๋งเลย จำได้ว่าพอกลับถึงบ้านทั้งๆ ที่ตัวชุ่มเหงื่อจากการเรียนรด. แต่ผมกลับไม่ได้สนใจสิ่งอื่นใด นอกจากรีบยัดเทปแล้วกดปุ่มเพลย์โดยเร็ว  เพลงแรกที่ผมได้ฟังคือเพลงหน้า B ของอัลบั้ม This is my truth tell me yours มันมีชื่อว่า Youre tender and youre tried งั้นๆแหละวะ ผมคิดในใจ แต่แปลกที่ผมฟังจนจบม้วนในทีเดียว ผมไม่รู้ตัวเลยว่าได้หลงรัก the Manics ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ บทเพลงอย่าง The Everlasting , If you tolerate this you children will be next , Nobody Love you , You stole the sun from my heart , My little empirer และอีกเพียบ กระทบเข้ากับสองรูหู ผมหลงใหลในท่วงทำนองอันสุดยอดของพวกเขาทันที หลังจากนั้นได้ 3 4 วัน ผมก็ตรงรี่เข้าร้านโดเรมี สยาม บอกกับป้าแกว่า ป้าครับผมขอ the manics ชุดใหม่ นับแต่นั้นผมก็ตามเก็บอัลบั้มทุกชุดของ The Manics และกลายเป็นแฟนพันธุ๋แ์ท้ของพวกเขา The Manics ประกอบด้วยสมาชิกสี่คน(ในรูปเรียงจากขวาไปซ้าย) ได้แก่ JAMES DEAN BRADFIELD (ร้องนำ),RICHEY JAMES EDWARDS*** (กีตาร์) SEAN MOORE (กลอง) และ NICKY WIRE (เบส)  *** RICHEY EDWARDS ได้หายตัวไปอย่างลึกลับในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 1995 และไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย ทำให้นับจากนั้น The Manics มีสมาชิกอย่างเป็นทางการแค่ 3 คน  พวกเขาเป็นวงดนตรีจากเมือง GWENT ในประเทศเวลส์ เริ่มformวงในช่วงระหว่างปลายยุค 80 ถึงต้นยุค 90 มีอัลบั้มทั้งหมด 7 อัลบั้ม(ไม่นับ EP) 1. Generation Terrorist (1992) 2. Gold Against the Soul (1993) 3. The Holy Bible (1994) 4. Everything Must Go (1996) 5. This is My Truth Tell Me Yours (1998) 6. Know Your Enemy (2001) 7. Lifeblood (2004) The Manics ในยุคแรกๆ ที่มีสไตล์ด้วยการสวมใส่เสื้อทำเองที่มีข้อความสามหาวประเภท Kill yourself, Scars Dead Hate Void แม่งโคตรจะเท่เลย ว่ามะ  นอกจากนี้เอกลักษณ์บ้าดีเดือดอีกอย่างของพวกเขาก็คือการแต่งตัวแบบสลับเพศ(แต่พวกเขาไม่ได้เป็นกระเทยหรอกนะ)  ลีลาแสดงสดที่ใส่กันไม่ยั้งในช่วงยุคแรกๆของวง  The Manics ยุคหลังจากที่ริชชี่หายตัวไป ดูมีภาพลักษณ์ที่สะอาดตาและผ่อนคลายมากขึ้น  กวาดรางวัลมากมายจากงานชุด Everything Must Go(1996) ในงาน Brat Awards ของนิตสารที่ทรงอิทธิพลอย่าง NME มาแล้ว  เมื่อครั้งที่ขึ้นปกนิตยสาร Q  หลายๆคนที่เป็นแฟน Manics มักจะบอกว่าอัลบั้มชุดแรกกับชุดสี่คือชุดที่ดีที่สุดของพวกเขา แต่ผมกลับชอบ This is my truth... และ Holy Bible มากกว่า ขณะที่อัลบั้มล่าสุดของพวกเขา LifeBlood ผมกลับชอบมันน้อยที่สุด เพราะมันเหมือนกับจิตวิญญาณในแบบพวกเขาที่มีริชชี่ิิอยู่ได้เจือจางลงไปตามกาลเวลา แต่ถึงไม่ว่าจะอย่างไร The Manics ในวันนี้ก็ดูยิ่งใหญ่จริงๆ ผมเชื่อว่าชื่อของพวกเขาไ้ด้ถูกจารึกไว้ในรายชื่อของวงดนตรีระดับตำนานเรียบร้อยแล้ว ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ Credit รูปภาพ จาก website staybeautiful.net ข้อความใน Blog นี้ขอมอบแด่ ความทรงจำที่ดีๆกับนิตยสาร GT , นิตยสาร Crossroad , รายการวิทยุ getindy, รายการวิทยุ BLAH BLAH BLAH และ DJ Seed sexyboy ข้อความข้างต้นทุกอักขระเป็นข้อความส่วนตัว ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคล กลุ่ม หรือใครและใคร ในทางลบ ...ถ้ามีข้อมูลส่วนใดผิดพลาดหรือมีข้อความส่วนใดไม่เหมาะสม กรุณาเมล์มาบอกได้ที่ mesia_82@yahoo.com หรือหลังไมค์ผ่านทางเว๊ปของพันธุ์ทิพย์ก็ได้ ขอบคุณครับ 
ไม่ได้เป็นแฟนพันธ์แท้แมนิค แต่ก็ชอบลุงๆ เหมือนกันครับ
โดย: strawberry machine gun
 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:15:25:33 น.ตามมาจากกระทู้ป้าแต๋วค่ะ ดีใจจังเจอแฟนแมนิคส์ คืนนี้ง่วงมากแล้วพรุ่งนี้จะมาอ่านต่อนะคะ
 โดย: Thebrightestsunisthepurestgun
วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:3:10:34 น.ตั้งแต่ Smash ยุบ Blah! Blah! Blah! หาย GT เจ๋งเราก็แทบไม่ได้ตามวงใหม่ๆเหมือนกัน กะปริดกะปรอยมาก มีเมื่อไม่นานนี้แหละ มาเจอ Arcade Fire, Bloc Party, Editors ที่เอาใจเราไปเลยจนทำให้กลับมาสนใจวงดนตรีร่วมสมัยอีกครั้ง
อัลบั้ม MSP ที่ชอบมากสุดน่าจะเป็น GT-THB-EMG ไล่ๆกัน ส่วน This is my truth...เพลงที่โดนก็มีมากพอสมควร ตอนนี้รองานเดี่ยว James กับ Nicky อุตส่าห์ไม่หาฟังล่วงหน้าอยากตื่นเต้นกับแผ่นทีเดียวแท้ๆกลับต้องมานั่งรอแผ่น imported โอ้ล่ะหนอประเทศไทย  โดย: Thebrightestsunisthepurestgun
วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:21:10:40 น.ป้าแต๋ว......แกยังมีชีวิตอยู่เหรอคะ..เห็นประกาศว่าจะฆ่าตัวตายตาม RICHEY EDWARD หลังจากตามหาแล้วไม่เจอกำหนดวันเดือนปีด้วย........สงสัยอยู่นานแล้วแต่มิรู้ว่าจะไปถามใคร? ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของ MSP แต่ก็ชอบนะคะ ดีใจที่มาเจอเพื่อนคอเดียวกัน
 โดย: noklekkaa (papagearna
) วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:9:08:05 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [