Bloggang.com : AdrenalineRush - หนูปล่าวขี้ลืมน้า....

หนูปล่าวขี้ลืมน้า....

เดิมหนึ่งตั้งใจจะลงบล็อกเที่ยวญี่ปุ่นต่อ แต่สืบเนื่องมาจาก เพื่อนบล็อกท่านหนึ่งได้กล่าวพาดพุงมาถึงหนึ่งอย่างจัง ไม่ได้การแล้วต้องรีบจัดโต๊ะแถลงข่าวด่วนๆๆ

ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายไปมากกว่านี้

บล็อกเกอร์ท่านนี้เป็นหนึ่งในบล็อกเกอร์ที่หนึ่งเคารพรักและคิดถึงเสมอ แม้ว่าปีนึงปีนึงจะลงบล็อกไม่กี่บล็อก แต่ละบล็อกมีคอมเม้นท์ยาวไม่มาก

แค่ 300-400 คอมเม้นท์เติมเอสยาวๆ จะไปเยียมเยียนแกต้องต่อคิวเม้นท์ ดูสิ ฮ้อทแค่ไหน เพราะแกเป็น

เทพบุตร แห่ง วงการ คอมเม้นท์เตเตอร์

ไปเม้นท์บล็อกไหน เขียนได้ยาวกว่าเจ้าของบล็อกอีก อีกทั้งยังชอบ แกว่งปากหาอวัยวะ อุจจาระแล้วไม่ราด

ทำให้หนึ่งอดเป็นห่วงไม่ได้ มักจะแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนที่บล็อกบ่อยๆ เฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้งหรือมากกว่าด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้ง คริๆๆ

ต้องแวะไปดูบ้าง เพราะเดี๋ยวแกขึ้นอืดเป็นอะไรไปจะได้ช่วยเหลือได้ทัน ในฐานะที่ไปร่ำเรียนวิชาช่วยชีวิตคนมา

แต่วันนี้รู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาดกลางหน้าผาก ข้าวสารเสกกลางลำตัว คาดว่าหนึ่งอาจจะดังในชั่วข้ามคืน เพราะถูกเทพบุตรแห่งวงการคอมเม้นท์เตเตอร์กล่าวถึง

แบบเต็มๆในบล็อกเอนทรีล่าสุด

บล็อกเกอร์ชื่อดัง

คุณหมอน้องหนึ่ง AdrenalineRush

สาวสวยนิสัยดี มีมารยาท เสียแต่ขี้ลืมเป็นชีวิตจิตใจ 555

นี่ตัดมาแค่บางส่วน ตามไปอ่านลิงค์เต็มๆ //www.bloggang.com/mainblog.php?id=multiple>ได้ที่นี่

เย้ยยยย รีบตั้งโต๊ะแถลงข่าวทันใด โทรเรียกนักข่าวมาด่วนๆแต่ไม่มีใครมา ไรว้า...สงสัยเราไม่ดังพอ ชริ

จะให้ลงเวปแคมแก้ข่าวก็ไม่เค้ย ไม่เคยทำ เลยต้องรีบวิ่งมาเขียนบล็อกแก้ข่าวทันทีด่วนๆ ตอบทุกคำถามคาใจ

หนึ่งเป็นบล็อกเกอร์ชื่อดัง?

ไม่ค่ะ ไม่ หนึ่งเป็นบล็อกเกอร์ชื่อ "adrenalinerush"

ถามสมาชิกบล็อกเกอร์ด้วยกันในบล็อกแกงดูก็ได้ ว่ารูจัก log in นี้ไหม มั่นใจว่าถาม 100 คน รู้จักไม่ถึง 20 กร้ากกกก

แหมๆๆ จะรู้จักได้ยังไงคะ ออกจะทำตัวแบบโลว์โปรไฟล์ โปรไฟล์เป็นสาว LA ร้อยเอ็ดตลอดเวลา ไผจะอยากรู้จัก เอื้อกกกกกก

หนึ่งไม่ค่อยออกงานสังคม เพราะกลัวจะคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง อาจจะเป็นเพราะไม่เชี่ยวชาญภาษาคน หรือภาษาสังคม อันนี้ไม่ค่อยแน่่ใจ

วันๆก็เข้าเข้าครัว ทำอาหารบ้าง ขนมบ้าง สูตรก็ไม่ได้คิดเองหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ก็ลอกๆมาจากคนที่ทุกคนไปลอกมา ปีหนึ่งพี่เค้าทำอาหาร 400 กว่าวัน

เปิดเพจที่ fb ลงรูปอาหารแต่ละเมนูคนกดไลค์กดแชร์กันรัวๆ อาหารก็หลากหลาย ถึงขนาดถามว่าร้านอยู่ไหน เก่งกาจสามารถขนาดนั้น

หนึ่งเลยเนียนๆถวายตัวเป็นศิษย์ก้นครัว

คิดเมนูอะไรไม่ออก ไปบล็อกเนินน้ำ ค่า

วันว่างจากการเข้าครัวหนึ่งก็วางแผนเที่ยวและไปเที่ยวค่ะ ไปเที่ยวบ่อยๆ ไปได้ไปดีไปอยู่เรื่อยๆทั้งทริปในประเทศ นอกประเทศ

นอกโลกก็อยากไป ถ้ามันไปได้ Smiley

เนื่องจากเป็นคนที่ "สวยและรวยมาก" ไม่ได้พูดเองนะคะ มีคนบอกมา (หนึ่งเป็นคนเชื่อคนง่าย อิอิ) แต่บริษัททัวร์ไม่ได้แอ้มเงินหนึ่งหรอกค่ะ Smiley

อะไรนะคะ...อ๋อ..ป่าวค่ะ...ไม่ได้มีคนมาจ้างรีวิวที่พักหรือที่เที่ยวหรอกค่ะ ดังขนาดนี้ต้องเที่ยวเองเท่านั้น บอกเลย

จัดโปรแกรมเอง ออกเงินเอง อยากเที่ยวไหนใส่ๆๆๆลงไปในตารางเที่ยว ในแผนเที่ยวไม่มีพักทานอาหาร เรื่องกินในทริปเรื่องเล็ก กินมาม่า อาหารซุปเปอร์

อาหาร fast food อะไรก็ได้ ด่วนๆเร็วๆ อยากรีบเที่ยว เฮ่ยยย เราไม่ได้ไปเที่ยวที่นี่กันบ่อยๆนะ จะเวิ่นเว้อกินข้าวอยู่ก็ยังไง

หากชะโงกทัวร์บริษัทไหนสนมาดูงานหรือโปรแกรมเที่ยวของหนึ่ง ยินดีค่ะ ไม่คิดค่าใช้จ่าย แต่บอกก่อนว่าไม่มีโปรแกรมช้อปปิ้ง และต้องจ่ายค่าตั๋วพร้อมที่พักเองนะเคอะ Smiley

ที่พักเวลาไปเที่ยวนั้น ด้วยความเป็นคนรสนิยมดีเลิศ เลยต้องเน้นๆ "ถูกและดี" หาที่ถูกที่สุดเท่าที่จะถูกได้ แม้จะเสียเวลาให้การค้นหาและอ่านรีวิวก็ยอม

โรงแรมหรู รีสอร์ทสวยๆ ดูจากรูปคนอื่นพอ บางทีก็ขับผ่านไปดูเฉยๆ ไม่เห็นหน้านางได้เห็นหลังคาก็ดี

ที่พักส่วนใหญ่ที่หนึ่งพักก็ไม่พ้นโฮสเทลหรือ bread and breakfast แบบที่ต้องลากกระเป๋าขึ้นห้องพักเอง 3-4 ชั้น ห้องน้ำรวมถือเป็นเรื่องปกติ

เป็นการทดสอบความแข็งแรงของร่างกายไปในตัวนะเออ

แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้ เกิดอาการเสียเซลฟ์เล็กน้อยหลังจากไปอ่านเจอ "บล็อกคุณฟ้า กาบริเอล" นักเดินทางตัวจริงเสียงจริง

เธอหาห้องพักได้ราคา 120 รูปี แม่เจ้า พระเจ้าช่วย กล้วยไข่ทอด ถูกขนาดนี้ขออยู่เป็นเดือนเลยได้ไหมค้า

นอกจากจะชอบเที่ยวสุดๆ หนึ่งยังมีใจเผื่อแผ่คิดถึงคนที่ไม่ได้ไปด้วยกัน ด้วยการลงทุนแบกกล้องตัวใหญ่พร้อมเลนส์ตัวสองตัว แล้วแต่ความขยัน(แบก)ไปด้วยทุกทริป

เพื่อเก็บรูปมาฝากเพื่อนๆ กล้องและเลนส์มันหนักแค่ไหนนะเหรอคะ...แค่ 2 กก เอ๊ง เบาๆเก๋ๆ

เดินเที่ยววันนึงไม่มากค่ะ 5-6 กม ต่อวันเป็นอย่างน้อย เน้น อย่างน้อย ก็ต้องประหยัดค่ารถเมล์ รถแท๊กซี่ไว้กินข้าว...ดูสิ...ช่างน่าสงสาร

ที่ต้องหอบหิ้วกล้องตัวใหญ่ไปเพราะหลวมตัวซื้อตามคำเป่าหูของเพื่อนที่ตอนนี้ฮีหันไปใช้กล้องตัวเล็ก ปล่อยให้เราแบกกล้องตัวใหญ่ตะลอนเที่ยวต่อ

จะเปลี่ยนเหมือนเค้าก็เสียดาย งกอีกแระ Smiley

หนึ่งไม่ได้เป็นคนถ่ายรูปเก่ง ถ่ายรูปสวย แต่รูปที่ลงในบล็อกท่องเที่ยว เลือกแล้ว เลือกอีก เลือกอีกเลือกแล้วว่าพอไหว ไม่เป็นพิษภัยต่อผู้ชม รูปไหนไม่สวยก็แอบเก็บไว้ดูเอง

คริๆ เป็นคนที่มีความรับิดชอบต่อสังคมดีเริดดด

หนึ่งขี้ลืมเป็นชีวิตจิตใจ

เรื่องนี้ หนึ่งขอเรียนให้ทุกคนทราบว่า เท่าที่จำได้ ไม่นะ ไม่ได้ขี้ลืมอะไร

เพื่อความยุติธรรม หนึ่งไปสอบถามเพื่อนๆที่คบหากันมานาน ว่าหนึ่งลืมอะไรบ้างเท่าที่รู้จักกันมา

คำตอบที่ได้ ดูไม่ต่างจากที่เกิดกับคนทั่วไป จริงๆนะ ไม่เชื่อลองดู

"ลืมกุญแจห้อง โทรศัพท์มือถือ ทั้งแบบลืมเอาออกมาจากที่บ้านบ้าง ลืมทิ้งไว้ที่ทำงานบ้าง"

"ไขกุญแจห้อง แล้วคากุญแจห้องไว้อย่างนั้น แล้วก็กระหน่ำตามหากุญแจห้องอย่างบ้าคลั่ง"

"เก็บกระเป่าเงินไว้ในลิ้นชักแล้วลืม คิดว่าทำหาย กรีดร้องโวยวาย โทรไปยกเลิกบัตรเครดิต และเอทีเอ็ม ก่อนจะค้นพบว่าเก็บไว้ลิ้นชักหัวเตียง"

"เอาเครื่องปั่นไปเก็บไว้ในเตาอบหลังอบขนมเสร็จ หวังให้ความอุ่นๆของเตาไล่ความชื้นออกจากเครื่องปั่น แล้วก็ลืมไป ถึงเวลาจะทำขนมก็เปิดไฟเตาอบเพื่อวอร์มเตา พอเดาได้ใช่ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น"

"ซื้อของแล้วลืมรับเงินทอน บางทีก็รับแต่เงินทอนแต่ลืมของไว้"

"ไปทานอาหารนอกบ้านแล้วลืมโทรศัพท์มือถือบ้าง กระเป๋าเงินบนโต๊ะอาหารหลังจากเช็คบิล"

"ไปเที่ยวตุรกี เข้าห้องน้ำในสนามบินแล้วลืมกระเป๋าเงินไว้ โชคดีที่คนที่เข้าห้องน้ำต่อเป็นคนไทย เลยได้ของคืนครบ"

"ไปเที่ยวแคนาดา ที่สนามบินวันจะกลับ เอาพาสปอร์ตออกมาแล้วลืมเก็บ ตามหาอย่างบ้าคลั่ง(อีกแล้ว) ก่อนจะพบว่ามีคนเก็บให้แล้วเอาไปแจ้งที่เกทในวินาทีสุดท้ายที่ตัดสินใจเดินไปที่เกท (เกือบตกเครื่องแลัวไหมล่ะ)"

"ทริปโมรอคโค ลืมเสื้อแขนยาวไว้ในรถไฟ อันนี้ไม่ได้คืน ลืมเลนส์ไว้ในเต๊นท์กลางทะเลทรายซาฮาร่า ต้องเหมารถกลับไปเอาเลนส์"

"ลืมหมวกไว้บนรถไฟฟ้าทริปเม็กซิโก"

"ลืมที่คาดผมไว้บนชินคันเซ็น ทริปญี่ปุ่น (เอาไปด้วยทำไมหว่า ปกติไปเที่ยวไม่เคยเอาของแบบนี้ไปด้วย อ๋อ ลืมเอาออกจากหัวตอนออกจากบ้านที่เมืองไทย)"

"ซื้อชูครีมที่ร้านขนมในญี่ปุ่น รับเงินทอน รับของ แต่ลืมกล้องไว้จ้า แม่ค้าวิ่งเอากล้องมาคืน"

"หนึ่งจัดฟัน ต้องใส่รีเทนเนอร์ (retainers) บนเครื่องบินขณะบินจากเมกากลับไทย หนึ่งถอดรีเทนเนอร์เพื่อกินข้าว หลังกินเสร็จส่งถาดอาหารพร้อมรีเทนเนอร์ที่เอาทิชชู่ห่อไว้ให้คุณแอร์โฮสเตสเพื่อทิ้งลงถัง..เอวัง"

"หลังจากทำรีเทนเนอร์ใหม่ เสียเงินไปหลาย หนึ่งเลยระวังเป็นพิเศษกลัวหายอีก ก่อนเดินทางจะต้องหาก่อนทุกครั้ง มีครั้งหนึ่ง หาๆๆๆ หายังไงก็หาไม่เจอ นึกว่า ต้องทำใหม่อีกแล้ว ก่อนจะพบว่า อ่าวใส่มันอยู่นี่หว่า" Smiley

ฯลฯ

นี่เป็นแค่ส่วนน้อยที่เกิดขึ้นในชีวิตเท่านั้น

ได้อ่านตามนี้แล้วก็แล้วแต่วิจารณญาณของท่านผู้อ่านนะคะว่าจะเชื่อ อ. เต๊ะ สุดหล่อ หรือจะเชื่อ หนึ่ง ที่สวยและรวยมากกก คริๆๆ

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2557 14:27:06 น.
Counter : 1668 Pageviews.

20 comments

	เติมให้ความมี เติมให้ความไม่มี ปัญญา Dh (14 เม.ย. 2567 20:54:29 น.)		ระยองฮิสั้น จันทราน็อคเทิร์น (12 เม.ย. 2567 15:33:48 น.)
	หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว (12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)		พระราชวังบ้านปืน ดาวริมทะเล (9 เม.ย. 2567 14:46:08 น.)

สวัสดีจ้า

ที่แท้ก็มีคน กล่าวพาดพุง ถึง อ.เต๊ะ นี่เอง

มิน่าละ เมื่อคืน อ.เต๊ะ ถึงนอนไม่หลับกระสับกระส่าย

ใจเต้นระรัว ความดันตก ออกซิเจนต่ำ ฉี่ราดกระปริบกระปรอย เปียกที่นอนหมดเลยอะ 555

เย้ย ไอ้นั่นมันเรื่องปกติของเอ็งอยู่แล้ว ไปโทษหมอหนึ่งเค้า อิอิ

อ.เต๊ะ มาอ่านแล้ว รู้สึกช็อค อึ้ง ทึ่ง เสียว อิอิ

อาการของน้องหนึ่ง หนักกว่าที่คิด ผิดจากที่เห็นภายนอกมากจ๊ะ 555

แต่เนื่องจาก อ.เต๊ะ ไม่มีความรู้ทางด้านโรคหลงลืมนี่เลย

แต่พอจะรู้จัก อาจารย์หมอท่านนึง

คนที่น้องหนึ่งก้รู้ว่าคือใคร มัน เอ๊ย เค้าคนนั้น นั่นแหละ

นพ.multiple

ผู้เชี่ยวชาญ เฉพาะทางด้านความลึกลับทางจิตส่วนลึก สุดติ่ง กระดิ่งแมว และอวัยวะเบื้องล่าง อิอิ

ท่านให้คำแนะนำและบำบัด ผู้ป่วยที่มีอาการแบบน้องหนึ่ง
มานักต่อนัก

ส่วนใหญ่ ไม่หาย ก้บ้าไปเลย มาแยะแล้ว 555

อาการหลงลืมของน้องหนึง ยังเป็นไม่มาก โชคดีที่มาพบ
นพ.multiple ท่านก่อน

มัน เอ๊ย ท่านให้การวินิจฉัยไว้ดังนี้

อาการของน้องหนึ่งอยู่ระดับ 5 จากทั้งหมด 3ระดับ อะจ๊ากกก

แต่น้องหนึ่ง ไม่ต้องตกใจไป พึ่งเริ่มเป็นใหม่ๆ ยังพอมีทางรักษา

อาการภาวะเสียความจำ มักจะเกิดในหมู่ คนที่เชื่อว่าตัวเองสวย และรวยมาก อิอิ

จะไม่เกิดเลย ในคนหล่อ แต่จนบัดซบ แบบ อ.เต๊ะ 555

อาการนี้ส่วนใหญ่ จะเกิดจากความเครียดขั้นรุนแรง ซ้ำซาก ซ้ำซ้อน เช่น ตกเครื่องบิน เพราะลืมต่อพาสปอร์ต

ลืมกระเป๋าตังค์ ลืมกุญแจห้อง ลืมฟันปลอม ลืมกินข้าว

ลืมว่าลืมอะไร

เย้ย ไอ้บ้า มีคนแบบนี้ด้วยเหรอฟ่ะ 555

หมอก้พูดเกินไป อิอิ

อาการขี้หลงขี้ลืมนี่เป็นแค่ การสูญเสีย ความทรงจำระยะสั้น

แต่อาการขี้แล้วไม่ราด นี่มีแต่คนทุเรศ แบบ อ.เต๊ะ นี่แหละที่เป็น 555

อาการของน้องหนึ่ง นพ.multiple ท่านวินิจฉัยไว้ว่า

สาเหตุส่วนใหญ่ น่าจะเกิดจากความเครียดสะสม
จากหน้าที่การงาน จากคนไข้ที่มาตามจีบทุกวี่ทุกวัน

จากเพื่อนบล็อกที่ชอบอัพบล็อก ขนมนมเนย กับข้าวกับปลา มาเย้ย ทุกๆวัน
วันนึงทำกับข้าวทุก15นาทีได้มั้ง อิอิ

ถ้าอยากรู้ว่าเป็นใคร ให้ย้อนไปอ่านข้างบน คนที่ทำอาหาร ปีละ 400วัน นั่นแหละ 555

และสาเหตุที่รุนแรงที่สุดเกิดจาก ความงก ขั้นรุนแรง อิอิ

อย่างเวลาไปเที่ยว การที่ต้องหาที่พักที่ถูกที่สุด
ถ้าเห็นคนหาได้ที่พักราคา ต่ำกว่า 150 รูเดือน เย้ย รูปี
จะยอมไม่ได้เด้ดขาด 555

ต้องหาแบบถุกที่สุด แบบต้องลากกระเป๋า 3-4 ชั้น ห้องน้ำรวม อะไรอย่างเงี้ย เป็นต้น อิอิ

ความเครียดสะสม ในชีวิตแบบนี้ ก่อให้เกิดการหลงลืมระยะสั้นได้

การป้องกัน หมอ multiple แนะนำไว้ 3 ทางเลือก

1. ทานยาลดความสวย อย่างต่อเนื่อง และบริจาคการกุศล
เพื่อให้ จนลงบ้าง อาการจะดีขึ้น อิอิ

2. แต่งงานอย่างด่วนที่สุด เพื่อหาคนมาช่วยจำ ช่วยจด ช่วยเตือน

ลำพังฟูฟี้ คนเดียว ลืมซะแยะขนาดนั้น คงไม่พอช่วยหรอกน้า ฟูฟี้เองก้แทบเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว 555

3.ทำบุญทำทาน ด้วยการพาบล็อกเกอร์อนาถา ยากไร้ หิวโหยตลอดเวลา อย่าง อ.เต๊ะ ไปเที่ยวด้วย

รับรองจะช่วยรับใช้ หิ้วกล้อง แบกเลนส์ เก็บกระเป๋าตังค์ เม้ม แหวนเพชร ตามเก็บฟันปลอม ทุกสิ่งทุกอย่างให้ ไม่มีลืมแน่นอนจ๊ะ 555

ด้วยความปรารถนาดีจาก

นพ.multiple

ผู้เชี่ยวชาญ เฉพาะทางด้านความลึกลับทางจิตส่วนลึก สุดติ่ง กระดิ่งแมว และอวัยวะเบื้องล่าง อิอิ

โดย: multiple

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:00:43 น.

เทพบุตร แห่ง วงการ คอมเม้นท์เตเตอร์
.
.
.
หุหุหุ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคือไผ๋นะครับคุณหนึ่ง 555

แถมยังอ้างตัวว่าเป็น

นพ.multiple

ผู้เชี่ยวชาญ เฉพาะทางด้านความลึกลับทางจิตส่วนลึก
สุดติ่ง กระดิ่งแมว และอวัยวะเบื้องล่าง อิอิ

.
.
.

แต่เวลาเม้นท์ที่บล้อกผม จะมีวิทยฐานะอีกแบบครับ 5555

นี่ถ้าเป็นเรื่องสั้น
บล็อกคุณหนึ่งบล็อกนี้หักมุมสุดๆเลยครับ
ตอนแรกคิดว่าจะมีการแก้ต่างกับข้อหาที่อาจารย์เต๊ะฟ้องร้อง
ปรากฏว่าคุณหนึ่งเขียนมาเรื่อยๆๆๆๆ

อ้าว ---- นี่ลืมจริงจังขั้นปรมาจารย์เลยครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:47:57 น.

55555 จากเทพบุตรแห่งวงการคอมเม้นท์เตเตอร์ และนกฮูกพุงกลม กลายเป็น นพ.multiple ซะแล้ว ฉายาพ่อเยอะซะจริง ๆ
อ่านน้องหนึ่งตั้งโต๊ะแถลงข่าวแล้วขำมากค่ะ หนึ่งไม่ได้ขี้ลืมซักนิดเนาะ แต่เยอะมากกกกกกก

และละอย่างไม่กล้าลอกเลียนแบบเลยค่ะ ^__^

ลืมว่าลืมอะไร 555 คงไมถึงขั้นว่าลืมว่าตัวเองเป็นใครนะคุณหมอ แต่งงานแล้วจะช่วยได้จริงเหรอคะเผื่อลืมสามีตัวเองอีกล่ะหนักเลยคราวนี้ ^__^ แต่ถ้าน้องหนึ่งทำตามคำแนะนำข้อ 1 และ 2 นี้แล้ว ข้อ 3 ก็ไม่จำเป็นมั๊งคุณหมอ multiple

อ่านแล้วสงสัย นพ.multiple ประทับใจอะไรน้องฟู่ฟี่เป็นพิเศษเหรอคะ ตามจิกน้องเค้าจัง

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:7:58:37 น.

ฮ่าๆ อา่นไปแล้วจากเฉยๆ กลายเป็นเชือซะงั้นค่ะคุณหนึ่ง 55555555555

โดย: JewNid

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:8:59:14 น.

อ่านไปขำไป เนื่องจาก อาจารย์เต๊ะ น่าจะเป็นตัวตั้งตัวตีคนแรก
ที่จัดปรากฏการณ์ เรียกแขก
โดยพาดพุง เอ้ย พาดพิง ครั้งมโหฬาร

ถ้าใน blog มีการ tag เรียกกันได้นะ

โฮะๆๆๆๆๆ

เป็นคนค่อนข้างขี้ลืมเหมือนกันค่ะ
แต่ดีที่มาศึกษางานจากบล็อกนี้ไว้ก่อน (ฮาาาา)

ล่าสุด รีเทนเนอร์ นี่ ก็เกือบทิ้งไว้กลางหุบเขาหิมาลัยเหมือนกัน
ดีที่นึกขึ้นได้ ก่อนที่จะมีใครเอาไปทิ้ง

อ่านไปอ่านมา ว๊าก มีชื่อตัวเอง โผล่ เอนทรี่ บล็อกโด่งดังนี้ด้วย สะดุ้งเฮือก....
(คนมาอ่านอาจดู ชื่อประหลาดๆนี้แล้วเกาหัวแกรกๆ ว่า มันเป็นใคร?)

ปล.ถ้าใครไม่รู้เดี๋ยวต้องจำกัดใจความเล็กน้อยว่า เป็น "บล็อกท่องเที่ยวกึ่งอนาถา" ค่ะ

เจ้า youth hostel (เมืองไนนิตาล)ห้องละ 120 นี่เคยมีคนอยู่ยาว 3 เดือนเลยนะ แต่เมืองนั้นมันก็น่าอยู่ยาวจริงๆ ถ้าไปช้ากว่านี้เดือนหน้าก็เจอหิมะละ

ส่วนที่อาศรม(เมือง ริชชิเกช)รู้ราคาก็กรี๊ดตั้งแต่ เดินผ่านเมื่อคราวก่อนแล้วค่า เราเจอกันช้าไป

เนื่องจากเมื่อทริปแรก ฟ้าพักที่ฝั่งลักษมันจุฬา ตั้ง 900 รูปีแหน่ะ หน้ามืดตามัวไปอยู่ได้ไงไม่รู้ เลยแค้นนนนนฝังใจ

ปล. จุดชมวิว china คนที่นั่นออกเสียงเรียก "ชีน่า" ค่า
รอคุณหนึ่งไปเยือนจุดชมวิวนั้นแทนละกันเนอะ

เชื่อจริงนะว่า สวยและรวยมาก
ได้มาแซว แย้ว ไปละ อิอิ

โดย: กาบริเอล

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:57:08 น.

ผมเองก็เริ่มนะครับ
เริ่มลืมนู่นนั่นนี่เหมือนกัน

ยิ่งห้องกับโต๊ะรกๆ
บางทีหาจนงงครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:19:49:56 น.

555++ อ่านแล้วก็เชื่อตามที่คุณหนึ่งเล่าเลยครับผม อิอิ ^^

ผมก็ขี้ลืมครับ ต้องมีแฟนคอยเตือนอยู่ประจำจนแฟนชินแล้วครับ 555++

ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ถ้าไม่เบื่อบล็อกธรรมะว่างๆไปอ่านงานตะพาบได้นะครับ อิอิ ^^

โดย: วนารักษ์

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:22:40:15 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณหนึ่ง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:39:53 น.

ฮากระจัดกระจาย ต่อจากบล็อก อ.เต๊ะ แถมต่อด้วยคอมเมนท์แรกอีก เอาเข้าไป แฉกันน่ารักๆ แบบนี้ แชร์ให้เพื่อนพี่น้องฟังด้วย สนุกดีจ้ะหนึ่ง

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
มิลเม Literature Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Blog about TV ดู Blog
AdrenalineRush Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2557 เวลา:17:21:52 น.

อ่านแล้วต้องยิ้มตาม โดยเฉพาะตอนจบ
และคอมเม้นท์คนถูกพาดพุง และหลายๆคน

เป็นสีสันของบล็อกจริงๆจ้า
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: anigia

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2557 เวลา:22:23:30 น.

อ่านแล้วก็ขำทั้งคุณหนึ่งและ อ.เต๊ะ เลยค่ะ
คุณหนึ่งขี้ลืมขนาดนี้จริง ๆ เหรอคะ
แต่ไม่รู้สิ อ่านแล้วขำในความน่ารักมากกว่าขี้ลืมนะคะ

โดย: ALDI

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:4:32:12 น.

ป๊าดดดดดด
ไม่ค่อยจะลืมน้อยเลยค่าคุณหนึ่ง
555
เรื่องหวาดเสียวทั้งน้าน
อ่านแล้วก็เดาถูกในวินาทีแรกที่ถูกพาดพุงแน่ๆ
ว่าคืออาจารย์เต๊ะชัวร์ป๊าป 555
จะหาใครที่ไหนเหมือนแกใช่จะมีน้า

แต่เป็นการลืมที่ได้ประสบกาณ์ล้วนะนะนี่ย
คุณหนึ่งคล่องตัวมากกกในการเดินทาง
ไปเที่ยวเอง สนุกกว่าไปกะไกด์จริงๆค่า
เพราะว่า ไปกะไกด์ต้องรียบทำเวลา หามุมไม่ได้ เดินตามเขาต้อยๆ ให้ทันเอาไว้ก่อนไม่งั้นหลง
เป็นมาแย้ววว

ชักชอบการเที่ยว ตปท เองซะแย้วสิเนี่ย

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:12:59:59 น.

พี่เอง ตอนนี้ก็ชักจะขี้ลืม เหมือนกัน
ลืมว่า เอาแว่นตาไปไว้ที่ไหน
ที่แท้มันพาดอยู่บนหัว
น้องเมย์ว่า...แม่...อะไรเนี่ยะ

โดย: พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:11:43 น.

สวัสดีตอนบ่ายๆค่ะคุณหนึ่ง
มานั่งฟังการตั้งโต๊ะแถลงข่าวด้วยคนค่ะ
ฟังตรงนี้ก่อนเดี๋ยวค่อยไปตามอ่านข่าวทีหลัง อิอิ
ไม่อยากจะเชื่อเล้ย..ว่าคนที่สวยและรวยมากกกกก จะขี้ลืมแบบนี้
ว่าแต่ไปหาคุณหอม.multiple มาแล้วหรือยังคะ อาการเป็นยังงัยมั่ง
ดีขึ้นบ้างมั้ย หรือแย่ลงกว่าเก่าคะ 5555
ปล.เดี๋ยวจะไปตามหาต้นตอของข่าวลือหน่อยซะแล้วล่ะค่ะ อิอิ

โดย: phunsud

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:52:51 น.

อุ้ยผิดอีกจนได้ คุณหมอค่า
ไม่ใช่คุณหอม

โดย: phunsud

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:53:41 น.

ไม่ค่อยขี้ลืมเลยคุณหนึ่ง 55555+

อาการหนักนะคะเนี่ย ชลก็พอๆกัน ไปไหนมาไหนก็แบกกล้องไปเที่ยวด้วยหนักเบาๆก็ 2 กิโลพอๆกัน เพื่อ? เพื่อถ่ายรูป ถ่ายเสร็จเก็บไว้ดูเอง กร๊ากกกกกกกกกกก

สุขสันต์วันพุธนะคะ

โดย: chon CH

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:52:21 น.

ฮ่าๆๆๆๆๆ
ขอขำก่อน

ยิ่งอ่านยิ่งขำ ที่เด็ดสุดก็น่าจะลืมเอาที่คาดหัวออกก่อนเดินทางอ่ะแหละพี่ว่า แต่เรื่องลืมเครื่องปั่นเอาไว้ในเตาอบแล้ววอร์มเตา อันนี้มันคุ้นมากถึงมากที่สุดค่ะ แฮร่ ทำบ่อยเหมือนกัลล

มีนพ.มาเขียนคำนิยมประเดิมให้ด้วยเหรอ อ้อ..ไม่ใช่สินะ เป็นการวิเคราะห์เชิงจิตวิทยาที่ซับซ้อนมาก จนอ่านแล้วพลอยรู้สึกว่า คุณแพทย์ก็คงจะมีปัญหาไม่เบาเหมือนกัน

โอยๆๆๆ ขำต่อ

สองจิตสองใจ ว่าจะโหวตให้หมวดบันทึก diarist แต่มันขำเกินกว่าจะเป็นหมวดนั้นอ่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

AdrenalineRush Funniest Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: secreate

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:17:50 น.

ผมอ่ะขี้ลืมมากๆ

โดย: Kaxrus

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2557 เวลา:22:49:22 น.

เพิ่ม...

ลืม... ดันเอาช้อนตวง ช้อนชา ช้อนโต๊ะใดๆ ทิ้งลงถังเฉยเลย จากเดิมอยู่ 10 ตอนนี้เหลือแค่ 7 คัน (ไม่ได้หายพร้อมกันครั้งเดียว แต่repeat เหตุการณ์ซ้ำๆ)...

โดย: fufy

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:37:27 น.

ไปอ่านบล็อกโน้นมา ต้องอ่านบล็อกนี้สินะคะ ถึงจะครบ

โดย: sawkitty

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:27:38 น.

Adrenalinerush.BlogGang.com

AdrenalineRush

Location :
LA Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 402 คน [?]

บทความทั้งหมด