วันแห่งความหลัง.....Chopper คันนั้น กับ ตัวฉันคนนี้ พี่แหม่มขา เมื่อวานเป็นวันสาร์ทจีน เอ้เดินทางด่วนไปเพื่อไหว้บรรพบุรุษกับแม่ ทั้งๆ ที่งานแบกเอาไว้เต็มหลัง พอถึงบ้าน เครื่องคอมที่เอ้ลง XP ลงไปใหม่ แต่ไร้สิ้นซึ่งโปรแกรมเวิร์ด เอ้จึงเบนหัวเข้าตลาด เพื่อไปทำธุระ พร้อมไปหาเบียร์ รับประทานกับ แบ็งค์ ในเมืองดีกว่า แบ็งค์ เป็นรุ่นน้องที่คุยกันถูกคอมากๆ เรากินเบียร์ด้วยกันเสมอ เห็นหน้ากันไม่ได้ งานการไม่เป็นอันทำ เพราะเราคือคนพันธุ์เดียวกัน แบ็งค์ จบ ม. บูรพา คณะศิลปกรรมฯ ทำร้านป้ายและตรายาง อยู่ในเมือง หลังผ่านชีวิตนักดนตรี ทำงานอัลบั้ม ในชื่อ วงก้านกล้วย เปิดร้านเหล้าของตัวเองชื่อ ตะแบง (ชื่อร้านก็บอกแล้วว่าต้องโดนผู้ใหญ่ (พ่อแม่เป็นครู) ห้ามไว้แหงแก๋ หลังจากนั้น ก็เป็นนักดนตรีกลางคืนอยู่ยาวนาน มากๆ เท่าที่เอ้ได้เจอ แต่ตอนนี้ไม่ได้เล่นตามร้าน เวลาช่วงหัวค่ำจึงกลับคืนมา วันนี้นอกจากเอ้จะได้เจอแบ็งค์ เอ้ยังได้เจอวัตถุชนิดหนึ่งที่เอ้อยากสัมผัสมานาน มันมาอยู่ตรงหน้าเอ้ เหมือนฝัน มันเป็น ชอปเปอร์ Honda stead ดำขึ้นเงาวาวแวว จอดนิ่งเท่ และหล่ออยุ่ร้านของ แบ็งค์ เอ้รีบเดินขึ้นไปคล่อม ชอบใจ ท่อไอเสียที่แหลม เสียบคอทะลุ ภาพความหลังกับชายหนุ่มคนหนึ่งผุดเข้ามาในห้วงมโนสำนึก เมื่อหนุ่มคนนั้น ขับรถรุ่นนี้มาหาเอ้ และเอ้ได้ขอทดลองขับ หลังลองเทสต์ ระบบเกียร์ และ คลัช คืนนั้นบนถนนรามคำแหง ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ ตัดออก ถนนพระราม 6 เอ้ได้ซิ่ง ชอปเปอร์ท้ามฤตยูบนถนนในกรุงเทพเป็นครั้งแรก โดยไม่ได้ตั้งใจ เหตุการณ์นานมากแล้ว แต่ความสนุก ยังรู้สึกสนุกมากๆ ได้ ทิ้งโค้งแบบไม่เกรงใจใคร วันนี้พอได้เห็นรถรุ่นนี้ จึงจัดการสอบถามว่า ของใครละ แฮ่ๆๆ ยืมขับได้ไหม แฮ่ๆๆ นิดเดียวน่า คำตอบคือเป็นของ โบว์ พี่ชายแบ็งค์ ที่ซื้อแล้ว ไม่กล้าเอาเข้าบ้าน กลัวโดนด่า(พ่อแม่เป็นครู) เอ้จึงทำข้อตกลงกันทันควัน พี่จะขับรถคันนี้ ให้แบ็งค์ขับรถของแบ็งค์ไปกับเพื่อน (ชื่อ แจ็ค) เราตั้งใจจะขับไปบางแสน โดยเอ้เที่ยวไป เอ้จะขับไปเอง แต่ตอนกลับคงจะขอเป็นคนซ้อน แจ็คทำ คาร์แคร์ อยู่ใกล้ๆ ร้านของแบ็งค์ แจ็คจบ รร. ช่างศิลป์ ที่ลาดกระบัง ผมเรียนช่างศิลป์ 8 ปี แต่มาทำคาร์แคร์ แจ็ค หัวเราะเยาะชีวิตตัวเอง เอ้ แว่บความเจ็บปวดแปลบเข้ามาแวบหนึ่ง ก่อนจะเหยียบมันไว้ก่อน วันหลังค่อยคุยกันเรื่องนี้ เพราะเป็นห่วงการลงนามสนธิสัญญา ตกลงกันว่า ว่างตรงกันเมื่อไหร่ เราจะไปนั่งคุยกันริมทะเล ที่หาดวอนนภา (ชอบชื่อหาดนี้มากๆ) ซึ่งอาจจะต้องเป็นช่วงเทศกาลที่เศรษฐกิจของประเทศหยุดชะงัก ชาวประชาพากันดื่มนั่นแลเหมาะสมยิ่ง เรา 3 คน ดื่มสักพักก็มีสมาชิกเพิ่มมากันทีละคน จนคนสุดท้ายเป็นรุ่นใหญ่ ขับฮาร์เลย์ ถอยหลังเข้ามาจอด เอ้นั่งคุยสักพักกำลังสนุกออกรส แม่โทรมาต่อว่า กลับได้แล้ว จะไม่คุยกับแม่บ้างหรือไง เอ้จึงรู้สึกผิดพลางบอกคนในวงว่า ไปก่อนนะ เดี๋ยวเจอกันใหม่ แม่รอ กินไม่อร่อยแล้ว ถือเป็นวันดีๆ ที่มีความสุข พี่แหม่มคงเพลินอยู่เกาะช้าง ชมพูก็คงยุ่งกับงานและแผนการทำบ้าน หลังกลับจากเกาะช้าง เราคงได้เจอกันนะคะ ด้วยรัก เอ้ ถ้ำโชคชัย (ที่เดิม แต่หัวใจโบยบินไปไหนแล้ว)
แวะมาทักทายค่ะ
โดย: โยเกิตมะนาว
 วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:15:09:33 น.มอเตอร์ไซค์ชอปเปอร์คันโตๆ นี่ เท่จริงๆ เลยนะครับ ได้แต่มองอยู่ไกลๆ ไม่กล้าดูใกล้ๆ กลัวทำรถเขาล้มแล้วยกคืนไม่ไหว แหะๆๆ
โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา
) วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:19:03:35 น.ว่าไง สบายดีนะ
แวะมาบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยเห็นอัพบล็อก โดย: แค่เพียงรู้สึกสุขใจ
วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:1:03:33 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [