Texus Scramble ภาค 2 เท็กซัสสแครมเบิลตอนแรก ลิงก์ Texus scramble เดิม ผมเล่าว่า เพื่อนให้ไปเล่นกอล์ฟ แข่งขันภายในบริษัทกับลูกค้า ใช้ระบบเท็กซัสแครมเบิล ซึ่งมีหลักการว่าให้เลือกลูกที่ดีที่สุดของก๊วนเพื่อใช้แข่งขันต่อ มีข้อแม้ประการเดียวคือ ลูกทีออฟต้องใช้ของทุุกคน ในก๊วนอย่างน้อยคนละ 4 ครั้ง ก๊วน 4 คน 18 หลุม คนเก่งจึงมีโอกาสได้เลือกอย่างมาก 6 หลุม หลักการจัดการแข่งขันจริง ๆ ก่อนแข่งทุกคนจะต้องส่งแต้ม ต่อของตนให้ผู้จัดการแข่งขันทราบ ผู้จัดการแข่งขันจะนำ แต้มต่อ ไปเรียงเพื่อจัด ก๊วนมิให้ได้เปรียบเสียเปรียบกันมาก เกินไป แต่ละก๊วนควรจะมี คนเล่นซิงเกิลแฮนดิแคป หนึ่งคน กรุป บีคนหนึ่ง ซีคนหนึ่ง และถ้าจะให้สนุกมีมือใหม่อีกคน จะสนุกมาก เหมือนก๊วนผม ความตอนแรก ก๊วนผมมีสี่คน เรียงลำดับความเก่งจากมาก ไปหาน้อยดังนี้ ไอ้วี ไอ้ยั่ว ไอ้หมอ(ผม) และ ไอ้ชื้น และเรากำลังจะเล่นต่ออีก 9 หลุม ที่หลุม 1 สถานการณ์ ก๊วนคือ สแควร์พาร์ (แปลว่า ควรจะเล่นได้ 36 แต้ม ใน 9 หลุม ก็ได้ 36 พอดี ไม่ขาดทุนไม่กำไร) และ เราใช้ลูกไดร์ฟของไอ้วีไป 5 ไอ้ยั่ว 2 ผม 1 ไอ้ชื้น 1 ตามกฎการแข่งขันเท็กซัส สแครมเบิล เราเหลือลูกไดรฟ์ดี ๆ ของไอ้วี อีกเพียง 1 ครั้ง และต้องใช้ลูกไดรฟ์ของไอ้ชื้นมือ ใหม่แน่ ๆ ถึง 3 ครั้ง "จะไปยากอะไร ใครจะไปรู้ ใช้ของไอ้วีทุกครั้งเลยก็ได้!" บางคนอาจจะคิดเช่นนั้น แต่ไม่ใช่ ไอ้วี เจ้านี่ยึดหลักการ มั่นเหมาะมากว่าจะเล่นกอล์ฟ ตรงไปตรงมา เวลาเล่น ช็อตสอง ช็อตสาม ใครจะหยอดลูกไปข้างหน้าฟุตนึงมัน ยังไม่ยอม ต้องอยู่ในตำแหน่งเดิมเกือบ 100% เท่านั้น พวกเราเล่นต่อไปอย่างทุลักทุเลมากขึ้นเพราะ ต้องเลือก ลูกไดรฟ์ของมือสองสามสี่ แทนมือหนึ่ง มีอยุ่ช็อตนึง เราเลือกลูกที่สไลด์ออกขวาเยอะ ๆ ของผม แล้วมีต้นไม้อยู่ด้านหน้าขวาระยะ สิบหลา ซ้ายเป็นน้ำยาว ผมบอกไอ้วีว่า "กูดรอปเข้ามากลางแฟร์เวย์หน่อยนะ กลัว แช็งค์ไปโดนต้นไม้กระดอนกลับมาโดนตัว" มันไม่ยอม บอกว่า "โกงไม่ได้" ผล ผมต้องตีเล็งน้ำซ้ายเพื่อความปลอดภัย แล้วรอให้ลูก เฟดเข้ามา ซึ่งผมก็ทำได้ดีพอควร เนื่องจากเป็นคนตีเฟด ธรรมชาติอยู่แล้ว ความรุ้สึกเวลาโดนลูกจัง ๆ ลูกไปดังใจ ตรงไปหาน้ำ แล้วเลี้ยวขวากลับเข้ามานี่ก็สนุกมาก แต่ ขวาน้ำเป็นบังเกอร์ ลูกผมตกทราย ดีที่ไอ้วี ตีจากจุดเีดียวกัน ได้ระยะไกลกว่าผมสองหลาแต่ไม่ตกทราย ทำให้มีลูกตีต่อ (แฟร์เวย์วูด RC 14องศาของผมนี่ให้ระยะใช้ได้เลยเชียว ต้องคุยสักหน่อยขนาดทาบมือดี ที่ตีมา 20+ปีได้) หลุมที่ว่าเป็นพาร์ 5 เราตีไปตีมา กว่าจะถึงกรีน 4 ที เพราะช็อต สาม ไอ้วี เกิดแป็ก เหลือระยะ เก็บ พาร์ อีก 3 หลา "ยั่ว เก็บพาร์หน่อย " ฟืด ไอ้ยั่ว มือเก็บพาร์ระยะไม่เกิน 2 ฟุต ของก๊วนเมื่อเจอระยะ สองหลากว่า พลาดไปถนัดใจ "ไอ้ชื้น" เปี้ยะ มันตบพัตเตอร์ รวบไปซ้าย "ไอ้หมอ" ผมตั้งใจหยอดหลุมอย่างดี หน้านิ่ง ไม่ขยับ "เกือบลง" ไอ้วีบอก "ตามึง" ผมบอก ไอ้วี นักพนันตัวยง เล็งไลน์อย่างเอาเป็นเอาตาย มันเล่นจริืงจัง แต่ไม่โกง เวลากินเงินเพื่อนก็กินจริง ๆ มันเล็งฝีมือ ถุง กระเป๋าตังค์ ของผมไว้และบอกว่า "ไอ้หมอ มึงไปเล่นที่ไหนบอกด้วย กูชอบมึง " แต่แล้วมันพัตต์พาร์ไม่ลง ออกโบกี้แรก หลุมต่อไปพาร์ สาม ความหวังที่จะได้เบอร์ดี้ของก๊วนมือ แต้มต่อเยอะ ๆ ตรงข้ามกับมือเก่า มือใหม่จะชอบพาร์สาม เพราะเรามักจะตีตรง และระยะพอที่จะ เก็บเบอร์ดีหรือพาร์ ในขณะที่มือเก่า จะกลัวพาร์สามมากกว่าพาร์สี่ห้า พลาดแล้ว โอกาสแก้ตัวน้อย แต่แล้วความหวังก็พังทลาย เรายิงเบอร์ดีพลาด ต่อด้วยพาร์สี่ พาร์ 5 ออกโบกี้มาอีก 2 รวมเป็น 3 โบกี้ ในที่สุดก็ถึงหลุม 9 หลุมสุดท้าย และทุกคนไดร์ฟไปครบหมดแล้วยกเว้นไอ้ชื้น "ชื้น มึงตีสบาย ๆ ใช้แต่มือซ้ายตีนะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก" ไอ้วีพยายามเล่นบทผู้กำกับ (สงสัยจะเสร็จ มึงไม่น่าสอนมันกลางศึกอย่างนี้เลย ผมนึก ในใจ) คนอื่นไม่ต้องทีออฟ ยืนดู ไอ้ชื้นตีคนเดียว "พล่อก" ได้ 150 หลา 50 หลา บนฟ้า 50 หลาลงมา และ 50 หลาไปข้างหน้า ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แคดดีหัวเราะกิ๊ก สี่คนตีหน้า เจี๋ยมเจี้ยมเดินตรงไปยังลูกไอ้ชื้นซึ่งทีไปตกบ่อหลัง หมุดแดง (แท่นทีออฟสตรีจะอยู่หน้าแท่นชายและสีแดง) ทุกคนต้องเริ่มช็อตสองตรงนั้น และเรามีสามโบกี้แล้ว "นาย ๆ ก๊วนหน้าหันมามองกันใหญ่เลย ว่าเรามาหยุด หลังหมุดแดงทำไม" น้องอ้อยรายงาน "เออ ช่างมันเหอะ" ไอ้วี บอก เอาไม้หนึ่งอันเก่ามา แคดดีมันส่งบิกเบอร์ท่ารุ่นแรก ที่ไอ้วีเอาตีแทนแฟร์ เวย์สามให้ "เอาอันใหม่เลยก็ได้" หลังจากมันพบว่าหญ้าฟูมาก พอจะใช้ไดรฟ์เวอร์อะไรก็ได้ "ปิ้ง" มันไดร์ฟดี ตรงไปกลางแฟร์เวย์ด้านขวา พวกเราทั้งสี่ไปมะรุมมะตุ้มกันตรงนั้นเพื่อขึ้นช้อต สาม และแล้วเราก็มาถึงกรีนหลุมสุดท้าย ได้พัตต์พาร์ระยะ สองคันธง ซึ่งถึงตอนนี้ ก๊วนเราอย่างไร อย่างไรคง บ๊วยอยู่แล้ว และความพยายามพัตต์ของเราสี่คน ไม่สูญเปล่า เราได้ "โบกี้" มาประดับสกอร์การ์ดอีก 1 รวม 4 โบกี้ น้องอ้อยจดสกอร์ไป หัวเราะไป บ่นว่า "หนูเคยเห็นพวกญี่ปุ่นกะฝรั่่งเล่น เค้าปรึกษากัน นาน กว่าจะตีสักที มีแต่พวกนายนี่แหละ ตีไป ทะเลาะ กันไป ไม่ได้เรื่อง" เท็กซัสส่ีคนตีก๊วนนี้คะแนน 36 40 = 76 วาว คะแนนแต้มต่อออนไลน์ของผม ต้องดีขึ้นทันตาเห็นแน่นอน เป็นการแข่งขันที่น่ารักดีครับ ไม่ต้องกังวลเรื่อง 36 system มือใหม่ก็สนุกได้เพราะใช้ลูกคนเก่งตี การหมุนของก๊วนก็ ค่อนข้างเร็วเนื่องจากลูกที่ใช้ตีจะอยู่ในทำเลที่ดีเกือบทุก ลูก เคล็ดคงอยู่ที่การกระจายมือให้เท่าเทียมกัน หามือ ใหม่มาตีสะเปะสะปะให้ครบทุกก๊วน และ fair play เท่านั้น สวัสดีครับ พบกันใหม่เมื่อมีแรงเขียน
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [