ใช่เลย! เธอคือ “ปุยปุย” แห่งเมืองเอกเขนก ใน “เร่ขายฝัน”
ที่ไปที่มา....

การถ่ายทอดบทละครเวทีที่ดีไปยังผู้ชมได้มากน้อยแค่ไหน
มีองค์ประกอบที่สำคัญของละครเวทีอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นด้านบทเพลงและดนตรี เสียง แสง ฉาก
และส่วนที่ดึงดูดใจให้คนอยากจะมาชม ก็คือ “นักแสดง” ที่มีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับของแวดวงละครเวที
ในระยะหลังๆลัทธินิยมสังกัดค่ายเข้ามาอิทธิพลในแวดวงศิลปะมาก
การเลือกเสพศิลปะในบางครั้งเลยกลายเป็นความเชื่อถือในฝีมือที่โดนเด่นของแต่ละค่ายกันไป....

เมื่อโต๊ะกลมฯ บริษัทในเครือของ Workpoint ประกาศทำละครเวทีแนว Jukebox Musical ของเฉลียง
และเป็นการผลิตละครเวทีร่วมกับ Ture AF นั่นก็หมายถึง..นักแสดงนำก็จะเป็นเด็ก AF
ก็แค่ข่าวแว่วออกมาจากวงใน บรรดาแฟนคลับของเด็กๆ AF เป็นอันต้องตื่นเต้นและลุ้นกันวุ่นวาย 555+
(อันนี้ไม่รู้ว่าใคร เวลามีข่าวอะไร ก็บอกว่า “วงใน” ทุกที)

ในขณะที่กระแสข้างนอกฝั่งแฟนเพลงเฉลียงก็เป็นห่วงความเป็นเพลงเฉลียงกันยกใหญ่
ฝั่ง กลุ่มยี้ ทุกครั้งที่ได้ยินว่า AF ก็ประกาศตามบอร์ดว่า ไม่ดูละครเวทีที่ AF เล่น เพราะเบื่อแฟนคลับ 555+
ส่วนเราแฟนเก่า(แก่) เฉลียง และละครถาปัด แต่แฟน(คลับ)ใหม่ AF ยิ้มละไมในใจ
เพราะลึกๆมั่นใจว่า น้องมิ้น โจโจ้ซัง ในปีที่แล้ว น่าจะเป็นหนึ่งในนักแสดง
ส่วนจะได้เล่นบทอะไรนั้นไม่ค่อยคิดอะไรมาก เท่าที่เฝ้าดูพัฒนาการด้านการแสดงของน้องมิ้นมาเกือบ 3 ปี
ฝีมือด้านนี้ของน้องมิ้นก้าวหน้าไปชนิดที่เดี๋ยวนี้ไม่กล้าเรียกว่า กระต่ายน้อยมิ้นแล้ว
เพราะชั้นเชิงลูกเล่นของคุณเธอ เริ่มจะไม่ธรรมดา ทำเอาอึ้ง ทึ่ง เป็นระยะๆ 555+




ก่อนจะมาเป็น “ปุยปุย”

จากที่น้องมิ้นบอกว่าได้เล่นเป็นเพื่อนนางเอกชื่อ “ปุยปุย” นึกถึงเพลง “รู้สึกสบายดี” ทันที
เพราะเป็นหนึ่งในเพลงเฉลียงที่ชอบมาก เวลาขับรถทางไกลมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เพลงนี้ก็ติดปากขึ้นมาทันที

“…ฟ้าสีครามเมฆปุยขาวมีสองปุย
สวยทั้งสองปุยอยู่ที่เขาที่เราคุย
ฟ้าที่แสนงามแขวนเมฆขาวเป็นร้อยปุย
ปุยทุกปุย ปุยจะสดสวยเพราะเราดู…”


ในขณะที่ช่วงแรกๆ...คนที่รักและชื่นชมการแสดงของน้องมิ้นบางคน ดูกังวลว่า
จากที่มิ้นเคยแสดงนำใน โจโจ้ซัง แล้วต้องมาเล่นบทรองเป็นเพื่อนนางเอก
มิ้นจะได้บทที่มีโอกาสแสดงฝีมือเต็มที่รึเปล่า
โดยส่วนตัวไม่ห่วงเรื่องนี้เลย เพราะเคยดูละครเวทีมามากพอที่จะรู้ว่า....
มีนักแสดงละครเวทีหลายคน ที่แม้บทที่แสดงจะไม่ใช่นักแสดงโปรโมทระดับต้นๆ มีฉากเล่นบนเวทีอยู่ไม่กี่ฉาก
แต่เมื่อทุกครั้งที่ปรากฏตัว ทั้งการร้อง การแสดง ดึงอารมณ์ร่วม และตรึงความสนใจของผู้ชมได้อย่างมาก
จนแม้จบการแสดงไปแล้ว เมื่อมีการพูดคุยถึงละครเวทีเรื่องนั้นๆ ก็ต้องกล่าวถึงตัวละครนั้นเสมอ
ซึ่งก็เชื่อมั่นว่า... น้องมิ้น คนนี้ต้องทำได้เช่นกัน แต่... จะทำได้เยี่ยมขนาดไหนเท่านั้นเอง ^^

จาก Character ของปุยปุย ที่บอกไว้ก่อนละครเวที “เร่ขายฝัน” เปิดการแสดงว่า...

ปุยปุย....
“สาวน้อยผู้มีทั้งความสดใส และความเป็นผู้นำอยู่ในตัว
แสดงออกตามสิ่งที่คิดไว้ในใจทุกเรื่อง ไม่ซ่อนเร้นใดใด”


และยิ่งเห็นฉากโปรโมทเพลง “เอกเขนก” “ถ้าโลกนี้มีเพียงเราสองคน” และเพลง “ยังมี” ในรายการต่างๆ
สามเพลงนี่เป็นการแสดงหลากอารมณ์ดี ทั้งแนว สดใส ร่าเริง เปิดเผยในความรัก (ออกหื่นๆเล็กน้อย) และเศร้า ซึ้ง กินใจ
ก็เลยเป็นอีกครั้งที่นับวันรอดูละครเวที อย่างใจจดจ่อ ซื้อบัตรล่วงหน้าตั้งแต่วันแถลงข่าว (เห่อเล็กน้อย 555+)

เป็นละครเวทีอีกเรื่องหนึ่งที่เนื้อหาบทละครดึงดูดความสนใจอย่างที่สุด รวมทั้งบทเพลงของเฉลียงด้วย
และแน่นอนสิ่งที่อยู่ในใจ… มิ้น จะตีความบทของ “ปุยปุย” ที่ได้เป็นแบบไหน
และนำเสนอให้คนเข้าถึงความปุยปุยได้อย่างไร
การได้ดูละครหลายรอบ ในแต่ละรอบเลือกที่นั่งหลากหลายมุมมองเวที ทั้งซ้ายขวา วนอยู่โซน 1500-2500
เลยทำให้มีโอกาสเห็นนักแสดงหลากหลายบนเวทีมากขึ้น ค่ะ



“…ปุยทุกปุย ปุย จะสดสวยเพราะเราดู..”

คำชื่นชมการแสดงของ “มิ้น” จากสื่อ นักวิจารณ์ละครเวที และผู้ชมตาม Webborad ใน Internet
คงการันตีได้ว่า มิ้นประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงละครเวทีได้อีกระดับหนึ่งแล้วนะคะ
ความจริงนักแสดงท่านอื่นๆ โดยเฉพาะนักแสดงรุ่นใหญ่ ทั้ง ท่าน 50-50 ชายตาบอด ท่านยับยับ
แสดงได้ดีมากในระดับมาตรฐานอย่างที่คนดูทั่วไปเชื่ออย่างนั้นอยู่แล้ว
รวมทั้งน้อง AF ที่ร่วมแสดงทั้งหมด เล่นได้สมบทบาท เชื่อว่า..ได้ใจผู้ชมที่เคยประมาทเด็ก AF ไว้มากพอควร

จะว่าไปแล้วในกลุ่มนักแสดงจาก AF น้องมิ้น เป็นคนที่มีประสบการณ์ละครเวทีมากกว่าคนอื่นๆ
นับแต่ เงิน เงิน เงิน, โจโจ้ซัง มาถึง “เร่ขายฝัน” นึกย้อนวันวานแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
คุณหนูตุ้ม ที่สุดแสนจะคุณหนู๋ คุณหนู เป็นบทบาทที่เรียบๆง่ายๆ ได้แสดงซีนอารมณ์ไม่มากนัก
แต่ก็ทำเอา พี่ ป้า น้า อา แฟนคลับทั้งหลายเห่อกันพอควร (หาอ่านใน Blog นี้ดูแล้วกันนะคะ ^^)
พอปีที่แล้วเล่นเป็นนักแสดงนำ โจโจ้ซัง นี่ก็กลับกระฉากอารมณ์กันสุดๆ
อะไรจะอินในบทได้ขนาดนั้นนะ โจโจ้มิ้น…

และเมื่อมาถึง “ปุยปุย” หลายคนที่ชมละคร “เร่ขายฝัน” คงรู้สึกเช่นเดียวกันนะคะว่า
บนเวทีที่เห็นนั้น คือ “ปุยปุย” แห่งเมืองเอกเขนก ใน “เร่ขายฝัน” จริงๆ
การที่น้องมิ้นสามารถแสดงได้สมบทบาท จนคนลืมนึกไปว่านี่คือ มิ้น มิณฑิตา
คงไม่ใช่เป็นเพราะเคยมีประสบการณ์เล่นละครเวทีมาก่อน
หรือเป็นเพราะมีสายเลือดนักแสดงอยู่ (ความสามารถด้านนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมไม่ได้ ค่ะ ^^)
แต่ความสำเร็จของปุยปุยนั้น มาจากการตีความในตัวตน วิธีคิด และความรู้สึก
ที่น้องมิ้นพยายามเข้าใจในแต่ช่วงแต่ละฉากของปุยปุย มากกว่า

ในองก์แรก น้องมิ้น สื่อสารให้คนดูรับรู้และยอมรับในความน่ารักน่าชัง หมั่นไส้นิดๆ ของปุยปุย
(ดูจากรูปลักษณ์แล้วไม่น่าเป็นลูกสาวท่านยับยับได้ แต่นิสัยใจคอนี่ ใช่เลย ชัดเจมมากมาก 555+)
การแสดงที่เล่นใหญ่ การใช้ภาษากาย รวมทั้งสื่ออารมณ์โดยการใช้น้ำเสียงพูดและร้องเพลง
ทำให้คนดูเข้าใจ Character ของปุยปุยได้ชัดเจน ออกมาทีไร เรียกเสียงฮาได้ทุกครั้ง
โดยเฉพาะสุดๆกับ “ถ้าโลกนี้มีเพียงเราสองคน” รับส่งอารมณ์กับชนะลมได้ดีจริงๆ

“สาวน้อยผู้มีทั้งความสดใส และความเป็นผู้นำอยู่ในตัว
แสดงออกตามสิ่งที่คิดไว้ในใจทุกเรื่อง ไม่ซ่อนเร้นใดใด”


แต่ในองก์สอง... ตัวตนที่แท้จริงของปุยปุย แห่งเมือเอกเขนก คือ
สาวน้อยสดใส เปิดเผย ตรงไปตรงมา ซื่อสัตย์กับความรัก ความรู้สึกของตัวเอง
รวมทั้งในความรัก ความรู้สึก ของผู้อื่นเช่นกัน
ฉากที่ ปุยปุย รับรู้และมั่นใจแล้วว่า คนที่ ชนะลม รัก คือ พระจันทร์
มิ้น ใช้น้ำเสียง และท่วงท่าภาษากายชัดเจน ว่า เสียใจ อยากปลอบใจ และบอกในความเชื่อที่ปุยปุยมีอยู่
ความเชื่อที่ว่า “คนเราต้องซื่อสัตย์ จริงใจกับความรัก ความรู้สึกของตัวเอง”

“ทำไมไม่บอกพระจันทร์เขาไปล่ะ ว่าเธอชอบเขา”

และเมื่อชนะลมบอกความรู้สึกที่ว่า

“ไมเป็นไร เพราะ อย่างไรฉันก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว”

มิ้น..ส่งผ่านความรู้สึกต่อสิ่งที่ชนะลมคิด ด้วยเพลง “ยังมี” ได้อารมณ์มากๆ
แรกๆก็คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องให้ปุยปุยวิ่งออกมาร้องเพลงช่วงจบอีกครั้งหนึ่ง

“ยังมี” รอบแรกหมายถึง “...เธอ ยังมี ฉันอยู่”
“ยังมี” รอบที่สอง “ฉัน ยังมี เธออยู่”


สำหรับความรักของปุยปุย... ขอเพียงแค่ “ยังมี” คนที่เรารักอยู่ในสายตา ก็สุขในรักแล้ว...
และ..เมื่อปุยปุยรับรู้ว่า ชนะลม ตาย นั่นคือ ความสูญเสียที่สุดแล้วสำหรับความรักของปุยปุย
เป็นฉากที่มิ้นแสดงและส่งอารมณ์ได้สุดๆจริงๆ
เพียงแค่ค่อยๆ เดิน เอื้อมมือประคองชนะลม เข้าแอบกับอก และเสียงสะอื้นในช่วงเวลาสั้น
เสียงดนตรีส่งให้อีก... เฮ้อ! เศร้า ซึ้ง รู้สึกตรงหัวใจมันหนักจริงๆค่ะ


แต่ฉากที่ชอบการแสดงของมิ้นมากที่สุด คือ ฉาก “ฝากเอาไว้” ค่ะ
ฉากนี้มี fogus ตัวละครเด่นหลายคน แต่ด้วยความที่ดูหลายรอบเลยสังเกตความเป็นปุยปุย ได้หลายมุม
ส่วนตัวคิดว่า มิ้น อินกับการเป็นปุยปุย จากฉากนี้ชัดเจนที่สุด

เริ่มตั้งแต่รับดอกไม้จากพระจันทร์ นำไปวางที่ศพของชนะลม และนั่งลงกอดสมุดประจำกายของชนะลมไว้
และเมื่อ พันหนึ่ง วิ่งเข้ามา สีหน้าอาการมิ้นเปลี่ยนไปนิดหนึ่งในช่วงที่ท่านยับยับต่อว่า พันหนึ่ง
ในช่วงที่พันหนึ่งนำกล่องของเตือนตะวัน (ชายตาบอด) มามอบให้พระจันทร์
มิ้นแค่ยิ้มเล็กๆ (ก็รับรู้แล้วว่าปุยปุยตื่นเต้นและดีใจไปกับความฝันของพระจันทร์ ที่ได้รับรู้เรื่องราวของพ่อ)
และเมื่อพระจันทร์พูดถึงพ่อว่า...ดีใจที่พ่อยังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพระจันทร์
(เพราะการรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคนที่เรารัก นั่นคือเรายังรักและระลึกถึงเขาเสมอ)
มิ้น แค่ก้มลงมองสมุดของชนะลม และกระชับขึ้นใกล้กับหัวใจ และอินอยู่กับอารมณ์นี้ได้นิ่งดีมาก

ในช่วงที่พันหนึ่งบอกกับพระจันทร์ ว่า ความฝันในชีวิตของเขาคือ การได้บอกคนที่รักว่า “รัก”
ปุยปุย ยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วย เพราะนั่นคือ ฝันอย่างหนึ่งของปุยปุยเช่นกัน
ฉาก พันหนึ่งบอกรัก พระจันทร์นี่ นักแสดงคนอื่นรออ้วกกันทุกคน ยกเว้นปุยปุย...(อินได้อีกนะ...)
และเมื่อพันหนึ่งแจ้งข่าวเรื่องการทิ้งระเบิดเมื่อเอกเขนก เมื่อแรกท่านยับยับก็คิดว่าน่าจะหนี
แต่ ปุยปุย ไม่หนี เพราะ จะไม่ทิ้งชนะลมไปไหน ชนะลมฝากสิ่งที่รักและมีค่าต่อทุกๆคนให้ดูแล
ตอนนี้อารมณ์มิ้นส่งดีมาก ทั้งวิธีการใช้เสียง และท่าทาง
เพลง “ฝากเอาไว้” รับอารมณ์ของปุยปุยมาเต็มๆ

“...ท้องทะเลและป่าเขาลำเนาไพร ฟ้าและเมฆและหมอกดาวดวงน้อยใหญ่
แดดที่ยังส่องแสง น้ำบนใบหญ้า ลมที่ยังพัดโชย

ฝากเอาไว้ ฝากเอาไว้ ฝากเอาไว้….ไว้ที่เธอ”


การทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคนที่เรารัก แม้จะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แต่เขาอยู่ในใจเสมอ...


และเมื่อท่านยับยับ เปลี่ยนความคิดที่จะไม่หนี
ด้วยเหตุผลของการไม่ทิ้งบ้านที่เป็นที่เกิด ที่ตายของชาวเอกเขนก (คุณเหมี่ยวใช้น้ำเสียงที่ส่งอารมณ์มาเต็มๆอีกระลอก)
ในขณะที่ท่านยับยับพูด ชอบอารมณ์ของปุยปุยตอนนี้มาก เหมือนที่เรานั่งฟังและรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

คงเป็นฉากที่ซาบซึ้งทุกรอบที่ดู
และปรบมือให้น้องมิ้นทุกครั้งด้วยความปลื้มใจ ในการแสดงละครเวทีของน้องมิ้น
ถึงตอนนี้...สิ่งที่อยากจะบอกกับมิ้นมากที่สุดสำหรับบทบาทของปุยปุย คือ “เยี่ยม” จริงๆค่ะ
และเชื่อว่า ก้าวต่อไปของ มิ้น มิณฑิตา จะมีอะไรให้ปลื้มใจมากกว่านี้แน่นอน...


สิ่งที่น้องมิ้นมีอยู่กับตัวเองเสมอคือ “ความฝัน”
ฝันที่จะเรียนรู้ กระหายที่อยากลองทำในสิ่งที่ฝันเสมอ
น้องมิ้น เป็นคนที่จินตนาการ และมีสมาธิสูง เมื่อเวลามุ่งมั่นทำอะไร
และอย่าให้มีอะไรมาท้าทายนะ มิณฑิตา คนนี้ จะทำด้วยความมุ่งมั่นที่มีมากอยู่แล้วอีกหลายเท่า
(แต่เวลาปกติ บางครั้งจะดูเอ๋อๆนิดๆ สติล่องลอยเป็นพักๆ 555+)
จินตนาการ และการมีสมาธิที่ดี เป็นพื้นฐานสำคัญของการพัฒนาศิลปะ
น้องมิ้นมีสิ่งนั้นอยู่กับตัวแล้วนะคะ ....ฝัน และทำต่อไป ค่ะ


"สิ่งที่จะหยุดความฝันของเราได้ มีสิ่งเดียวเพียงเท่านั้น คือตัวเราเอง...."





ข้อแนะนำหลังอ่าน:
กรุณาอย่าอ่านเกินวันละ 2 ครั้ง เอ๊ย! ไม่ใช่ค่ะ
บทความนี้ผู้เขียนใช้ความเชื่อ ความรู้สึก แบบชาวเอกเขนกเขียน ใช้หัวใจมองความเป็น “ปุยปุย”
อาจไม่ได้เป็นไปตามที่ผู้เขียนบทละคร ผู้กำกับ หรือที่น้องมิ้นคิดทั้งหมดนะคะ
Comment ตามความเชื่อ ความรู้สึกของผู้อ่านได้เลยค่ะ...^^



Create Date : 26 ตุลาคม 2552
Last Update : 30 ตุลาคม 2552 15:22:34 น.
Counter : 5277 Pageviews.

6 comments
อุ้มสีมาทำบุญ ๙ วัด ในวันขึ้นปีใหม่ที่จ.อุบลราชธานี อุ้มสี
(3 ม.ค. 2567 19:10:02 น.)
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา
(2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
พบเจอภาพอะไร? ส่วนหนึ่งของภาพน่าสนใจจึงตัดมาใช้ คุกกี้คามุอิ
(1 ม.ค. 2567 03:56:23 น.)
ประสบการณ์ ทำพาสปอร์ตที่สายใต้ใหม่ newyorknurse
(2 ม.ค. 2567 17:45:17 น.)
  
wowwww!! ทะลุปรุโปร่งกับคำว่า "ปุยปุย"

โดย: หนึ่งใน ครม. IP: 110.49.143.16 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:23:29:46 น.
  
ขอบคุณนะคะที่เอาความสุขมาแบ่งปัน

ไม่ได้ไปดูปุยปุยเล่น...

แต่อ่านแล้ว นึกหน้าน้องปุยปุยออกเลย ...

น้องมิ้น ... ยังเป็นคนที่มีความสามารถหลายอย่างเฉพาะตัวสูงมาก...สำหรับเรา
โดย: ahuajoke วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:23:51:06 น.
  
ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความที่อ่านไปยิ้มไปค่ะ

น้องมิ้นเด็กน้อยเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เสมือนนกน้อยพึ่งออกมาสู่โลกกว้าง
แต่ตอนนี้ผ่านไป 3 ปี นกน้อยเริ่มมีปีกที่แข็งแรงขึ้น ค่อยๆ บินสูงขึ้น...สูงขึ้น...
เชื่อว่านับแต่นี้ต่อไปนกน้อยตัวนี้พร้อมที่จะบินสู่โลกอันกว้างใหญ่ด้วยตัวของตัวเองแล้ว...

โดย: gift IP: 124.120.82.137 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:6:26:48 น.
  
ขอบคุณค่ะ ตรงใจมากกับความรู้สึกที่มีต่อน้องมิ้นและปุยปุย

น้องมิ้นเยี่ยมจริงๆ ค่ะ ดึงดูดสายตาเราได้ทุกครั้งที่อยู่บนเวทีเลย
โดย: Oz. IP: 172.16.35.33, 172.16.35.33, 202.149.101.72 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:9:52:12 น.
  
แวะมาชื่นชมหนูปุยปุยด้วยค่ะ

เติบโตขึ้นมากจริงๆ จากเด็กน้อยนอนดิ้นในบ้าน AF ^^
โดย: satorn IP: 125.25.19.208 วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:22:34:15 น.
  
ไม่ผิดหวังกับการแสดงของน้องมิ้นท์ และนักแสดง เร่ขายฝันเลยค่ะ เยี่ยม...
โดย: หลิน IP: 125.24.208.136 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:34:59 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

45rabbit.BlogGang.com

อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด