Happy New Year 2010

จะเอ๋! ชีวิต มีอะไรให้ทำเยอะเลยน่ะลุงซูมมม

ไม่เห็นจะชุ่ยๆ ตรงไหนเลย เขียนไดอารี่ ก็แปลกตาไปอีกแบบสำหรับหุบเขาคนโฉด

องค์ประกอบภาพฉากหลัง ในc-box ที่เป็นภาพวัฒนธรรมไทย ในวันขึ้นปีใหม่ ดูอบอุ่น สีเย็นตาดี อีกทั้งรูปดอกบัวลอยเหนือน้ำกับ ปลาสามสี่ตัวที่แหวกว่ายอย่างสบายใจ ในน้ำ เข้ากันได้ดีกับฉากหลัง เอ! เห็นมีหัวใจลอยๆอยู่ด้วยน่ะ สงสัย ของเจ้าของ c-box แหง แหง!

ไปล่ะ ทางโน้นฝนไม่ตก มีแต่หิมะตก อ่ะ!
หวังว่าห้องครัวที่บ้าน คงสมบูรณ์ในเร็ววัน

หวัดดีค่ะเฮีย
ฮ่า ๆ ๆ เปิดประเดิมปีใหม่มาด้วยอารมณ์เซ็ง ๆ เลยเหรอคะ อิอิ
ไม่ได้เยาะเย๊ยนะ ตั้งใจจะแหย่ให้เฮียอารมณ์ดีต่างหากค่ะ
มินก็เพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เหมือนกัน พาคุณนายแม่ไปเที่ยวเก็นติ้งมาค่ะ
อากาศดี๊ดี แต่น่าแปลกที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเลยอ่ะ
ไม่รู้เป็นที่พิษเศรษฐกิจหรือป่าว มันโล่ง ๆ ชอบกลอ่ะนะมินว่า
เช้า ๆ ตีห้า นึกว่าผีหลอก เสียงออย ๆ ๆ ๆ เหมือนเสียงสวดดังขรมไปหมดอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
และก็เป็นเสียงสวดจริง ๆ ด้วยจิคะ ฮ่า ๆ ๆ
วันนี้ยังเหนื่อย ๆ อยู่เลยค่ะ ไอ้คอมพ์ที่ทำงานเนี่ย
มันก็ไม่ค่อยเป็นใจเล๊ย โคตะระช้าเลย สงสัยมันเล๊าท์เตอร์กันหลายตัวมั๊ง
ไม่รู้มันจะเกี่ยวกันหรือป่าวอ่ะค่ะ แต่ว่าที่บ้านมิน มันเร็วกว่านี้เยอะเลยค่ะ
เดี๋ยวค่ำ ๆ ค่อยมาคุยใหม่นะคะ เพราะต้องไปขอบคุณอีกหลายบ้านอ่ะค่ะ
ทำใจให้สบาย ๆ มีความสุขมาก ๆ นะคะอาเฮียอ่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ

ขอย้อนกลับไปก่อนปีใหม่ 2-3 วัน
เพราะบรรยากาศสิ้นปีกับปีใหม่ก็คล้ายๆกัน
คือ ไม่ต้องทำงาน กินและเที่ยวเท่าที่เงินในกระเป๋าจะพาเราไปได้


วันนั้นเป็นวันที่ 27-12-2552
พอดีคุณนายกับคุณหนูว่าง และอยากไปเที่ยวชายทะเล
เอาแบบไม่ไกลมาก คนไม่มาก แต่อาหารอร่อยมาก
เลยต้องจัดให้....ไปบางแสน ชลบุรี
เป้าหมายหลักคือ ไปไหว้เจ้า และอยากไปไหว้เจ้าที่เป็นเด็ก
อ้าว...มีคนหาว่ากวนโอ๊ย
เจ้าที่ไหนฟระ เป็นเด็ก
ไม่เชื่อก็ตามมา

วันนั้น เพิ่งรู้ว่าค่าผ่านทางมอเตอร์เวย์ ไม่คิดตังค์ วิ่งฟรี ในช่วงปีใหม่
แหมนอกจากโกงเงินค่าผ่านทางเป็นแล้ว ยังใจดีให้ผู้ใช้บริการอีกนะ พี่ๆทางด่วน
ถ้าไม่ติดว่าต้องพาเจ้านายไปชายทะเลนะ ผมจะวิ่งไปกลับมอเตอร์เวย์ซัก 10 รอบ

ก่อนอื่นต้องไปหาอาหารอร่อยๆก่อน
ร้านนี้ชื่อ ร้านเจ้อ่วย
เข้าไปทางเส้นแยกสุขุมวิท ไปทางอ่างศิลา
พอเห็นทะเล ขวามือจะเป็นทางเข้าตลาดโบราณอ่างศิลา 133 ปี ซึ่งกำลังบูม (ต้องมาเสาร์-อาทิตย์)

(รูปนี้ แอบไปฉกมาจากเว็ปตากล้อง)


ปัญหาของการมาตลาดนี้ก็คือ อาหารทะเลสดและคุณภาพดีมาก
แต่ต้องขับรถฝ่าจราจรที่ห่วยๆ แล้วยังต้องเอาไปปิ้งหรือย่างอีก
เหนื่อยและหิวจนหมดความอร่อย สู้ซื้ออาหารที่เขาทำตามสั่งทานตรงนั้นดีกว่า
แพงหน่อยแต่ก็ได้อิ่มตรงนั้น
เหมือนจีบสาว ถ้ารอถึงวันวิวาห์มันซื่อเซ่อกันเกินไปสำหรับชายโฉดอย่างเรา
ต้องรีบกินโยค(yolk)ของแฟนดีกว่า อย่างน้อยคนอื่นได้เธอไป ก็เป็นของใช้แล้ว 555
เฮ้ย...ออกแนวโฉดได้ยังไงเนี๊ยะ (นี่หละหนา ปิดยังไงก็ไม่มิด สานดานดิบ)

พอมาถึงสุดปลายถนน เราก็เลี้ยวซ้าย วิ่งเรียบชายฝั่ง (ไม่ใช่ชายหาดนะ)
ผ่านศาลเจ้าหน่าจา ตอนนี้ยังไม่ต้องจอด
พยายามมองทางซ้าย ไม่เกิน 500 เมตร จะมีซอย และป้ายชื่อร้านเจ้อ่วย
เข้าซอยไปประมาณ 300 เมตร ร้านอยู่ในซอยเล็กๆทางซ้ายมือ
ขับเข้าไปอีก 100 เมตร หาที่จอดรถได้เลย จอดรถได้มากกว่า 30 คัน

ถ้าเงยหน้า มองบนต้นไม้หรือบนหลังคาร้านนี่แหละ จะมีธงชาติไทย สูงเด่นเป็นสง่า



ร้านเขาก็เป็นแบบลูกทุ่ง คล้ายร้านคาราโอเกะหนะ
มีแค่ชั้นเดียว หลังคาเตี้ยๆ ตอนกลางวันเดือนเมษายน ร้อนมั๊กมาก



วันนั้นไปกันเลยไก่โห่ แต่ยังไม่มีลูกค้า เลยสั่งอาหาร อย่างสบายใจ
บรรยากาศในร้านก็เป็นแบบนี้



อาหารทะเลอร่อยทุกอย่าง เพราะสด ราคาไม่แพง เมนูแนะนำ ทอดมันกุ้ง ปลากระบอกต้มส้ม ข้าวผัดปู หมึกไข่มะนาว ฯ
(ลืมถ่ายรูปอาหารมื้อนี้ เพราะหิวจนจะเป็นลม)
พอเรียกเก็บเงิน ทางร้านจะแจกผลไม้ให้ด้วย วันนั้นได้ทานเงาะ
เขามาให้ 1 จาน แต่ก็หน้าด้านขออีกจานจนได้ 555

27-12-2553 ภาค 2

ออกมาจากร้านเจ้อ่วย ก็เลี้ยวขวาปากซอยมุ่งหน้าเขาสามมุข
เขานี้เดิมชื่อ สมมุก แล้วต่อมาทำไมถึงเป็น สามมุข ก็จำไม่ได้
อย่าให้เล่าเลย เดี่ยวเล่ายาวนะจ๊ะ
แต่ถ้าใครอยากฟัง ก็ต้องยอมให้หอมแก้มหนึ่งที 555
แต่คนมักจะเขียนว่า เขาสามมุก ซึ่งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า อันไหนถูกกว่ากัน
รู้สึกว่าวันนั้นแดดจะร้อนมาก เลยไม่อยากแวะขึ้นไปไหว้เจ้าแม่เขาสามมุขกัน
อีกอย่างก็แอนตี้เรื่องลิงเดินเพ่นพ่านตามถนน เพราะคนไปวุ่นวายกับลิงพวกนั้น
กลัวว่าจะขับไปทับลูกลิงตาย เป็นบาปเปล่าๆ เลยเลี่ยงไปก่อน เอาไว้วันหลังค่อยมาไหว้ท่านดีกว่า
ตั้งใจขับเลยจนถึงไปบางแสน อาจจะแวะดูปลาที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์ แต่ก็ยังไม่ได้กำหนดแน่นอน
แต่แล้วก็เกิดเปลี่ยนใจ เลี้ยวรถขวาตรงสี่แยกข้างหน้า เขาไปทางแหลมแท่น ไปดูว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร
จริงๆก็มีร้านอาหารอร่อยที่เคยมาทานบ่อยๆ อยู่ตรงทางโค้งที่ดูแล้วก็น่ากลัวนิดๆ
ชื่อร้านปะการัง ราคาไม่แพง เป็นร้านใหญ่ คนจะนึกว่าราคาโหด
แต่ลูกค้าขาประจำของเขาเพียบ จอดรถแล้วต้องเดินข้ามถนน แต่มีรปภ.คอยดูแลเด็กๆให้ข้ามอย่างปลอดภัย
ร้านนี้ถ้าไป ขอแนะนำกรรเชียงปูนึ่ง จานละ 200-250 บาท สด+อร่อย
พนักงานในร้านแต่งตัวแบบฮาวายๆเหมือนกันหมด ดูเพลินตาดี

พอผ่านซุ้มประตูเข้าเขตบางแสน มองไปทางซ้าย ด้านชายหาด
เห็นว่าคนน้อยดี เลยหาที่จอดรถ เช่าเตียงผ้าใบ นอนรับลมทะเลกันดีกว่า

มองย้อนออกไปทางเขาสามมุข เส้นทางที่เพิ่งผ่านเข้ามา



ลานจอดรถ



ร้านอาหารตรงที่จอดรถ น่าจะมีอยู่แค่ 2 ร้าน ร้านนี้คนขายสวย เลยเลือกร้านนี้

ร้านน้องแอน


สุดลานอิฐตัวหนอนก็เป็นชายหาด ที่ไม่น่าจะลงไปว่ายน้ำได้

ชายหาดด้านแหลมแท่น


ด้านหน้า มองเห็นเป็นหาดทรายและลานหิน
บริเวณลานหินและชายหาดแหลมแท่นที่เหลืออยู่น้อยนิด


อยู่ๆก็มีนกบินมาเดินให้ชมเล่นเพลินตา
นกน้อยหลงทาง


เห็นเด็กชายหลายคุณยายที่ร้านนั้นไปตกปลามา
ก็เอามาย่างไฟ กลิ่นหอมฉุย
เลยเดินไปถามว่าปลาอะไร ฟังชื่อไม่ถนัดว่า ปลาสีกุน หรืออย่างไรนี้แหละ
หน้าตาเหมือนปลาทู ขอชิมหนึ่งชิ้น พอบอกว่าอร่อย เขาก็แบ่งให้ทาน แต่เกรงใจหยิบมาแค่ 1 ตัว
เลยต้องสั่งยำวุ้นเส้น ยำรวมมิตรทะเล มาม่าผัดขี้เมา ส้มตำไทย ส้มตำปู ฯ

เด็กชายคนนั้น เขาบอกว่าใช้เหยื่อปลอม ตกมาจากอ่างศิลา ตรงที่มีสะพานยื่นไปในทะเล
ตอนกลางคืน ช่วงนี้ก็เป็นหน้าปลาหมึก ตกที่เดิมก็ได้อีก
แปลว่าน้ำทะเลบางแสนก็สะอาดพอสมควรแล้วนะซิ
ปลาสีกุนที่ตกได้ ขนาดยังเป็นตัวเล็ก เขาบอกว่าตัวจริงเสียงจริงมันใหญ่กว่าปลาทูเสียอีก

ปลาที่ตกมาได้ เอามาย่าง

27-12-2553 ภาค 3
ออกจากแหลมแท่นก็ขับรถย้อนไปทางอ่างศิลา แวะศาลเจ้าหน่าจาไท้จื้อ
ซึ่งเป็นศาลเจ้าเด็ก ตามที่ได้บอกไว้ในตอนแรก

มองมาเจอป้ายห้ามถ่ายรูปในวิหาร ก็เลยเกิดความงง และเซ็ง
ทำไมหนอ แค่ถ่ายรูป ถึงไม่มีเมตตาให้กันเลย แปลกใจจัง
เราเอาเงินมาทำบุญให้พวกคุณตั้งมากมาย และมากันหลายครั้ง
คนทีมาก็อยากมาไหว้พระ ไหว้เทพ และถ่ายรูปสิ่งศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ดูและเป็นที่ระลึก
ใครช่างใจร้ายห้ามคนมีกล้องอย่างเราได้ โถ่...สงสารกล้อง
แล้วคราวนี้เชื่อหรือยังว่า ความใจร้ายนั้นไม่ได้มีแค่ที่หุบเขาคนโฉดเท่านั้น 555

ศาลหน่าจา


สัญลักษณ์ของเขาก็ต้องเสามังกรสูงๆแบบนี้



ด้านซ้ายมือเป็นส่วนทำบุญบริจาคเงินและแก้เคล็ดแก้ปีชง มีผักสดๆขายด้วย


ด้านหน้าอาคารสูง จะมีสระน้ำและเทวรูป


ขากลับก็ขับรถย้อนเส้นทางไปทางอ่างศิลา พอใกล้ทางโค้งหักขวา90องศา ซ้ายมือจะมีร้านขายของฝากมากมาย
ตรงนั้นจะมีลานจอดรถได้หลายคัน และมีอาหารและของฝากครบครัน

ขนม


พวกหอยห้อย ก็น่าซื้อไปแขวนเล่น


ตรงหัวมุมแผงลอย จะมีร้านขายข้าวหลาม คนขายเป็นสาวประเภทสอง
หน้าตาดี ของที่ขายก็ใหม่ และอร่อย โดยเฉพาะขนมหม้อจากที่มีหลายไส้ให้เลือก
น่าจะเป็นสาขาย่อยของเจ้าอร่อยที่หนองมน

ข้าวหลามอ่างศิลา

ตอบ comment จาก entry ก่อนหน้านี้
To มินทิวา

เรื่องลงประกาศเอ็นทรีใหม่ของบล็อก
เฮียก็ติดปัญหาคล้ายๆอามิน ก็คือ พอเลยวันนั้นๆไป ก็ไม่อยากแก้ไขหรือเอาข้อความนั้นๆลง
อยากจะโม้ว่า ยังมีเรื่อง แพนด้า ไข้หวัดนก นาธาน มาบตาพุด ฯ ซึ่ง พอเวลาผ่านไป อะไรๆมันก็
ไม่ได้อารมณ์ตามอย่างที่เราเจตนาจะสื่อสาร และบางทีข้อมูลของเราก็ล้าสมัยไปแล้วอีกด้วย
แต่จริงๆเป็นคนที่ชอบทำแบบ ทำวันนั้นรวดเดียว แล้วโพสต์วันนั้นเลย
เพราะถ้ารอหลายวัน มันจะใส่จริตมากเกินไป แก้ข้อความและหาข้อมูลเพิ่ม
จนบางทีเหมือนงานวิทยานิพันธ์ของคนบ้า 555
สิ่งที่ต้องบอกตัวเองก็คือ ไม่ต้องไปห่วงมันมาก เราไม่ใช่ดารา ไม่ใชอาชีพ
แค่ได้คุยกันกับเพื่อนๆก็พอแล้ว ไม่ต้องเน้นประเด็นอะไรที่ อินเทรนด์ก็ได้

เรื่องแม่ลูกคุยกันไม่ไพเราะ
เฮียว่ามันติดเป็นนิสัยถาวรไปแล้ว เรื่องท่าทีที่เฮียคุยกันแม่
ถ้าให้เป็นสุภาพชน มันก็ไม่ใช้เรา
เพราะเรามันเป็นลูกชังที่ผ่านเรื่องร้ายๆมามากมาย
ใครบอกว่าพ่อแม่รักลูกเท่ากัน เฮียนี่หละคนหนึ่งที่ขอเถียง ไม่จริงหรอก
พ่อแม่เป็นคนธรรมดาๆ ไม่ใช่เทวดาหรืออรหันต์ หรือหุ่นยนต์คอมพิวเตอร์
ไม่ใช่ศาลสถิตย์ยุติธรรม ท่านรักลูกทุกคน อันนี้ถูก
แต่สำหรับคนที่เอาไปเติมว่า รักลูกเท่ากันทุกคน เฮียว่าเมายากันยุงแล้วหละ ถ้าคิดแบบนั้น
ท่านก็ดีบ้าง ร้ายบ้าง ไปตามนิสัยของท่าน บวกกับสภาพแวดล้อม ณ ช่วงเหตุการณ์นั้นๆ
แล้วกรรมที่ลูกๆได้กระทำเอาไว้ในอดีต และในวันนั้นๆ มันก็เปลี่ยนอารมณ์และคำพูดของพวกท่านได้
เฮียมักจะเป็นลูกที่กล้าว่าพ่อแม่แรงๆ
เพราะเราคิดว่าเราหวังดี และเราก็โดนด่ามามากกว่าพี่น้องทุกคน
ถ้ามันจะมีเรื่อง ที่ท่านเหม็นหน้าเรา เราก็ไม่ได้เสียใจกับคำพูดของพวกท่านมากไปกว่านี้
และอีกอย่าง เรื่องที่เฮียเอามาพูดกับพวกท่านก็มักจะเป็นเรื่องจริง ที่พวกท่านไม่ยอมเชื่อ
อย่างคุณพ่อ พอเกษียณก็กลับไปอยู่บ้านคุณย่า(เสียไปนานแล้ว)ที่ต่างจังหวัด 1 ปี
พอกลับมาอยู่กรุงเทพนก็ติดที่ต้องมีเหล้าไว้บนโต๊ะอาหาร 1 ขวด หรือ 1 แก้ว
เพราะคนเฒ่าที่บ้านนอกบ้านนาเขาทำกัน สังคมชนบทไทยนี้อ่อนแอเต็มที
พ่อจะชอบอ้างว่า เหล้าเป็นยาช่วยให้ทานอาหารได้ดีขึ้น แก้อาการปวดท้อง ฯ
เฮียก็ว่าพ่อ ห้ามพ่อ พ่อก็ด่าเฮีย โดยให้เฮียกลับไปถามครูสอนสุขศึกษาว่าเฮียเกิดมาจากอะไร 555
เฮียลองถามว่าอายุพ่อเยอะแล้ว เดี๋ยวตับไตมันจะพัง สุขภาพเป็นเรื่องใหญ่นะ
ลูกๆคนอื่นนอกจากไม่ห้าม แต่กลับขยันซื้อเหล้าเอามาฝากท่าน พ่อก็บอกว่า ขอบใจๆๆๆ เออดีๆๆๆ
สุดท้ายพ่อก็ตายเพราะมะเร็งตับ ผมก็ด่าได้พวกที่ซื้อยาพิษมาให้พ่อกิน
พวกเขาก็ทำหูทวนพระพายไปกันหมด แถมวันอะไรๆพวกเขาก็ดื่มกินกันอย่างเอร็ดอร่อย
พอมาเรื่องแม่ ทั้งๆที่รู้ว่าแม่ไปเลเซ่อร์ตา พวกเขาก็ยังอยากให้แม่ทำอาหารอร่อยๆให้ทานกัน
แค่ทนอดกินฝีมือแม่ไปแค่ 5-6 วัน ก็รอกันไม่ได้
อ้างว่ากับข้าวถุงไม่อร่อย สกปรกบ้างหละ
พอแม่ทำให้ทาน พวกเขาก็ชมแม่ แม่ก็ยิ้มหน้าบาน
ส่วนผม แม่มองค้อนแล้ว ค้อนอีก หาว่าอิจฉาน้องๆ เออ..กรรม
ไม่เป็นไร เป็นลูกรักลูกชัง อยากให้เราเป็นลูกเบอร์อะไร เราก็ยังเป็นลูกท่านเสมอ
แค่เวลาที่ท่านจะเจ็บจะตาย เรียกหาเราก่อนเป็นเบอร์หนึ่ง เราก็ภูมิใจแล้ว 555

ส่วนอันนี้ตอบของใหม่ของวันที่ 11 ตอนเช้า
ดีจังเลยนะได้พาคุณแม่ไปเที่ยวเก็นติ้ง
แล้วได้พาท่านไปเล่นคาซิโนหรือเปล่าหละ
หรือว่าพากันไปตีกอล์ฟ
เฮียไม่ชอบตีกอล์ฟ แต่ชอบดูกอล์ฟกับไมค์ร้องเพลงนะคะ 555

คอมฯที่ทำงานที่ช้าๆ ก็อาจจะเป็นเพราะ server มันอายุเป็นรุ่นปู่ของเครื่องในปัจจุบันไปแล้วก็ได้
จริงๆปีนี้ผมก็ว่าจะยันเจ้าเพนเที่ยมสองของเก่าที่ใช้อยู่ที่บ้านออกไปนอกเคหะสถานอยู่เหมือนกัน
แต่พอไปดูเครื่องรุ่นใหม่ๆ กลับต้องกลับมาตั้งหลัก เพราะมันมีอะไรแปลกใหม่จนงงไปหมด
ทูคอร์ ดูออลคอร์ ควอทคอร์ ดีวีดีบลูเรย์ หรือ ดีดีอาร์แรมสาม ฟังแล้วตามเทคโนโลยี่ไม่ทัน
เครื่องคอมฯเปล่าๆไม่มีจอ ขายกันที่ 15,000 - 18,000 บาท
เน็ทบุ๊ค ราคา 12,000 บาท โน๊ตบุ๊ก ราคา 20,000 บาท(ครบทุกอย่างที่อยากให้มี)
ถ้าเอาแบบไม่หรู ไม่มีกล้อง โน๊ตบุ๊กมีราคาไม่ถึง 12,000 ด้วยซ้ำ
ส่วนคอมฯที่ทำงานของอามินมันใช้เหลาเต้อ(router) ก็ไม่รู้ว่ามันแก่เหลาเหย่ ขนาดไหน
บอกให้เขาเปลี่ยนๆของใหม่ที่ไวว่องกว่าเก่าเสียเหอะ

Mintita RoyalBlue 4169E1

ตอบ comment จาก entry ก่อนหน้านี้
To haiku
สวัสดีปีใหม่ครับคุณไฮกุ
จะเรียกผมว่าอะไรก็ตามสบายเลยนะครับ
แต่ขอร้องว่า อย่าเรียก "ที่รัก" ก็พอ
เดี๋ยวจะมีสาวๆกรี๊ดกันลั่นกุฏิ เอ้ย...หุบเขาคนโฉด

คุณไฮกุจะเป็นกูรู กูรู้ หรือ กรูม่ายรู้ ก็ยังเป็นเพื่อนผมเหมือนเดิม
เพราะผมชอบมีคนรู้จักเป็นคนมีระดับ เผื่อจะได้เอาไปโม้ได้ว่า คนนี้ๆๆ ผมรู้จักๆๆ

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คุณแม่ของผม
ตอนนี้ท่านก็น่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว
เมื่อวันศุกร์ หมอก็ไม่ได้ว่าอะไร ให้ยามาทานเป็นถุงๆ หลายถุง
ไม่รู้ว่ายาบำรุงหรือขนมให้ทานตอนดูทีวีหลังสองทุ่มก็ไม่ทราบ 555

haiku DarkGrenn 006400

ตอบ comment จาก entry ก่อนหน้านี้ และวันนี้
To นกสีขาว
สวัสดีปีใหม่ครับ น้องแอน
ขอโทษที่ด้วยที่เมื่อเช้า ไม่ได้ตอบ M
เปิดเครื่องแต่คนกับเครื่องอยู่กันคนละที่

เมื่อวานดูข่าว เห็นว่าอังกฤษหนาวมากๆ
ระวังจะเป็นป่วยอีกนะ
อยากนอนในคืนที่หิมะโปรยปรายอย่างในนิทานนิยายบ้างจัง
แต่ทำไมคนที่อยู่ในเหตุการณ์กลับบอกว่าไม่สนุกเลย หุหุ

Entry นี้ ชุ่ยๆจริงๆ
เพราะคิดว่าจะทำแบบอลังการงานสร้างพันเจ็ดร้อยล้าน
แต่มาเลือกเอาแบบเรียบง่าย และก็เขียนเล่าแต่เรื่องของตัวเอง
ก็คือประชดหักมุมไอเดียเสียเลย เอาแบบที่เราไม่อยากทำ
ก็ลองทำดู
แต่ดูแล้ว มันเป็นเหมือนคนดีมากไปหน่อย
รู้สึกคันๆตัวยังไงๆก็ไม่ทราบ

ห้องครัวกำลัง ปวดหัว
ช่างมารื้อหลังคา แล้วก็หายหัวไปเลย
บอกว่าจะไปสั่งซื้อกระเบื้องหลังคา
มันไปซื้อที่โรงงานแถวสระบุรีหรือเปล่านะ

ตอนแรกคุยกัน
ช่างบอกว่าจะเปลี่ยนโครงสร้างหลังคาใหม่
ใช้เหล็กให้เบาลงกว่าเดิม เปลี่ยเป็นหลังคาใสๆ น้ำหนักเบา
เขาคำนวนค่าเหล็กออกมาตั้ง 4-5 พันบาท
แต่ไปๆมาๆบอกว่าใช้ของเดิมก็ได้
ถ้ารื้ออาคารจะแตกร้าวกว่าเดิม ขู่เรา นึกว่าเราจะเชื่อ หึหึ
แล้วเขาก็เอาเหล็กสี่เหลี่ยมมาค้ำยันแค่ 2 ท่อน
ท่อนกว้างเท่าขาหมาเอง น่าจะราคาไม่เกิน 1 พันบาท
ตกลงหมื่นสองนี่ เป็นค่าโง่หมื่นหนึ่งหรือไงหนอ
ทำไม คนเรามันโกงกันหน้าด้านๆแบบนี้ เฮ้อ...

นกสีขาว AnnEng DeepPink FF1493

ตอบ comment จาก entry อันเก่า
To หนูหลิน
Happy New Mea เอ้ย New Year ครับ หนูหลิน เจ๊า

เห็นเขาว่าช่วงสิ้นปีกับปีใหม่
คนไทยไปเที่ยวภาคเหนือกันตรึมเลยใช่หรือเปล่า?
สงสัยคนไทยคงเป็นโรคกลัวทะเลกันไปหมดแล้ว
แต่ถ้าเทียบความเสี่ยงหรืออุบัติเหตุแล้ว
ไปทางบก ไม่น่ากลัวเท่าทะเล
ก็ลองคิดดูนะ เรือเฟอร์รี่ลำเท่าสนามบาส สนามวอลเลย์
จะมีเสื้อชูชีพกี่อัน และถึงจะมีเป็นพันอันด้วยซ้ำ จะมีคนใส่ติดตัวกี่คน
ยิ่งเรือ speed boat แล่นฉิว กระแทกคลื่น ซะมดลูกพี่แทบอักเสบ ไม่เห็นมีใครใส่ชูชีพกันเลย

ปีนี้ฟ้าดินมาแปลกๆเน๊อะ
ฝนตกตอนปีใหม่ได้ยังไงกัน
เหมือนฟ้ามาร้องไห้บอกเราว่า ปีนี้เมืองไทยจะมีเรื่องเศร้าแน่ๆ
แถมปีนี้ครัวบ้านพี่ก็ดันถึงวัยที่ต้องซ่อมแซมซะด้วย
เงินไม่มาแต่เงินดันไหลออกจากกระเป๋าเฉยเลย

แล้วหนูหลินไปโดนละอองฝนมาอีกหรือเปล่า?
หวัดคราวก่อนหายดีหรือยัง?
อย่าประมาทนะ ถ้าเชื้อไข้หวัดมันย้อนมาอีก อาจจะไม่โชคดีอย่างคราวที่แล้ว
เห็นพวกหมอบอกว่า เป็นแล้วเราก็จะมีภูมิ จะไม่เป็นอีก
แต่พี่เองเป็นหวัดมาร่วม 100 ปี มันก็ยังเป็นอยู่ทุกปี จะเชื่อหมอได้ยังไง?
แล้วไอ้เรื่องไข้หวัด2009 ตอนแรกก็บอกว่า ถ้าคนไทยเป็นแล้ว เดี๋ยวก็มีภูมิคุ่มกันกันทั้งประเทศ
มันจะกลายเป็นแค่หวัดตามฤดูกาล แล้วมันก็จะหายไปเอง
แต่เห็นว่าวันสองวัน มาเที่ยวไล่ฉีดวัคซีนกันอีก แถมบอกว่ามีเป็นแสนเป็นล้านขวด
ตกลงหวัด2009 มันน่ากลัวหรือไม่น่ากลัวกันแน่
พอคนกลัว ก็บอกว่าไม่น่ากลัว
พอคนเลิกกลัว ก็ออกมาทำเรื่องเหมือนว่ามันน่ากลัว
แล้วฉีดๆกันนี่ ทำไมไม่รวมเอาเราเป็นกลุ่มเสี่ยง หรือกลุ่มที่ต้องได้รับการดูแลอันดับหนึ่ง
แมวที่ไหนชอบเขียนชอบพูดว่า คนเรามีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน
เมืองไทยเรานี้ มีเรื่องแปลกๆให้เห็นแทบทุกวัน

ปีใหม่นี้พี่ก็ขอให้หนูหลิน
ขอให้สวยวันสวย(กลับ)คืน กลับไปกลับมา 555
ขอให้ร่ำรวย มีทรัพย์อย่างที่อยากได้ทุกอย่างนะ
สรุปว่าก็ขอให้มีความมั่นคงในชีวิต ทั้งหน้าที่การงานและครอบครัว

หนูหลิน MediumVioletRed C71585

ตอบ comment จาก entry อันเก่า
To นู๋ Beee
ส.ว.ด. ปีใหม่นะยายนู๋บี

ได้ข่าวว่าปีนี้ไม่ได้ไปนั่งกินเหล้าเคล้าดาวน์กับคอลลีค
แต่พี่ว่าเราไม่เสียใจหรอกนะ
เพราะว่าคงไปคลอเคลียร์ไข่ดาวกับกะเพราะไก่ที่บ้านชายหนุ่มเป็นแน่
แล้วชายคนไหนหละที่โชคดีมีชัยคนนั้น 555
สงสัยจะเป็นอีตาลุงฟร๊อกของเราแน่ๆ
ปีที่ผ่านมารู้สึกว่าเราจะทำตัวเหินห่างจากพี่ๆน้องๆชาวบอร์ดนะ
ระวังจะเป็นแมวหัวเน่านะยะ

เรื่อง countdown ผ่านไปแล้ว
ไม่อยากออกความเห็นมากนัก
เอาเป็นว่าขอประณามพวกที่หาเรื่องกินเหล้าและฟันหญิงก็แล้วกัน
แถมขอด่าสาวๆที่ชอบลองของและเปลี่ยนคู่ในวันปีใหม่อีกซักกะนิด หึหึ
อ้อ...ที่ไปว่าเขา เพราะพี่ชายอิจฉาพวกเขา อะดิ 555
โชคดีปีนี้ไม่มีใครมาชวนไปนับเวลาถอยหลังเที่ยงคืน
เพราะพวกนั้นคงจำคำถามของพี่ได้ว่า ไปนั่งนับเวลาแล้วได้อะไร
จะตายวันไหนก็ไม่รู้ น่าจะไปอยู่ดูแลพ่อแม่ลูกเมียตัวเองในวันนั้นดีกว่า
แต่ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ปีหน้าบอกกันได้ จะชวนมาล้างส้วมในวัดแถวพระราม9

แล้วปีนี้มีเกณฑ์จะได้ไปทำงานต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ หรือเปล่า?
ถ้าได้ไปก็ไปหาหนุ่มๆต่างประเทศมาฝากกันด้วยนะจ๊ะ
เกิดโชคดีขึ้นมา แต่งกันแล้ว ก็พาอาโกวกับเจ้าเบลล์ไปอยู่เมืองนอกเลย
แต่ถ้าบีต้องไปอยู่เมืองนอก ก็ไม่ต้องห่วงยายเบลล์หรอกนะ
แล้วพี่จะตามไปดูแลน้องเบล์ให้เอง อิอิ

นู๋ Beee fuchsia FF00FF

เช้าวันที่ 2 มกราคม 2553

ตอนเช้าไปถวายสังฆทาน จอว. วัดด่าน พระราม3
บรรยากาศริมแม่น้ำเจ้าพระยาช่วงเช้าๆ น่าชมมาก







แถมด้วยทำบุญหล่อระฆังใบเล็ก อีก 1 ใบ


ท่าน จอว. ลพ.หนุ่ม กำลังให้พร

2 ม.ค. 2553 ภาค 2
เวลาประมาณ 9 นาฬิกา
ไปถวายสังฆทาน ท่านเจ้าคุณสมชาย จอว. วัดปริวาส
วัดนี้ก็อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาเหมือนกับวัดด่าน แต่มีที่ให้อาหารปลา



รูปถ่ายของท่านเจ้าคุณ สมัยยังเป็นพระครู และรูปหลวงพ่อวงษ์ จอว.รุ่นก่อน


ท่านเจ้าคุณในวันนี้


ที่ด้านหลังวัดจะมีเจดีย์ หลังเจดีย์จะเป็นท่าน้ำ มีอาหารปลาขาย

ปลาสวาย


สำหรับอาหารปลามีหลายอย่าง ที่นิยมที่สุดก็เป็นอาหารเม็ด
ขายกันถุงละ 10 บาท
กระป๋องละ 100
แต่ถ้้าไปกันเป็นสิบคน แนะนำให้ซื้อเป็นกระสอบๆละ 450 บาท
เงินกำไรที่ได้ก็เป็นของวัด ไม่ใช่เอกชนหรือชาวบ้านมาทำสัมประทานอาหารปลา

อาหารปลา


โป๊ะเหล็ก หรือ แพเหล็ก


นกพิราปก็กินอาหารปลาได้


ด้านหลังมีเทพวรูป พระพิฆเณศวร ด้วย


ป้ายสอนใจ

2 ม.ค. 2553 ภาค 3
จากนั้นก็ไปไหว้พระไหว้เจ้าที่วัดโพธิ์แมน
พวกที่โดนปีเกิดเป็นปีชง อย่างเช่น ปีขาล ฯ ก็ต้องไปทำพิธีให้พระสวดสะเดาะเคราะห์กัน
พวกที่ไม่เกี่ยวก็เดินเที่ยวชมศิลปะของวัดซึ่งเป็นแบบจีนหรือญวนก็ไม่ทราบเหมือนกัน

หวัดดีค่ะอาเฮียซูม
เมื่อก่อนมินก็เขียนไดอารี่เหมือนกันนะ
แต่ พักหลัง ๆ (เกือบ 10 ปี แล้วมั๊ง) ที่ไม่ได้เขียนเลยค่ะ
มันไม่มีเวลาอ่ะ ไอ้ตอนที่ว่าง บางทีก็นึกไม่ออกอีกอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ขนาดว่าจะเขียนรายจ่ายแต่ละวัน ว่าใช้ไรไปบ้าง วัน ๆ นึง ยังทำอยู่ได้แค่พักเดียวอ่ะ
เหมือนกันเลยค่ะ ไอ้เรื่องเขียนบล๊อคอ่ะ ชอบแบบรวดเดียวจบไปเลย แต่มันมีข้อเสียนะเฮีย
คือ บางครั้ง คำพูดคำจาอาไรมันอาจรุนแรงไปอ่ะนะ หมายถึงตัวมินอ่ะ
พออารมณ์ไม่ใช่ตอนนั้นแล้ว กลับมาอ่านอีกที ขนาดตัวเองเขียนเองอ่านแล้วยังสะดุ้งเลยอ่ะ
เมื่อปีก่อนนั้น มินโดนไอ้ดอกเตอร์มันหลอกมาเช่ารถที่บริษัท เช่ามาแล้วหายจ้อยไปเลย
มินเขียนละเลงประจานซะ ทางกระทรวงต้องโทรมาขอให้มินช่วยลบข้อความที่กล่าวพาดพิงถึงกระทรวงออกไปด้วยอ่ะค่ะ
ว่าไปไอ้หมอนี่ มันก็เป็นด๊อกเตอร์นักเรียนทุนนอกจริง ๆ นะ แต่ว่าพอชีวิตมาโดนผีพนันเข้าสิง
มันเลยกลายไปเป็นผีบ้าซาตานที่เที่ยวหลอกลวงไปหมดทุกคนแม้กระทั่งพ่อแม่ของตัวเค้าเองอ่ะค่ะ..เฮ๊อ...
วกกลับมาเรื่องเหล้าบ้าง มินคงโชคดีไปอย่างที่เกิดมาในครอบครัวที่ พ่อ แม่ พี่ น้อง ไม่มีใครดื่มเหล้าซักคน
แม้กระทั่งพ่อเลี้ยงก็ไม่ดื่มค่ะ เวลามินไปกินไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ก็ประเภทเมากับแกล้มอ่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ
ใครอยากเปิดเหล้าก็เปิดไป อั๋วเล่นกับแกล้มลูกเดียว ชงแก้วเดียวอยู่ยันเลิกอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
เวลาหารทีไร ก็มักจะเจอแบบ..เฮ๊ย มันไม่กินเหล้า เอามาแค่นี้พอ..เออดี...ฮ่า ๆ ๆ
เรื่องที่ลูกชอบให้แม่ทำกับข้าวให้กินเนี่ย เหมือนกันหมดทุกบ้านค่ะ
บางทีเสาร์-อาทิตย์ ไปบ้านแม่ อ้าวแม่ทำไรอีกอ่ะเนี่ย ทำแกงเนื้อ เดี๋ยวพี่สาว เดี๋ยวน้องสาว เขาอยากกิน
บางทีเผลอ ๆ มินเนี่ยแหละ ต้องเป็นคนหิ้วปิ่นโตเอาไปให้ซะอีกอ่ะ กรรม...(ของมิน) ฮ่า ๆ ๆ
แม่มินชอบเล่นสล๊อตค่ะ นาน ๆ ที มินจะพาไปเกนติ้งซักครั้งนึง
สมัยก่อนหลานชายเรียนหนังสืออยู่ที่ NZ บางครั้งแม่ไปอยู่ที่นั่นเป็นเดือน
พอ เสาร์ หรือ อาทิตย์ พี่สาวก็จะพาไปเที่ยวสกายซิตี้คาสิโน
ที่โน่นจะมีแต่คนสูงอายุไปนั่งเล่นเพื่อพักผ่อน และการเล่นของเค้าก็จะมีวินัยและลิมิท
ไม่ได้เล่นกันบ้าเลือดแบบเอาเป็น เอาตาย หวังจะให้รวย แต่อันที่จริงมันจะเจ๊งมากกว่านะมินว่า ๆ ๆ ๆ
มินไปเก็นติ้ง เที่ยวนี้ไม่ได้ไปตีกอล์ฟค่ะ ไปกัน 3 คน มิน แม่มิน แล้วก็พ่อเลี้ยง
มินว่าสนามกอล์ฟที่โน่นสู้ของบ้านเราไม่ได้ วิวอาจสวยแต่หญ้าเขาเหนียวมาก ๆ อ่ะค่ะ
ไปถึงวันแรกก็เกือบค่ำแล้วค่ะ นอนบนเก็นติ้งแค่คืนเดียว พูดจริง ๆ ก็เบื่อแล้ว มันไม่มีที่ไปไหน
นอกจากคาสิโนอ่ะนะ มินเล่นสล๊อตกันตู้นึงนั่งเชียร์กัน 3 คนเลยอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ลงมานอนที่เมโทรโปลคืนนึงค่ะ ไม่ได้อาไรมาหรอกนอกจากหมูแผ่น คล้าย ๆ หมูสวรรค์บ้านเราอ่ะ
อ้อ ได้น้ำเก๊กฮวย น้ำสละ น้ำฝรั่ง และน้ำผลไม้รวมยี่ห้อ yeo มาอีก 3 แพ็ค แต่แพ็คละ 24 กล่องนะคะ ฮ่า ๆ ๆ
กลับไปเขาสามมุก สมัยก่อนตอนมินเด็ก ๆ ที่บ้านจะกินกันแต่ร้านวิเชียรที่อยู่บนเขาสามมุกอ่ะค่ะ อ้อ ร้านดีพร้อมอีกร้านนึง
ตอนหลัง ๆ ก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็จะประจำที่ร้านวังมุก ซึ่งสุดแพง สุดเขี้ยว
แม้กระทั่งทิชชู่ ก็ขายให้ลูกค้า มานั่งปั๊บเอาทิชชู่มาวาง ลูกค้าจะไปรู้ได้ไง
ทานอาหารก็ต้องใช้ทิชชู่ พอคิดตังค์ คิดค่าทิชชู่ด้วย และอย่าไปขอลดซะให้ยาก
เคยได้ยินมาแล้ว กินอาหาร 2 พัน มาขอลดกะอีแค่ทิชชู่กล่องละ 15 บาท ...
เออ จริงของมัน รีบให้ ๆ มันไป แล้วรีบมุดออกจากร้านไปไว ๆ เลยอ่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ
เบื่อแล้วค่ะ ไอ้พวกร้านดัง ๆ อ่ะ กินมันไปแบบเรื่อยเปื่อยดีกว่า ไอ้ประเภทไก่ย่างที่อร่อยที่สุดในโลกอีกอย่าง
จุ๋ย..อยากจะอ๊วกออกมาให้หมด ใครไปบอกเค้าหรือใครไปตั้งฉายาให้ก็ไม่รู้ เผลอ ๆ อาจมุบมิบ ๆ ตั้งเองก็ได้
เหนียวยังกะหนังกะติ๊ก ไก่บ้าอาไรก็ไม่รู้อ่ะดิ เวงเอ๊ย...
เฮียชอบดูกอล์ฟกะไมค์ ร้องเพลงจริง ๆ เหรอ
มินว่าเด็ก 2 คนนี่อาจหน้าตาอินเทรนด์นะ แต่ว่ามินว่า เค้าร้องเพลงยังไม่ได้อ่ะนะ ไม่รู้จิคะ..
พรุ่งนี้ไม่อยู่นะคะ ไประยอง ประชุมอีกแล้ว ทั้งวันไม่นัด ผ่ามานัดตอน 4 โมงเย็น โห..แล้วข้าพเจ้าจะถึงบ้านกี่โมงกี่ยามกันละคะเนี่ยอาเฮีย..
เฮ๊อ..ชีวิตลูกจ้าง กะ ชีวิตเรือจ้าง เนี่ย ไม่รู้ใครมันจะรันทดกว่ากันนะเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ
จะไปนอนแล้วนะคะ เด็กอนามัยได้เวลานอนแล้วค่ะ เพราะต้องตื่นตี 3 มาเปิดเพลงฟัง นั่งหน้าจอ(คอมพ์) อีกอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ
เฮียก็นอนหลับฝันดีด้วยเหมือนกัน นะคะ ขยันไหว้พระจริงจริ๊ง ๆ บุญรักษาพระคุ้มครองค่ะ

อู้ยยยยย อ่านที่พี่ซูมไปเที่ยว พร้อมรูปภาพ คิคิ
แม่น้ำเจ้าพระยาตอนเช้าสวยจังนะคะ
นกพิราบที่ไหนก็กินอาหารปลาเน๊าะ นึกว่ามีแต่ที่นี่ คิคิ
blog พี่ลุงซูมมีสมาชิกมากมายจัง อิอิ
ขอทักทายหน่อยนะค่ะ

หวัดดีปีใหม่ค่ะคุณมินทิวา
หวัดดีปีใหม่ค่ะคุณหนูบี
หวัดดีปีใหม่ค่ะคุณนกสีขาว
หวัดดีปีใหม่ค่ะคุณที่ไม่ได้เอ่ยนาม คิคิ

ไปล่ะ ทำงานก่อนเน้อออออ
คิดถึงนะคะคุณพี่ บับบุย

แวะมาแซวเรื่องเพลง

วัยรุ่นซะ.....

คิคิ ไปล่ะ ทำงานก่อน บับบุย

3 มกราคม 2553

เช้าตื่นมาเตรียมของไปใส่บาตรอาหารแห้ง
วันนี้จะไปงานทอดผ้าป่าสามัคคีของพระอาจารย์มิตซูโอะ

พูดถึงตักบาตรอาหารแห้ง
ไปมาหลายที่ ก็เจอพวกที่สมองแมวปัญญามดทุกที
เขาประกาศปาวๆว่า อาหารแห้ง
พวกก็เตรียมข้าวสวยร้อนๆก็มี
ส้ม+องุ่น ก็มี
พอใส่ในกระสอบมันก็เละตุ้มเปะ
ยังมีพวกใส่ดอกไม้ธูปเทียนอีก ยัดลงไปได้อย่างไร
พระไม่มีเป้เอ้ยย่ามติดตัว จะเอาถุงที่ไหนใส่ของ
คนก็เยอะ เหตุการณ์ก็วุ่นวาย คนเอาของใส่กระสอบก็ทั้งเหนื่อยทั้งร้อน ไม่มีอารมณ์คัดแยกสิ่งของหรอก
หลายคนบอกว่า ถ้าเราเจตนาดี เราใส่บาตรอะไรก็ได้ คิดมาก เรื่องมาก มันจะเป็นบาป
แล้วอย่างไรหละ เอาของสดของคาวยัดเยียดลงกระสอบผ้า
เขาเรียกว่าศรัทธาแต่ไร้ปัญญา

วันนี้มูลนิธิของหลวงพ่อเขามีคนฉลาดมา management
เขาทำเต้นท์รับประเคนของสดหรือของที่่ไม่ใช่ข้าวสารอาหารกล่อง ดักเอาไว้ก่อนอยู่ด้านหน้าทางเข้าเลยหละ
ใครอยากจะถวายอะไรไปก็ได้เลย
แถม เขายังมีข้าวสารเป็นถุงๆเอาไว้ให้เป็นของแถมคนละ 9 ถุง เพื่อจะได้ไม่ต้องยืนมองเขาใส่บาตรทำตาปริบๆ
ก็เท่ากับว่าเราเอากล่องไวไว มาม่า น้ำส้ม กาแฟ ไมโล โอวัลติน แบบแพคยักษ์ส่งให้เขาไป ไม่ต้องแบ่งออกมา
แล้วเราก็มายืนรอใส่บาตรพระด้วยข้าวสารเป็นถุงๆ ไม่วุ่นวาย ไม่ต้องคัดแยกของที่ใส่บาตร เพราะมีแต่ข้าว กับ ข้าว
คนอะไร ฉล๊าดฉลาด ทำงานเป็นระบบ

มาดูบรรยากาศยามเช้าแถวบ้านงานกัน


ซอยที่จะไปนั้นอยู่ในถนนกรุงเทพกรีฑา แถวๆทางไปสนามบินสุวรรณภูมิ
ในซอยมีสนามกอล์ฟอยู่ 2 แห่ง
สมัยก่อนผมชอบมาซื้อลูกกอล์ฟมือสองที่เขางมขึ้นมาจากบ่อหรือคูน้ำ
ขายกันในราคาเหมือนลูกปิงปอง ผมก็เอาไปขายต่อเจ้านาย
เจ้านายก็เอาไปอวดเพื่อนๆ เพราะตีทิ้งตีขว้าง ไม่ต้องวอรี่อะเบ้าท์แดท
ต่อมาคนไทยเริ่มเห่อกีฬากอล์ฟ คงอยากเป็นไทเกอร์วู๊ดกัน
แต่พวกเศรษฐีใหม่หรือมือใหม่หัดตีกอล์ฟ กลับมาจอดรถซื้อลูกกอล์ฟใช้แล้ว
คนขายก็เริ่มฉลาด เริ่มคัดแยกยี่ห้อ และขายราคาต่างกัน
แบบนี้ธุรกิจที่เราเคยมีรายได้ 200% ก็เลยต้องล้มเลิกไป เซ็งเป็ด อุอุ

บ้านงานอยู่ในซอย 20 พอไปถึงก็ไม่มีที่จอดรถแล้วหละ
ต้องจอดซอยตรงข้ามแล้วเดินเข้าไปเป็นกิโลๆ

รถเยอะนะ


มีทีมงานมาแนะนำว่าให้ทำอย่างไร หมายกำหนดการอย่างไร ตรงทางแยก 7


จุดตัวเบา หรือ จุดรับประเคนหมายเลข 1


ของต่างๆก็เอามากองเอาไว้เป็นหมวดหมู่ ขนย้ายและนับสต๊อกได้ง่าย


เราก็จะได้ข้าวมา 9 ถุง (แต่หยิบกี่ถุงเขาก็ไม่ว่าหรอก)


คนที่เตรียมพร้อมมาแล้วก็ตั้งโต๊ะ ปูเสื้อ วางเก้าอี้ ตามแต่ความสามารถกันเอง


หลวงพ่อมา คนแตกฮือ แต่เราวิ่งเข้าไปขอถ่ายรูป (แหกสังคมจริงๆ)
หลวงพ่อพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก





ถัดเข้าไปในซอย จะเป็นบ้านของคนนี้


เขาเปิดบ้านให้เป็นจุดลงทะเบียนรับของที่ระลึก (อย่างกับงานคอนเสิร์ทเลยหละ)
ภายในบริเวณบ้านก็มีซุ้มแจกกาแฟบดสดๆ มีร้านขายหนังสือ และร้านขายผลิตภัณฑ์ซาโอริ




ผ้าซาโอริ เป็นของที่นำเงินรายได้ไปช่วยผู้ประสบภัยซึนามินะครับ



ถัดเข้าไปมีอาหารหวานคาว น้ำ เครื่องดื่มร้อนเย็น มีคนมาเปิดเป็นเคาท์เตอร์หลายสิบราย
ล้วนแต่เป็นอาหารมีชื่อ หรือไม่ก็เป็นร้านดังๆ เช่น เอสแอนพี เป็นต้น








ผมติดใจอาหารเจ้านี้มาก
เป็นโรตีทอด ซุปถั่วโชเล่ย์ และ ข้าวมธุปายาส ซึ่งเป็นข้าวที่นางสุาดาเคยถวายพระพุทธเจ้ามาแล้ว


สำหรับข้าวมธุปายาส ต้องขอเติมถึง 2 ครั้ง อร่อยมาก ดังที่เขาเรียกว่า ข้าวทิพย์ จริงๆ


มีรถห้องน้ำหรือสุขาสี่ล้อบริการให้ด้วย (รู้สึกว่าจะมีถึง 3 คัน)

3 มกราคม 2553 ภาค 2

หลังจากทานอาหารฟรีจนพุงปลิ้น
ก็เดินเข้าไปรอเขาทำพิธีการถวายผ้าป่ากัน
พอถึงตอนที่่หลวงพ่อรับผ้าป่าเสร็จ
ท่านก็แสดงธรรม
พวกเราก็แสดงตัวเป็นนกขมิ้นบินกลับรังในทันที
แต่ก่อนออกไปก็คว้าซาละเปา หอหมก และผัดไทยติดมือไปกันอีก

จากนั้นไปเยี่ยมญาติๆแถวๆนั้นแล้วก็เลยไปซื้อไข่
ซึ่งเราได้ซื้อกระเช้ารูปไก่เอาไว้แล้ว
แต่ไข่ที่ว่า เราต้องการ ไข่ใบใหญ่
ซึ่งต้องเป็นไข่แฝด
สถานที่ขายไข่แฝดซึ่งมีกำลังการผลิตเพียงพอกับความต้องการของเรา
ก็มีแห่งเดียวที่เรานึกได้ นั่นก็คือ สหฟาร์ม นวมินทร์
มีปัญหานิดหน่อย เพราะเราเก็บกวาดไข่แฝดมาหมดทุกแผงๆละ 15 ฟอง
ได้มาแค่ 10 แผง แต่เราอยากได้ 20 แผง
ความจริงเขามีแบบแพคละ 10 ฟอง กับ 15 ฟอง
แต่ 15 ฟองราคาถูกว่า นี่ครับท่าน
เลยต้องรอเขาทำการแพ็คให้ใหม่
คนที่เป็นแคชเชียร์ก็งงว่าเราซื้อไปทำอะไรกันมากมายขนาดนั้น
เพราะถ้าเอาไปขายเขาก็จะซื้อแค่ไข่ไก่ธรรมดาเบอร์ 1 หรือ เบอร์ 2 กัน

คำถามไม่ได้ถามออกมาจากปาก แต่ออกมาจากแววตาและสีหน้า
ส่วนเราเองก็อยากจะตอบว่า เอาไปให้ญาติๆนี่แหละ จ๊า
แต่ให้ญาติครึ่ง เราเองเก็บเอาไว้ทานเองอีกครึ่ง
เพราะเด็กๆบอกว่า ปริมาณเยอะดี
แต่พวกผู้ใหญ่ชอบเอาไปทำยำไข่ดาว เคี้ยวได้เต็มปากดี 555

เกิดอะไรก็ไม่ทราบ
รูปภาพข้างบนโน้น ตอนไปใส่บาตร+ผ้าป่าพระอาจารย์มิตซูโอะ
ImageShack เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า
ภาพคนขายสินค้าช่วยสึนามิ
โดนลบ เพราะว่า violation
ผ้าทอมือนี่นะ เป็นภาพน่ากลัว
(หรือว่าคนในภาพเขา ขอให้แบนนะ เป็นงงจริงๆ)

วันที่ 3 มกราคม 2553 ภาค 3

ช่วงไปทานอาหาร
วันนั้นไปทานก๋วยเตี๋ยวปลา
ที่ไปทานเพราะนอกจากอาหารร้านนี้รสเผ็ดจัดจ้านแล้ว
คนที่บ้านบอกว่า ให้ผมหัดทานปลาเยอะๆ
จะได้ไม่โง่อย่างทุกวันนี้ อีกต่างหาก
วุ้ย....อย่างแรง นะคุณนายเจ้าของบ้านนี่

ไม่ว่าร้านนี้จะชื่ออะไร แต่ผมเรียกว่า ร้านเตี๋ยวปลาแฮปปี้
เพราะอยู่แถวตลาดแฮปปี้แลนด์ แต่ค่อนไปทางสำนักงานที่ดินโน้น

ป้ายชื่อร้านของจริง


ในร้านจะมีปลาตัวเล็ก(กว่าช้าง)แขวนโชว์ น่าจะมาจากปลาเป็นๆนี่แหละ


บรรยากาศภายในร้าน


ลูกค้าส่วนใหญ่มีการสั่งเอาไปทานที่อื่น พวกถุงใส่เครื่องปรุงจึงพร้อมเสมอ


หนังปลากรอบก็มีให้ลองซื้อไปฝากคนที่บ้าน


เครื่องปรุงพวกต้มยำ เห็นพริกแล้ว รับรองว่าเผ็ดคูณสอง


ร้านนี้คนขายเป็นเอาเจ้ เสียงดัง ฟังแล้วน่าเกรงขาม
และปัญหาสำหรับพวกปากอย่างใจอย่างก็คือ
อยากทานเนื้อปลาต้มแบบ ข้าวต้มปลากะพง แต่ดันสั่ง ต้มยำปลา
พอยกมาก็กินไม่ได้เพราะมันเผ็ดมาก พริกมากกว่า 2 ล้านเม็ด แบบเนี๊ยะ
ส่วนพวกที่อยากทานต้มแซบๆเผ็ดๆ ก็ดันมีคนสั่งเป็นเกาเหลาปลา เพื่อเอามากินกับข้าวเปล่า
เมื่อสั่งผิด มันคืนกันไม่ได้ เพราะไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นหมูนะเฟ้ย
จะได้เอาลูกชิ้นออกไป
ปลาสดๆถ้าต้มหรือลวกแล้ว ทำซ้ำหรือรีไซเคิล มันจะไม่อร่อยครับ
เจ้าของร้านเลยต้องติดป้ายเตือนแบบนี้
แต่คนก็ยังสั่งผิดอยู่ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ที่สั่งให้เด็กทานต้มยำปลารสเผ็ดจัดนี่แหละ

ป้ายเตือนใจ

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุงซูม

ต้องกราบขออภัยเป็นอย่างยิ่งนะคะ ทำให้ผู้หลักผู้ใหญ่ต้องมาสวัสดีก่อน ((ไม่รู้จักหน้าที่จริงๆ เล้ยยย ยัยเมฆาเอ๊ย ))

ว่าแต่จ้างคนมาช่วยหายใจนี่จ้างที่ไหนคะ ฮุ้งว่าจะไปขอใช้บริการบ้าง เผื่อจะมีเวลาเพิ่มขึ้นอีกนิดนึง

นี่ฮุ้งก็เพิ่งกลับมาจากไปทำงานที่โคราชค่ะ ไปถึงซะเกือบเที่ยง ลงแปลงตอนแดดเปรี้ยงๆ ร้อนได้ใจดีจริงๆ ค่ะ


สวัสดี ปีใหม่ เจ้าหุบเขา
ลืมปีเก่า ที่ผ่านไป ไม่หันหลัง
ก้าวไปสู่ วันข้างหน้า บ้าพลัง
มาร่วมสร้าง โกลาหล ให้โลกเอย ((ตาม concept ค่ะ))

หวัดดีค่ะอาเฮีย
มินมาซะเกือบค่ำเลย
วันนี้ เพื่อนมันมารับไปตึกอล์ฟที่ธัญญะค่ะ
แล้วก็มีเลี้ยงปีใหม่กันต่อที่ อาไรนะ
รร. เอ็น สิริปาร์ค หรือไงเนี่ย อยู่ปากทางหนามกอล์ฟอ่ะ
ฟรีตลอดรายการค่ะ ถ้าไม่ฟรีอาจไม่ไป เพราะถ้าเสียเงินค่ากรีนฟีแล้ว
ตีแบบวันนี้ละก็ เสียดายเงินชิ๊บเป๋ง ห่วยเรียกพี่ก็แล้วกันอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
มันฉึก มันฉัก เดี๋ยวแช๊งค์ซ้าย แช๊งค์ขวา ให้มั่วไปหมดอ่ะเฮีย
เฮ๊อ...อ่อนซ้อมก็แบบนี้แหละ วันนี้มาหาเฮียแบบเหี่ยว ๆ อีกแล้วอ่ะ
กลับถึงบ้านเปิดคอมพ์เข้าบล๊อคตัวเอง เจอเพื่อนคนนึงมาส่งข่าวเศร้าสุด ๆ
ว่า น้องมาร์ค เสียแล้วค่ะ (น้องมาร์ค คือ น้อง Markiiz เพื่อนบล๊อครุ่นหลานเลยก็ได้ค่ะ)
และที่ตกใจ จนมินมือไม้สั่น ใจสั่น ตามไปด้วยก็คือ เมื่อวานนี้น้องมาร์คยังเข้ามา
แฮ๊ปปี้นิวเยียร์ พร้อม HBD ให้มินอยู่เลยอ่ะ แต่เข้ามาแบบไม่ได้ล๊อคอิน นะคะ
มินอัพบล๊อคใหม่แล้ว เม๊นท์ของน้องมาร์คจึงอยู่ในบล๊อคก่อนหน้านี้ ที่เป็นบล๊อควันเกิดของมินอ่ะค่ะ
มินรู้ว่าน้องมาร์คเป็น cancer แต่ก็รู้ว่า ไม่ได้ถึงกับซีเรียสอาไร น้องก็ฉายแสงและรักษาไปตามสเต็ปอ่ะ
รู้จักกันมา 2 ปีแล้ว ตั้งแต่น้องเป็นนักเรียน ม.6 และสอบตรงเข้าที่จุฬาได้ อยู่พวกเกี่ยวกับออกแบบแฟชั่น แต่มินก็ไม่รู้ว่าคณะอาไร
เดี๋ยววันจันทร์ จะลองโทรไปถามเพื่อนดูว่ามันพอได้ข่าวมั่งไม๊ เพราะเพื่อนมินสอนอยู่จุฬา 2 คนแหนะ
ถ้าเรื่องนี้ เป็นเรื่องจริง มินก็เศร้าและซึมสุด ๆ อีกเหมือนกัน เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนยังกระดี้กระด้าอยู่เลย
มาวันนี้ ใจหายและใจเสียซะแล้วค่ะ ขอพูดเรื่องน้องมาร์คหน่อยนะคะเฮีย
ไม่รู้จะคุยกับใครอ่ะ เรื่องแบบนี้มันเศร้าเกินกว่าที่จะโทรไปเล่าให้ใครฟัง
และเพื่อนมินคนที่เล่นบล๊อคก็ไม่รู้จักน้องมาร์คด้วย เฮียก็ไม่รู้จัก แต่มินคุยกับเฮียแล้วโล่งใจกว่าอ่ะนะ
เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ ยิ่งมืดก็ยิ่งวังเวงโหวง ๆ ยังไงชอบกล
แล้วจะมาคุยอีกนะคะ Goodnight นะเฮีย

หวัดดีวันอาทิตย์ค่ะเฮีย
เมื่อคืน ตามฟอร์ม คนโรคประสาทนิด ๆ
นอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ หลับ ๆ ตื่น ๆ
คิดถึงแต่น้องมาร์คอ่ะ ว่ามันจริง ๆ หรือ
ทำไม มันถึงได้กระทันหันแบบนี้อ่ะ
โทรไปหาเพื่อนที่จุฬา มันก็บอกว่าต้องรอวันจันทร์
แต่เช็คลำบากมาก ๆ เพราะไม่รู้ชื่อจริงนามสกุลอ่ะค่ะ
วันนี้บ่าย ๆ ว่าจะไปซื้อปลาตลาดไปปล่อยให้น้องมาร์คค่ะ
ปล. ถ้ามินทำให้วันอาทิตย์ของเฮียหดหู่ไปด้วยละก็ ขอโทษนะก๊าบ...

Mr. Zoom, my dear...

ฮิ้วววว อ่านเม้นท์ตอบแล้ว อิฉันไปไม่เป็นเลยเจียว คุณแม่สอนไว้ เป็นกุนละสะตรีไทย อย่าไปเรียกใครว่าที่รักง่าย ๆ แต่สำหรับคุณซูมแล้ว เรียกได้ฮ่ะ ก็คุณซูมน่ารักออก ไม่กลัวสาว ๆ มากรี๊ดลั่นหุบเขา เพราะดูลาดเลาแล้ว คงมีอยู่ไม่กี่มากน้อย อิ อิ

ดูรูปกะอ่านที่เรื่องที่คุณซูมพาเที่ยวแล้ว เพลินดีจัง ขอบคุณที่พาคนไม่ค่อยจะไปเที่ยวไหนได้เปิดหูเปิดตานะคะ ปกติไม่ค่อยจะได้ไปเที่ยวไหน อยู่กทม.โดยมากก็เข้าห้างซะส่วนใหญ่ ที่จริงก็ชอบเที่ยวต่างจว.เหมือนกันนะคะ ต้องเป็นเมืองที่ไม่ใหญ่มาก อากาศจะบริสุทธิ์ แถมวิวก็สวย ไม่มีตึกสูง ๆ แต่เบื่อก็ตอนนั่งรถนาน ๆ นี่แหละ

ขอแสดงความเสียใจกับคุณมินเรื่องน้องมาร์คนะคะ แต่อ่านเม้นท์คุณซูมแล้วแอบสงสัยตาม อยากรู้ต้นสายปลายเหตุ ถ้าคุณมินกะคุณซูมคุยกันได้เรื่องว่าไงก็บอกให้รู้ด้วยนะคะ

คิดถึงพี่ชาย
รักน่ะ จุ๊บ จุ๊บ! ปวดหัว ตุ๊บ ตุ๊บ!
ตีหนึ่งครึ่งแล้วล่ะ ไปนอนก่อนน๊า

ไปเที่ยวไหน อย่าหม่ำเยอะเดี๋ยวอ้วน คริ คริ

To haiku

จ๊ากส์..จ๊ะอุ้ยส์...วันจันทร์
โห..ดาร์ลิ้ง เล่นสะบัดโจงกระเบน แล้วโชว์ยีนขาสั้น เลยนะเนี๊ย
ผมเองของเป็นฝ่ายกรี๊ดก็แล้วกัน

ว๊าย....กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด (ชักจะออกแนวนะยะ มากไปหน่อย)

เฮ้อ..มุกฮาแบบนี้ นึกไม่ถึงจริงๆว่า กรูรูของผมจะเล่นสวนหมัดได้แสนแสบขนาดนี้ 555
เอ้า my dear ก็ my dear แต่ผมคงไม่กล้าไป my dear ที่บ้านของดาร์ลิ่งหรอกนะจ๊ะ
เดี๋ยวชาวบ้านไม่ขำ อาจจะทีโดนคาร์บอมบ์ 555

เรื่องไปเที่ยว เมื่อก่อนจะเป็นไปไกล ไกลๆ ไกลมาก และโคด(ตร)ไกล
พอตอนนี้ คุณหนูของคุณผู้หญิง ท่านเรียนชั้นอุดมสมบูรณ์ศึกษาแล้ว ก็เลยไปเที่ยวใกล้ๆ กทม.
กิจกรรมก็จะไปเช้าเย็นกลับ เว้นแต่จะมีเรื่องไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ที่ป่วยในต่างจังหวัด
เพราะพื้นเพครอบครัวของท่านเจ้าคุณพ่อกับคุณหญิงแม่ของกระผม
ทั้งสองท่านเป็นลูกชาวนาแถวๆอีสานตอนล่าง
ไปเยี่ยมเครือสาแหรกกันที ค่าน้ำมันรถ 3 พันบาท
ค่าอาหาร ค่าของฝาก และตามธรรมเนียมต้องให้เงินท่านเอาไว้ทำบุญก่อนที่เราจะลากลับ
ซึ่งจริงๆนอกจากฝากท่านทำบุญโดยซื้อของมาใส่บาตรพระแทนเราแล้ว
ก็เป็นค่าหยูกค่ายา หรือเงินที่ท่านจะต้องแจกเด็กๆลูกหลานของท่าน
ใครคิดอย่างไรผมไม่ทราบ แต่ที่ผมสัมผัสมา
คนแก่ๆนี่ ถ้าจะให้หลานๆเข้าหา ต้องมีเงิน ขนม หรือของเล่นมาล่อ
ไม่อย่างนั้นเด็กๆไม่เข้าไปหาหรอก
อย่าว่าแต่เด็กเลย ลูกแท้ๆของท่านก็เหมือนกัน พอรู้ว่าพ่อแม่มีตังค์
ก็สามารถปรากฏกายออกจากเงาเสาเรือน มาไถ่เงินพ่อแม่กันได้อย่างว่องไว
ยามพ่อแม่เจ็บไข้ ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน พวกนี้เหมือนสังกะสี เอ้ย..สัมภะเวสี ซะนี่กระไร
(ความจริง คำว่า สัมภะเวสี ไม่ได้หมายความอย่างที่พวกเราหลายๆคนคิดนะ ไว้จะเล่าให้ฟังวันหน้า)

เรื่องการไปเยี่ยมญาตินี่ ผมมีปัญหากับเจ้ เจ้าของบ้านของผมจริงๆ
เขาเป็นคนเชื้อสายจิ๋นซี เขาก็ว่าทางบ้านเขาเราต้องซื้อของไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่เยอะๆ
และจะไม่ให้เงินกันง่ายๆ เพราะเป็นการดูถูกเขา ถ้าเขาร้อนเงิน เขาต้องเอ่ยปากขอเราก่อน
แต่ทางบ้านผมเป็นเชื้อสายชัยวรมันที่ 3 พวกเราชอบให้เงินกันง่ายๆ
ผู้ใหญ่ให้เงินเด็กๆ และเมื่อเด็กโตขึ้นทำมาหากินได้ ก็ต้องให้เงินผู้ใหญ่กลับกันเป็นขนบธรรมเนียม
ซึ่งถึงแม้เขาจะไม่ใช่พ่อแม่ตรงๆของเรา เราก็ต้องให้เงินท่านเอาไว้ใช้
ไม่ใช่เห็นว่าท่านจน หรือดูถูกว่าเป็นพวกขอทาน อะไรหรอก
ส่วนเรื่องลูกหลานตัวเป็นๆของท่าน จะเป็นนายก หรือคนหนีคุก ผมก็ไม่สนใจหรอก
เพราะการให้ทาน นอกจากจะเป็นการทำบุญแล้ว มันยังแสดงความกตัญญูอีกด้วย
แต่เจ้ แกก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับผมเท่าไหร่
ผมเลยต้องแอบให้เงินลุงๆป้าๆ ตาๆยายๆ ในตอนที่เจ้แกเผลอ 555

ถ้าดาร์ลิ้งสนใจ สถานที่ไหน เดี๋ยวผมจะได้ลง detail ให้
แต่ส่วนใหญ่ที่เอารูปมาลงก็เพราะคิดว่า คงรู้จัก หรือ ไปหากันได้ไม่ยาก
ไม่ได้ลงเพราะว่าสำคัญหรือมีความโดดเด่นอะไรหรอก
อยู่ในรัศมี 60 กม. จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ไปเช้าเย็นกลับได้สบายๆ
(แต่อาหมวยมินไม่สามารถขับรถจากทิศเหนือของกรุงเทพฯไปทิศตะวันตกวันละ 2 รอบได้นะ
เขาบ่นว่าขับรถเหนื่อย แต่เห็นว่าไปประชุมที่ระยองไปได้ สงสัยนั่งฮอหรือเรือสปี๊ดโบทไปก็ไม่ทราบ 555)
ช่วงนี้แค่อยากทำ blog ให้เป็นแบบเรียวลิตี้ไร้สาระ ไปเจออะไรก็เอามาเล่าๆแปะๆเขียนๆ
แต่ update ไม่มีทางไล่ทันวันต่อวันเสียที 555

เรื่องน้องมาร์ค
แน่นอน ขั้นตอนแรกก็อยากแชร์ความห่วงใย ความกังวล ความสงสาร กับอาหมวยมินเค้า
เนื่องด้วย zoomzero เป็นคนมองนอกกรอบ
ชอบแหกกฎ
เลยมีหลากหลายอารมณ์ใน 1 วินาที
และไม่เข้าใจความหมายอีกคำใน comment อีกอันของผู้นำสาร
อย่างที่บอก ไม่กล้าวิจารณ์ เดี๋ยวโดนสหบาทาจากคนแปลกหน้า 555
แต่ก็...อดไม่ได้ จะแค่อ่านเฉยๆ หรืออ่านแล้วก็เมคตัวหนังสือว่า อือ..อือ..เศร้าด้วยคน ทำไม่ได้
อย่างไรก็รออาหมวยมาส่งข่าวตอนสายๆ บ่ายๆ นี่ก่อน เน๊อะ

เรื่องเด็กชื่อมาร์ค เป็นมะเร็ง นี่ผมก็มีเรื่องจะเล่า
ชื่อมาร์คเหมือนกัน เป็นมะเร็งตับ อายุแค่ 5 ขวบเอง
ตอนนี้ทำการรักษาโดยฉีดสารเคมีกันอยู่ แต่โอกาสรอดแทบไม่มี
แปลกจัง ชีวิตของอาหมวยนี่เหมือนกระจกส่องเงาของผมเลยแฮะ
ถูกหวย ก็งวดเดียวกัน 555
มีข่าวร้ายๆ ก็ช่วงเดียวกัน
นี่เมื่อวานขนาดไปงานมงคลมา งานขึ้นบ้านใหม่ญาติๆกันนะครับ
กลางงาน ตอนพระสวดมนต์
ยังได้รับโทรศัพท์ว่า แม่ของพี่ที่มีพระคุณและนับถือกันมากเสียด้วยโรคมะเร็งซะแล้ว
พอรับโทรศัพท์เสร็จ ถึงกับต้องมาหาที่นั่งเป่าปาก
ฟิ้ว...อะไรกันนะ
ทำไมมีเรื่องตาย ซ้ำๆวนๆเวียนๆรอบตัวเราแบบดีได้อย่างไร

haiku DarkGreen 006400

เข้าใจว่า my dear ... คงจะหมายถึง my dear friend
หรือจะให้เป็น my dear brother ก็ได้กระมัง
แต่ที่เรียกกลับว่า ดาร์ลิ้ง อาจจะเป็นการล่วงเกิน
แต่ไม่ขออภัยหรอก เพราะเป็นแค่ความคิดของคนโฉดคนหนึ่ง
หวังว่าคงไม่ถือสาคนบ้านะคะ

หวัดดีเช้าวันจันทร์ค่ะอาเฮีย
ยังไม่ได้โทรไปหาเพื่อนที่จุฬาเลย มันยังเช้าไป เดี๋ยวบ่าย ๆ ก่อนค่ะ
ว่าแต่ เฮียลองไปบล๊อคมินแล้วอ่านเม๊นท์ล่าง ๆ จิคะ..เหวอ
เมื่อวานเย็นไปเดินตลาดนัดตรงบ้านแม่ ซื้อ ซีดี เอ หรือจะเรียกว่า ดีวีดี อ่ะ แผ่นละ 8, 3 แผ่น คิด 220
ซื้อ เรื่อง แวมไพร์ทไวไล๊ท์ , อวตาร์, และการ์ตูนเรื่อง up อ่ะค่ะ ไอ้เจ้าของร้านโม๊ว่าแผ่นมาสเตอร์นะ
ไม่ใช่เป็นแผ่นไร๊ท์ ภาพคมชัดแจ๋วแหว๋ว กลับมาบ้านดูไม่ได้ซักแผ่นนึง
ภาพอ่ะชัดแจ๋วจริงค่ะ แต่มันจะเสียงดังครืด ๆ ดังมาก ๆ จนกลัวว่าเครื่องมินมันจะเจ๊งก็อีคราวเนี๊ยะแหละ..จนดูไม่ได้เลย
ทะแม่ง ๆ ตั้งแต่ขอนามบัตรก็ไม่มี ขอเบอร์โทรก็ไม่ได้ บอกผมขายตรงนี้ทุกเสาร์-อาทิตย์เลย
ไม่รู้อาทิตย์หน้ากลับไปมันจะจำเราได้ป่าวก็ไม่รู้ เฮ๊อ..แบบนี้เรียกว่า ซวย ได้ป่ะ เฮีย
ปกติซื้อในเน็ท แผ่นละไม่เกิน 35 บาท ชัดแจ๋ว แต่ เบื่อ ต้องรอวันส่งของ ถ้าซื้อไม่ถึง 700 มีค่าส่งอีก นี่มินมันดิ้นรนไปหาที่เองนี่นา... ฮ่า ๆ ๆ
เรื่อง "ตาย" เนี่ย ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ แต่ บางครั้งก็เกิดอาการเดียวกันเหมือนกันค่ะ คือ "นะจังงัง นั่งนิ่งอึ้ง" ไปเหมือนกัน
ตอนพ่อมินเสียไม่ค่อยเท่าไร เพราะท่านป่วยนอน รพ. เป็นเดือน ๆ คือ พอทำใจไว้ได้บ้างแล้ว
ตอนเพื่อนขนาดพอทำใจเพราะรู้ว่าเป็นโรคร้าย แต่ ก็ยังเศร้าและหดหู่ไปพักนึง
แต่ถ้าถึงกับคุยกันอยู่แหมบ ๆ เห็นกันอยู่หลัด ๆ เนี่ย ทั้งตกใจ ทั้งช๊อค และมึน เสียศูนย์ไปเลยอย่างช่วยไม่ได้อ่ะค่ะ เฮ๊อ...
จะโม๊อีกซักนิด นายเข้ามาปั๊ป เรียกหาปุ๊ป เด็กชงกาแฟก็แบบนี้แหละค่ะ
ไปก่อนนะจ๊ะ..จุ๊บ ๆ ๆ ค่ำ ๆ มาใหม่ค่า

เหอะ เหอะ..อีโฟโต้บัค ตั้งธงรบกับมินอีกแล้ว
เช๊อะ..นึกว่าง้อเร๊อะ...รอก่อนเหอะน่า
วันหลังก็ได้(ฟระ)...ฮ่า ๆ ๆ

6 มกราคม 2553

วันนี้ต้องไปหาหมอเจาะเลือด ตรวจหาความโฉด

พอดีช่วงปีใหม่ เลยซื้อของขวัญไปฝากคุณหมอ
หวังว่าคุณหมอคงจะไม่รีบปิด Job
ส่งเราให้แผนก ICU ง่ายๆนะครับ
อันนี้ไม่ได้เป็นสินน้ำใจหรือติดสินบนอะไร
แต่รู้สึกว่า ท่านเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรายังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้
ถึงแม้ว่าท่านจะทำกับเราเหมือนการประกอบอาชีพก็ตาม
แต่ความรู้สึกสำนึกพระคุณมันห้ามกันไม่ได้ (นี่หว่า)

กระเช้านี้ ต้องกัดฟันซื้อเพราะแพงจริงๆ


วันนี้ไม่ค่อยมีคนมาหาหมอเท่าไหร่
แต่ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์คนจะเยอะเหมือนมาดูคอนเสิร์ตไมเคิลเจ็คสัน
แปลกจริงๆว่าทำไมคนเราต้องป่วยวันเสาร์อาทิตย์มากกว่าวันทำงานด้วยนะ 555
โรงพยาบาลนี้ไม่เห็นจะมีใครคาดหน้ากันเลย สงสัยประเทศเราจะปลอดภัยจากไข้หวัด2009แล้วหละ
เรื่องที่ไม่ชอบเลยคือ พยาบาลสาวๆที่นี่ใส่กระโปรงยาวๆด้วยกันทั้งนั้น
ไม่เหมือนโรงพยาบาลในเมืองเลย ทั้งขาว สวย และกระโปรงซั้นสั้น
แค่มองพยาบาลแบบนั้นก็แทบจะหายป่วยแล้ว เฮ้อ...

บรรยากาศห้องตรวจ


ผลตรวจออกมาโอเค ได้ยามากินถุงใหญ่
จากนั้นก็ไปเอาเสื้อผ้าที่ตัดเอาไว้ที่ร้านตัดชุดสูท
พอเสร็จภารกิจหมด วันนี้ก็ฟรีเดย์ เลยต้องหาวัดเพื่อไหว้พระ
เลยเลือกเอาวัดบางพลีใหญ่ใน
ที่ไปไม่ ก็ไม่ใช่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา หรือ เชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ขององค์หลวงพ่อหรอก
จะไปซื้อปลาสลิดกับไปเดินดูตลาดโบราณ (นี่แหละคือความจริง ที่ทำไมยอมเสียค่าน้ำมันรถ)

หน้าวัด



หลวงพ่อโต วัดบางพลี


พระกริ่ง องค์ละ 1 พันบาท


ต้นไม้ที่ถูกพันผ้า ไม่ทราบว่าเพราะอะไร


พระในวิหารข้างๆโบสถ์ คนบางคนไม่เคยเข้าไปไหว้ ทั้งๆที่มาวัดนี้หลายครั้ง


จากนั้นก็เดินไปริมคลอง
มีร้านขายแกงส้มมะรุม และมะรุมปอกเปลือก อร่อยมาก
ซื้อมาทานกับปลาสลิดทอด และไข่เจียว แค่นี้ก็ลืมอาหารฝรั่งไปได้เลย

ทางเข้าตลาดโบราณอยู่ติดคลอง ออกจากโบสถ์มาก็เดินไปหาคลอง
แล้วเลี้ยวขวา เดินข้ามสะพานไม้ไปเลย

ตลาดโบราณ


ข้างใน เมื่อร้อยกว่าปีจะมีเครื่องมือของใช้สำหรับการเกษตรขายมากมาย
แต่เดี๋ยวนี้มีไม่กี่ร้าน ส่วนใหญ่จะเป็นขนม ของเล่น และอาหาร
อ้อ..มีร้านขายหิ้งพระร้านใหญ่เหมือนกัน
ร้านขายเสื่อน้ำมันก็มี ขายข้าวสารก็มี
ร้านริมคลองเข้าไปประมาณ 300 เมตร จะมีเรือให้เช่า เป็นเรือถีบแบบในเขาดินหรือสวนลุมพินี

จากนั้นก็เดินไปหาก๋วยเตี๋ยวหมูที่ว่าอร่อยมากๆในนั้น
ร้านเล็กๆ เจ้าของร้านชอบว่ากัน
แถมในร้านมีป้ายเตือนลูกค้า มากกว่าในสถานกักกันเยาวชนเสียอีก
มีเตือนแม้กระทั้ง ให้นั่งเฉพาะโต๊ะที่เก็บชามและทำความสะอาดแล้วเท่านั้น
ใครไปนั่งแล้ว โวยวายให้เขารีบๆมาเก็บโต๊ะ อันนี้มีได้ฮา
ย้ายโต๊ะก็ไม่ได้ เพราะเขาเขียนว่า ไม่รับผิดชอบว่าจะได้กินหรือเปล่า (ฮั่นแน่)
ถ้าเข้าไปถึงแล้วแหกปากสั่งอาหารเลย ก็จะโดนดุสวนออกมาว่า "รอคนมาจดก่อน"
เรื่องความอร่อยก็ประมาณ 7-8
แต่ไม่มีความเป็นมิตร และพูดไม่มีหางเสียงเลย
ใครสั่งแห้งแล้วขอน้ำซุปอีกชาม(แบบที่ในเมืองเขาให้กันฟรีๆ) คิดเงินอีก 10 บาท
ไม่น่าเชื่อว่าร้านใกล้วัด จะมีบรรยากาศดุร้าย ไร้ความปราณี ปานนั้น
ถ้าผมโกหกก็ขอให้บ้านผมไฟไหม้ได้เลยพี่ แต่ถ้าผมพูดจริง...หุหุ
ก๋วยเตี๋ยวว่าเผ็ดร้อน ก็ไม่เท่าลีลาการขาย
คงเป็นเพราะว่าเขามีร้านขายอาหารในตลาดเหลืออยู่ไม่กี่เจ้านี่เอง
เลยคิดว่าตัวเองเป็นแบบโมโนเซลเล่อร์
อ้อ...ราคาก็ไม่ใช่ชนบทนะขอรับ
ราคาก็ ฮึ้ม...พอสมควรเมื่อเทียบกับปริมาณอาหารที่ให้มา ผู้ชายต้องทาน 3 ชามถึงจะอิ่ม ขอบอก
ร้านนี้คงได้เงินจากจอมมารแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
รูปเริบเลยไม่ถ่ายมันเลยหละ ต้องบอกว่าลบทิ้งออกไปเกือบหมดเลย

ออกจากตลาดมาก็ซื้อปลาสลิดมีทั้งสดๆและทอดให้ฟรี
ตัวเล็กราคาพอได้ แต่ตัวโตราคา 300-350 บาทต่อโล
ผมชอบทานตัวใหญ่ๆ เลยยอมจ่ายและให้เขาทอดให้เลย

ปลาสลิดแดดเดียว


ปลาสลิดทอด


ร้านของพี่วรรณ (เป็นใครก็ไม่รู้ มั่วนับถือเขาไปเรื่อย)


ระหว่างรอปลาทอด
ก็ไปเข้าห้องน้ำที่เย็นที่สุดในวัด
เขาให้ชื่อว่า ห้องน้ำไฮเทค
สะอาดมาก ติดแอร์ ปลูกต้นไม้ มีน้ำพุ น้ำตก
ก๊อกน้ำเป็นแบบออโต้
ตกแต่ง สวยงามมากน่าเอาเสื่อไปปูนอนจริงๆ

ป้ายสุขา


ภายในห้องน้ำ


ตัวอย่างลายประตู (มีแต่ลายสวยๆทั้งนั้น)


ก่อนกลับ เดินย้อนมาเอาปลาสลิดที่สั่งให้ทอดเอาไว้
เจอเด็กชายขายของ พูดเก่งมาก ลีลากวนอารมณ์ยิ่งนัก ทำให้นึกถึงตัวเราเอง
เขาขายทีเดียว 3 อย่าง ปลาทู บัว และ ผักสะเดา
ผมแกล้งให้อ้อนขายอยู่นาน แต่ผมก็ไม่ซื้อของเขาหรอก
ก่อนไปแกเลยโวยวาย ซะยกใหญ่

เจ้าหนูยอดนักขายที่ดันมาเจออีตาลุงใจร้าย

หวัดดีเช้าวันอังคารที่อากาศเย็น ๆ อีกแล้วค่ะเฮีย
วันก่อน ลืมบอก ว่า ถ้ามินออกต่างจังหวัด มินไม่ได้ขับรถเองค่ะ
จะมีคนขับคู่ใจ หมายถึงรู้ว่ามินต้องไปที่ไหน และ สามารถรอได้ บางทีเป็นวัน ๆ
และ ถ้าไปกับมินแล้ว ไม่เคยมีอาไรแน่นอน ว่าจะค้างหรือไม่ค้าง พี่เค้าต้องเตรียมกระเป๋าไว้ด้วยเหมือนกัน
บางทีบอกค้าง ก็ไม่ค้าง ให้ตีรถกลับซะงั๊น บางทีไม่ได้บอกว่าค้าง แต่ก็ค้างเฉย ๆ เลยก็มีอ่ะค่ะ
อย่างไประยองล่าสุดนี่ ความจริงน่าจะค้าง เพราะ เกือบ 4 ทุ่มแล้วที่กว่าจะทานข้าวเสร็จกับลูกค้า
แต่ มินบอกว่ากลับเฉย ๆ เลยค่ะ ฮ่า ๆ ๆ ขากลับมินเคลียร์ของลงข้างล่างที่เบาะหลัง นอนมาเลยอ่ะ แต่มันก็ไม่ค่อยหลับค่ะ
เพราะแอร์มันเย็นมาก ขนาดเบาจนน้ำยาแอร์เกือบสุดแล้วอ่ะ และก็เป็นห่วงลุงว่าจะไม่มีเพื่อนคุยด้วย
กลับมาถึงบ้านกว่าจะนอนจริง ๆ เกือบตีหนึ่ง ดันผ่าไม่ยอมหลับอีก เพราะปกติมินจะตื่นประมาณ ตี 3 ครึ่ง เกือบตี 4 อาไรแบบนั้น
เรื่องน้องมาร์คของมินอ่ะ กำลังเช็คกับเพื่อนอยู่ค่ะ แต่ยังไม่ได้ข่าวคืบหน้าอาไรเลย
ส่วนเพื่อนอีกคนที่มาส่งข่าวอ่ะ อ่าน ๆ ไป แล้ว พอจับใจความได้ว่า
เธอนั่งสมาธิแล้ว เกิดความรู้สึกอย่างนั้น ( อ้าว..) แต่ก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีอาไรหรอกค่ะ
เธอเองก็รู้จักน้องมาร์คมาในระยะเวลาใกล้ ๆ กันกับมิน แต่มินก็ไม่รู้ว่าเธอสนิทกับน้องมาร์คแค่ไหน ตรงนี้มันวัดกันได้ยากค่ะ
แต่ มินเองกับน้องมาร์คอ่ะ เรามีคุยกันทั้งหน้าบล๊อคและหลังไมค์อยู่เสมอ ๆ
แต่ มาร์คเคยบอกว่า เรื่อง cancer ของมาร์คอ่ะ ที่มาเขียนลงบล๊อคนั้น เพื่อเป็นความรู้ให้กับคนทั่ว ๆ ไป มาร์คเลยเขียนให้มันสนุกและขำ ๆ
แต่อาการของเค้าอยู่ในเกณฑ์ที่ยังไม่ได้ซีเรียส ร้ายแรงอาไร เป็นในขั้นที่ยังสามารถควบคุมรักษาได้ค่ะ
พอวันนั้นได้ยินแบบนั้น มินถึงได้ตกใจมาก ๆ อ่ะค่ะ แต่ เรื่องนี้ ถ้าได้ความคืบหน้ายังไงจะมาบอกให้เฮียทราบนะคะ
เฮีย รู้ป่าว มินไม่ชอบกินปลาทุกชนิดเลยค่ะ ยกเว้นปลาจาระเม็ดทอด หรือพวกปลาทอด ๆ ก็ได้นิด ๆ หน่อย ๆ
เพราะตั้งแต่เด็ก ๆ มาแล้ว ที่บ้านไม่เคยฝึกให้กินปลาอ่ะนะ เอะอะอาไรก็หมูทอด เนื้อทอด ไข่เจียว แกงจืด
ตอนไปเป็นนักเรียนประจำก็อีกับข้าวแบบเดิมอีกนั่นแหละ เอ..แต่ว่า ได้กินปลาทอดมันบ่อยเหมือนกันค่ะ
สมัยก่อนโน๊น (หลบเร็ว..น้ำมันกำลังจะกระเด็นอีกแล้วค่ะ ฮ่า ๆ ๆ) เคยไปกินกับเพื่อนที่ยกยอทีนึง
แบบที่ต้องสั่งอาหารแล้วนั่งเรือไปกินลมชมวิวกว่าเรือจะกลับเข้ามาที่ร้านอีกทีก็เกือบ 5 ทุ่มอ่ะ
เขาสั่งยำปลาดุกฟูไปกินกัน มินมันเฮงซะไม่มีเจือกก้างปลาในยำปลาดุกฟูเนี่ยนะ ติดคอ โหย...
จำด้าย..และยังขนลุกมาจนเดี๋ยวนี้ ถ้านึกถึงขึ้นมาทีไร มันทั้งเจ็บทั้งทรมาน และยังพาเอาเพื่อนร่วมโต๊ะไม่สนุกและกังวลไปกับมินด้วยอ่ะจิคะ
พอเรือถึงฝั่งแทนที่จะได้กลับบ้าน ต้องแห่กันไป รพ.อีก เพื่อไปให้หมอล้วงก้างออกอ่ะ
ออกมาเป็นก้างบาง ๆ แค่ปลายนิ้วก้อย แต่พิษมันช่างร้ายลึกแสบสันต์ดีเหลือเกินอ่ะดิ..ฮ่วย
รุ่งขึ้น ไขขึ้น ทั้งเจ็บ ทั้งระบมไปหลายวันเลย เพราะก่อนที่เรือจะกลับถึงฝั่ง ผู้หวังดีทั้งหลายพากันประเคนข้าวก้อนให้มินกลืนกันซะ..
ตั้งแต่นั้น เธอกับฉัน (ปลากะมิน) ไม่ถูกกันเลยค่ะ ฮ่า ๆ ๆ แล้วอีกอย่างจมูกมินนี่ มันดีผิดชาวบ้านเขาด้วย
แต่ ไม่เกี่ยวกันกับเรื่องที่มินชอบซื้อปลาที่ตลาดปล่อยนะคะ มินคิดของมินเองว่า
ไอ้พวกปลาหน้าวัดที่มีขาย หรือ เดี๋ยวนี้ บางตลาดก็มีขายไว้เพื่อเอาไปปล่อยอ่ะ
ปลาพวกเนี๊ย ยังไงก็ไม่ถูกฆ่าอยู่แล้ว รอคนมาซื้อเพื่อเอาไปปล่อยอย่างเดียว
ส่วนปลาที่ตลาดที่ขายกันเป็นโล ๆ อ่ะ ไอ้พวกนั้นรอคนมาซื้อแล้วตายแหงแก๋
บางตัวสิ้นชีพตั้งแต่เมื่อคนตกลงใจซื้อที่ตลาดแล้วก็มีอ่ะ คือพอซื้อแล้วให้แม่ค้าทำให้เลยไงคะ....
กลับไปบล๊อคมินมั่ง จอหน์ เลนนอน ยังไม่ได้ไปไหน ยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ
มินชอบเพลงของเค้าทุกเพลงเลยค่ะ เคยเห็นเอ็มวี จากยูทู๊บเพลงนี้ไม๊คะเฮีย
ถ้าไม่ผิดเพลงนะ เขาเล่นกับโยโกะนะ เฮียลองดูสายตาที่สองคนนี่เขามองกันจิคะ
โห..วาว..มันช่าง un spoken จริง ๆ เลยนะมินว่า...
มันจะพูดได้ไม๊อ่ะว่า " คนบางคนอาจเกิดมาเพื่อให้เรารัก และเค้าก็รักเรา แม้ว่า เราสอง อาจจะไม่ได้ครอบครองกันก็ตาม"...
เฮ๊ย..ใครจะคิดว่าเราจีบกันหรือป่าว...ฮ่า ๆ ๆ ไปดีกว่า ขี้เกียจโดนขุดค้น profile อ่ะนะคะ ฮ่า ๆ ๆ
แต่ ระหว่างเราอ่ะ สำรวจกันไปตั้งแต่ครั้งแรกแล้วนี่นา ว่าม๊ะคะ..ฮ่า ๆ ๆ

ซาหวัดดีคร้าพี่ชาย มาแว๊ว ๆ ม่ายได้หายไปไหนหน้า นอกจากทำงาน เล่นเกมส์ออนไลน์ สับราง และนอนกลิ้งอ่านหนังสือแล้วเนี่ยะ อิอิ

อ่านหมดแว๊วที่เขียนไดอารี่เยอะแยะ อ่านแล้วเพลินดีค่ะ ชอบจังเลย ไปไหนก็เอามาเล่าให้ฟังกันเน๊อะ แหม เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้พี่ชายพกกล้องไปไหนก็ถ่ายรูปแล้วนะนี่แฮะ แปลกใจ ไม่เคยเห็นเลย ดีแว๊ว คราวหน้าเจอกันจะได้ถ่ายรูปคู่(สยอง)ขวัญมาโชว์หน้าบ๊อกกันม่างเน๊อะ อิอิ

พูดถึงวันแล้วพี่ชายไปมาเยอะแยะหลากหลายมากมายมากค่ะ นู๋เองแทนไม่ได้ไปไหนเล้ยยย เฮ้ออ อยากมีคนคอยขับรถพาไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่แบบนี้บ้างจังเลยน้า เมื่อไหร่จามีมั่งเนี่ยะ *-* ที่อ่าน ๆ มาเคยไปแค่ศาลเจ้านาจา ที่เดียวเองค่ะ ตรงอ่างศิลาเนี่ยะ ส่วนบางแสนครั้งหลังสุดที่ไปมาเกือบสิบปีได้แล้วมั๊ง ไปแล้วไม่ถูกใจเอาซะเลยเพราะน้ำดำจนสงสัยว่านี่น้ำทะเลหรือน้ำคลองแสนแสบ พอเดินลงทะเลไปได้ไม่ถึงห้านาทีตัวแสบร้อนไปหมด รีบขึ้นมาและหาห้องอาบน้ำจืดแทบไม่ทัน หลังจากนั้นก็เข็ดไม่ลงทะเลที่ไปบางแสนอีกเลย *-* แต่แปลกจังที่พี่ชายถ่ายรูปมาทะเลดูสวยขึ้นนะ เขาพัฒนาปรับปรุงแก้ไขแล้วหรือคะนี่

ขออนุโมทนาบุญกับพี่ชายที่ไปทำบุญมาทุกที่เลยนะคะ ตัวเองไม่ได้ไป เกาะบุญพี่ชายเอาก็แล้วกัน อิอิ

พูดถึงเรื่องไข่แฝดแล้วนะคะ พี่ชายชอบกินเหรอ บีเป็นคนนึงที่ไม่ชอบเอาซะเลย เคยมีอยู่ที่นึงโกวนู๋ดันซื้อไข่แพ๊คที่เป็นไข่แฝดมามั๊งคะ เพราะทั้งแพ็คมันแฝดหมดเลย แล้วทุกวันที่โกวทำข้าวกะเพราหมูสับ+ไข่ดาว ที่ไม่ใส่ใบกะเพราให้นู๋กิน ก็จะได้กินแต่ไข่แฝดทุกวัน ๆ เป็นที่ขัดใจมาก เพราะนู๋ไม่ชอบกินไข่แดง ชอบกินไข่ขาว แล้วไอ้เจ้าไข่แฝดนี่มันทำให้เนื้อที่ไข่ขาวมันน้อยลงไปเพราะถูกเบียดด้วยไข่แดงถึงสองใบ ชิ อาม่านู๋ว่าตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วว่าแปะยิ้ง หรือยัยไข่ขาว แรก ๆ ก็ไม่เข้าใจหรอกว่าไข่ขาวมันทำไมหร๋อ มันก็กรอบอร่อยดีออก อิอิ แต่จริง ๆ แล้วความหมายของมันคือยัยโง่นั่นเอง ที่ของดี ๆ ไม่รู้จักกิน เอ๋า ก็คงชอบไม่เหมือนกันเน๊อะ

มาโม้ยาวเกินไปแล้ว ไปดีกว่า คิดถึงนะคะพี่ชาย จุ๊บ ๆ ๆ

สำหรับ คุณมิน กับ นู๋บี
เอาไว้ไปคุยใน entry ใหม่ดีกว่า
entry นี้ชักจะอืดๆ เพราะภาพเยอะเกินไปแล้ว
คิดว่าเย็นนี้คงจะได้ update อันใหม่ได้

เมื่อเช้า ตอนตี1
ต้องไปรับหลานชายที่แอร์พอร์ท-สุวรรณฯ
ตอนนี้ เลยง่วงนอนเป็นกำลัง