Once upon the time ..

กาลครั้งหนึ่งยังไม่นานเท่าไหร่ ..

เพิ่งบ่นอยู่หยกๆ ว่าไม่กล้าเริ่มต้นใหม่ ..
แต่ผ่านมา 2-3 วัน .. รู้ตัวอีกที .. เริ่มไปแล้ว!!! อิอิ

เราเพิ่งมาสังเกตว่า ความรักกับการทำงานของเรา มันมีทางเดินที่คล้ายๆกันเลยนะ
คราวที่แล้ว เราเริ่มงานที่ใหม่ เป็นธุรกิจใหม่ ทุกอย่างใหม่หมดสำหรับเรา เรียนรู้ทุกสิ่งใหม่หมด .. มันก็โอเค เราคิดว่าเราทำได้ดีนะ เจ้านายชม แต่ทำไปทำมามันเป็นงานที่เราไม่ชอบ มันเลยอยู่ได้ไม่นาน

ตอนนั้น พร้อมๆกับที่เริ่มงาน เราก็เริ่มความสัมพันธ์ครั้งใหม่ไปด้วย .. และแน่นอน มันจบลงก่อนที่จะลาออกจากงานซะอีก -_-"

มาคราวนี้ กับงานนี้ .. งานใหม่แต่กลับไปอยู่ บ.เก่าที่เคยทำมาแล้ว 3 ปี เป็นการกลับมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่เคยคาดคิดมาก่อน อยู่ดีๆเจ้านายเก่าโทรมาถามว่า สนใจกลับมาทำไม๊ .. เอ๊า แน่สิคะ กลับอย่างไม่คิด!
เพราะที่ออกมา มันไม่ได้มีปัญหาอะไร แค่ตอนนั้นมันเป็น contract แล้วเราก็แค่รู้สึกไม่มั่นคง .. กลับมาคราวนี้เป็น Permanent แล้ว มั่นคง อยู่ได้ไปยันแก่ อิอิ

และกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ .. อืมม ใครจะไปคิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ มันไม่มีทางเกิดขึ้นได้ด้วยซ้ำไม่ว่าในกรณีไหนๆก็ตาม จริงๆ! คือมันเหลือเชื่อมาก มากจนแบบ โอ้โห เป็นไปได้ไงวะเนี่ย!!! ..
ก็เหมือนตอนที่นายโทรมาเรียกใหักลับไปทำงานนั่นแหละ
เรายังเซอร์ไพรส์ไม่หาย แล้วยิ่งมาเจอเรื่องนี้ โอ้ยยย อยากตาย!

ใครจะไปคิดว่า เมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว ที่เราเจอกัน มันจะเป็นความประทับใจครั้งแรกสำหรับเค้า เค้าจำได้ในสิ่งเล็กๆน้อยๆ
แม้ว่า ณ ตอนนั้น เราจะยัง .. ไม่รู้สินะ .. มันอยู่ในสถานะที่ ไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกได้ .. มั้ง
สถานะตอนนั้น ถ้าเค้าเกิดคิดอะไรออกมา มันเสี่ยงกับการถูกมองในด้านลบ ..
.. เพราะเค้าเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษประจำเมเจอร์ของเรานี่เอง ..

แต่ ณ ตอนนั้น ด้วยความที่เค้าเป็นฝรั่ง เราก็จะให้ความนับถือที่ต่างจาก อาจารย์คนไทย แน่นอน เราสามารถคุยเล่นกันได้ แซวกันได้ตลอด ..
เพราะเค้ายังดูวัยรุ่นด้วยมั้ง ดูไม่คอนเซอเวทีฟ ดูลุยๆ ไม่เหมาะมาเป็นอาจารย์เลยให้ตายสิ
แต่ตอนนั้น เค้าเป็นอาจารย์ที่เฮี้ยบนะ เขียนผิดแกรมม่าหน่อย พี่แกหักคะแนนเรียบ พวกวิชา ดิสคัสชั่น ใครพูดผิดหน่อย หักคะแนน! .. สมัยนั้นเราแบบ ไรวะ ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่นะโว้ย บ่นตลอด 555

แล้วเป็นไงล่ะ มาเจอกันตอนนี้ เรามั่วมาก เค้าแบบ โอ้ว นี่เธออิงลิชเมเจอร์ได้ไงเนี่ย! แต่ลองมาหักคะแนนเซ่! 555 แต่จริงๆต้องโทษอาจารย์นะ ที่เราโง่ขนาดนี้ กร๊ากๆๆๆ

ตอนนี้เค้าก็ยังคงเป็นอาจารย์อยู่ แต่ไม่ได้สอนที่ไทยแล้ว อยู่ที่อื่น ไม่ไกลจากนี่เท่าไหร่
ก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเราต้องมาเจอกับ long distant relationship ที่เราพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด แต่คิดว่าคราวนี้มันคงเวิร์ค เพราะอย่างน้อย เราสองคนก็พยายาม และคิดว่ามันต้องทำได้สิน่า
ด้วยอายุเค้าก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว เราก็ด้วย .. เราเลยค่อนข้างจะมั่นใจว่า คราวนี้ มันไม่ใช่แบบเล่นๆ

เวลาคุยอะไรกัน เค้าพูดถึงอนาคตตลอด ถามเราตลอดว่าอีกหน่อยจะอยู่ที่ไหนดี ไทย ยุโรปหรือจีน แต่เธอต้องหนาวตายแน่ๆ อยู่ไทยดีกว่านะ .. ไม่เอาเมกานะฉันไม่ชอบ
.. แล้วแม่เธอจะว่าไม๊ ถ้ารู้ว่าคบกัน ถ้าเธอต้องย้ายไปอยู่กับฉันที่ออสเตรียล่ะ แม่เธอจะว่าไง บลาๆๆ
.. ฉันต้องเก็บตังค์แล้วล่ะ เธอคอยห้ามด้วยนะเวลาฉันจะซื้อพวก Gadget หน้าที่เธอแล้วนะ เก็บตังค์น่ะ
.. เดี๋ยวอีก 2 ปีฉันกลับมาอยู่ไทย ซื้อรถไรดีนะ เธอชอบมินิใช่ไม๊ แต่มันเล็กไปป่าว บลาๆๆๆ

อืมม .. ไม่เคยเจอแบบนี้กับแฟนเก่าเลยซักคน ให้ตายสิ!
มันก็ทำให้เรามั่นใจในระดับนึงนะ .. ว่าอย่างน้อย ก็มีเราในอนาคตของเค้า

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกหน่อยมันจะเป็นยังไง ไม่อยากหวังอะไรมากมาย
มันก็เหมือนเดิม กลัวว่ามันจะจบ .. ก็แค่พยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด
มันเหมือนกับเปลี่ยนโลกไปเลยนะ ไม่เคยมีแฟนฝรั่งมาก่อน แต่โชคดีที่เค้าอยู่ไทยมานานพอ นานพอที่จะเข้าใจคนไทย .. แต่จริงๆก็ขอแค่เข้าใจเราก็พอนะ เข้าใจเราได้เมื่อได้ คงเข้าใจคนไทยได้ทั้งประเทศ 5555

ตอนนี้รู้สึกว่า lucky in game, lucky in love นี่มันก็มีจริงอยู่เหมือนกันนะ
จากที่ไม่เคยเชื่อเลยว่ามันจะเกิดกับใครได้
.. แล้วมันกำลังเกิดกับเราตอนนี้ ..

รู้สึกอิจฉาตัวเองเล็กๆ อิอิ

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2554		1 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2554 11:45:20 น.
Counter : 625 Pageviews.
Share Tweet