Bloggang.com : zoi : สโนว์ไวท์

สโนว์ไวท์

“ดื่มน้ำแอปเปิ้ลให้หมดสิจ๊ะลูก”

แม่เลี้ยงผู้แสนอ่อนโยนกล่าวเตือน 'ขาว' ลูกสาวที่แบบบางด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นแก้วที่เธอยกเข้ามาให้ตั้งนานแล้วนั้น ยังคงมีน้ำผลไม้สีทองเหลืออยู่เกือบครึ่งแก้ว

นับตั้งแต่ที่พ่อแต่งงานใหม่ สุขภาพร่างกายของขาวก็ค่อยๆ ทรุดลงเรื่อยๆ เดิมทีเธอก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่แล้ว แต่พักหลังมานี้ อาการป่วยของเธอกลับยิ่งแย่ลง และอาจจะเป็นเพราะความเป็นห่วงจึงทำให้พ่อของเธอต้องมาล้มป่วยไปด้วยอีกคน

“แม่ไปดูพ่อเขาก่อนนะ”

แม่เลี้ยงสาวสวยผู้แสนใจดีก้าวออกจากห้อง ทันทีที่ประตูปิด รอยยิ้มกว้างของเธอก็ปิดลงด้วยเช่นกัน เธอสุดแสนเบื่อหน่ายที่ต้องคอยปั้นสีหน้า และทำตัวเป็นแม่บ้านผู้แสนดีอยู่แบบนี้เต็มทีแล้ว เธออยากกลับไปใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในแบบที่เคยทำเป็นประจำ

'อีกไม่นานแล้ว' อาการของสามีเธอก็ดูไม่ดีไปกว่าลูกสาวของเขาสักเท่าไร หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ ชีวิตอิสระพร้อมกับเงินก้อนโตคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว

'ต้องระวังให้ดี อย่ารีบร้อน ความอดทนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด'

'กระจกวิเศษ' เตือนเธอผ่านมาทางหน้าจอ เธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวจริงของเขา หรือเธอคนนี้เป็นใคร แต่ใครจะไปสนกัน ตราบเท่าที่เขา (เธอคิดว่าน่าจะเป็นเขา) ยังคงให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์กับเธอ เขาเป็นคนที่แนะนำให้เธอได้รู้จักกับอีกด้านหนึ่งของอินเตอร์เน็ต และสอนให้รู้ว่า เธอจะหาประโยชน์อะไรจากมันได้บ้าง

นับตั้งแต่เรื่องการเปิดบัญชีธนาคาร การทำประกันชีวิตแบบต่างๆ ส่วนผสมของยาพิษที่สามารถทำขึ้นได้เองจากสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว รวมถึงพื้นฐานความรู้ในการเก็บหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ทุกอย่างมีอยู่พร้อมหมดในนั้น เขาแค่ช่วยแนะนำว่าจะมองหามันได้ที่ไหน และจะนำมันมาใช้หาเงินได้อย่างไร

'ใช่แล้ว ความอดทน' หลังจากเสร็จงานนี้ เธอคงต้องหายตัวไปสักพัก อาจจะลองใช้วิธีการสร้างตัวตนปลอมๆ ที่ค้นเจอ เอามาลองใช้ดูบ้าง การทำเรื่องพวกนี้ติดๆ กัน ย่อมไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไร ได้เงินประกันคราวนี้แล้ว หลบไปอยู่ต่างประเทศสักพักก็น่าจะดี

'ลองหาข้อมูลจากในเน็ตดูดีกว่า' ทันใดนั้นเสียงเอะอะโครมครามก็ดังขึ้นที่หน้าประตู และก่อนที่แม่เลี้ยงจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างของเธอก็ถูกจับกดลงไปนอนคว่ำอยู่บนพื้น เสียงของผู้ชายภายใต้หมวกคลุมสีดำ บอกให้เธอนิ่งเอาไว้

“พวกเราเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้คุณถูกจับกุมแล้ว”

เขารีบหันไปหาเพื่อนร่วมงานที่กำลังใช้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ต่อเชื่อมเข้ากับเครื่องคอมพิวเตอร์ของแม่เลี้ยงที่กำลังออนไลน์อยู่

“ได้เรื่องไหม”

เพื่อนของเขาจ้องมองดูจอภาพอย่างเคียดแค้น ก่อนที่จะส่ายหน้า 'กระจกวิเศษ' หนีรอดไปได้อีกแล้ว มันคือเป้าหมายที่พวกเขาต้องการตัวมากที่สุด มันมีส่วนพัวพันในคดีทำนองนี้มาเป็นเวลาหลายปี ทางตำรวจพยายามมาหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าถึงตัวมันได้ และตราบใดที่มันยังคงลอยนวลอยู่ คดีแบบนี้ก็จะไม่มีวันหมดไปเสียที

เจ้าหน้าที่พยาบาลค่อยๆ ลำเลียงร่างของขาว กับพ่อ ออกไปขึ้นรถพยาบาลที่จอดรออยู่ อย่างน้อยในครั้งนี้ก็ยังไม่มีใครได้รับอันตรายถึงชีวิต พวกเขารู้จักยาพิษที่เธอใช้แล้ว ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแพทย์เท่านั้น

ขาวมองดูเหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้ช่วยเหลือเธอกับพ่อเอาไว้ 'หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...' เมื่อนับเสร็จขาวก็ยิ้มกับตัวเอง พวกเขามีด้วยกันทั้งหมดเจ็ดคน เท่ากับจำนวนสีของสายรุ้งพอดิบพอดี

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

Create Date : 02 กันยายน 2553

Last Update : 2 กันยายน 2553 15:59:19 น.

0 comments

Counter : 538 Pageviews.