Bloggang.com : zoi : สัญญาปีศาจ

สัญญาปีศาจ

ป้ายสีเหลืองขนาดใหญ่ ที่มีตัวอักษรสีดำตัวโต เคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เด็กหนุ่มซึ่งนั่งอยู่หลังพวงมาลัยจะเห็นมัน ทันใดนั้นเครื่องหมายทางโค้งข้างหน้าก็ปรากฏขึ้น เขาค่อยๆ แตะเบรคเพื่อลดความเร็ว พร้อมกับหมุนพวงมาลัย แต่ดูเหมือนว่าความเร็วของรถจะยังคงมากเกินไป

ตัวรถเริ่มไถลออกไปบนขอบทาง ด้วยความตกใจทำให้เขาเหยียบเบรคสุดแรง และทำให้เหตุการณ์เลวร้ายถึงที่สุด ตัวรถหมุนคว้างหลุดออกจากขอบถนนอย่างไม่อาจควบคุม ก่อนพลิกหลายตลบลงไปหงายท้องอยู่ข้างทาง

เขาลุกออกมาจากรถอย่างงงงง รู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่เมื่อมองดูรถที่พลิกคว่ำอยู่ มันกลับไม่ใช่รถของเขา ทั้งรุ่น และสี แตกต่างกันเป็นคนละเรื่อง ภายในรถมีร่างของชายอีกคนหนึ่ง กับผู้โดยสารที่เป็นผู้หญิง กับเด็กอีกอย่างละคน อาจจะเป็นครอบครัวที่กำลังอยู่ในระหว่างเดินทาง

ทั้งหมดนอนอยู่ในท่าทางที่บ่งบอกว่าคงไม่มีใครรอดชีวิต ข้างในห้องโดยสารเต็มไปด้วย เลือด ฝุ่น ควัน และเปลวไฟ ก่อนจะมีเรื่องไม่น่าเชื่อเกิดขึ้น สมาชิกทั้งหมดที่อยู่ในรถต่างลุกขึ้นแล้วเดินทะลุออกมาจากรถราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ฉันบอกแล้วว่าอย่าขับเร็ว”

“อ้าว ตอนแรกคุณนั่นแหละที่เอาแต่บ่นว่าหิวแล้ว หิวแล้ว”

“ก็คุณมัวโอ้เอ้ นั่งดูสาวๆ พวกนั้นอยู่ได้”

“ก็บอกว่าไม่ได้ดู ไม่ได้ดู ก็ยังจะพูดอยู่นั่นแหละ”

เด็กคนนั้นร้องไห้ พร้อมกับตะโกนขึ้นมา

“พ่อ แม่ พอได้แล้ว ทั้งคู่เลย พอได้แล้ว”

ทั้งหมดยังคงถกเถียงกัน ก่อนที่ร่างเหล่านั้นจะค่อยๆ เลือนหายไป เขายืนงง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ก่อนที่จะมีเสียงเรียกดังมาจากทางด้านหลัง เขาหันกลับไป แล้วพบกับเด็กผู้หญิงผมม้าในชุดสีแดงสดยืนอยู่

“พี่หลงทางหรือคะ”

“พี่...คงใช่ พี่อาจจะหลงทาง”

เธอยิ้มอย่างอ่อนหวาน

“หนูจะช่วยเล่าเรื่องของพี่ให้ฟังดีไหมคะ”

“...ก็เอาสิ”

เธอแลบลิ้นเลียริมฝีปาก แล้วชั่วแวบหนึ่งนั้น เขาคิดว่าเห็นลิ้นของเธอแยกออกเป็นสองแฉก ‘ไม่น่าเป็นไปได้’

“เรื่องมีอยู่ว่า...”

เสียงของเธอเบาบางจางหายไปในอากาศ แต่ความทรงจำทั้งหมดก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา ตัวเขาเป็นใคร ชีวิตที่ผ่านมา เหตุการณ์ก่อนที่รถจะคว่ำ และคำเตือนบนป้ายที่เขียนเอาไว้ว่า ‘โค้งร้อยศพ’ ซึ่งมีวัยรุ่นมือดีเอาสีมาพ่นเติมคำว่า ‘หลาย’ ให้กลายเป็น โค้งหลายร้อยศพ ไป

น้ำตาของเขาไหลพราก เขาจำเรื่องราวในอดีตของตนเองได้แล้ว มันเป็นการใช้ชีวิตที่น่าเสียใจ แต่เขาก็ไม่ค่อยสนใจมันมากมายนัก ยิ่งครอบครัวของเขายิ่งไม่มีอะไรให้น่าสนใจ ชีวิตแบบนั้น จบไปเสียทีก็ดีเหมือนกัน ‘แต่ว่า’ ใบหน้าหวานๆ ของใครอีกคนหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวของเขา ‘ณู เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ’

‘นี่คือ เรณู ผู้หญิงที่เขารักสินะ’ เธอมองลึกเข้าไปในวิญญาณของเขา หญิงสาวผู้นี้คือด้ายบางๆ เส้นสุดท้ายที่ผูกโยงตัวเขากับโลกใบนี้เอาไว้ เธอทำหน้าย่น ก่อให้เกิดเป็นระลอกคลื่นเคลื่อนไปมา หน้าตาของเด็กน้อยดูบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว เหมือนกับเป็นผืนหน้ากากหนังมนุษย์ ที่สวมทับเอาไว้บนใบหน้าของตัวอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่ดูชั่วร้าย

เธอยิ้ม

“พี่อยากรู้ไหมว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง ตั้งแต่พี่ตายไป”

เขามองเธออย่างระแวง

“...พี่อยากรู้ หนูช่วยบอกพี่ได้ไหม”

“ไม่ได้ค่ะ พี่ต้องไปดูด้วยตัวเองเท่านั้น”

“...แล้วพี่จะไปได้อย่างไรกัน”

เธอยิ้ม จนปากมองดูกว้างกว่าที่ควรจะเป็น ฟันขาววาววับจำนวนมากเรียงอยู่ภายในปาก แต่ละซี่มีปลายที่แหลมคม แลดูน่ากลัว

“หนูช่วยพี่ได้ แต่ว่า...ต้องมีของมาแลกเปลี่ยน”

เขาเริ่มรู้สึกถึงอันตรายจากเด็กประหลาดคนนี้ เขาไม่คิดว่าเธอจะเป็นฝ่ายดี เขาเคยพบเจอจากหนังสือ และภาพยนต์หลายเรื่อง เกี่ยวกับการทำสัญญาแลกเปลี่ยนของปีศาจ ว่าสุดท้ายแล้วจะจบลงด้วยความพินาศย่อยยับเสมอ ที่สำคัญตัวเขาเองยังคงไม่รู้กฏเกณฑ์ของโลกแห่งความตายเสียด้วย

“พี่ไม่มีอะไรแล้ว แม้แต่ชีวิตก็ไม่มี จะเอาอะไรมาแลกได้อีก”

“ผิดแล้ว พี่ยังมีตัวพี่ ยังมีวิญญาณอยู่ พี่จะยอมแลกไหมล่ะ”

“...ไม่ พี่คิดว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดี ที่จะยอมแลกวิญญาณ กับ...ปีศาจ”

เธอยิ้มปากฉีก เผยให้เห็นลิ้นสองแฉกอย่างไม่ปิดบัง

“แล้วถ้าเป็นเพียงบางส่วนล่ะ หนูขอแค่ส่วนเล็กๆ ของวิญญาณเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน”

เธอยกกำปั้นน้อยๆ ของตัวเองขึ้นมา

“แค่เท่าที่มือข้างนี้จะกำได้เท่านั้น”

เขาหยุดคิดก่อนเอ่ยถาม

“...วิญญาณของคนเรา แต่ละส่วนเท่าเทียมกันหรือไม่ อย่างเช่น ถ้าหนูเอาส่วนที่เป็นหัวใจของพี่ไป จะหมายถึงเป็นวิญญาณทั้งหมดหรือเปล่า”

เธอจุ๊ปากทำเสียงล้อเลียน

“พี่ฉลาดมาก หากวิญญาณเชื่อมต่ออยู่กับร่างกายก็อาจเป็นเช่นนั้น การนำวิญญาณของหัวใจออกไป คนๆ นั้นก็ต้องจบชีวิตลง แต่เมื่อเหลือเพียงวิญญาณแล้ว ก็ไม่เป็นแบบนั้นอีกต่อไป”

“...หนูพูดความจริงใช่ไหม”

“ปีศาจไม่พูดความจริง...”

ทั้งสองจ้องตากัน

“...แต่ปีศาจไม่อาจหลอกลวงในข้อสัญญาได้”

เขาเริ่มคิดหนัก ก่อนตัดสินใจถามออกไป

“ถ้าอย่างนั้น...หากหนูเอาวิญญาณของพี่ไปส่วนหนึ่ง มันจะเกิดอะไรขึ้น”

เธอกรอกตาตลบหนึ่ง ก่อนจ้องตอบเขา

“จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในทันที แต่จะมีผลกระทบหากพี่ได้กลับไปเกิดใหม่อีกครั้ง วิญญาณส่วนที่หายไปจะทำให้เกิดความบกพร่องทางกายขึ้นได้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นส่วนเดียวกัน ไม่ใช่ว่าหนูเอาวิญญาณในหัวไปส่วนหนึ่ง แล้วพี่จะเกิดใหม่โดยมีสมองไม่ปกติ หากเสียวิญญาณไปแค่นิดหน่อย ความเสียหายก็จะมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

“...แล้วหนูจะได้อะไร”

“มันคืองาน คือหน้าที่ คือชีวิตของปีศาจทุกตนที่ต้องทำ”

หลังจากคิดใคร่ครวญอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเขาก็พยักหน้าตกลง

“ได้ พี่ตกลงทำสัญญา แล้วต้องมีใบสัญญาหรืออะไรแบบนั้นไหม”

เธอส่ายหน้า

“ไม่ต้องเลย แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว”

เรณูยังคงนั่งซึมเซาอยู่กับความเศร้า แต่เธอก็ค่อยๆ ทำใจได้แล้ว การจากไปอย่างไม่คาดฝันของแฟนหนุ่ม ทำเอาเธอทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่ แต่คนรอบข้างต่างช่วยปลอบโยน และประคับประคองเอาไว้

เขายืนอยู่ใกล้ๆ เธอ และสัมผัสได้ถึงความรักที่ชัดเจนยิ่งกว่าในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ครอบครัวเขาจะเป็นอย่างไร เพื่อนๆ จะเป็นอย่างไร ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาอีกต่อไป เพราะถึงอย่างไรเขาก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว แต่อย่างน้อยครั้งหนึ่ง เขาก็เคยได้รัก และถูกรักจากเธอคนนี้

ตอนแรกเขาแอบหวั่นอยู่ภายในใจว่าสิ่งที่ปีศาจตัวน้อยจะพาเขามาพบเจอ อาจเป็นภาพของเธอที่จะทำให้หัวใจของเขาแหลกสลาย เพื่อทรมานวิญญาณของเขาเหมือนกับที่ปีศาจควรจะทำ

แต่ภาพที่เห็นทำให้เขาได้คิด และรู้สึกสงบลงอย่างประหลาด ‘ณู ไม่ต้องห่วงนะ ขอให้เธอมีชีวิต และมีความสุขต่อไป’ เขาโอบกอดเธอ และคล้ายกับว่าเธอจะสามารถรู้สึกถึงตัวเขาได้ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินลงมา แต่ใบหน้านั้นแสดงออกถึงความรู้สึกผ่อนคลายของจิตใจมากกว่า

เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด เหมือนกับว่าจิตใจนั้นได้รับการปลอบโยน เธอต้องมีชีวิตต่อไป ความรักระหว่างทั้งสองนั้นเหนียวแน่น และจะคงอยู่ภายในใจเธอไปตลอดกาล จริงอยู่ถึงแม้อนาคตข้างหน้าเธออาจได้พบใครคนไหม่ มีชีวิตต่อไปตามที่ควร แต่เธอก็รู้ดีว่า เขาจะยังคงอยู่ในใจของเธอเสมอ

‘มีความสุขมากๆ นะ ณู’ เขากระซิบเบาๆ ที่ข้างหู เป็นครั้งสุดท้ายก่อนถอยห่างออกมา เขายิ้มให้กับปีศาจตัวน้อย

“ขอบใจมาก...”

เขาพลันรู้สึกได้ภายในใจว่าถึงเวลาที่ต้องไปได้แล้ว

“หนูจะเอาวิญญาณส่วนไหนของฉัน ก็เอาไปได้แล้ว”

เด็กหญิงฉีกปากยิ้มอีกครั้งพร้อมน้ำลายสอ

“ใช่ หนูขอแค่เพียงเศษเสี้ยวของวิญญาณเท่านั้น วิญญาณชิ้นเล็กๆ ...”

แต่เธอกลับเดินไปยังทิศทางที่เรณูนั่งเช็ดน้ำตาอยู่

“...เศษเสี้ยวเล็กๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของวิญญาณพี่ ที่สถิตอยู่ในดวงใจของผู้หญิงคนนี้ มันจะเป็นของหนู”

เขาอ้าปากค้าง คำพูดของปีศาจย้อนกลับมาอีกครั้ง ‘หากวิญญาณเชื่อมต่ออยู่กับร่างกายก็อาจเป็นเช่นนั้น การนำวิญญาณของหัวใจออกไป คนๆ นั้นก็ต้องจบชีวิตลง’ และนั่นย่อมหมายความว่า

“โอ้...ช่าย เธอต้องตายแน่นอน”

เด็กปีศาจส่งเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขารู้ตัวว่าตนเองได้กลายเป็นเหยื่อของการหลอกล่อจากปีศาจไปเสียแล้ว

“ไม่ ไม่ ฉันขอยกเลิกสัญญาทั้งหมดนั่น”

ปากของเธอฉีกไปถึงใบหู ก่อนแลบลิ้นสองแฉกออกมายืดยาว

“หากผิดสัญญา วิญญาณของเจ้า ต้องตกเป็นของข้าทั้งหมด เจ้าจะเป็นของข้า...จะกล้าแลกไหมล่ะ”

เขายืนตกตะลึงพูดไม่ออกไปเสียแล้ว

Create Date : 24 สิงหาคม 2554

Last Update : 24 สิงหาคม 2554 14:46:57 น.

0 comments

Counter : 833 Pageviews.