Bloggang.com : zoi : วชิระ เวทภพ สยบมาร (34) ศัตรูในความมืด

วชิระ เวทภพ สยบมาร (34) ศัตรูในความมืด

วชิระ ยังคงพบเจอต้นไม้ประหลาดเหล่านั้น ตลอดเส้นทางที่เดินลึกเข้าไปภายในป่า แต่พวกมันกลับไม่มีทีท่าว่าจะโจมตี วชิระ แต่ประการใด

พวกมันคงจะมีวิธีการที่ใช้ติดต่อสื่อสารระหว่างกัน พวกต้นไม้เหล่านี้จึงคล้ายกับได้รับคำเตือนจากพวกของมันมาก่อนแล้ว

วชิระ ไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปนานเท่าใดแล้วกันแน่ ตั้งแต่ที่มันเข้าสู่เขตของป่า ไร้เดือนดาว แห่งนี้ แต่ตามความรู้สึกของมัน นับเป็นวันเวลาที่ยาวนานเป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียว

มันอาศัยเข็มทิศเล็กๆ เพียงอันเดียวเป็นเครื่องนำทาง มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตก เวลาที่ผ่านมีแต่เพียงการก้าวเดินและพักผ่อนสลับกันไปมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้น

การเดินทางในความมืดเพียงลำพังเช่นนี้ ทำให้มีอยู่หลายครั้งที่มันเกิดคิดอยากจะพูดคุยกับ ปีศาจแดง ขึ้นมา แต่มันยังสามารถหักห้ามใจตนเองเอาไว้ได้

วชิระ ตื่นขึ้นและออกเดินทางมาได้พักใหญ่แล้ว มันมองไปข้างหน้าสลับกับการก้มลงมองเข็มทิศเป็นครั้งคราว แต่ในครั้งนี้เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมา มันก็ต้องหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่

มันยกมือขึ้นขยี้ตาแล้วเพ่งมองไปยังทิศทางเดิมอีกครั้ง มันแทบไม่เชื่อในสิ่งที่มันกำลังมองเห็นอยู่นี้เลย

สิ่งที่มันพบเห็นไม่ได้เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดพิสดารแต่ประการใด ที่มันเห็นคือลำแสงอ่อนๆ ของดวงอาทิตย์ที่ส่องลอดลงมาจากเบื้องบน

แต่สำหรับมันในยามนี้ สิ่งนี้นับเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุด สวยงามที่สุดเท่าที่มันได้เคยพบเห็นมาเลยทีเดียว

วชิระ ไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว มันรีบมุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่เห็นนั้นทันที

วชิระ โผล่ออกมาจากป่าได้ทันเห็นลำแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ก่อนที่มันจะลับขอบฟ้าไป

วชิระ แม้ไม่สามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ แต่ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและพลังแห่งชีวิตที่แฝงอยู่ในลำแสงนั้น แสงที่เป็นต้นกำเนิดของทุกชีวิตบนอาณาจักรแห่งนี้

ในยามปกติผู้คนมักไม่รู้สึกอันใดกับสิ่งธรรมดาทั่วไปเช่นนี้ ต้องรอจนเมื่อสิ่งเหล่านี้สูญหายไปจึงค่อยสำนึกได้

วชิระ มองสำรวจไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว มันพบว่าตัวมันกำลังยืนอยู่ในลานโล่งที่มีขนาดไม่กว้างขวางนักแห่งหนึ่ง ลานแห่งนี้มีรูปร่างเป็นวงกลม ล้อมรอบไปด้วยป่าที่หนาทึบ

สถานที่แห่งนี้คล้ายกับถูกสิ่งใดเจาะป่าให้กลายเป็นลานโล่งขึ้นมา พื้นดินเองก็แห้งไม่เป็นโคลนเลนแบบที่พบเจอภายในป่าอีกด้วย

วชิระ เดินสำรวจไปรอบๆ มันตัดสินใจที่จะพักผ่อนบนลานแห่งนี้ คืนนี้นับเป็นคืนแรกในหลายๆ คืน ที่หลังของมันจะได้สัมผัสกับพื้นดิน และนับเป็นคืนแรกที่มันสามารถบอกได้ว่าเป็นการนอนในเวลากลางคืนที่แท้จริง

วชิระ ฟันกิ่งไม้จากชายป่ามาก่อเป็นกองไฟขึ้น มันทำอาหารอย่างง่ายๆ เหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา แต่มันกลับรู้สึกว่าอาหารในคืนนี้มีรสดีเป็นพิเศษยิ่งกว่าทุกวัน

เมื่อกินเสร็จแล้วมันจึงเอนหลังลงพักผ่อน ดวงดาวเริ่มปรากฏให้เห็นบนท้องฟ้า แม้มันไม่อาจมองเห็นท้องฟ้าได้กว้างไกลนัก แต่แค่นี้ก็ทำให้มันเป็นสุขแล้ว

วชิระ ยังคงนอนลืมตาอยู่ อาจจะเป็นเพราะความตื่นเต้นดีใจที่เกิดขึ้นทำให้มันยังคงนอนไม่หลับ มันผุดลุกขึ้นนั่งแล้วล้วงเอาเข็มทิศออกมาดู

คิ้วของมันขมวดเข้าหากันในทันที เข็มทิศในมือของมันหมุนไปรอบๆ ไม่ยอมหยุด เมื่ออยู่บนลานแห่งนี้เข็มทิศกลับใช้การไม่ได้ขึ้นมา

วชิระ พลันตื่นตัวขึ้น สถานที่แห่งนี้ความจริงก็ไม่ชอบมาพากลตั้งแต่แรกแล้ว แต่เพราะความดีใจทำให้มันไม่ทันได้คิดถึงข้อนี้ นับเป็นความผิดพลาดจริงๆ ที่มันตัดสินใจหยุดพักในสถานที่ๆ ผิดปกติเช่นนี้

กองไฟไหวตัววูบวาบก่อนที่จะดับไป กองฟืนที่ติดไฟอยู่ลุกโชนกลับดับไปอย่างง่ายดาย

วชิระ กระโดดลอยตัวออกห่างจากกองไฟในทันที มันตั้งกระบวนท่าเตรียมพร้อมรับมือศัตรูที่ยังมองไม่เห็นตัว

มีลมพัดพาเอาเมฆกลุ่มใหญ่เคลื่อนผ่านมา แสงที่หลงเหลือเพียงน้อยนิดจากบนฟากฟ้าก็ถูกบดบังไป ลานโล่งแห่งนี้ถูกกลืนด้วยความมืดมิดไปในทันที

วชิระ ค่อยๆ หลับตาลง มันหวนนึกถึงความรู้สึกในคืนที่มันต่อสู้กับจอมดาบ ชนะชัย อีกครั้ง ประสาทสัมผัสทั้งหมดของมันถูกเปิดออก หากมีสิ่งใดอยู่บนลานแห่งนี้ย่อมไม่อาจรอดพ้นจากการรับรู้ของมันไปได้

วชิระ สัมผัสได้ถึงบางสิ่งอยู่ที่ข้างกองไฟ มันรับรู้ได้ในทันทีว่าสิ่งนั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่ก็ไม่อาจบ่งบอกได้ว่าเป็นอะไร จู่ๆ สิ่งนั้นก็หายไปจากการรับรู้ของมัน แล้วมาปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า

วชิระ แม้ตื่นตระหนก แต่ก็ร่ายรำต่อยหมัดออกไปในทันที สิ่งนั้นพลันหายไปอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับไปปรากฏขึ้นในตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไป

แม้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของมันจะทำให้ วชิระ ต้องตื่นตกใจ แต่จากการที่มันยังต้องหลบหลีกหมัดที่ต่อยออกไป แสดงว่ามันยังมีร่างกายที่ถูกทำให้บาดเจ็บได้ ดังนั้น วชิระ จึงรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง

สิ่งนั้นหายตัวสลับไปมาตามตำแหน่งต่างๆ บนลานโล่ง วชิระ ไม่กล้าเคลื่อนไหวติดตามไป จึงได้แต่เตรียมตั้งท่าอยู่ในตำแหน่งเดิมนั้น

แต่แล้วจู่ๆ มันกลับปรากฏขึ้นที่ใต้ร่างของ วชิระ หมัดแรกของมันกระแทกเข้าที่ท้องของ วชิระ อย่างเต็มแรง แต่พอมันปล่อยหมัดที่สองเข้าที่ปลายคาง วชิระ กลับหลบรอดไปได้อย่างหวุดหวิด

สายลมที่เบื้องบนพัดพาหมู่เมฆลอยผ่านไป แสงดาวจางๆ สาดส่องลงมาบนลานโล่ง วชิระ รีบลืมตาขึ้นและได้พบเห็นร่างของคู่ต่อสู้ของมัน

ที่ วชิระ พบเห็น คือตัวมันเองอีกคนหนึ่งกำลังยืนตั้งท่าอยู่ที่เบื้องหน้า

มันเกือบจะเหมือนกับ วชิระ อย่างไม่ผิดเพี้ยน เพียงแต่ว่าแขนขวาของมันนั้นเป็นแขนธรรมดา และร่างของมันแลดูมืดๆ ไม่ค่อยชัดเจนนัก คล้ายกับเวลาที่เราเห็นเงาสะท้อนของตัวเองที่ปรากฏอยู่บนผิวน้ำ

วชิระ ร่ายรำต่อยหมัดออกในทันที แต่ วชิระ อีกผู้หนึ่งกลับสามารถต้านทานเอาไว้ได้อย่างไม่ยากเย็น ฝีมือของทั้งสองนับว่าทัดเทียมกันเลยทีเดียว สองฝ่ายต่อสู้กันจึงยากที่จะปรากฏผลแพ้ชนะขึ้นได้

กลุ่มเมฆลอยมาบดบังแสงดาว ความมืดแผ่ปกคลุมไปทั่วลาน วชิระ อีกผู้หนึ่งก็สามารถเคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็วได้อีกครั้ง คราวนี้ วชิระ จึงต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และเมื่อต่อสู้กันไปอีกพักหนึ่ง วชิระ ก็ถูกชกเข้าใส่อีกหลายหมัดติดต่อกัน

วชิระ รู้แล้วว่าที่สิ่งนั้นใช้เป็นเพลงมวยของตระกูลมัน และฝีมือที่ใช้ออกก็ทัดเทียมกับตัวมันเลยทีเดียว แต่ทั่วทั้งอาณาจักรแห่งนี้นอกจากบิดาแล้ว ย่อมไม่มีผู้ใดที่จะสามารถใช้เพลงมวยประจำตระกูลของพวกมันได้เช่นนี้อีก

ข้อนี้ตัวมันเองย่อมแน่ใจเป็นที่สุด

วชิระ ฉุกใจคิดขึ้นได้ว่าที่มันกำลังต่อสู้อยู่นี้ไม่ใช่มนุษย์ สิ่งนี้มีรูปร่างเหมือนและใช้เพลงมวยได้เช่นเดียวกับมัน อีกทั้งยังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วในความมืด เป็นความมืดที่มีรูปร่างและเคลื่อนไหวได้เช่นเดียวกับตัวมัน

วชิระ ขยับตัวหลบหมัดที่พุ่งเข้ามา มันกระโดดลอยตัวขึ้นสูง แขนขวายกชูเอาไว้เหนือหัว บนใบหน้าของมันพลันปรากฏรอยยิ้มขึ้น

Create Date : 26 สิงหาคม 2552

Last Update : 26 สิงหาคม 2552 7:36:33 น.

0 comments

Counter : 474 Pageviews.