Bloggang.com : zoi : วชิระ เวทภพ สยบมาร (22) กับดักในกับดัก

วชิระ เวทภพ สยบมาร (22) กับดักในกับดัก

อัคนี รู้สึกได้ถึงแรงบีบเค้นที่เกิดขึ้น หิมะ แม้เพียงทำท่าทางขยุ้มมือขวาอยู่ห่างๆ แต่มันก็เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว

พันธนาการไร้สภาพบีบรัดลำคอของมันแน่นขึ้นเรื่อยๆ หิมะ ยังคงรักษาระยะห่างเอาไว้ แม้ว่า อัคนี จะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้แล้ว มันก็ไม่คิดประมาทแต่อย่างใด

ใบหน้าของ อัคนี เปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป มันก็คงจะขาดใจตายในไม่ช้า

หิมะ จ้องมองดูใบหน้านั้น มันชมชอบดูใบหน้าของคนที่กำลังจะตายเป็นที่สุด โดยเฉพาะผู้ที่กำลังจะตายด้วยมือของมันเอง

ในขณะที่มันกำลังจ้องมองดวงตาคู่นั้น พลันรู้สึกว่ามีวัตถุบางอย่างสัมผัสเข้ากับแขนซ้ายของมัน อัคนี อาศัยช่วงจังหวะที่ หิมะ กำลังเผลอตัว แก้สายรัดเอวของมันออกมา

ร่างของมันแม้จะถูกตรึงติดอยู่กับแท่งเหล็ก แต่สองแขนยังคงเป็นอิสระอยู่ มันสะบัดสายรัดเอวในมือออกไป ผ้าผืนนั้นถึงกับตวัดรัดแขนของ หิมะ เอาไว้

ตามปกติพลังปราณของนักสู้จะใช้ออกได้ก็ต่อเมื่อสัมผัสโดยตรงเข้ากับร่างกายของคู่ต่อสู้เท่านั้น แต่ อัคนี กลับฝึกฝนจนถึงขั้นที่สามารถถ่ายทอดพลังผ่านวัตถุได้

แม้สายรัดเอวจะเป็นเพียงผ้าที่เบาบาง แต่เมื่ออาบเต็มไว้ด้วยพลังปราณของมัน ผ้าผืนนี้ถึงกับรัดแขนของ หิมะ จนเจ็บปวด ชาไปทั้งแขนเลยทีเดียว

แขนซ้ายที่ชาด้าน รวมกับสมาธิที่สูญเสียไป ทำให้กำแพงและพันธนาการไร้สภาพอ่อนกำลังลง อัคนี ย่อมไม่ปล่อยให้โอกาสเช่นนี้ให้หลุดรอดไป มันกัดฟันแล้วออกแรงฉุดดึงร่างขึ้นโดยทันที

หิมะ ขืนร่างต้านแรงดึงเอาไว้ แต่ในที่สุดมันก็ล้มลง กำแพงไร้สภาพจากมือซ้ายพลันหายไป มันต้องลดมือขวาลงมาเพื่อสร้างกำแพงขึ้นป้องกันตัวมันเอาไว้

ร่างของ อัคนี ก็สามารถหลุดพ้นจากเหล็กแหลมเหล่านั้นขึ้นมาได้ แต่บาดแผลของมันก็ถูกฉีกกระชากจนสาหัสยิ่งกว่าเดิม โลหิตสีแดงฉานพากันหลั่งไหลออกมาจากปากแผล

แต่มันกลับไม่รอช้ารีบม้วนตัวโดดเข้าใส่ร่างของ หิมะ ที่กำลังนอนคว่ำอยู่ตรงหน้าทันที

อัคนี ใช้เท้ากระแทกลงบนกลางหลังของ หิมะ มันทุ่มเทใช้พลังปราณออกไปอย่างเต็มที่ในการจู่โจมครั้งนี้ เท้าของมันกระแทกจนร่างของ หิมะ ยุบลงไป หากร่างของมันยุบลงไปได้ก็แสดงว่า ร่างของมันต้องเสียบลงไปในเหล็กแหลมแล้ว

แต่ร่างของ หิมะ กลับไม่ได้ถูกเสียบเช่นนั้น ร่างของมันเพียงแต่ยุบลงเนื่องจากกำแพงไร้สภาพได้หายไป ในตอนที่ อัคนี ลอยตัวขึ้น แขนซ้ายของ หิมะ ก็ใช้การได้แล้ว

มันลดมือขวาที่กางเอาไว้ในระดับอกลง ทำให้กำแพงที่สร้างไว้หายไป จากนั้นมันก็กำมือรวบแขนทั้งสองเอาไว้ข้างลำตัว เมื่อมันอยู่ในท่วงท่าเช่นนี้ก็เกิดเป็นเกราะไร้สภาพบางๆ ขึ้นล้อมรอบตัวมันเอาไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า

ดังนั้นเท้าของ อัคนี จึงเพียงแต่เหยียบลงบนเกราะไร้สภาพเท่านั้น พลังปราณไม่สามารถถ่ายทอดสู่ร่างของ หิมะ ได้ เหล็กแหลมก็ไม่อาจสัมผัสถูกร่างของมันได้เช่นกัน

ร่างของ หิมะ ที่ยุบลงไปพลันดีดตัวตั้งขึ้น อัคนี กลับอาศัยจังหวะนี้ช่วยส่งร่างของมันขึ้นจากหลุมกับดัก พอร่างของมันลอยขึ้น ประตูกับดักก็เริ่มปิดเข้าหากันทันที ร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดของมันลอยพ้นขึ้นมาได้ทัน ก่อนที่ประตูกับดักจะปิดสนิทลง

อัคนี หยุดยืนนิ่งผนึกกำลังไปทั่วทั้งร่าง มันใช้พลังปราณช่วยในการหยุดโลหิต เลือดที่หลั่งไหลออกจากปากแผลค่อยๆ ช้า จนในที่สุดก็หยุดลง มันค่อยสามารถระบายลมออกจากปาก

ศัตรูที่มาในคราวนี้แม้มีเพียงผู้เดียว แต่ก็นับว่ากล้าแข็งยิ่งนัก ยังดีที่กับดักของมันคงจะสามารถถ่วงเวลาเอาไว้ได้อีกพักหนึ่ง ถึงตอนนั้นมันกับ วชิระ ก็สามารถหลบหนีไปไกลแล้ว

มันยังคิดที่จะแกล้งหลงเหลือร่องรอยเอาไว้ เพื่อหลอกล่อให้ หิมะ ติดตามมันไป วชิระ จะได้เดินทางอย่างปลอดภัย

มีเสียงกระแทกดังขึ้นจากใต้ประตูกับดัก ตัวบานประตูถึงกับสั่นสะเทือนโดยแรง ใบหน้าที่ซีดขาวเพราะเสียโลหิตของ อัคนี ถึงกับยิ่งซีดลงไปอีก หรือแม้แต่กับดักนี้ก็ไม่สามารถกัก หิมะ เอาไว้ได้แม้สักชั่วครู่หนึ่ง

อัคนี รีบพุ่งตัวไปยังซากโต๊ะเก้าอี้ที่กองอยู่ภายในห้อง มันยกเก้าอี้หลายตัวขึ้นตั้งวางไปตามที่ต่างๆ ซึ่งหากมองดูให้ดีจะพบว่าบนพื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นภายในห้องโถงแห่งนี้ ถึงกับมีเครื่องหมายบางอย่างขีดวาดอยู่

มันรีบจัดวางเก้าอี้ลงตามตำแหน่งเครื่องหมายเหล่านี้ เสียงกระแทกดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ติดตามมาด้วยเสียงลั่นของบานประตู กับดักกำลังจะถูกง้างออกแล้ว

ร่างของ หิมะ พุ่งออกมาจากประตูกับดัก ชุดที่มันสวมใส่ถึงกับยังคงเป็นสีขาวสะอาด ไม่แปดเปื้อนฝุ่นแม้สักเล็กน้อย อัคนี วางเก้าอี้ตัวสุดท้ายเสร็จพอดี มันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้นแล้วหันมามอง หิมะ

หิมะ เมื่อเห็นเก้าอี้เหล่านั้นเข้าก็ยิ้มออกมา มันพูดขึ้นว่า

“บุตรชายของท่านคงยังเรียนรู้วิชาฝีมือต่างๆ จากท่านไปได้ไม่หมดสิ้น มันแม้สามารถใช้ หิ่งห้อยสายฟ้า หกตัวกางเป็นค่ายกลดาวหกแฉกได้ แต่ท่านถึงกับใช้เก้าอี้ขาเกเจ็ดตัว จัดตั้งเป็นค่ายกลเจ็ดดาวเหนือขึ้นมาได้”

“… ”

หิมะ เดินเข้าไปหา อัคนี อย่างไม่กลัวเกรง มันไม่ได้เดินเข้าไปตรงๆ แต่กลับเดินลดเลี้ยวไปมา เมื่อ อัคนี เห็นวิธีการเดินของมัน ก็รีบลุกขึ้นยืนในทันที

คราวนี้มันก็ยิ้มออกมาบ้างแล้ว หิมะ เมื่อแลเห็นรอยยิ้มของมันก็อดประหลาดใจไม่ได้ แต่มันยังคงก้าวเดินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง

“ขออภัยที่ทำให้ท่านเข้าใจผิด เก้าอี้ที่ไม่มีชีวิตเจ็ดตัวนี้ย่อมไม่สามารถจัดตั้งเป็นค่ายกลเจ็ดดาวเหนือขึ้นมาได้ ถึงแม้พวกมันจะถูกจัดวางไว้ในตำแหน่งเจ็ดดาว แต่หากท่านก้าวเข้ามา พวกมันย่อมไม่สามารถเคลื่อนไหวได้”

หิมะ หยุดก้าวเดินในทันที ใบหน้าที่ขาวซีดของมันถึงกับมีสีแดงขึ้นมาเล็กน้อย ตัวมันเองกลับลืมคิดไปว่าค่ายกลนั้นต้องมีการเคลื่อนไหวจึงจะสมบูรณ์

เก้าอี้ขาเกไร้ชีวิตเหล่านี้ย่อมไม่อาจเคลื่อนที่ไปมาได้ ร่างของมันพลันพุ่งตรงเข้ามา มือทั้งสองกางออกเป็นกรงเล็บ ก่อเกิดเป็นพันธนาการไร้สภาพจู่โจมเข้าใส่ใบหน้าและลำตัวของ อัคนี

แต่พอ หิมะ พุ่งตัวเข้ามา ก็เกิดเหตุเปลี่ยนแปลงขึ้น เก้าอี้ที่ไร้ชีวิตเหล่านั้นกลับเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ค่ายกลเจ็ดดาวเหนือพลันก่อกำเนิดขึ้น เก้าอี้ย่อมไม่อาจเคลื่อนไหวด้วยตัวของมันเองได้ แต่ตำแหน่งต่างๆ ที่ อัคนี วางเก้าอี้ลงไปนั้น มีกลไกที่คอยชักเชิดเก้าอี้ติดตั้งเอาไว้อยู่ใต้พื้น

หิมะ ใช้พันธนาการไร้สภาพบีบเข้าใส่เก้าอี้ตัวหนึ่ง เก้าอี้ไม้ถึงกับแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ที่แตกออกกลับเป็นเพียงไม้ที่หุ้มอยู่ด้านนอกเท่านั้น

เก้าอี้เหล่านี้ถึงกับหล่อขึ้นมาจากเหล็กแล้วใช้ไม้ห่อหุ้มตบตาเอาไว้ ใบมีดที่ซ่อนอยู่ภายในเก้าอี้แต่ละตัวต่างพากันดีดออกมา คมมีดเหล่านี้สะท้อนแสงเป็นประกายเจิดจ้า

หิมะ กลับพาร่างของมันเข้ามาติดในค่ายกลเจ็ดดาวเหนือด้วยตัวเอง

Create Date : 06 สิงหาคม 2552

Last Update : 6 สิงหาคม 2552 11:45:32 น.

0 comments

Counter : 470 Pageviews.