Bloggang.com : zoi : "ฉัน" ตอน บุตร

"ฉัน" ตอน บุตร

การเผชิญหน้ากับยอดอัศวินมิได้สร้างความประหลาดใจให้กับกวีเอกเลยแม้แต่น้อย นับตั้งแต่วันแรกที่ทั้งสองได้พบกันในท้องพระโรง กวีเอกก็มั่นใจว่าวันนี้จะต้องมาถึง

ยอดอัศวินหยุดยืนนิ่ง มือขวากุมด้ามดาบคู่กายเอาไว้ ด้วยท่วงท่าน่าหวั่นหวาด ก่อนกล่าวช้าๆ

‘...พระนางตั้งครรภ์แล้ว’

กวีเอกพลันหลับตาลง ราชินีกำลังจะให้กำเนิดรัชทายาทแห่งจอมกษัตริย์ ความหวัง และความฝันแห่งราชวงศ์กำลังจะกลายเป็นความจริง ไม่ว่าบิดาของรัชทายาทผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม มันก็คือคำตัดสินประหารชีวิตสำหรับตัวเขา

ดาบค่อย ๆ เลื่อนหลุดออกมาจากฝัก สะท้อนประกายงดงามภายใต้แสงอาทิตย์ในยามเช้า

‘ประกายแห่งชีวิตเจิดจ้างดงามกว่าทุกสิ่ง แต่กลับกระชั้นสั้นเหลือประมาณ’ กวีเอกอดขับขานถ้อยคำที่ผุดขึ้นมาจากภายในออกไปไม่ได้

‘นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของท่านหรือ’ ยอดอัศวินมองเห็นตำแหน่งที่เขาต้องการแล้ว หัวใจที่กำลังเต้นอยู่ภายในกรงขัง เขาแทบจะสัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนของมันได้เลยทีเดียว

‘ท่านเคยพบเห็นคนที่ตายไปแล้วหรือไม่’ กวีเอกพลันเอ่ยถาม ‘นางที่ติดตามอยู่ข้างกายท่านเป็นผู้ใดกัน’

ยอดอัศวินเคยได้ยินว่าเหล่ากวีนั้นมีสัมผัสที่ลึกล้ำต่อทุกสิ่ง แต่เขาไม่เคยเชื่อถือมาก่อน เขาหันไปมอง และนางส่งยิ้มเศร้าๆ ให้กับเขา

ใช่ ยอดอัศวินมองเห็นนางมาตั้งแต่ในวันนั้น

‘...นางคือมารดาของข้า นางเคยเป็นหญิงรับใช้อยู่ภายในปราสาท ก่อนจะถูกเนรเทศให้ต้องไปตายอยู่ข้างถนน’ คำตอบนั้นมากเกินกว่าที่เขาต้องการจะบอกออกไป

กวีเอกพลันยืนนิ่ง คิดถึงชาติกำเนิดอันลึกลับของยอดอัศวินที่เคยได้ยินมา ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นบุตรแห่งผู้ใด จนถึงกับมีเรื่องเล่าขานกันไปว่า ยอดอัศวินนั้นเป็นบุตรแห่งมังกร เลยทีเดียว

‘บางทีมังกรที่ว่าอาจนั่งว่าการอยู่ในท้องพระโรงทุกวันก็เป็นได้’ กวีเอกขบคิดในใจ ‘นับเป็นความลับที่มีแต่ผู้ที่ตายไปแล้วเท่านั้นจึงสมควรได้รับรู้’ แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองก็ไม่ต่างไปจากคนที่ตายไปแล้วในสายตาของยอดอัศวินนั่นเอง

‘...ที่แท้ท่านได้ฆ่ามังกรดำตัวนั้นไปแล้วจริงหรือ’ กวีเอกพลันเอ่ยถามถึงตำนานอีกเรื่องของยอดอัศวินที่ไม่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดในตอนนี้

ยอดอัศวินผู้พิชิตมังกรดำ

เขานึกถึงครั้งหนึ่งที่ตนเองก็เคยได้เผชิญหน้ากับมักกรดำตัวนี้เช่นกัน ในเส้นทางแห่งการตามหาแรงบันดาลใจ มังกรดำได้เคยขวางเขาเอาไว้ แต่แทนที่จะกินเขาเป็นอาหาร มันกลับให้เขาบอกความต้องการออกมาอย่างหนึ่ง และเขาก็ได้บอกออกไป

ยอดอัศวินหลับตาลง ไม่ เขาเพียงแค่กระพริบตา แต่เวลานั้นยืดยาวออกไปจนสามารถเกิดสิ่งต่างๆ ได้มากมาย เทพเจ้าตัวตลกได้ก้าวติดตามเขาเข้าไปสู่ถ้ำมืดด้วย

วันนั้น เมื่อเขามองเห็นหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ภายในกรงขังของมังกรดำ ทั้งสองต่างก็รู้ว่าจุดจบของการต่อสู้กำลังจะมาถึง

‘ข้ามีคำตอบในสิ่งที่เจ้าต้องการรู้มากที่สุด’ มังกรดำพูดออกมาเป็นครั้งแรกตั้งแต่การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น ร่างใหญ่โตสีดำของมันเลือนรางเหมือนเงามายาอยู่ภายในถ้ำมืด แต่หัวใจที่กำลังเต้นนั้นเป็นของจริงอย่างไม่ต้องสงสัย

ดาบในมือของยอดอัศวินเกิดความไม่มั่นคงขึ้นเป็นครั้งแรกเช่นกัน

‘เจ้าคือบุตรของจอมกษัตริย์ แต่มารดาเป็นเพียงหญิงรับใช้ในปราสาทจึงถูกขับไล่ออกไปให้พบกับความตาย’

‘เจ้าหลอกข้า’ แต่ดาบในมือกลับยิ่งสั่น เงาที่เขาเคยมองเห็นอยู่ข้างกายมาทั้งชีวิตก็ชัดเจนขึ้นมา นางคือมารดาที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าโศกนั่นเอง

‘เจ้าหลอกข้า’ แต่ใบหน้าของมารดากลับตอกย้ำว่าทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง

‘เจ้ายังคิดจะฆ่าข้าอีกหรือไม่’ มังกรดำเอ่ยถาม แต่ดวงตาที่มืดสนิทของมันนั้นไม่ได้มองไปที่ยอดอัศวิน มันกำลังจ้องมาที่ใบหน้าของเทพเจ้าต่างหาก

Create Date : 29 พฤษภาคม 2556

Last Update : 29 พฤษภาคม 2556 12:19:18 น.

0 comments

Counter : 284 Pageviews.