ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายเกินพิกัด...แล้วจะกลับมาเขียนเรื่องที่ค้างไว้ให้จบครับ...สักวัน
Group Blog
 
<<
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
21 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
"ฉัน" ตอน ปีก

บนโลกหลายเหลี่ยม ชีวิตต่างผุดขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน แก่งแย่งแข่งขัน เพื่อมีชีวิต เพิ่มจำนวน เพื่อยึดครองพื้นที่ ทำลายความสมดุล เพื่อล้มตาย แล้วย้อนกลับผ่านจุดเดิมนั้นอีกครั้ง เป็นวงรอบขึ้นขึ้นลงลงไปตลอดทาง

กิ้งก่ายักษ์ที่น่ากลัวหลากชนิดหลายรูปแบบ บ้างก้าวย่างด้วยสี่ขา สองขา บ้างยังคงเลื้อยคลาน ออกเที่ยวท่องไปทั่วทั้งผืนปฐพี ผืนน้ำ หรือแม้แต่บางส่วนของท้องทะเล

กิ้งก่าขนาดเล็กตัวหนึ่ง กับร่างที่ปกคลุมไปด้วยขนขนาดใหญ่สีเขียวเพื่อกลมกลืนตัวเองเข้ากับหมู่ไม้ ทำให้มันแตกต่างจากกิ้งก่าทั่วไป มันเกาะนิ่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเคยยึดครองโลกหลายเหลี่ยมไว้ทั้งหมด ก่อนจะพากันสูญพันธุ์ด้วยความเปลี่ยวเหงา แล้วหวนคืนกลับมาอีกครั้ง

กิ้งก่าขนเงยหัวแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า โลกเบื้องล่างนั้นเต็มไปด้วยการแข่งขัน แม้แต่บนต้นไม้นี้ คงมีเหลือเพียงข้างบนนั้น บนฟากฟ้ากว้างที่ยังคงว่างเปล่า นอกจากแมลงจำนวนหนึ่งซึ่งไม่ใช่ปัญหา ทั้งยังเป็นแหล่งอาหารชั้นดีอีกด้วย

กระดูกของมันเป็นโพรงมากกว่ารุ่นพ่อแม่ พ่อแม่มากกว่าของรุ่นปู่ย่า นับย้อนกลับขึ้นไปรุ่นแล้วรุ่นเล่า มันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด แต่ก็ทำให้น้ำหนักตัวของมันลดลงไปได้มาก ขนแข็งที่มีแกนกลวงขนาดใหญ่กับริ้วเรียวที่เกาะเกี่ยวกันแน่นจนสามารถเก็บกักอากาศไว้ได้ ก็เป็นความเปลี่ยนแปลงอีกเรื่องหนึ่ง

พลันมีเสียงผิดปกติดังขึ้นที่ด้านหลัง

มันกางขาหน้า ถีบขาหลังสุดแรงเพื่อพุ่งตัวออกจากกิ่งไม้ ด้วยน้ำหนักตัวที่เบา รวมเข้ากับการวางตัวของขนจำนวนมากที่บริเวณขาทั้งสี่ ทำให้มันถลาร่อนไปได้ไกลในอากาศ ก่อนเกาะลงบนกิ่งของต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างเคียงกัน ไกลจนเกินกว่าที่ผู้ล่าตัวใดจะสามารถติดตามไปได้

มันตัดสินใจไต่สูงขึ้นไปจนถึงยอดไม้ ก้มหัวมองดูผืนพรมสีเขียวสูงสูงต่ำต่ำที่ทอดยาวไกล มันไม่รู้ว่า ณ สถานที่แห่งหนึ่ง เทพเจ้าที่อยู่ภายในห้องทำงาน ถึงกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวโปรดเพื่อรอลุ้นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

กิ้งก่าขนกระโดดออกไปพร้อมกับกางขาทั้งสี่ เทพเจ้าถึงกับเผลอลืมหายใจ มันร่อนตัวไปในอากาศได้ แต่ก็ลดระดับต่ำลงอย่างรวดเร็ว

“เป็นเพราะแรงดึงดูด”

เทพเจ้ารำพึงออกมาก่อนขมวดคิ้ว “ข้าสร้างแรงดึงดูดไว้ตั้งแต่เมื่อไร” ที่สำคัญกว่านั้น “ข้าไม่รู้ว่าแรงดึงดูดทำงานอย่างไร แล้วข้าจะสร้างสิ่งที่ไม่รู้ขึ้นมาได้อย่างไร” เทพเจ้ายิ่งคิดต่อไป ถึงรายละเอียดเล็กเล็กในทุกทุกสิ่งที่เทพเจ้าไม่เคยรู้ เซลทำงานของมันได้อย่างไร ชีวิตทั้งหมดมาจากไหน องค์ประกอบในธรรมชาติ กฏพื้นฐานสำหรับทุกสิ่ง หรือรายละเอียดของสิ่งใหญ่ใหญ่อย่าง อวกาศ จักรวาล หรือแม้แต่ห้องทำงานนี้ด้วย

เทพเจ้าพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หันไปมองภาพเขียนที่แขวนเอาไว้ในมุมที่ถูกลืมนั้น

“ข้าคือผู้สร้างทุกสิ่ง และข้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจว่ามันทำงานได้อย่างไร” เทพเจ้าตะโกนก้องด้วยความโกรธ

เทพเจ้ากระแทกนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหงุดหงิด และไม่สนใจอีกแล้วว่าเจ้ากิ้งก่าขนตัวนี้จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของสัตว์ปีก หรือจะเป็นเพียงกิ้งก่าขนอีกตัวหนึ่งที่ตกกระแทกพื้นตายเหมือนกับตัวอื่นๆ ที่เคยกระโดดพลาดมาก่อน


Create Date : 21 เมษายน 2556
Last Update : 21 เมษายน 2556 13:24:55 น. 1 comments
Counter : 783 Pageviews.

 
สวัสดียามค่ำค่ะ คุณzoi ^^
มาอ่านเทพเจ้าพิโรธ อิอิ



โดย: lovereason วันที่: 21 เมษายน 2556 เวลา:19:51:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zoi
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




..........
Friends' blogs
[Add zoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.