ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายเกินพิกัด...แล้วจะกลับมาเขียนเรื่องที่ค้างไว้ให้จบครับ...สักวัน
Group Blog
 
<<
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
7 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
"ฉัน" ตอน กัด

มีกิจกรรมวุ่นวายเกิดขึ้นรอบตัวอยู่ตลอดเวลา และมันเองก็เป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมเหล่านั้น เดินตามกันไป ค้นหาอาหาร ขนแบกกลับมา เลี้ยงดูสมาชิกใหม่ ต่อสู้ป้องกันศัตรู วนเวียนไม่จบสิ้น

เป็นเพียงแมลงเล็กๆ ตัวหนึ่ง

มันไม่เคยเบื่อหน่าย ไม่เคยเมื่อยล้า ไม่เคยขี้เกียจ ไม่เคยขยัน ไม่เคยอิจฉา ไม่เคยท้อแท้ ไม่เคยสงสัย ไม่เคยเป็นสิ่งใด เพราะมันไม่ใช่ตัวมัน มันเป็นเพียงส่วนหนึ่ง เป็นส่วนที่เล็กที่สุดของรวงรัง

ที่อยู่เหนือทุกสิ่งนั้น คือราชินี

'ฉัน'

แล้วมันก็เกิดขึ้น ความเป็นตัวตนที่ถูกจุดให้ระเบิด วาบวับราวกับเป็นการกำเนิดของห้วงจักรวาล มันสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ก่อนกวาดดวงตาประกอบมองรอบกาย สิ่งเดิมเดิมทั้งหลายก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เดินตามกันไป เพื่ออะไร ค้นหาอาหาร เพื่อผู้ใด ขนแบกกลับมา เพื่ออะไร เลี้ยงดูสมาชิกใหม่ เพื่อผู้ใด ต่อสู้ป้องกันศัตรู เพื่ออะไร วนเวียนไม่จบสิ้น ทำไม

ฉันที่อยู่ภายในตัวมันเริ่มตั้งคำถามกับทุกสิ่ง เมื่อมีตัวตน จึงมีสิ่งอื่น เมื่อมีตัวตน จึงมีผู้อื่น มีของผู้อื่น และมีของ 'ฉัน' และที่อยู่เหนือทุกสิ่งนั้นก็คือ ราชินี

มันตั้งคำถามต่อราชินี จนกระทั่งร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลง มันคงเปลี่ยนเป็นสิ่งใดไปไม่ได้ นอกจากกลายเป็นสิ่งที่มันเคยแต่เงยหน้ามองอยู่เรื่อยมา

มันกลายเป็นราชินีอีกตัวหนึ่ง และมันยังคงจดจำความรู้สึกในยามที่ได้กัดเขี้ยวคมลงบนลำคอของอดีตราชินีได้เป็นอย่างดี ความรู้สึกนั้นช่างเปี่ยมสุข ร่างกายของมันสั่นสะท้านขึ้นอีกครั้งเพียงเมื่อนึกย้อนกลับไป มันกลายเป็นราชินีตัวใหม่ เป็นสิ่งที่อยู่เหนือทุกสิ่ง และตอนนี้ทั้งหมดกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

คมเขี้ยวของแมลงอีกตัวหนึ่งค่อยๆ กัดลงบนลำคอของมัน ราชินีตัวใหม่กำลังจะถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง ทุกสิ่งของมันกำลังจะสูญหายไป มันเงยหน้าขึ้น มองผ่านเลยทุกสิ่งไปยังดวงดาวบนฟากฟ้า คล้ายกับจะสามารถสบสายตากับผู้ใด ความสงสัยแรกนั้นหวนคืนกลับมา

'ฉันตั้งคำถามผิด หรือผิดที่ตั้งคำถามกันแน่'

เทพเจ้านั่งอยู่ในเก้าอี้ตัวโปรด ภายใต้ใบหน้าที่ถูกระบายด้วยสีเป็นรอยยิ้มกว้างคือความรู้สึกเบื่อหน่าย ในตอนแรกทั้งหมดนี้ก็ดูน่าสนใจดี แต่พอเรื่องเดิมๆ เกิดขึ้นซ้ำๆ มันก็ไม่น่าสนใจอีกต่อไป

เทพเจ้าโบกมือพร้อมกับอ้าปากหาว สายฝนเริ่มตกกระหน่ำไม่ขาดสาย รวงรัง หรือ มหาอาณาจักรแห่งแมลงตัวจ้อยก็ถูกกลืนหายไปภายใต้ระดับน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ราชินีตัวใหม่จึงยังไม่ทันได้สัมผัสกับสิ่งที่ฝันใฝ่มาทั้งชีวิต


Create Date : 07 เมษายน 2556
Last Update : 7 เมษายน 2556 12:03:01 น. 0 comments
Counter : 744 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zoi
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




..........
Friends' blogs
[Add zoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.