Bloggang.com : zoi : เดียวดายใต้เงาจอ (6)

เดียวดายใต้เงาจอ (6)

การปะทะกันระหว่าง ตะเกียบ กับ จอกสุรา เมื่อครู่ คล้ายดั่งคำ ‘ยาวหนึ่งนิ้วเข้มแข็งหนึ่งส่วน สั้นหนึ่งนิ้วหวาดเสียวหนึ่งส่วน’ ที่ร่ำลือกันมานาน

สั้นยาวที่ว่า ย่อมหมายถึงศาสตราวุธที่ใช้ หนึ่งมีความยาวมากกว่า ย่อมได้เปรียบในเชิง ระยะ และ กำลัง กระบวนท่าของเรื่องยาวสามารถบรรยายถึงสิ่งต่างๆ ได้อย่างกว้างขวางไร้ขอบเขต ช่วยผลักดันเรื่องราวให้มีน้ำหนัก มีที่มาที่ไป แต่หากผู้ใช้ไม่ชำนาญ อาจกลายเป็นการจู่โจมเปะปะวุ่นวาย จนไม่อาจสำแดงอานุภาพ รวบรวม พันกระบี่หมื่นอักษร ให้หลอมรวมเข้าด้วยกัน ชักนำผู้คนติดตามประกายศาสตราไปจนถึงย่อหน้าสุดท้ายได้

ส่วนอาวุธที่สั้นกว่า ย่อมดีเด่นในเรื่องของความพลิกแพลงคล่องตัวในการใช้ออก กระบวนท่าของเรื่องสั้น จึงต้องทั้งเด็ดขาด ทั้งรวดเร็ว หลอกซ้ายจู่โจมขวา ล่อลวงผู้คนจนคาดไม่ถึง แต่หากไม่ประสบผล จะมีกระบวนท่าเช่นนี้ จะมีเรื่องราวเช่นนี้ถูกขีดเขียนขึ้นหรือไม่ ก็ไม่แตกต่างอันใด ย่อมหมายถึงการพ่ายแพ้อย่างไร้ความหมาย

หลวงจีนชราที่นั่งนิ่งมาตั้งแต่ต้นพลันลืมตา สองตานั้นสาดประกายเจิดจ้าพร้อมเอ่ยคำ “เวรกรรม...เวรกรรม” เสี่ยวเอ้อที่เดินออกมาจากทางด้านในก็ร้องบอกว่า “สุรา...มาแล้ว” ขึ้นพอดี

กิริยาอาการของหลวงจีนเมื่อครู่นับว่ามีความเด่นล้ำอย่างยิ่ง น่าเสียดายที่จังหวะเวลาไม่เหมาะสม ทำให้กลายเป็นเรื่องน่าหัวร่อไปเสียได้

“สุรา เวรกรรม มาแล้ว เวรกรรม”

เมื่อผสานเข้าด้วยกัน สุรา คือ เวรกรรม ที่ มาแล้ว นับว่ากล่าวได้ถูกต้องยิ่งนัก นักบู๊ไร้นามจำต้องกลั้นหัวร่อเอาไว้อย่างสุดกำลัง ในขณะที่ผู้อื่นต่างทำท่าคล้ายไม่ได้ยินสิ่งใด โดยเฉพาะสารถีที่ราวกับว่าในโลกหิมะน้ำแข็งใบนี้มีมันอยู่เพียงเดียวดายเท่านั้น

เสี่ยวเอ้อใช้สองนิ้วคีบสุรากระปุกเล็กๆ พร้อมกับนิ้วมือที่ว่างอยู่หนีบจอกสุราอีกใบไว้อย่างชำนาญ มืออีกข้างถือเส้นหมี่เนื้อวัวชามใหญ่อย่างมั่นคง ควันร้อนกรุ่น กลิ่นหอมของน้ำแกงกระจายไปทั่ว อาหารชามโตที่มีรสเข้มข้น นับเป็นจุดเด่นของโรงเตี๊ยมประเภทนี้ มันวางชามกระเบื้องลงบนโต๊ะของนักบู๊ไร้นามอย่างไร้เสียง เนื้อย่างที่หั่นขนาดพอดีคำ สุกดิบกำลังดี วางเรียงอยู่บนเส้นบะหมี่สีเหลืองนวล เส้นหมี่ทำเองมีขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ด้านบนสุดเป็นต้นหอมซอยสีขาว และเขียว โรยประดับอยู่บนชิ้นเนื้อ ทั้งเรียบง่าย แต่ก็งดงามไปพร้อมกัน

“หมี่เนื้อวัวของท่าน รีบรับทานตอนยังร้อน” มันกล่าวสั้นๆ ก่อนเดินจากไป คล้ายไม่เห็นนักบู๊ไร้นามอยู่ในสายตา

“สุราอุ่นระอุ ช่วยให้คลายเหน็บหนาวในอากาศเช่นนี้” เสี่ยวเอ้อรีบยิ้มประจบ พร้อมวางกระปุกสุราลงบนโต๊ะ แต่จอกสุรายังไม่ทันถูกวางลง สารถีก็คว้าเอากระปุกสุราไปจ่อใส่ปาก ดื่มลงไปก่อนแล้ว เสี่ยวเอ้อแม้ขมวดคิ้วเล้กน้อย แต่ยังคงยิ้มไม่หุบ สุดท้ายจึงได้แต่วางจอกสุราเปล่าลงบนโต๊ะ พร้อมกับจากไปเงียบๆ

“...เวรกรรม เวรกรรม” หลวงจีนชราพูดเช่นเดิมอีกครั้ง เมื่อเห็นผู้อื่นกลับมาให้ความสนใจแล้ว หลวงจีนจึงว่าต่อไป “ชนะแล้วเป็นเช่นไร แพ้แล้วเป็นไฉน ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ใยต้องยึดติดด้วยเล่า” ยิ่งกล่าว สองตาของท่านก็ยิ่งเป็นประกายเจิดจ้ามากขึ้น “เราควรยืดถือในความดี แสดงซี่งวิถีแห่งธรรมไว้ในเพลงยุทธ ใช้เรื่องราวสอดแทรกในกระบวนท่า หล่อหลอมจิตใจ ไปเพื่อการหลุดพ้น”

“เฮอะ” ทั้งนักพรต และ ผู้หวังพ่าย ต่างส่งเสียงขึ้นพร้อมกัน

จอกสุราใบใหม่ในมือของผู้หวังพ่ายพลันดีดพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ในเก้ากระบี่เดียวดายย่อมต้องมีกระบวนท่าทำลายอาวุธลับ หากคิดทำลายอาวุธลับ ก็จำต้องเข้าใจวิธีการใช้อาวุธลับเสียก่อน อันใดจึงอาจเรียกเป็นอาวุธลับ อาวุธลับย่อมต้องเป็นเรื่องราวที่เมื่อบอกเล่าไปในตอนแรกอาจไม่สะกิดความสนใจของผู้ใด แต่เมื่อทุกสิ่งถูกเปิดเผย ทุกผู้ก็ได้แต่นึกย้อนกลับไปอย่างคาดไม่ถึง

ผู้คนภายในโรงเตี๊ยมจึงล้มลงแล้ว ล้มลงถึงสามคนพร้อมๆ กัน

Create Date : 13 มกราคม 2559

Last Update : 13 มกราคม 2559 8:44:09 น.

1 comments

Counter : 803 Pageviews.

เข้ามาอ่านบล็อกครับ.

โดย: เจียวต้าย

วันที่: 13 มกราคม 2559 เวลา:11:21:17 น.