ไซโค-แมน สีน้ำทะเล

“ทะเลนั้นที่แท้แล้วเป็นสีใดกันแน่ ฟ้า เขียว คราม หรือ ดำมืด แต่ไม่ว่าอย่างไรล้วนไม่สำคัญ ขอเพียงแค่มีความรัก และเพลงร็อคอยู่ภายในใจก็พอแล้ว”

คำกล่าวของ ไซโค-แมน สีน้ำทะเล


“ชน”

เสียงแก้วถูกยกขึ้นชนตามคำเชิญชวน สอดประสานไปกับเสียงหัวเราะ เสียงเพลง เสียงพูดคุย และที่สำคัญที่สุด เสียงเกลียวคลื่นสาดซัดมาจากที่ห่างไปเพียงไม่ไกล

ชายทะเล คือ สวรรค์แห่งฤดูร้อน

ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำตกทะเล คลื่นความร้อนเริ่มคลี่คลาย ความสนุกสนานยิ่งเพิ่มพูนขึ้นตามปริมาณของแอลกอฮอร์ในกระแสเลือดที่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ขวดเปล่าถูกซุกไว้บนผืนทราย แทนที่ด้วยขวดใหม่ใส่น้ำสีอำพันขนาดใหญ่พิเศษที่ขนกันมาเต็มที่

ในหมู่เพื่อนกลุ่มใหญ่จำนวนสิบกว่าคนที่กำลังเฮฮา หนุ่มน้อยที่พึ่งเปลี่ยนสถานะจากนักศึกษามาเป็นนักหางาน เดินโซเซออกมาจากความวุ่นวาย เขาคลื่นไส้จัดเพราะพึ่งยกไปจนหมดแก้ว และเจ้าเพื่อนตัวแสบไม่ได้ใส่เหล้าให้เขาเพียงฝาเดียวอย่างที่บอก เขากะจากรสขมฝาดเข้มข้นว่ามันคงจะเทลงไปประมาณครึ่งแก้วเห็นจะได้

เขาเดินตรง ที่จริงก็ไม่ค่อยตรงนัก ไปที่แนวคลื่นมืดดำที่ห่างไปไม่ไกล เม็ดทรายละเอียดที่ยังเปียกชื้นเกาะเต็มทั้งรองเท้า และเท้าของเขา

‘เราจะรักกันตลอดไป’

“ห่วยแตก” เขาสบถออกมาเบาๆ ภายในหัวมีภาพของคนรักเก่าที่เคยเดินกุมมือไปตามหาดทรายแห่งนี้ ใบหน้าของเธอแอบอิงแนบอยู่กับไหล่ข้างหนึ่งของเขา ยังไม่รวมถึงส่วนอื่นของร่างกายเธอที่นุ่มนิ่มยิ่งกว่าที่เบียดอยู่กับแขนของเขาตลอดเวลา ตัดสลับกับภาพที่เขาเห็นเธออยู่ภายในห้อง

กับใครอีกคน และกิจกรรมที่กำลังดำเนินไปอย่างร้อนแรง

เขาหลับตา สายน้ำอุ่นๆ ลามเลียเท้าของเขาอย่างนุ่มนวล ตรงนี้คล้ายกับเป็นอีกโลกหนึ่ง เงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ มีเพียงเสียงคลื่นที่ซัดสาดไม่เป็นจังหวะ คนอื่นๆ โลกที่เหลือคล้ายกับเป็นเพียงความฝัน

“ความเมา ความเศร้า และวัยรุ่น เป็นพลังงานที่น่ากลัว” ชายลึกลับในชุดสีน้ำทะเลยืนอยู่ข้างตัวเขาตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ ถึงแม้จะบอกว่า ชุดสีน้ำทะเล แต่จริงๆ แล้วมันเป็นสีใดกันแน่ ในความมืดดำไร้แสง สีของมันก็ดูดำมืดสุดหยั่งไม่ต่างจากเกลียวคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้าสู่ฝั่ง

จังหวะแห่งความรักระหว่างทะเล กับหาดทราย

“ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้” เขารำพึง

“ป่วยการที่จะคิด ความรักไม่เคยมีเหตุผลอยู่แล้ว” สีน้ำทะเลตอบ เสียงของเขากลมกลืนกับเกลียวคลื่นจนเป็นหนึ่งเดียวกัน

“แล้วทำไมฉันถึงยังคงรักเธออยู่” เขามองออกไปในความมืดมิด ซึ่งที่จริงก็ไม่ได้มืดมิดไปทั้งหมด ยังคงมีแสงเมือง แสงดาว และเรือหาปลาลอยลำอยู่ แต่มันมืดมิดในจิตใจของเขาเสียเหลือเกิน

เขาขยับเท้าก้าวออกไป รู้สึกถึงอ้อมกอดของทะเลที่ค่อยๆ ไต่สูงขึ้น

“Kn-Kn-Knockin’ on heaven’s door”

ท่อนหนึ่งของเพลงดังมาจากกลุ่มที่กำลังเฮฮาสุดเหวี่ยง กรีดร้องบาดลึกเข้าไปในจิตใจ ความทรงจำของจังหวะการเคลื่อนไหวที่ได้เห็น หลอมรวมเข้ากับเกลียวคลื่น และทุกสิ่ง ความมึนเมาบดบังความคิดทุกอย่าง

หากว่านี่คือประตูสวรรค์ เขาก็พร้อมจะก้าวเข้าไปแล้ว

สีน้ำทะเลเอื้อมมือออกไปอย่างลืมตัว แต่เขาทำไม่ได้ ไซโค-แมน ทำแบบนี้ไม่ได้ พวกเขาไม่อาจยุ่งเกี่ยวโดยตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกบิดเบี้ยวใบนี้ พวกเขารู้ดีว่ามนุษย์กำลังผลักดันตัวเองไปสู่จุดอับ และมันเกิดผลสะท้อนที่คาดไม่ถึงเพื่อทำลายล้างพวกเขาเอง

วัยรุ่นที่แสนเปราะบางพวกนี้คือหนึ่งในผลสะท้อนเหล่านั้น

“Kn-Kn-Knockin’ on heaven’s door”

เสียงเพลงย้ำซ้ำๆ เร่งเร้าจังหวะให้เขาก้าวเดินไปอย่างโซเซ เพื่อนทั้งกลุ่มที่มาด้วยกันไม่มีใครสนใจใคร หญิงชายเหล่านั้นเพียงถูกดึงดูดเข้าหากันเพราะความเงียบเหงาภายใน ถึงแม้เทคโนโลยีจะโฆษณาว่านำพาผู้คนให้ใกล้ชิดกันได้มากเพียงใด แต่สุดท้ายแล้วเป็นพวกเขาเองต่างหากที่ไม่เคยรู้ว่าความใกล้ชิดกันที่แท้ ความห่วงใย ความเอื้ออาทร ความรักนั้นเป็นเช่นไร

“Kn-Kn-Knockin’ on heaven’s door”

ร่างของเขาค่อยๆ จมหาย แม้จะตะเกียกตะกายเพื่อพยายามเอาชีวิตรอด แต่ความเมาทำให้ความพยายามทั้งหมดนั้นกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ความตายนั้นเป็นความเงียบงันอย่างถึงที่สุด แต่ก่อนที่จะเดินทางไปถึง มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน ซึ่งหากใจของเรายังไม่พร้อม

มันก็อาจจะกลายเป็นช่วงเวลาที่ถูกยืดยาวออกไปไม่รู้จบสิ้น เวลาเป็นสิ่งสัมพัทธ์ที่ขึ้นอยู่กับผู้เฝ้าดู

เขาลืมตาขึ้น ความฝันชั่วพริบตาในยามตื่นพลันหายวับไป ฝันที่เหมือนจริงอย่างที่สุด

“Kn-Kn-Knockin’ on heaven’s door”

เสียงเพลงย้ำซ้ำอยู่ที่เดิมราวกับกาลเวลาไม่เคยเคลื่อนไปไหน สีน้ำทะเล ยังคงยืนอยู่ข้างกาย ไซโค-แมน ไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับโลกแห่งความเป็นจริงได้ แต่ไม่ได้หมายรวมถึงความฝัน ในมือของร่างลึกลับเปื้อนไปด้วยทราย เป็นทรายที่ใช้นำทางความฝันให้มาสู่ผู้คน

ประตูร้านสะดวกซื้อเลื่อนเปิดออก ยามเช้ายังคงไร้ผู้คน เพื่อนทั้งหมดยังคงหลับไหลไม่ได้สติ มีเพียงเขาคนเดียวที่เมื่อเดินกลับจากทะเลแล้วก็รีบเข้านอน การออกมาเดินเล่นแต่เช้านั้นไม่แย่นัก แต่หัวของเขายังหนัก และปวดตุบๆ จากผลของเครื่องดื่มเมื่อคืนที่ผ่านมา กาแฟร้อน กับอะไรอีกเล็กน้อยคงพอทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้บ้าง

“จะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” เจ้าของเสียงหวาน ส่งรอยยิ้มจริงใจให้อย่างไม่ปิดบัง

‘Kn-Kn-Knockin’ on heaven’s door’

เสียงเพลงนั้นคล้ายดังขึ้นในจิตใจ ด้วยท่วงทำนองที่แตกต่างไปจากเมื่อคืนวาน มันทำให้หัวใจของเขากลับเต้นตึกตัก ปลุกเร้าทำนองที่เคยคิดว่าได้สูญหายไปตลอดกาลให้เริ่มขึ้นใหม่อีกครั้ง

ประตูอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่มันจะใช่ประตูสวรรค์จริงหรือไม่ เขาจะกล้าเปิดมันอีกครั้งหรือไม่

ภายนอกร้านสะดวกซื้อยืนไว้ด้วยเงาจางๆ ของชายลึกลับในชุดสีน้ำทะเล ภายใต้แสงอาทิตย์อ่อนๆ ที่กำลังขึ้นมาจากฝืนน้ำ มันเป็นสีครามสงบเยือกเย็น

Create Date : 11 เมษายน 2556		0 comments
Last Update : 11 เมษายน 2556 9:18:39 น.
Counter : 773 Pageviews.
Share Tweet