ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายเกินพิกัด...แล้วจะกลับมาเขียนเรื่องที่ค้างไว้ให้จบครับ...สักวัน
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2556
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
24 พฤษภาคม 2556
 
All Blogs
 

"ฉัน" ตอน รัก

กวีเอกนำพาร่างกายของตนก้าวพ้นออกจากที่พักเพื่อไปพบกับยอดอัศวิน พบกับอนาคตที่เขาไม่อาจคาดเดา แต่จิตใจของเขากลับก้าวถอยเข้าไปในความทรงจำ ไปสู่อดีต ใบหน้าตัวตลกที่ถูกทาด้วยสีขาวของเทพเจ้ายับย่นเป็นริ้วรอยเมื่อคิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากัน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่เริ่มมีหนวดเครางอกงามขึ้นบนใบหน้านี้

เทพเจ้าติดตามกวีเอกเข้าไป ในโลกที่กวีเอกเป็นคนสร้างขึ้น โลกภายในความทรงจำ ความคิด ความเข้าใจ ความเป็นตัวเขา ที่ซ้อนทับกับโลกซึ่งเป็นผลงานชิ้นล่าสุดของเทพเจ้า

'สุดที่รักของข้า' กวีกระซิบบอกหญิงงามที่นอนอิงแอบอยู่ในอ้อมแขน ใต้แสงดาวบนฟากฟ้า ท่ามกลางความลับแห่งยามราตรีอันเงียบงัน

'ท่านก็เป็นสุดที่รักของข้าเช่นกัน' นางกระซิบตอบคำ

'ความงามของเจ้าคือทุกสิ่งที่สวยงามบนโลกนี้มารวมเข้าด้วยกัน' เมื่อได้ยินคำหวาน ดวงตาของนางก็ทอประกายสุกใส

'พรุ่งนี้ข้าต้องจากไปแล้ว' น้ำเสียงของนางเอ่อเต็มไปด้วยความเศร้า 'ไปสู่การอภิเษกสมรสในปราสาทใหญ่โต ที่จะกลายเป็นคุกกักขังทั้งร่างกายและจิตใจของข้าให้หมองหม่นไปตลอดกาล'

กวีได้แต่นิ่งเงียบงัน

'เพราะความรักของบิดาข้าคืออำนาจ และความร่ำรวย' นางตัดพ้อ

'แล้วความรักของเจ้าเล่า' กวีถาม นางจ้องตอบเข้าไปในดวงตาก่อนเอ่ยคำ 'คือตัวท่าน' หลังจากนั้นมันถูกคั่นกลางด้วยความเงียบงันอันมีความหมาย ก่อนนางจะเอ่ยถามบ้าง 'แล้วความรักของท่านเล่า'

'...คือตัวเจ้า คือบทกวี' เป็นคำตอบที่สมกับตัวเขา

'ท่านจะต้องติดตามข้าไปสู่ปราสาท' นางกล่าวราวกับว่ามันคือความเป็นจริงที่ต้องเกิดขึ้น

'ข้าทำไม่ได้' เขาก้มหน้า แต่ในใจกลับมีความหวัง

'ท่านจะต้องไป เพื่อเป็น กวีเอก เป็นผู้ที่คอยขับขานลำนำแห่งท้องพระโรงหลวง' นางว่า 'อย่างน้อยมันอาจช่วยทำให้คุกแห่งนั้นน่ารื่นรมย์ขึ้นมาบ้าง'

'แต่ข้าไม่มั่นใจว่าจะทำได้สำเร็จ'

'ท่านจะไป และท่านจะได้เป็นกวีเอก ข้า ราชินีผู้นี้ขอให้คำมั่น' นางพูด และท่าทางของนางในตอนนี้คือองค์ราชินีอย่างแท้จริง

ความมืดปิดซ่อนทุกสิ่ง รวมถึงรอยยิ้มในคืนนั้น ในความทรงจำของกวีด้วย

'คืนนั้นข้ายิ้มจริงหรือ' เขานึกสงสัย 'กวีเอก เคยเป็นทุกสิ่งที่ข้าใฝ่ฝัน เพราะบทกวีที่ถูกขับขานนั้นจะเป็นที่จดจำไปตลอดกาล' บทกวีคือความรักที่แท้จริงของเขา 'มันเป็นเช่นนั้นจริงหรือ' เขาหยุดยืนโดยทิ้งระยะห่างไว้ช่วงหนึ่ง ซึ่งอาจเป็นระยะห่างระหว่างความเป็นกับความตาย

ยอดอัศวินกระโดดลงจากหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว บนใบหน้านั้นมีเพียงความเรียบเฉย




 

Create Date : 24 พฤษภาคม 2556
0 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2556 23:16:47 น.
Counter : 664 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


zoi
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




..........
Friends' blogs
[Add zoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.