...โมโหจนร้องไห้ (บ้าชะมัดเรา)
ไม่รู้ใครเคยเป็นบ้างมั้ย (ใครจะประหลาดเท่าแก) ที่รู้สึกหงุดหงิด โมโห จนร้องไห้
มันไม่ได้เสียใจ ไม่ได้รู้สึกย่ำแย่อะไรเลยนะ แต่มันรู้สึกว่าอึดอัดที่ทำอะไรให้หายโมโหไม่ได้
อาจเป็นอาการทางจิตชนิดหนึ่ง รู้สึกอยากทำลายข้าวของยังไงชอบกล
ถ้าให้ฉันไปเล่นเกมโยนจานให้แตก โยนแก้วให้แตก
แบบที่เมืองนอกเขามีไว้ให้ระบายความเครียดละก็คงได้เสียจานไปหลายกองแน่นอน
ค้นหาที่มาที่ไป มันก็น่าโมโหอยู่หรอก แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
เพราะมันอยู่นอกเหนือความควบคุมของเรา คนอื่นที่เป็นยังไงเขาก็เป็นแบบนั้น
และคิดว่าคนที่ยอมอยู่เสมอ จะกดหัวลงต่ำอยู่แบบนั้น ไม่มีวันโพร่งขึ้นมาเด็ดขาด
แต่วันนี้ไม่ใช่ อะไรที่มันไร้เหตุผล ไร้ความถูกต้อง มันยอมให้กันไม่ได้หรอก
ยืมคอนเซปต์ ละครเรื่อง "เมียหลวง" มาว่า โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน อย่าท้า!
คอยดูเถอะ ถ้าฉันไม่ยอมขึ้นมาสักครั้งจะเป็นยังไง ...
เฮ่อ ชีวิตหนอ ... อารมณ์หนอ ถ้าไม่บรรลุกันจริง ๆ ก็คุมยากอยู่นะเนี่ย จริงมั้ย ?
Create Date : 29 มกราคม 2552 |
Last Update : 29 มกราคม 2552 23:14:20 น. |
|
2 comments
|
Counter : 634 Pageviews. |
|
|
|
โดย: iSIs_OsiRis วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:1:09:42 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แต่น้ำตาไหลจังไม่รู้ทำไม