คุณหมอคะ
สู้ๆนะคะ
ลองถ้าคุณหมอคิดได้แบบนี้
คุณหมอคงไม่ใช่เครื่องจักรหรอกค่ะ:)
แต่เป็นคนที่มีจิตใจดีและอ่อนโยนคนนึง
กับเรื่องโชคชะตาของชีวิตคน
จริงอยู่ที่บางครั้ง วิถีทางการแพทย์ สามารถเอาชนะโชคชะตาได้
แต่ไม่ตลอดไปหรอกค่ะ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มีเหตุและผลของการเกิดขึ้นเสมอ
หนูคิดแบบนี้ ^^
เพราะงั้น
ทำตามหน้าที่ของเราแต่ละคนแต่ละบทบาทให้ดีที่สุดกันเถอะค่ะ
กับงานที่เราทำ บางสถานการณ์อาจทำให้เราหวั่นไหวไปบ้าง
แต่นั่น ก็คือชีวิตล่ะค่ะ
ยังคงต้องหาคำตอบมันต่อไปเรื่อยๆ

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ
เพราะสิ่งที่คุณ จขบ.คิด เป็นสิ่งที่หนูก็เคยคิดเหมือนกัน
สู้ๆนะคะ

ขอบคุณครับ

ความรู้สึกที่ว่านี้อาจช่วยให้แพทย์เป็นคนมากขึ้นก็จริง แต่ที่สำคัญกว่าคือมันจะทำให้แพทย์เราเห็นคนไข้และญาติเป็นคนมากขึ้น

แพทย์หลายคนไม่เห็นคนไข้เป็นคน แต่จะเห็นเป็นเครื่องมือทำมาหากิน ใช้หายศตำแหน่ง ใช้หาความก้าวหน้าทางวิชาการ แม้กระทั่งใช้เพื่อให้ตัวเองดูเก่งดูดี หรือบางคนใช้ระบายความก้าวร้าว

การไม่เห็นคนไข้และญาติเป็นคนจะมีในทุกที่ทั้งภาครัฐเอกชนกรุงเทพต่างจังหวัด แม้แต่ในโรงเรียนแพทย์ใหญ่ๆ

ผมเชื่อว่าเจ้าของblog คงยังเห็นคนไข้และญาติเป็นคนแน่นอนครับ

ขอบคุณครับ