=________=

“ตึกนี้หรอมึง”ฉันยืนอยู่หน้าหอพักแถวมหาวิทยาลัยที่ฉันเพิ่งเข้ามาเรียนจะเป็นตึกเก่าๆ แทบเรียกได้ว่าคล้ายตึกร้าง แต่ก็มีผู้คนเดินอยู่เหมือนกันเพราะหอพักมีน้อยมหาลัยอยู่ชานเมือง จะหาบ้านได้แต่ละหลังยากเย็นมาก มองไปแทบจะทะลุภูเขาได้ยังไม่ค่อยเจอบ้านเลยพวกนักศึกษาเลยเลือกที่จะอยู่หอพักกันมากกว่า

“เออ ก็ตามแผนที่มันมีแต่ตึกนี้นอกนั้นก็มีแต่ป่าภูเขา มึงคิดว่าจะมีตึกงอกออกมาหรือยังไง”เดร์เพื่อนจะชายก็ไม่ชาย จะว่าสาวก็ไม่ครบ ยืนถือกระเป๋าอยู่ข้างฉันมองกระดาษแผ่นหนึ่งที่อยู่บนมือและมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากตึกนี้แล้ว

ที่ฉันมาที่ตึกนี้ได้น่ะหรอหุหุ - - เดาล้วนๆ ทางเข้าก็ยากแสนยากฉันเดินทางมาจากในเมืองมาลงที่ตลาดชานเมืองได้ก็แทนแย่จะหารถต่อเข้ามาก็มีน้อยรอนานจนต้องเดินกันมาคนที่มาเรียนที่นี่จะนิยมเช่ารถมอไซค์ใช้กันหรือไม่ก็ซื้อกันไปเลยดีนะถ้าไม่เจอลุงรถบรรทุกขับผ่านมาฉันก็คงไม่ถึงหอพักได้

ฉันกับเดร์ยืนงงกันได้อยู่สักพักก็มีเป็นผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาหล่อลากกระฉากรังไข่ =3=’ขาวจั้วน่าหม่ำ เดินเข้ามาหาฉันกับเดร์

“หลงทางอยู่หรอจ้ะกวางน้อย”

“ใช่ค่ะช่วยหน่อยได้ไหมจ้ะสุดหล่อ” ฉันยังไม่ทันอ้าปากตอบเลยสักคำ ยัยเดร์แย่งซีนฉันตลอดเจอผู้ชายหน่อยไม่ได้ ปล่อยนอออกจากจมูกทันที

“พี่ชื่อซันนะคะแล้วน้องชื่อ...”

“ชื่อเดร์ค่ะ แหมๆชื่อคล้องกันเลยนะคะ ซันเดร์”= =* ทำไมต้องยืนบิดตัวไปบิดตัวมามันน่าเขินขนาดนั้นเลยหรือยังไงยะ บิดมากๆระวังแต๊บหลุดนะยัยเดร์

“แล้วน้องคนนี้ชื่ออะระ..”

“อีนี่ชื่อแพรวค่ะ”

=[]= ให้ตูพูดบ้างได้มั้ยยัยเดร์ดี้ฉันได้แต่ทำหน้าเจือนๆแต่ก็ปนไปด้วยความอายเหละ คนบ้าอะไรเวลายิ้มอย่างมีเสน่ห์อ่ะ

“สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จัก”พี่ซันยื่นมือมาจะจับมือฉันเป็นการทักทาย ไม่ต้องเกาให้ยาก เป็นอย่างที่คิดเดร์ยื่นมือไปจับมือของพี่ซัน พี่ซันน่าเสียทันที

“พักอยู่ห้องไหนกันหรอครับ”พี่ซันขอดูกระดาษที่อยู่ในมือของเดร์

“อ๋อที่มันหอพักก่อนถึงตลาดในตัวเมืองคลับ อยู่ใกล้มหาลัยมาผิดตึกหรือเปล่า”

=____=** ฉันหันควับไปมองหน้าเดร์แทบจะทันที

“นี่แกพาฉันหลงทางเป็นวันเลยหรออีวัน”

“กูชื่อเดร์! ใครจะไปรู้ล่ะก็ฉันวาดแผนที่ตอนโทรไปตามมหาลัยนิ”

“ทำไมไม่ดูในกูเกิ้ล!!!!”

“อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยครับแล้วจะไปหอพระจันทร์หรือเปล่า พี่จะพาไป”

“ยังดีกว่าค่ะเหนื่อย อยากนอนที่นี่ พี่ช่วยพาไปห้องพี่ได้ไหมค่ะ”

“เดร์!!!”

สรุปวันนั้นก็ไม่ได้ไปหอพักพระจันทร์เพราะมาถึงก็ค่ำใกล้มืดแล้ว พี่นันเลยให้ไปนอนห้องของเพื่อนเขาที่อยู่ในหอพักนี้

ปกติเวลาที่มีนักศึกษามาพักต้องติดต่อนิติบุคคลแต่พี่ซันบอกมีห้องว่างเพื่อนกลับบ้านเลยไม่มีใครอยู่ที่ห้องนั้น

ฉันเดร์และพี่ซันมายืนอยู่หน้าห้องพัก406พี่ซันเปิดประตูเข้าไป สภาพห้องสวยมาก เป็นห้องนอนผู้หญิงตกแต่งไปด้วยของน่ารักต่างๆมากมาย พี่ซันเข้ามาในห้องเดินไปเก็บนู้นเก็บนี่เหมือนห้องของตัวเองฉันกับเดร์ยืนอยู่หน้าห้อง ไม่กล้าเข้าห้อง

“มึงได้กลิ่นเหม็นๆมะ”

“อืม กูก็ได้กลิ่น”

“สงสัยไม่มีคนอยู่เลยเหม็นอับหรือเปล่า”ฉันพูดไปตามความคิดแต่กลิ่นมันเหม็นแบบแปลกๆเหมือนหนูตายอย่างไรอย่างนั้น

พี่ซันเรียกพวกฉันให้เข้าไปในห้องฉันนั่งลงที่เตียงส่วนเดร์เดินไปดูที่ตู้เสื้อผ้า

“เฮ้ย อย่าเปิด!!”

2

ตอน 2 ห้อง406

ทันทีที่เดร์เปิดตู้เสื้อผ้ากลิ่นเหม็นยิ่งโชยออกมามากยิ่งขึ้น พี่เดร์วิ่งมารีบปิดตู้เสื้อผ้าที่เดร์เปิด

"เพื่อนพี่มันขี้หวงเสื้อผ้าน่ะ"พี่ซันพูดไปหน้าเจือนไป

"คงจะหวงมากนะคะดูแลจนกลิ่นขนาดนี้"ฉันรีบตีไปที่แขนของเดร์

"เขาให้มานอนที่ห้องก็บุญแค่ไหนแล้วอีวันนั่ง!!"

ฉันดึงเดร์นั่งลงกับเตียงพี่ซันชวนพวกฉันคุยได้สักพักก็ชวนพวกฉันออกไปเที่ยวร้านเหล้าในเมือง

ร้านต๊อกแต๊ก

บรรยากาศร้านจะเป็นร้านดนตรีสด มีนักร้องนักดนตรีเล่น ส่วนใหญ่จะมีพวกวัยรุ่นมหาลัยซะส่วนใหญ่ที่มาที่นี่

เด็กเสิร์ฟ เดินมารับออเดอร์ที่โต๊ะพี่ซันกลับจากห้องน้ำพอดีเลยเดินเข้ามาทันสั่งอาหารสั่งเครื่องดื่ม

ไม่นานนักเด็กเสิร์ฟนำออเดอร์ที่เราสั่งมาให้

"น้องสุดหล่อจ้ะให้แก้วมาเกินรบกวนเก็บด้วยค่ะ" เดร์ยื่นแก้วให้เด็กเสิร์ฟที่ทำหน้างง

"ไม่เอาไว้เผื่อพี่ผู้หญิงอีกคนหรอครับ"

"ใครค่ะ"ฉันเริ่มงงจะมีใครมานั่งด้วยหรอ

"ผมนึกว่าพี่ผู้หญิงพี่กอดคอเดินมานั่งที่โต๊ะกับที่คนนี้จะมานั่งด้วย"เราสามคนงงกันเป็นตาเดียวพวกฉันมากันแค่สามคน แล้วตอนที่พี่ซันเดินเข้ามาก็ไม่มีใครกอดคอพี่เขาเดินเข้ามาด้วย

พี่ซันชวนฉันคุย คราวนี้เรื่มถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้นฉันเริ่มกลัวมากกว่าปลื้มพี่เขาแล้ว เดร์ก็เริ่มจับผิดพี่ซันได้เหมือนกันเลยพยายามที่จะดึงตัวฉันให้ออกห่างจากพี่ซัน

มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาที่โต๊ะพวกฉันมองฉันกับเดร์ด้วยสายตาที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"พี่ซัน น้ำอยู่ที่ไหน"

"พี่จะไปรู้หรอครับ"

"เห้ยทำไมพูดหมาๆแบบนี้อ่ะ น้ำหายไปสามวันแล้วนะ"

"อย่ามายุ่งกับกูได้มั้ย"พี่ซันเริ่มเมา โวยวายดังลั่น

พี่ซันคว้าข้อมือของฉันอย่างแรง

"โอ๊ย!! ปล่อยนะ"

3

พี่ซันพยายามกระฉากฉันให้ออกจากร้านเดร์เข้ามาพยายามจะแกะมือของพี่ซันของจากแขนฉัน แต่ก็ไม่ได้ผล

ควับ!!

มีมือจากไหนไม่รู้มากระฉากแขนของพี่ซันออกไป แล้วเข้ามาอยู่ตรงหน้าฉัน

*0* พระเอกขี่ม้าขาวผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นผู้ชายที่น่าตาออกเข้มๆ คมๆหล่อเข้าเทพไม่แพ้พี่ซันเลย

“มึงยังไม่เลิกทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหรอไอซัน”

“มึงเสือกอะไรด้วยไอแทน”

พี่ซันง้างหมัดจะเข้าชกที่หน้าของพี่แทน(น่าจะชื่อเขาเพราะได้ยินจากที่พี่ซันเรียก) พี่แทนจับมัดของพี่ซันไว้ได้ทันพร้อมกับซัดหมัดกลับปที่หน้าอย่างจัง ด้วยความที่พี่ซันเมาอยู่แล้ว(คนอะไรคออ่อนยิ่งกว่าท่อพีวีซี- -) โดนหมัดพี่แทนไปอย่างจังเลยทำให้สลบนอนอยู่แทบเท้าของพี่แทน ไม่เคยอยากให้ใครมีกลิ่นรองเท้านะแต่อยากให้พี่แทนเท้าเหม็นจังตอนนี้ พี่ซันจะได้สูดดมเข้าไป

“รู้จักกับไอซันหรอ”พี่แทนหันมาถามพร้อมมองพวกฉันสองคนอย่างสงสัย

“ไม่เลยค่ะน่ากลัวจังเลยเดร์เพิ่งรู้จักพี่ซันเมื่อกี้นี้”เดร์วิ่งเข้าไปกอดอ้อนพี่แทนจะหาผัวให้ได้เลยใช่มั้ย =o=

“คือเราหลงทางค่ะจะไปบ้านพักหอพระจันทร์ แต่กลับหลงไปหอหลังชานเมือง”

“นั้นมันหอพักชั่วคราวสำหรับคนที่รอเข้าหอพักในส่วนหอพระจันทร์ที่น้องจะไปเป็นหอนอก ไม่แยกชายหญิง”

“แล้วพี่ซันเขาเป็นนักศึกษารุ่นพี่ทำไมถึงไปอยู่หอพักนอกแบบนั้นละคะ”ถ้าเป็นพวกเด็กนักศึกษาที่ขึ้นปีสองขึ้นไปแล้วก็น่าจะมีหอในพักอยู่ไม่ก็อยู่หอพักนอกไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาอยู่หอพักชั่วคราวนี้ได้

“ไอซันคนในมอ.เขารู้เรื่องเจ้าชู้ของมันดีหลังๆมันจะชอบไปขั้วเด็กใหม่ที่เข้ามา เพราะยังไม่รู้สันดาลของมัน”

หลังจากที่พี่ซันสลบพี่แทนเลยขับรถของพี่ซันพาพวกฉันกลับมาที่หอพักชั่วคราวก่อนเพราะกระเป๋าของฉันและเดร์ยังอยู่ที่ห้องนั้นอยู่

พี่แทนบอกจะไปจัดการเรื่องของซันก่อนแล้วจะกลับมารับฉันกับเดร์ไปส่งที่หอพักพระจันทร์ ระหว่างนั่งรถมา พี่ซันนอนสลบอยู่เบาะหลังรถกับเดร์ส่วนฉันนั่งข้างพี่แทน

“ทำไมพี่แทนถึงรู้จักพี่ซันดีขนาดนั้นละคะ”

“เมื่อก่อนพี่กับมันสนิทกันแต่แล้ว....”พี่แทนทำหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ฉันไม่ตอบถ้าเขาสะดวกใจที่จะเล่าคงเล่าเอง

“เมื่อก่อนพี่มีแฟนพอแฟนพี่มารู้จักกับไอซัน กลับเปลี่ยนไปย้ายมาอยู่หอชั่วคราวเพราะไม่ค่อยมีคนและก็แอบคบกับไอซัน จนพี่จับได้แต่ก็พี่ไม่อยากเลิก ให้เขาเลิกกัน”

“พี่น้ำหรอค่ะ”

“แพรวรู้จักหรอ”

“เห็นผู้หญิงมาถามหาพี่น้ำกับพี่ซันตอนอยู่ที่ร้านแต่พี่ซันโวยวาย”

“....” พี่แทนเงียบไม่ตอบอะไรต่อคงจะเจ็บเรื่องพี่น้ำน่าดู “แล้วเราพักอยู่ห้องไหน เช่ารายวันหรอ”

“พักอยู่ห้อง 406ค่ะ”

“O_O ห้องอะไรนะ”

“406 ค่ะ”

“นั้นมันห้องของน้ำนิไปพักอยู่ที่นั้นได้ยังไง”

“พี่ซันพาไปค่ะบอกให้ไปอยู่ห้องนั้นก่อนก็ได้ถ้าไม่เจอพี่แทนก่อนหนูกับเดร์ก็ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรไปบ้าง”

ไม่มีคำตอบอะไรออกจากปากพี่แทนอีกเมื่อถึงตึกร้าง ก็อยากจะเรียกแบบนั้นอ่ะนะตึกนี้แทบจะไม่ได้ปรับปรุงอะไรเพิ่มเติมเลย

“พี่แทนได้กลิ่นอะไรหรือเปล่าค่ะ”

“ไม่นะ”

ฉันกับเดร์ขึ้นห้องกันสองคนส่วนพี่แทนพาพี่ซันไปหอพักของพวกพี่เขา น่าจะแจ้งอาจารย์หอด้วยละมั้ง เมาแล้วหาเรื่องซะขนาดนั้น

ฉันเปิดเข้าไปในห้องแว๊บแรกฉันเห็นเหมือนมีผู้หญิงนั่งอยู่ที่เตียง ฉันสะบัดหัวไปมาภาพก็หายไปกลิ่นเริ่มแรงขึ้นกว่าเดิม นี่ฉันเมาหรือฉันหลอนไปเอง

ฉันไปนั่งเก็บของอยู่ที่เตียง ส่วนเดร์ซักผ้าค้างเอาไว้ก็จะรีบไปปั่นแห้งแล้วตากให้ทันพรุ่งนี้นางจะเป็นคนสะอาด อะไรก็ต้องเรียบร้อย ไม่สกปรกบางทีนางก็เอาเสื้อผ้าฉันไปซักเพราะไม่ชอบอะไรที่มันอับๆ

บรรยากาศในห้องมันดูมืดๆเย็นๆ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองตลอดเวลา ไม่ว่าจะตรงตู้เย็น ตรงทีวีหรือแม้กระทั้งที่ฉันนั่งอยู่ตรงเตียงเองก็ตาม ห้องทั้งห้องต่อให้ตกแต่งดูสวยแค่ไหนมันก็ไม่เหมือนห้องที่อบอุ่นหรือหวานหรูเลย มันกลับดูมืดมน ไร้ความร่าเริงเหมือนเป็นห้องที่กำลังร้องไห้อยู่อย่างนั้น

หมับ!

กรี๊ดดดดดดดดดดดดฉันตัวแข็งถื่อ ไม่กล้าขยับขาไปไหนมีมือที่เย็บเจี๊ยบมาจับที่ข้อเท้าของฉันที่วางอยู่ที่พื้น ใต้เตียงจะเตียงไม้ไม่สามารถมีคนอยู่ข้างในนั้นได้ แล้วมือมาจากไหน ข้อเท้าของฉันเริ่มเย็นขึ้นตัวฉันสั่นและไม่กล้าทำอะรไนอกจากนี้ จะหันไปหาเดร์ก็ไม่กล้าพยายามจะดึงขาขึ้นมาอยู่บนเตียงก็ทำไม่ได้ มือจับข้อเท้าของฉันแน่นฉันตัดสินใจฮึดใจดึงขาขึ้นมาทันที

“กรี๊ด!!!”

4

ไม่ต้องตกใจนั้นไม่ใช่เสียงของฉัน เป็นเสียงกรี๊ดของเดร์

“มึงจะดึงขาขึ้นทำไมกูเจ็บนะ”

“อ้าวใครจะไปรู้ว่ามึงมาเล่นอะไรแบบนี้ กูก็กลัวเป็นนะอีห่าน”

ฉันไม่คุยกับเดร์รีบเดินเข้าไปอาบน้ำทันที เดร์นอนดูทีวีอยู่บนเตียง

ห้องน้ำเป็นห้องน้ำโล่งๆมีแค่ฟักบัวกับอ่างล้างหน้าและโถปัสสาวะเท่านั้น ไม่มีอ่างน้ำ

ตั้งแต่ฉันเข้ามาในห้องนี้ยังไม่มีจุดไหนเลยที่ไม่มีกลิ่นเหม็นฉุนอะไรสักอย่างกลิ่นคราวคล้ายๆคราวเลือดฟุ้งอยู่เต็มไปหมดฉันก็อยากสงสัยเหมือนกันแต่ด้วยการที่ตึกนี้ดูเก่าและไม่ได้รับการปรับปรุงมานานมันเลยกลบเรื่องที่ฉันคิดไม่ดีออกไป คงเป็นกลิ่นเหม็นสาบตึกนี้หรือเปล่า

ฉันหันไปหยิบยาสระผมที่วางไว้ในตะกร้าข้างๆแต่กลับไม่พบขวดยาสระผมวางอยู่ ฉันหันไปมองรอบๆห้องน้ำก็ไม่มีเมื่อกี้ฉันเอาเข้ามาแล้วไม่ใช่หรอ ฉันเปิดน้ำทิ้งไว้แล้วหยิบผ้าขนหนูออกไปหยิบยาสระผมเดร์นอนดูทีวีสบาย คงรอให้เครื่องซักผ้าเสร็จ

“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้”

ฉันกลับเข้าไปในห้องน้ำแต่กลับเปิดประตูห้องน้ำไม่ออกกึกๆๆ ฉันพยายามเปิดเข้าไป แต่เหมือนมีคนดึงประตูห้องน้ำอยู่ฉันเปิดสุดแรงแทบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ

น้ำที่ฉันเปิดอยู่ตอนนี้ปิดสนิทและขวดยาสระผมวางอยู่ในตะกร้าเหมือนเดิม ฉันเริ่มกลัวแล้วนะนี่มันอะไรกัน ห้องนี้มันยังไงกันแน่

ฉันตัดสินใจไม่สระผมเดินไปล้างตัวแค่นั้นก็มายืนอยู่ตรงอ่างล้างหน้า แปรงฟันของฉันตามปกติฉันก้มลงไปบ้วนปากสองสามครั้ง ครั้งที่สี่ฉันล้างแปรงสีฟันแล้วเงยหน้ามองที่กระจกมีผู้หญิงยืนสระผมอยู่ด้านหลังของฉัน เธอยืนเข้าหาฝักบัวและยืนหันหลังให้กับฉันเป็นผู้หญิงผมยาวสีดำ ตัวเล็ก ผิวขาวสะอาดตา ดูยังไงก็เหมือนเป็นคุณหนู

“เชี่ย!!!”ฉันรีบวิ่งออกจากห้องน้ำแทบจะทันที

"มึงเป็นบ้าอะไร"

"เปล่า"

ฉันเงียบขอไม่พูดถึงอะไรตอนนี้ดีกว่ามืดๆค่ำๆโบราณว่าอย่าทัก แต่เม่งที่มาทัก มันมาแบบตัวเป็นๆ ไม่มีเงาแทรกซ้อนเลยแบบนี้เขาเรียกมาทักทายหรือเปล่าอ่ะ 😂

ฉันมานอนคลุมโปรงตอนนี้ไม่กล้าที่จะไปไหนและก็ไม่กล้าที่จะขยับไปไหน ตอนนี้ทำได้แค่รอตอนเช้าเพื่อให้พี่แทนมารับออกจากห้องบ้าๆนี้สักที

ปิ๊บๆ ปิ๊บๆ

เสียงเครื่องซักผ้าดังฉันไม่เข้าใจว่าเดร์จะมาซักผ้าอะไรเวลานี้ พรุ่งนี้ก็ไม่รู้จะแห้งหรือเปล่า เดร์เดินไปที่เครื่องซักผ้าเพื่อที่จะเอาผ้าตากฉันรีบเปิดทีวี

กึกๆๆ

ฉันพยายามเปลี่ยนช่องทุกช่องก็ไม่มีภาพมีแต่ภาพขาดๆหายๆ ดูไม่เป็นรูปภาพ ตอนนี้บรรยากาศยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ข้างนอกตึกก็ไม่มีวิวให้ดู มีแต่ป่ากับภูเขาถ้าเป็นโรงแรมก็คงจะโรแมนติกมากกว่านี้ แต่นี่มันคงเหมือนป่าช้าอะไรจะโผล่มาจากหน้าต่าง ต้นไม้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ฉันหันไปมองเดร์ตอนนี้เดร์มองมาที่ฉันหน้าซีดเผือก ทำอะไรไม่ถูกมือข้างนึงค้างอยู่ในเครื่องซักผ้า มืออีกข้างสั่นจนทำอะไรไม่ถูกตาค้างเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง หันหน้ามาหาฉัน ลำตัวสั่นเทา

“มึง...มึงเป็นอะไรอ่ะเดร์”

“.....”เดร์อ้าปากค้าง

“ไม่ต้องเลยอีวันกูรู้นะว่ามึงแกล้งกูอยู่ อย่าๆ กูไม่ขำ”

น้ำตาเดร์ไหลพรากทำอะไรไม่ถูก จะอ้าปากบอกฉันก็ค่อยๆขยับ ฉันหันมองรอบๆตัวก็ไม่มีอะไร

“มือกู....จับหัวใครอยู่ไม่รู้ ..”

5

“มึงตลกอะไรป่ะเนี่ยเดร์”

“(T T )( T T)” เดร์ส่ายหน้างิกๆโดนจริงๆหรอ

ตอนนี้ฉันก้าวขาไม่ออกเดร์ทำอะไรไม่ถูก เสียงทีวีส่งเสียงซาตลอดเวลาบรรยากาศทั่วทั้งห้องเงียบไม่มีแม้แต่เสียงจิ้งจก

เดร์เริ่มตั้งสติได้ก็ดึงมีออกจากเครื่องซักผ้า แล้ววิ่งขึ้นมาที่เตียง ฉันกับเดร์กอดกันอยู่บนเตียงตั้งสติได้ก็นอนคลุมโปรง

ฉันแทบคลั่งเดร์แทบฟุ้งซ่าน เสียงทีวีที่ซาอยู่ตอนนี้กลับกลายเป็นเสียงดนตรีบรรเลงเสียงทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อยู่ๆภาพตรงหน้าก็กลายเป็นภาพสีดำที่หมุนวนไปมาอย่างรวดเร็วตัวของฉันเหมือนลอยอยู่ในอากาศ มองอะไรไม่เห็น เหมือนถูกอะไรดึงเข้าไปฉันกับเดร์จับมือกันแน่น พอภาพจางลงจากสีดำกลายเป็นสีขาวและภาพตรงหน้าก็ปรากฏขึ้น

มันเป็นภาพในห้องของพี่น้ำ

ภาพตรงหน้าเป็นภาพผู้หญิงผมยาวผิวขาวตัวเล็กนอนกอดทับน่าอกผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงด้วยกัน นั้นก็คือพี่ซันต่างคนต่างไม่ใส่เสื้อผ้า

“พี่ซัน!!”

“หนูมาที่นี่ได้ยังไง”

ฉันกับเดร์ตะโกนเรียกพี่น้ำและพี่ซันที่อยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ เหมือนไม่ได้ยิน เหมือนไม่เห็นที่พวกฉันยืนอยู่ตรงๆนี้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น...”ฉันสบถกับตัวเองมองหน้ากับเดร์อย่างไม่เข้าใจ ฉันไม่ปล่อยมือจากเดร์เลย ตอนนี้ภาพตรงหน้าเสียงที่พวกพี่เขาคุยหยอกล้อกัน มันเหมือนภาพในความฝันที่ฉันได้แต่มองแต่สัมผัสไม่ได้

“ซัน อย่าทิ้งน้ำนะซันไม่ค่อยไม่หาน้ำบ้างเลย”

“ช่วงนี้เรายุ่งๆอ่ะ”

“ซันโทรหาน้ำบ้างก็ได้เรียนก็ไม่ค่อยเจอซันเลย”

“อย่างอลน่าน้ำเรื่องแค่นี้”

พี่น้ำไม่พูดอะไรหยิบผ้าขนหูขึ้นมาห่มแล้วเดินไปอาบน้ำ หลังจากที่พี่น้ำเดินเข้าห้องน้ำได้สักพักโทรศัพท์พี่ซันก็ดังขึ้นเบาๆ

“ฮาโหลว่าไงจ้ะดาร์ลิ้งของพี่ อ๋อ พี่อยู่ห้องเพื่อนหนูอยู่ไหนค่ะฮ่าๆๆ”พี่ซันเดินคุยโทรศัพท์ด้วยการเบาๆ เดินไปที่ระเบียงของห้องฉันกับเดร์เดินตามพี่ซันไป ระเบียงห้องจะยื่นออกมาจากตัวอาหาร แต่ว่าห้องของพี่น้ำจะปิดลูกกรงเอาไว้

“ซัน...”พี่น้ำตะโกนเรียกพี่ซันฉันว่าพี่ซันไม่น่าจะได้ยินเพราะมัวแต่สนใจเสียงในโทรศัพท์

“ซันหยิบยาสระผมให้น้ำหน่อยสิ”ไม่มีเสียงพี่ซันตอบรับเหมือนเคย

พี่น้ำเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ผมยังเปียกยาสระผมวางอยู่ที่ๆเดียวกับที่ฉันเดินออกมาหยิบ ตอนนี้ขนฉันเริ่มลุกผู้หญิงในห้องน้ำตอนนั้นเป็นพี่น้ำเองใช่มั้ย

พี่น้ำเห็นพี่ซันคุยโทรศํพท์แล้วหัวเราะไปคุยไปพี่น้ำค่อยๆเดินเขาไปหาพี่ซันไม่ให้พี่ซันรู้ตัว ผ่านตัวของเดร์ไปพวกฉันเหมือนเป็นอากาศที่พวกพี่เขาไม่เห็นฉันเลยแม้แต่น้อย

“พี่รู้แล้วจ้ะเดี๋ยวพี่จะรีบออกไปหานะ จ้า คิดถึงมากๆเหมือนกันเลย โอเคค่ะดาร์ลิ้งเดี๋ยวพี่ถึงแล้วจะโทรหา ครับผมรักเหมือนกันครับ”พี่ซันคุยโทรศัพท์เสร็จหันหลับมาเจอพี่น้ำยืนร้องไห้มองหน้าพี่ซันอยู่ในมือถือยาสระผมแน่นด้วยความแค้น

“ซัน...ทำอย่างนะ..นี้กับน้ำทำไม!”

“ทำอะไรวะน้ำ”

“ซันคุยกับ...ใคร”

“อย่ายุ่งได้ป่ะอย่าทำตัวน่ารำคาญได้ไหมน้ำ”พี่ซันพักพี่น้ำจะให้ออกจากทางเดิน เพื่อที่จะเข้าห้องแต่พี่น้ำไม่ไปไหน ยืนจ้องหน้าพี่ซันแบบนั้น

“น้ำผิดอะไรวะ!!!!!”

พี่น้ำตะคอกพี่ซันพร้อมกับผลักพี่ซันอย่างสุดแรงเกิด

“เห้ย! ถ้าไม่มีลูกกรงนี้จะทำยังไงว่ะน้ำ”พี่ซันเข้ามาปะทะกับพี่น้ำ

เพี๊ยะ!!

พี่ซันตบพี่น้ำสุดแรงด้วยการที่ความแรงของการที่พี่ซันตบพี่น้ำทำให้พี่น้ำล้มไปโดนกับขอบเครื่องซักผ้าหัวแตก มันแรงมากจริงๆรวมถึงของที่วางอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะของทำครัวด้วยอะไรต่างๆ มันคงขูดหรือคมทำให้หัวแตกได้ฉันกับเดร์ตกใจกับภาพที่เกิดขึ้น มันไม่น่าจะรุนแรงกันได้ขนาดนี้

พี่ซันไม่สนใจพี่น้ำว่าจะเป็นยังไงสนใจแต่คนที่เพิ่งวางสายไป พี่ซันเดินไปเพื่อที่จะใส่เสื้อผ้าพี่น้ำหันไปคว้ามีดมาจากระเบียง

“ถ้าน้ำไม่ได้ซันก็อย่าหวังว่าใครจะได้!!!”

6

พี่น้ำวิ่งเอามีดเข้าไปแทงพี่ซันจากข้างหลังพี่ซันหลบทัน มีดเลยเฉียนข้างหลังเป็นทางยาวประมาณ 10 เซนติเมตรได้

“อีน้ำ!!”พี่ซันคว้ามีดจากตัวพี่น้ำ พี่น้ำยื้อเอาไว้และจะแทงพี่ซันอกีตอนนี้ข้าวของในห้องกระจัดกระจาย เสียงดังมาก แต่หานี้แทบไม่ค่อยมีคนพักยาวข้างห้องจึงมีห้องอยู่บ้างไม่มีบ้างทำให้ไม่มีใครสามารถเข้ามาช่วยเหลือทั้งคู่ที่กำลังทะเลาะกันได้

“มึงจะบ้าไปแล้วหรอ”

“กูไม่ได้บ้าแต่มึงนอกใจกู คนของกูห้ามมีใครมาเอาไป!!!!”เสียงคำพูดสุดท้ายของพี่น้ำก่อนที่จะโดนพี่ซันผลักพร้อมด้วยมีดที่แทงเข้าไปตรงหน้าท้องพี่น้ำลงไปนอนกองกับพื้น พี่ซันตกใจทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งเข้าไปหาพี่น้ำอุ้มพี่น้ำขึ้นมาโอบเอาไว้ พี่น้ำผลักพี่ซันออก อีกมือกุมมีดที่อยู่ตรงท้องเอาไว้มือที่เต็มไปด้วยเลือด พี่น้ำเอามืดที่เสียบท้องอยู่ออกทำให้เลือดไหลไม่หยุดและพุ่งออกมามากกว่าเดิม พี่น้ำฮึดใจขึ้นมาอีกครั้งค่อยๆลุกหยิบมือที่เพิ่งเอาออกจากตัวเองเดินลากตัวเองไปจะแทงพี่ซันให้ตายไปด้วยกัน

“อย่าเข้ามานะอย่าเข้ามานะเว้ย”

พี่ซันผลักพี่น้ำกระเด็นกระชากเข้ากำแพงติดหลังห้อง แล้วแย่งมีดมาแทงพี่น้ำไปอีก พี่น้ำขาดใจตรงนั้นทันทีพี่ซันปล่อยมือออกจากศพที่อยู่ตรงหน้าทำให้ร่างของพี่น้ำล้มลงเข้าไปในเครื่องซักผ้าพี่เปิดฝาค้างเอาไว้

พี่ซันลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูกแทบหมดสติกุมขมับของตัวเองนั่งกอดเข่าอยู่ในห้อง

กริ๊ง กริ๊งงงงงง

เสียงโทรศัพท์พี่ซันดังขึ้นอีกครั้งหน้าจอขึ้นชื่อดาร์ลิ้ง พี่ซันรีบวิ่งเข้าไปรับโทรศัพท์

[ พี่ซันอยู่ไหนค่ะ]

“เอ่อ..พี่ยังไม่ว่าง..ดะเดี๋ยวพี่จะ...จะไปหานะ อย่ามายุ่งกับผัวของกู!!!

”

[ นั้นเสียงของใครอ่ะพี่ซันไม่ตลกด้วยนะคะ ]

พี่ซันไม่ตอบมองไปรอบๆห้อง ตัวสั่นเสียงหลอน โทรศัพท์ที่กำลังคุยอยู่ดับลงทันที

สักพักเมื่อพี่ซันตั้งสติได้รีบไปอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่น้ำขึ้นมาจากเครื่องซักผ้าและเอาไปซ่อนไว้ที่ตู้เสื้อผ้าพี่ซันทำความสะดวกเลือดที่กระจัดกระจายตามพื้นและกำแพงถึงมันจะยังมีคราบเหลือพี่ซันก็พยายามทำให้มันเห็นได้ไม่ชัดเจน

พอทำความสะอาดอะไรเรียบร้อยแล้วพี่ซันก็หากระเป๋าในตู้เสื้อผ้ามาใส่ศพของพี่น้ำเข้าไปแล้วออกจากห้องไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นฉันกับเดร์ตามพี่ซันมาจนถึงรถของพี่ซันที่ใช้ขับพาพวกฉันไปร้านที่เราเพิ่งไปกันมา

“นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย”พี่ซันสบถออกมาในขณะที่กำลังยัดกระเป๋าใส่ท้ายรถแล้วขับออกไป ทันทีที่รถเคลื่อนออกจากที่จอด ก็ปรากฏภาพของพี่น้ำขึ้นอยู่ตรงหน้า

“พี่น้ำ...”ฉันกับเดร์พูดกันออกมาเบาๆใจหนึ่งก็กลัว อีกใจหนึ่งก็สงสาร พี่น้ำยืนยิ้มให้ฉันและเดร์พี่น้ำคงรับรู้ได้ว่าฉันกับเดร์คงไม่ใช่กิ๊กถ้าพี่น้ำอยู่ในรถคันนั้นจริงๆคงได้ยินที่พี่แทนคุยกับฉัน

“ช่วยบอกความจริงเรื่องนี้กับทุกคนด้วยนะขอบคุณมาก”

ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

หลังจากพี่น้ำพูดเสร็จก็ปรากฏภาพสีดำเป็นวนๆและค่อยๆจางเป็นสีขาวเหมือนตอนที่พวกฉันมาฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอยู่ในห้องพี่น้ำเหมือนเดิม และก็เป็นเวลาที่เช้าแล้วพอดี

ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พี่แทนฟังทั้งหมดที่เขามารับพวกฉันที่หน้าตึก

“ฮึพวกเราเมากันขนาดนั้นเลยหรอ”

“ไม่ได้เมานะคะพี่แทนสิ่งที่เดร์กับยัยแพรวเห็น มันตรงกันจริงๆนะคะ”เดร์รีบออกตัวใครจะอยากให้คนมาหาว่าเราบ้า

พี่แทนขอขึ้นมาดูที่ห้องตามที่พวกฉันบอกไม่ว่าจะเหตุการณ์ตรงไหนก็ตาม ทุกอย่างที่ฉันพูดมีร่องรอยของเลือดอยู่เกือบทุกทีจากวันนั้นจนมาถึงวันนี้ก็ประมาณ 4 วันได้กลิ่นที่พวกฉันได้กลิ่นคงเป็นกลิ่นคราวเลือด ที่พี่น้ำคงอยากให้พวกฉันได้กลิ่นกันตอนแรกคงอยากจะหลอกแต่ตอนหลังคงอยากจะให้รู้ความจริงกระมั้ง

พี่แทนเริ่มใจสั่นกลัวที่พวกฉันเล่าเป็นความจริงหลังจากที่พี่แทนพาฉันกับเดร์มาส่งที่หอพักรวมพระจันทร์เรียบร้อยซึ่งก็เป็นหอพักที่ดูน่าอยู่กว่าหอพักชั่วคราวนั้นมากเรียกได้ว่าหรูเลยก็ว่าได้จากที่เจอหอพักแบบนั้น การที่ได้มาอยู่หอพักนี้เหมือนกับได้ขึ้นมาจากเหวเลยก็ว่าได้

ผ่านไปสองวันฉันเข้าไปมหาลัยเพื่อเปิดภาคเรียนวันแรก ฉันเจอพี่แทน แต่ไม่เจอพี่ซันคนกล่าวถึงเรื่องพี่ซันกันอย่างมาก บ้างก็ว่าพี่ซันเป็นบ้า บ้างก็ว่าพี่ซันหายตัวไป

“พี่แทนขา....”เดร์วิ่งไปหาพี่แทนที่ยืนอยู่หน้าตึกเรียนฉันว่าถ้ายัยนี่เป็นผู้หญิงจริงๆ คงได้แต่งงานก่อนจบปีการศึกษานี้แน่นอน

พี่แทนเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่รับรู้เรื่องจากเรา พี่แทนก็เริ่มพิสูจน์ความจริงต่างๆ จนไปเค้นเอาความจริงกับพี่ซันและแจ้งตำรวจให้มาพิสูจน์หลังฐานทั้งหมดที่เกิดขึ้น รวมถึงแผลข้างหลังของพี่ซันด้วยตำรวจตามไปจับพี่ซันถึงที่ห้อง แต่พี่ซันกลับหายตัวไป พี่แทนก็พยายามตามหาตัวอยู่ส่วนเรื่องศพ ตำรวจได้ทำการค้นหาแถวหอพังชั่วคราวมหาวิทยาลัยไปเจอศพอยู่ในกระเป๋าจริงๆ ลอยอยู่ในแอ่งน้ำเล็กใกล้ๆหอพัก ศพพี่น้ำยังคงอยู่ดีและทำได้ตามพิธีกรรมตามทางศาสนา ตอนนี้ก็เหลือพี่ซันเท่านั้นที่ยังหาตัวไม่พบ

“ไอแทน!! ไอซันๆ”รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งรีบมาดึงตัวพี่แทนไปฉันกับเดร์ก็ไม่วายที่จะวิ่งตามไปด้วย

สิ่งที่พวกฉันเห็นพี่ซันอยู่บนดาดฟ้ามือถือมีดอยู่กับตรง สติเหม่อลอยเหมือนคุยกับใครไม่รู้อยู่ตลอดเวลา คนที่ยืนอยู่ก่อนบอกพี่แทนว่าอาจารย์ขึ้นไปที่ดาดฟ้าอยู่พยายามที่จะเปิดประตูดาดฟ้ากันแต่ก็เปิดไม่ออกไม่สามารถเข้าไปหาพี่ซันที่อยู่อยู่ตรงขอบดาดฟ้าได้

“ไอซันมึงลงมานะเว้ย”

“พี่ซัน ลงมาเถอะ”

ผู้คนรอบข้างต่างตะโกนเรียกให้พี่ซันลงมาจากดาดฟ้าแต่ก็ไม่เป็นผล เหมือนพี่ซันไม่ได้ยินเสียงรอบข้างใดๆทั้งสิ้น

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

เสียงกรี๊ดดังเป็นระรอกๆพี่ซันเอามีดที่ถืออยู่แทงตัวเองแล้วกระโดดลงมา

ทันทีที่ตกถึงพื้นฉัยกับเดร์ตกใจกันสุดขีด เพราะพี่น้ำมายืนอยู่ข้างๆร่างของพี่ซันแล้วส่งยิ้มมาให้พวกฉันสองคน

“ลาก่อน”

จบอวสาน

พยายามเขียนสุดขีดแล้วนะคะ ไม่รู้จะชอบกันหรือเปล่าแต่เป็นเรื่องสั้นๆ อยากลองเขียนเรื่องผีเรื่องสยองบ้างสักครั้งแต่ก็ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ยังไงเอาไว้แก้ตัวใหม่นะคะ ขอบพระคุณจ้าาาาาา ♥