จุดๆๆ

ฉันอาจจะหยุดก็ได้ ถ้าฉันรักมันเข้าจริงๆ

ฉันเคยบอกกับใครต่อใครว่า กลางวันกับกลางคืนต่างกันแค่บนฟ้า แต่ฉันชอบกลางคืนมากกว่า
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งหนึ่งที่มนุษย์อย่างฉันคิดออก.....อาหาร
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้น พร้อมกับการเริ่มหมุนของโลก (สำหรับบางคน)
อาหาร ภาระ งาน สิ่งที่ต้องทำอีกหลายอย่างรอฉันอยู่
สิบสองชั่วโมงต่อจากนี้ อิสระได้ถูกพันธนาการ มันเป็นเหมือนหน้าที่
ฉันหลีกเลี่ยงการกินข้าวเช้าไม่ได้จริงๆๆ มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เลย
พอๆกับการมาของแสงอาทิตย์
ในตอนกลางคืน อิสระได้กลับมาอีกครั้ง ฉันมีเวลามากสุดแค่ สิบสองชั่วโมง
แต่มันเป็นเวลาที่ผ่านไปรวดเร็ว
ฉันชอบอ่านหนังสือตอนกลางคืน ชอบคุยกับเธอตอนกลางคืน
และอีกหลายๆอย่าง แต่ที่สำคัญ ฉันไม่ต้องกังวลเรื่อง อาหาร

ถ้าฉันมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องการอาหาร นั่นคงเป็นสิ่งที่วิเศษมาก

...............
คืนนี้ ฉันเหลือเวลามีความสุขกับกลางคืนไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง
หลังจากนี้ เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง โลกของฉันคงจะหยุดหมุนอีก
ลืมไป สำหรับบางคน แต่สำหรับฉัน โลกของฉัน มันเริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกับการหมดไปของพันธนาการ..
พันธนาการที่มาพร้อมกับการเริ่มต้นวันใหม่

คิดถึง.....
คำสั้นๆคำนี้ อาจจะดูไร้ความหมาย
ถ้าเธอพลาดตอนสำคัญของละคร
ต่อให้ฉันหาคำหวาน ไพเราะมากมายแค่ไหน
มันก็คงไม่ติดลงไปในใจเธอ
ถ้าเธอไม่รู้ว่า.....ในหนึ่งวันฉันคิดอะไร

วันนี้เธอตื่นกี่โมง
เธอกินข้าวเช้าหรือยัง
ไปเรียนทันปะ
เรียนรู้เรื่องหรือป่าว
เรียนเสร็จกี่โมงอะ
แล้วจะกลับห้องเลยหรือป่าว
กินข้าวไปกี่จานเนี่ยะ (กินเยอะขนาดนี้ระวังอ้วนนะ)
เหนื่อยมั้ย?
คิดถึงฉันหรือป่าว “ฉันคิดถึงเธอนะ”......

ถ้าฉันบอกเธอว่า “คิดถึง”
ขอให้เธอรู้ไว้ มันแทนความรู้สึกหลังจากที่ฉันวางหูโทรศัพท์จากเธอ
จนถึงตอนนี้ ตอนที่ฉันบอกเธอว่า .........
“ฉันคิดถึงเธอ”

Create Date : 17 กันยายน 2551		7 comments
Last Update : 17 กันยายน 2551 20:57:44 น.
Counter : 2650 Pageviews.
Share Tweet