7 เมษายน 2551 เรื่องของเจ้าเดี่ยว
ตกใจกับรูปโปรไฟล์ใหม่กันหรือเปล่าครับ โหดดีมะ นึกถึงหนังมาเฟียฮ่องกงเลยครับ
อย่างที่หัวเรื่องบอกแหละครับวันนี้ผมจะเล่าเรื่องของ " เจ้าเดี่ยว "
" เจ้าเดี่ยว " เป็นนกพิราบตัวเล็กๆที่ผมบังเอิญไปพบมันเดินหากินอยู่แถวร้านข้าวตามสั่งที่กินอยู่ประจำ
อาจจะสงสัยว่า แล้วทำไมต้องเป็นเจ้าเดี่ยวล่ะ คือว่าเท้าของมันข้างหนึ่งมีนิ้วแค่นิ้วเดียว ทั้งๆที่ปกตินกพิราบจะมีนิ้วทั้งหมด 4 นิ้ว
เจ้าเดี่ยวคงจะผ่านเรื่องร้ายๆมาพอสมควร โดนคนใจร้ายทำร้ายจนต้องเสียนิ้วเท้าไปสามนิ้ว
แต่ในเรื่องร้ายๆยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง เพราะเท้าข้างนั้นของเจ้าเดี่ยวมีผ้าพันแผลเก่าๆพันอยู่
คงเป็นผ้าพันแผลของคนใจดีที่ช่วยพยาบาลมัน
นกตัวเล็กๆ ในที่ๆไม่มีคนสนใจกลับสร้างความประทับใจให้กับผมอย่างน่าแปลกใจ
เจ้าเดี่ยวได้พบเจอคนทั้งใจร้ายแล้วก็ใจดี ทั้งที่พยาบาทแล้วก็เมตตาต่อมัน เจ้าเดี่ยวก็เหมือนกับผม เหมือนกับทุกคนที่อ่านเรื่องนี้อยู่ เราทุกคนต่างก็พบเจอกับที่จะทำร้ายเรา หรือคนที่เมตตาต่อเรา อาจเจอพวกไหนมากน้อยต่างกันบ้าง
แต่ก็ต้องเจอเหมือนกันทุกคน
เจ้าเดี่ยวเดินหาอาหารกินอย่างสบายอารมณ์ ไม่มีทีท่าว่าทุกร้อนใจ ในขาข้างที่หายไปของมันเลย แถมยังหันมามองหน้าเป็นทำนองว่า นายมีอะไรกับฉันหรือไง
ผมแอบยิ้มให้กับตัวเองหน่อยนึง ที่แค่เห็นนกตัวเล็กๆ กลับคิดเรื่องอะไรเรื่อยเปื่อยยืดยาว...
เจ้าเดี่ยวบินไปแล้ว ไปตามทางของมัน ทิ้งเรื่องราวมากมายไว้ในหัวผม ชีวิตของมันมีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่มันทำเพียงอย่างเดียว คือพยายามทำหน้าที่ของมันอย่างดีที่สุด
ผมเองเสียอีกที่บางครั้งทำอะไรตามอารมณ์ของตัวเอง ไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นไง
เรื่องของเจ้าเดี่ยวทำให้ผมคิดถึงคำสอนเรื่อง โลกธรรม 4
ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สุข ทุกข์
นี่เองชีวิตของมนุษย์ ที่เรียกตัวเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐและทรนงต่อเผ่าพันธุ์ของเราจนทำร้ายเผ่าพันธุ์อื่น
เรื่องของเจ้านกน้อย นิ้วเท้าหายไปนี้ อยู่ในหัวใจของผม และหวังว่ามันจะได้ให้สิ่งเล็กๆของหัวใจคุณผู้อ่านเช่นกันครับ
dove of Peace - Pablo Picasso
ส่งท้ายเรื่องนี้ ผมกินข้าวผัดกะเพราหมูกรอบ ไข่ดาวอย่างสบายอารมณ์ แล้วก็เดินจากร้านขายข้าวไป เพื่อทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป ด้วยหัวใจที่อิ่มเอิบสำหรับยามบ่ายที่แสนน่าเบื่อนั้น
Create Date : 07 เมษายน 2551 |
|
19 comments |
Last Update : 8 เมษายน 2551 16:31:35 น. |
Counter : 764 Pageviews. |
|
|
|
"ผมแอบยิ้มให้กับตัวเองหน่อยนึง ที่แค่เห็นนกตัวเล็กๆ กลับคิดเรื่องอะไรเรื่อยเปื่อยยืดยาว..."
เพราะป๊อกเป็นนักคิดนักจินตนาการนี่ไง ลุงถึงว่า เราน่ะนะ เขียนนิยายได้สบายเลยแหละครับ