สำหรับเจ้าตัวเล็ก...สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก
Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2556
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
22 พฤศจิกายน 2556
 
All Blogs
 
น้องกาโตว์แรกเกิด

ห่างหายจากการเขียน blog ไปนาน ตอนแรกว่าจะไม่เขียนแล้วเพราะช่วงท้องยุ่งกับงานมากๆ จนถึงตอนคลอด มาถึงตอนนี้ที่ลาคลอดครบกำหนดของบริษัทคือ 45 วันแล้ว พอกลับบ้านลูกน้อยกลอยใจทั้งสองก้อวุ่นวายกะแม่น่าดู Smiley เลยไม่มีเวลาส่วนตัวเล๊ยยยย

ม๊ากลับมาทำงานวันที่ 11 พ.ย. กาโตว์อยู่บ้านอาม่าทิพย์ มีคุณยายหงัน อาเหล่าม่า และพี่อิน (พี่เลี้ยงที่จ้างมาช่วยอาเหล่าม่า) ม๊าได้กลับไปอ่าน blog ที่เขียนให้เฮียกัปตัน เลยฮึดที่จะมาเขียนให้กาโตว์ด้วย.............เริ่มเลยละกันนะ Smiley



เช้าวันที่ 26 ก.ย. 56 อาการมาแบบเฮียกัปตันเลย ม๊ารู้สึกปวดท้องแผ่วๆ เลยจับเวลาดูว่าอาการปวดแต่ละครั้งห่างกันกี่นาที ปวดทุกกี่นาที พอจับเวลาดูก้อทำให้รู้ว่า นี่ล่ะเริ่มอาการเจ็บเตือนละ เลยบอกป๊าว่าสงสัยวันนี้เราจะได้เจอหน้าลูกกาโตว์แล้วล่ะ ให้ป๊าสแตนด์บายไว้เลย พอส่งเฮียกัปตันที่เนอสเสร็จ ไปถึงที่บริษัทก้อไปเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่ามีเลือดออกติดกางเกงใน บอกพี่ๆในออฟฟิศ แล้วโทรบอกป๊า...ไป รพ.เสรีรักษ์ เลย ตอนนั้นประมาณ 9 โมงกว่าแล้ว กว่าจะขับรถไปถึงรพ.กว่าจะได้ตรวจก้อปาเข้าไปสิบโมงนิดๆแล้ว คุณหมอตรวจปากมดลูกเปิด 2 เซนต์แล้ว หมอบอก ให้ Admit รอคลอดได้เลย ม๊าก้อนั่งรถเข็นไปที่ห้องคลอด พี่พยาบาลมาจัดการโกน+สวน เสร็จก้อเข้าไปนอนในห้องรอคลอด สักพักพยาบาลก้อมาเจาะน้ำเกลือ พร้อมใส่ยาแก้ปวดให้ม๊า .... ซึ่งมันก้อคือยาเร่งคลอดนั่นล่ะ พยาบาลบอกว่ายาแก้ปวดนี้มันจะส่งผลไปถึงเด็ก คือ เด็กจะซึมตอนออกมา ถ้าคลอดออกมาแล้วเด็กไม่ร้อง คุณแม่ไม่ต้องตกใจนะคะ เป็นปกติ เดี๋ยวคุณหมอเด็กจะฉีดยาอีกตัวให้เด็ก สักพักเด็กก้อจะกลับมาเป็นปกติค่ะ

ม๊าเริ่มปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ปวดแบบปวดบิดนะ บิดไปบิดมาสักพักก้อหายไป แล้วก้อปวดใหม่แต่มันหนักขึ้นเรื่อยๆ พี่พยาบาลก้อเข้ามาเช็คดูว่าปากมดลูกเปิดกี่เซ็นต์แล้ว เป็นการล้วงที่ทรมานมากๆ แม่ไม่ชอบตอนนี้เลย มันเจ็บไปหมด สักพักก้อมาสวนปัสสาวะให้อีก โอยยย....รู้สึกทรมานกว่าตอนคลอดเฮียกัปตันเยอะ

พอสักตอนบ่าย 2 พี่พยาบาลมาล้วงเช็คปากมดลูกอีกพร้อมกับบอกให้ม๊าเริ่มเบ่งๆได้แล้ว ม๊าก้อทำตาม เบ่งตามที่พี่พยาบาลบอก พอได้เบ่งๆๆๆไปเรื่อยๆ มันเริ่มรู้สึกว่าอยากเบ่งๆๆแล้ว แต่แปลก รอบนี้ไม่มีลมเบ่งมาแบบเฮียกัปตัน เลยบอกพี่พยาบาลไปว่า ไม่ไหวแล้ว มันหยุดเบ่งไม่ได้แล้ว พี่พยาบาลบอกว่า อย่าเพิ่งเบ่ง รอคุณหมอก่อน กำลังโทรตามอยู่.... ทีงี้มาให้ชั้นอั้นไว้ คนมันจะคลอด ห้ามกันได้ที่ไหน Smiley คราวนี้ทุกอย่างเร็วมากเลย พยาบาลช่วยกันเข็นม๊าไปห้องคลอด พอคุณหมอมาก้อมีการมาแหย่ว่าจะให้ป๊าเข้ามาด้วยรึเปล่า แม่อนุญาตไม๊ .... อืมมม คุณหมอคะ หนูจะคลอดแล้วค๊า Smiley ป๊าเข้ามาให้กำลังใจแม่ในห้องคลอด เสียงป๊าเชียร์เบ่งดังมากๆๆเลย ไม่มีเสียงพยาบาลเลยสักคน ผิดกับที่ รพ.เวชธานี เสียงพยาบาลเชียร์เบ่งดังมากๆ กลบเสียงป๊าหมดเลย รู้สึกประทับใจพยาบาลที่ รพ.เวชธานีมากกว่า ทีนี้กลับมาตอนเบ่งคลอด แม่จะบอกว่าแม่รู้สึกกลัวมากๆเลยนะ เพราะมันไม่มีลมเบ่งมาเลย แม่ไม่รู้จังหวะการเบ่งเลย ฟังจากเสียงคุณหมอกับป๊าอย่างเดียวเลย บอกให้เบ่งก้อเบ่ง .... สุดท้ายไม่นาน หนูก้อออกมา ความปวดหายเป็นปลิดทิ้งเลย หนูร้องเสียงดังมากๆ ร้องไม่หยุดเลย ผิดกับที่พยาบาลบอกเลยว่าลูกออกมาจะซึมเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวดที่ฉีดให้แม่



ป๊าขอให้พยาบาลช่วยถ่ายรูปให้ ที่นี่ไม่มีบริการถ่ายรูปในห้องคลอดให้ ดีที่ตอนมาขอดูห้องพักที่ รพ. แอบถามพยาบาลก่อน เลยบอกให้ป๊าเตรียมกล้องไว้ด้วย พอถ่ายรูปเสร็จ พยาบาลก้อพาหนูไปส่งให้หมอเด็กที่แผนกเนอสเซอรี่ ป๊าตามหนูไปด้วย แต่ก้อได้แต่ดูจากข้างนอกห้องเนอส เค้ายังไม่ให้ป๊าเข้าไป....



กลับมาที่แม่ หลังจากที่คลอดลูกออกไปแล้ว คุณหมอก็จะทำคลอดรกต่อ แม่ไม่ต้องเบ่งอะไร คุณหมอจะกดๆที่หน้าท้องให้ รกมันจะไหลออกมาเอง แล้วก้อเย็บแผล ระหว่างเย็บแผล พยาบาลโทรมาบอกคุณหมอว่า หนูหนัก 3,214 กรัม....แม่ได้ยินก้อดีใจมากๆ เพราะกังวลมาตลอดกลัวลูกน้ำหนักไม่ถึง 3 โล เพราะมีแต่คนทักว่าแม่ท้องเล็ก แล้วน้ำหนักแม่ก้อขึ้นแค่ 13 โลเอง (ตอนท้องเฮียกัปตันขึ้นตั้ง 18-19 โลแหนะ)  แสดงว่าที่เค้าบอกว่ากินอะไรไปลงที่ลูกหมด คงจะเป็นอย่างที่เค้าว่ากัน หลังจากเย็บแผลเสร็จก้อมานอนที่ห้องรอคลอดอีกชม.นึงเพื่อรอดูอาการ ป๊าก้อเอารูปลูกมาให้ดู โอววว....ผมเยอะมว๊ากกก แม่มาได้เห็นหนูอีกทีก้อตอนเค้าเข็นพาแม่ขึ้นห้องพัก พอดีห้องเนอสอยู่หน้าห้องคลอด เลยแวะดูลูกซะหน่อย หนูหน้าไม่เหมือนป๊าเลย(ผิดกับเฮียกัปตันที่ตอนแรกคลอดหน้าเหมือนปะป๊าเป๊ะ) ..... 

ตอนเย็นป๊าไปรับเฮียกัปตันที่เนอสพามาดูน้องและแวะมาหาแม่ก่อนกลับบ้าน คืนนี้กัปตันต้องนอนกับซาโกว เพราะป๊ามานอนอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่ รพ. 

เป็นไปตามคาดเฮียกัปตันร้องไห้ไม่ยอมกลับบ้าน จะอยู่กับแม่ที่ รพ. ต้องหลอกล่อนานมากๆๆกว่าจะกลับบ้านได้ 


วันต่อมา แม่ถึงจะได้ปั๊มนมและเอาลูกเข้าเต้าครั้งแรก น้ำนมยังไม่ค่อยมาและลูกโตว์ก้อไม่ยอมดูดเต้าด้วย แม่เครียดเลย คิดว่าเครื่องปั๊มของรพ.คงไม่ดีเท่าของตัวเอง พอเอาของตัวเองมาใช้ กรวยเครื่องปั๊มนมดันมาเสียอีก เลยโทรหาเดียร์ เพื่อนเก่าที่เตรียม'น้อม เจ้าของร้านปั๊มนม www.pumpnom.com เดียร์น่ารักมาก ให้น้องที่ร้านเอามาส่งถึงที่แถมไม่คิดเงินอีกต่างหาก ขอบคุณมากๆๆเลยนะค๊า




 สุดท้าย...น้าแอนมาเยี่ยม น้าแอนก้อกำลังท้องน้องปันปัน คาดว่าจะคลอดเดือนต.ค.





รักๆๆลูกตันและลูกโตว์คร๊าบบบ

มามี๊กวาง




Create Date : 22 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 25 มีนาคม 2558 16:10:10 น. 0 comments
Counter : 1250 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zenkwang
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Daisypath Anniversary tickers Lilypie Pregnancy tickers Lilypie Fourth Birthday tickers Lilypie Second Birthday tickers
Friends' blogs
[Add zenkwang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.