Bloggang.com : ทุ่งนากับกองฟาง : อ้อมกอดของวันวาน ตอนที่ 5 จุดเริ่มต้นของสัญญา 2

อ้อมกอดของวันวาน ตอนที่ 5 จุดเริ่มต้นของสัญญา 2

“น้าทองคำ ๆ” เสียงของคนงานในสวนตะโกนเรียกทองคำ

“มีอะไร ฮะ เจ้าสน วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียว ทำยังกับเห็นผีมาแนะ” ทองคำถามแล้วหันมายิ้มกับพี่สาวของตน

"โธ่น้า ยิ่งกว่าเห็นผีอีก” ยอดสนคนงานในสวนบอกอย่างหน้าตาตื่น

“เออ แล้วมีอะไรล่ะ ก็รีบๆบอกข้ามาสิ”ทองคำพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

“ก็เจ้าอารยน่ะสิ มันกระโดดลงไปในน้ำตั้งนานแล้วมันยังไม่ขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรหรือปล่าว” ยอดสนบอกกับทองคำ

“แล้วทำไมเอ็งเพิ่งบอกข้าล่ะ ไปๆพาข้าไปสิ” ทองคำลุกขึ้นเดินนำหน้ายอดสนไปตามด้วยยายทองหยิบ ทั้งสามรีบเดินไปที่ห้างริมน้ำที่อยู่ในสวน

“แล้วเจ้า ยะ มันจะลงไปเล่นน้ำทำไมของมันเนี่ย แล้วหนูขวัญล่ะ” ยายทองหยิบซึ่งเดินรั้งท้ายบ่นงึมงำกับตัวเอง

“ขวัญข้าว ฉันดีใจจริงๆที่เจอเธอ” อารยรีบว่ายน้ำตรงเข้าไปช่วยขวัญข้าว ซึ่งตอนนี้เธอหมดสติอยู่ เขาเข้าไปด้านหน้าของเธอ และประคองตัวเธอค่อยๆขึ้นมาจากน้ำ

“อารย หนูขวัญ” ทองคำตะโกนเรียกลูกชายและขวัญข้าวทันทีที่มาถึงท่าน้ำ

“นั่น อารยนี่น้า” ยอดสนบอกพร้อมกับชี้ไปที่อารยเมื่อเขาโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำพร้อมกับขวัญข้าว

“หนูขวัญ เจ้ายะ หนูขวัญเป็นอะไรฮะ” ยายทองหยิบถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นทั้งสอง

“มาเจ้ายะ ส่งหนูขวัญมาให้พ่อ” ทองคำบอกลูกชายเมื่อเขาเข้ามาถึงฝั่ง อารยส่งขวัญข้าวให้ผู้เป็นพ่อทันที แล้วตัวเองก็รีบขึ้นมาจากน้ำเพื่อมาดูขวัญข้าว

“หนูขวัญ หนูขวัญ”ยายทองหยิบเรียกขวัญข้าวพร้อมทั้งเขย่าร่างของเธอ

'ขวัญข้าวฟื้นขึ้นมาสิ อย่าเป็นอะไรนะ ฟื้นขึ้นมาสิ เราสัญญานะว่าเราจะดูแลเธอให้ดี จะดูแลตลอดไปเลยเราสัญญา' อารยภาวนาในใจให้ขวัญข้าวฟื้น เขามองเธออย่างเป็นห่วง

“อารย ช่วยเราด้วย อารย” ขวัญข้าวเพ้อออกมา

“หนูขวัญฟื้นแล้วเหรอ” ยายทองหยิบพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าดีใจสุดๆที่เห็นขวัญข้าวลืมตาขึ้นมา

“ยายทองหยิบคะ แล้ว อารยล่ะคะ” ขวัญข้าวถามถึงเขาทันทีที่ลุกขึ้นมานั่ง

“เราอยู่นี่ เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะไม่ต้องกลัวแล้ว”อารยบอกขวัญข้าวเมื่อเห็นเธอมีหน้าตาตื่นตกใจ

“ไป เดี๋ยวค่อยพูดกัน กลับไปบ้านกันก่อนเดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี” ทองคำบอกกับทุกคน

“เอ้านี่พี่หยิบเอาเสื้อผ้าของเจ้ายะให้หนูขวัญเปลี่ยนก่อน” ทองคำยื่นเสื้อผ้าให้ยายทองหยิบ

“ไปค่ะ หนูขวัญไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับบ้านนะคะ” ยายทองหยิบบอกพร้อมกับพาขวัญข้าวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“ยายทองหยิบคะ อย่าว่าอารยนะคะ” ขวัญข้าวบอกยายทองหยิบ

“ไม่ได้หรอกค่ะ เจ้ายะมันต้องโดนดุบ้าง เป็นผู้ชายแต่ไม่ดูแลผู้หญิง ใช้ไม่ได้” ยายทองหยิบบอกขวัญข้าวและพูดตำหนิอารยกับเธอ

“แต่...” ขวัญข้าวกำลังจะเถียงยายทองหยิบ

“รีบๆเปลี่ยนเถอะเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน หนูขวัญไม่ต้องเป็นห่วงเจ้ายะมันหรอกค่ะ เป็นห่วงตัวเองดีกว่าว่าจะบอกคุณแม่ว่าอย่างไร” ยายทองหยิบบอกขวัญข้าวด้วยความเป็นห่วง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ที่บ้านพักนายอำเภอ

“ยายขวัญ ทำไมเนื้อตัวเปียกปอนอย่างนี้ล่ะ” ปาลิตาถามลูกสาว เมื่อเห็นสภาพของลูกสาว

“คือว่า...คือ...” ขวัญข้าวพูดอ้ำๆอึ้งๆ และมีสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่กล้าพูดเพราะว่าถ้าพูดออกไปเธอจะต้องถูกผู้เป็นแม่ดุอย่างแน่นอน

“คืออย่างนี้นะคะ คุณนาย” ยายทองหยิบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ปาลิตาฟัง

“ป้าต้องขอโทษจริงๆนะคะ เป็นความผิดของป้าเองค่ะ” ยายทองหยิบกล่าวขอโทษปาลิตา

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า มันเป็นความซนของยายขวัญต่างหากล่ะคะ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ” ปาลิตาบอกยายทองหยิบทันที เมื่อเห็นยายทองหยิบทำหน้าไม่สู้ดีนัก

“เอาล่ะยายขวัญ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วค่อยลงมาคุยกัน” ปาลิตาบอกลูกสาวที่ยืนทำหน้าซีดด้วยความกลัวว่าจะถูกดุ

“ค่ะแม่” ขวัญข้าวรับคำแม่สั้นๆ แล้วเดินขึ้นบันไดไปอาบน้ำ

“เฮ้อ ยายขวัญนี่ไม่รู้จักโตสักทีนะคะ” ปาลิตาถอนหายใจหันมาพูดกับยายทองหยิบ

“ก็แกยังเด็กอยู่นี่คะ ว่าแต่ว่าคุณนายอย่าดุหนูขวัญเลยนะคะ” ยายทองหยิบขอร้องเธอ

ไม่ได้หรอกค่ะป้า ถ้าไม่ดุไม่ว่าเสียมั่งยายขวัญจะได้ใจนะคะ ป้าไม่ต้องห่วงหรอกค่ะหนูไม่ตีแกหรอกค่ะ” ปาลิตารับปากยายทองหยิบ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ที่บ้านสวนอารย

“เอ้าเจ้ายะ ไหนแกลองเล่ามาสิว่าเรื่องมันเป็นยังไง” ทองคำพูดกับลูกชาย

“คือว่า....” อารยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผู้เป็นพ่อฟังอย่างละเอียด

“เอาล่ะ ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพ่อจะพาแกไปบ้านนายอำเภอท่าน แกไปนอนได้แล้วไป” ทองคำบอกลูกชายแล้วลุกขึ้นจะเดินเข้าห้อง

“เดี๋ยวสิพ่อ แล้วพ่อจะไม่ตีผมเหรอ”อารยถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย

“แล้วฉันจะตีแกทำไม แกไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”เขาบอกกับลูกชาย

“ก็เรื่องที่ผมไม่ดูแลขวัญข้าวไงพ่อ” อารยอธิบายให้เขาฟัง

“นี่เจ้ายะ ฟังพ่อนะมันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้เสมอ แล้วพ่อก็ภูมิใจในตัวแกมากนะที่แกเป็นคนมีน้ำใจ ช่วยเหลือคนอื่นทั้งที่ตัวแกเองก็เอาตัวแทบไม่รอด พ่ออยากให้แกรักษาความดีของแกไปตลอดนะรู้มั้ยไอ้ลูกชาย” ทองคำพูดให้ลูกชายฟัง

“ครับพ่อ” อารยรับคำพ่อสั้นๆ

“เออ พ่อ” อารยเรีบกผู้เป็นพ่ออีกครั้ง

“อะไรของแกอีกล่ะ เจ้ายะ” ทองคำหันมามองลูกชาย

“ก็ที่พ่อบอกว่า พรุ่งนี้พ่อจะพาผมไปที่บ้านขวัญข้าว แล้วเราจะไปทำไมล่ะพ่อ”อารยถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย

“เออ เอาเถอะน่าแกไปนอนได้แล้ว ไว้ถึงพรุ่งนี้แล้วพ่อจะบอกแกเอง ไปนอนได้แล้วไป” ทองคำบอกกับลูกชายที่ยังยืนทำหน้าสงสัยอยู่

“ครับพ่อ” อารยบอกผู้เป็นพ่อก่อนที่จะหันหลังเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง แต่ในใจก็ยังคงสงสัยอยู่ดีว่าพ่อจะพาเขาไปบ้านขวัญข้าวทำไม

“ป้าคะ ยายขวัญยังไม่ตื่นอีกเหรอคะ นี่มันสายแล้วนะคะ” ปาลิตาถามหาลูกสาวกับยายทองหยิบ

“ยังเลยคะ เดี๋ยวป้าขึ้นไปดูดีกว่าคะ” ยายทองหยิบบอกกับปาลิตาแล้วก็หุนหันออกไปจากครัวทันทีที่พูดจบ

“หนูขวัญคะ หนูขวัญ ตื่นหรือยังค่ะ ป้าเข้าไปนะคะ”ยายทองหยิบตะโกนเรียกเด็กหญิงเบาๆ แล้วตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเมื่อไม่ได้ยินเสียงขานของคนที่อยู่ในห้อง

“ทำไม วันนี้ตื่นสายจังคะ คนเก่งของยาย ตายแล้วหนูขวัญ โอย ตัวร้อนจี๋เลย ไม่สบายเหรอคะ” ยายทองหยิบมีอาการลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นคนที่อยู่ใต้ผ้าห่มหน้าซีด และตัวร้อนมีอาการของคนเป็นไข้

“คุณนายคะ คุณนาย” ยายทองหยิบตะโกนเรียกปาลิตาซึ่งอยู่ในครัว

“อะไรคะป้า โอยป้ามีอะไรคะป้าทำไมทำหน้าตาตื่นอย่างนั้นล่ะคะ แล้วยายขวัญตื่นหรือยังคะ” ปาลิตาแปลกใจเมื่อเห็นอาการลุกลี้ลุกลนของยายทองหยิบ

“หนูขวัญค่ะ หนูขวัญตัวร้อนจี๋เลยค่ะ สงสัยจะไม่สบาย คุณนายรีบขึ้นไปดูเถอะค่ะ” ยายทองหยิบบอกปาลิตา เธอรีบวิ่งขึ้นไปดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

“ยายขวัญ เป็นไงบ้างลูก” ปาลิตาถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วงพลางเอามือคลำหน้าผากลูกสาว

“ขวัญไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ขวัญแค่ปวดหัวนิดหน่อยเองค่ะ เดี๋ยวกินยาก็หายแล้วค่ะ”ขวัญข้าวบอกผู้เป็นแม่

“ตัวก็ไม่ค่อยร้อนนี่ลูก แม่ว่าเดี๋ยวกินยาแล้วก็นอนพักก็หายแล้วล่ะลูก เดี๋ยวแม่ไปต้มข้าวต้มให้ดีกว่านะลูก ขวัญนอนพักนะลูก” ปาลิตาบอกลูกสาว

“ป้าทองหยิบนี่ทำหนูตกใจหมดเลยนะคะ หนูก็นึกว่ายายขวัญเป็นอะไรมาก” ปาลิตาพูดกับยายทองหยิบเมื่อทั้งสองมาอยู่ในครัว

“ก็ป้าตกใจนี่คะ” ยายทองหยิบบอกปาลิตา

กริ่ง....กริ่ง.....เสียงกริ่งหน้าบ้านพักนายอำเภอดังขึ้นสองครั้ง

“เดี๋ยวป้าไปดูให้นะค่ะ คุณนายพักผ่อนเถอะค่ะ” ยายทองหยิบบอกแล้วเดินไปเปิดประตูรั้ว

“อ้าว ทองคำ แกมาได้ไงเนี่ย” ยายทองหยิบแปลกใจเมื่อเห็นคนที่มากดกริ่งหน้าบ้านเป็นน้องชายของตัวเอง

“สวัสดีครับป้าทองหยิบ” อารยกล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้ผู้เป็นป้า

“เออ ๆ มาเข้ามาก่อน ว่าแต่แกมีธุระอะไรกับฉันเหรอมาถึงที่นี่เลย”ยายทองหยิบเดินนำทั้งสองคนเข้าไปในบ้าน

“พี่หยิบ คุณนายอยู่หรือปล่าว ฉันพาเจ้ายะมาขอโทษเขาน่ะ เรื่องเมื่อวานนี้ไม่รู้ว่าเขาจะว่าไงมั่ง” ทองคำบอกกับพี่สาว

“อ๋อคุณนายน่ะเหรอแกอยู่ในบ้านน่ะ คงดูแลหนูขวัญอยู่น่ะ” ยายทองหยิบบอกกับน้องชาย

“อ้าว แล้วหนูขวัญเป็นอะไรล่ะพี่หยิบ” เขาถามยายทองหยิบด้วยความเป็นห่วงขวัญข้าว

“ก็ไม่เป็นอะไรมากหรอก ตัวร้อนปวดหัวนิดหน่อย” ยายทองหยิบบอกกับทองคำ แต่คนที่ตั้งใจฟังที่สุดเห็นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอารย

'ขวัญข้าวไม่สบายเหรอนี่ คงเป็นเพราะจมน้ำเมื่อวานนี้แน่ๆเลย เป็นเพราะเราแท้ๆเลยเราขอโทษนะที่ดูแลเธอไม่ดี' อารยพึมพำในใจ

“อ้าวเจ้ายะ แกจะยืนเหม่อไปถึงไหนของแก ไปเข้าไปในบ้านก่อน” ยายทองหยิบบอกกับหลานชายที่ยืนเหม่ออยู่

“ครับป้า” อารยรับคำ

Create Date : 27 พฤษภาคม 2549

Last Update : 27 พฤษภาคม 2549 20:59:10 น.

1 comments

Counter : 260 Pageviews.

น่ารักจัง

โดย: นิว IP: 202.129.46.85 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:01:03 น.