ในบางเวลา ที่ไม่มีใครห่วง จงห่วงตัวเอง
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
8 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 

มันเหงาเหมือนกันนะ ที่ไม่มีใครให้ห่วง

นี่จะเป็น blog แรก ที่ผมได้เขียนเล่าความในใจ

___________________________________________________

จะครบ 6 เดือนเต็ม ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์นี้

กับการที่ผมต้องสูญเสียบุคคลในครอบครัวผมไป

ซึ่งเป็นคนสุดท้ายในครัวครัวผม ที่ผมต้องห่วง

นั่นคือ แม่ของผมเอง ท่านจากไปหลังจากที่

อยู่กับผมมาเพียง 2 คน ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปี

จากนี้ต่อไป ผมไม่มีใครให้ต้องห่วงอีกแล้ว

แต่นั่น มันไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขเลยสักนิดเดียว

กลับกลายเป็นว่า การอยู่คนเดียว มันทำร้ายผมยิ่งกว่า

สิ่งไดๆ ทั้งหมดที่ผมเคยผ่านมาตลอดชีวิต ในตอนที่มีท่าน

คอยอยู่เคียงข้าง

ในระยะเวลาเกือบๆ จะ 6 เดือนที่มา จะมีใครสักคนไหมที่รู้

ว่าผมทุกข์ใจสักแค่ไหน ทั้งๆ ผมมักจะเสแสร้ง ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด

เพื่อปกปิดบางสิ่งภายในใจ แต่นั่น ก็เป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

ทั้งๆ ที่ตอนนี้ มีคนที่เป็นห่วงผมมากมาย แต่มันเทียบกันไม่ได้เลย

กับการที่ผมเป็นห่วงคนๆ เดียว และคนๆ เดียวที่คอยห่วงผมนั่นก็คือ "แม่"

หลายๆ อย่างที่ผมได้พยายามทำให้ดีที่สุด ในตอนนี้ คือ

ห่วงตัวเองให้มากที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้มากแค่ไหน

แต่ก็จะพยายามทำมันให้ดีและมากที่สุด เท่าที่จะทำได้

ที่ผ่านมา ผมรู้สึกผิด กับการกระทำที่บางครั้งอาจทำให้ท่านเสียใจ

ซึ่งผมเองยังคิดว่า มันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก ถ้าเป็นผม ผมคงไม่ให้อภัยเด็ดขาด

แต่ท่านกลับให้อภัยผม ไม่ว่าอะไรสักคำ

ทุกวันนี้ผมย้ายมาอยู่กับพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ที่ต่างจังหวัด

พยายามติดต่อกลุ่มเพื่อนๆ สมัยเรียนมัธยม(ตอนนี้ก็ติดต่อได้หมดแล้ว)

ก็มีนัดกันกินข้าวมั่ง Camp มั่ง Trip มั่ง ตามแต่จะหาโอกาสได้

ก็ทำให้ลดความอัดอั้นตันใจลงไปได้บ้าง หลายๆ เพื่อนก็จะคอยทัก

"เฮ้ย มีไรเล่าให้กูฟังได้นะเว้ย" และทุกครั้งที่ผมได้ระบายความใจ

กับกลุ่มเพื่อนๆ น้ำตามันก็จะไหลออกมาทุกที ทั้งๆ ที่เมื่อก่อน

ผมมักจะเก็บเรื่องราวทั้งหมดเอาไว้ ไม่เคยเล่าอะไรอะไรให้ใครฟังเลย

เพื่อนผมทุกคนจะบอกว่า ผมเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดีมาก

ซึ่งผมก็ยอมรับในส่วนนี้ จึงมักจะมีคนมาปรึกษา

และระบายความในใจให้ผมฟังอยู่เสมอ

แต่ในตอนนี้ขอให้ผมได้ระบายส่วนหนึ่งอันน้อยนิดภายในใจหน่อยก็แล้วกัน



นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้คนๆ หนึ่งซึ่งเหงาและท้อ โดยที่ไม่มีใครให้เป็นห่วง





 

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2552
7 comments
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2552 3:36:39 น.
Counter : 416 Pageviews.

 



สู้ๆ นะคะ ตอนนี้ก็ห่วงตัวเองไปพลางๆ
รักษาสุขภาพ ออกกำลังกาย จะได้ไม่ต้องคิดมาก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

โดย: iSIs_OsiRis 8 กุมภาพันธ์ 2552 4:44:37 น.  

 

มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ

สู้ๆๆ


เชื่อค่ะ..ว่า ต้องก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็งได้ ^^

 

โดย: ลั้นลา~ร่าเริง 8 กุมภาพันธ์ 2552 17:37:20 น.  

 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ

Happy Valentine's Day ครับ

 

โดย: Alone~ Man IP: 203.144.180.66 8 กุมภาพันธ์ 2552 19:37:30 น.  

 

หลายๆ อย่างที่ผมได้พยายามทำให้ดีที่สุด ในตอนนี้ คือห่วงตัวเองให้มากที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้มากแค่ไหน .....

เป็นสิ่งที่ดีมากคะ กับการที่ต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด
ดูแลทุกวันไม่ให้ขาด..ไม่งั้นคุณก็จะป่วย..ไปในที่สุด..

การได้อ่านหนังสือที่ถูกใจสักเล่ม หรือ หลายๆเล่ม ก็จะคลายเหงาได้บ้าง ถึงจะไม่หมด ความเหงาเมื่อใครมีมันแล้ว ไม่สามารถหมดไปจากใจได้..ย้ำจริงๆคะ..(เคยเป็น)
ข้าพเจ้านอนไม่หลับก็หยิบหนังสือมาอ่าน ก็จะหลับคาหนังสือเล่มนั้น อ่านทุกวันติดตามเรื่องทุกวัน บ้างครั้งอยากที่จะระบายความในใจ ก็หยิบสมุดบันทึกมาเขียนระบายความในใจ อาจไม่ทุกวัน แต่ก็เขียนได้สม่ำเสมอ..นิคือการระบายความเหงาอีกอย่างคะ..บ้างครั้งอาจจะเขียนไปสมุดก็เปียกไป ก็ตามแต่....
เช่นนั้นแล้ว ข้าพเจ้า เคยทำได้ และคุณก็น่าจะลองทำ..
(หรือทำไปแล้ว) เหอะๆๆ
ถ้าไม่เคยลองทำดูสิคะ ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าเคยทำและก็คิดเสมอว่าสมุดบันทึกเล่มนั้นเป็นเพื่อนทีดีที่สุดที่ยอมให้เราระบายความทุกข์ สุขใจอยู่ตลอดเวลา...
กับหนังสือที่เราชื่นชอบและเราคิดว่าสามารถอ่านได้จนหมดเล่ม และติดตามต่อๆไป.....
ยังไงก็ดูแลสุขภาพมากๆนะคะ
คุณยังมีเพื่อน .. มีคนทั้งโลก..เป็นเพื่อน ..นะคะ
สู้ๆๆคะ

 

โดย: catlove IP: 117.47.39.80 20 กุมภาพันธ์ 2552 9:39:58 น.  

 


เห็นใจครับ ที่ตอนนี้ไม่มีคุณแม่ ไม่มีญาติสนิทใกล้ชิดมากๆ

แต่ขอให้มองในแง่ดีว่า ธรรมชาติเป็นแบบนี้ ไม่มีอะไรจะคงอยู่ตลอดชีวิต แม้แต่ต้นไม้ หรือก้อนหินก็มีการดับสูญ ธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่ ไม่มีใครหยุด หรือห้ามธรรมชาติได้

ขอให้อยู่กับธรรมชาติ แบบรู้ตัวเองและมีสติ

คนอื่นก็เหมือนกับคุณ เชื่อเถอะครับ

แม้แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ท่านก็ไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่สนิทๆ เช่นเดียวกับคุณ

ขอให้คุณมีสุขภาพที่ดี และทำกรรมดีต่อไปนะครับ

ผมเข้ามาครั้งแรกครับ

 

โดย: yyswim 7 มีนาคม 2552 14:20:04 น.  

 

สู้ๆนะคะ

เป็นกำลังใจให้อีกคน

 

โดย: bpinko 7 มีนาคม 2552 22:35:39 น.  

 

ขอบคุณทุกๆ คนครับ

ขอบคุณมากๆ สำหรับกำลังใจที่มีให้

 

โดย: เร้าใจเกินพิกัด 18 มีนาคม 2552 2:50:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เร้าใจเกินพิกัด
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เร้าใจเกินพิกัด's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.