Bloggang.com : yyswim : เรื่องเด็ก…..เด็ก version2

เรื่องเด็ก…..เด็ก version2

ไม่มีตังค์………

"ป่าป๊า เมื่อ 3 เดือนก่อน มีคนมาทวงหนี้ป่าป๊า ป่าป๊าบอกว่า
ป่าป๊าไม่มีตังค์

มาเดือนก่อน ป่าป๊าก็บอกว่า ป่าป๊าไม่มีตังค์อีก เพราะอะไรคับ?"

"คืองี้ ป่าป๊าต้องเป็นคนซื่อสัตย์ พูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้น ซิ!!!"

**********************************

บ้านหลังใหญ่………

"ป่าป๊า ทำไมบ้านคนอื่นเขาใหญ่ แต่ทำไมบ้านของเราถึงเล็กล่ะ?"

"เพราะป่าป๊าไม่ค่อยมีกะตังค์นะลูก"

"แล้วทำยังไง เราถึงจะมีบ้านหลังใหญ่ๆ เหมือนกะเขาล่ะ?"

"ลูกก็จะต้อง ตั้งใจเรียนหนังสือ พอโตขึ้น ก็จะได้ทำงาน มีเงินเยอะๆ

แล้วก็จะได้ซื้อบ้านหลังใหญ่ๆ ไง!!!"

"แล้วทำไมตอนเด็กๆ ป่าป๊าถึงไม่ ตั้งใจเรียนหนังสือ ซะก่อนล่ะ!!!"

********************************

มีตังค์ตก………

"ป่าป๊า ถ้ามีตังค์ตกอยู่ 5 บาท กับ 10 บาท ป่าป๊าจะเก็บอะไรก่อนคับ?"

"ก็เก็บเหรียญ 10 บาทซิลูก!!!"

"ป่าป๊าโง่จัง!!! ทำไมป่าป๊าถึงไม่เก็บ ทั้ง 2 เหรียญ ก่อนล่ะ???"

********************************

ฉันจะสอน………

คุณนายเจ้าของต้นมะม่วง ลูกดก รู้สึกโกรธเป็นกำลัง ที่เด็กข้างบ้านแอบเข้ามา ปามะม่วงบ้านเธอ วันละหลายรอบ

“เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวฉันจะสอนแกเสียนี่ แกมาปามะม่วงบ้านฉัน ทำไม ฮึ!!!!!!”

“ดีคับคุณป้า ช่วยสอนผมที เถอะคับ ผมมาปาตั้งหกครั้งแล้ว

ยังปาไม่ถูกสักกะลูกเลยคับ!!!!!”

*******************************

จักรยาน………

ตอนสายของวันอาทิตย์ ที่หน้าสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

เด็กชายปุณณวิทย์อายุ 10 ขวบ เดินออกมาจากสวนสาธารณะ แบบกลับบ้านตัวเปล่า อย่างสบายใจ ไม่มีจักรยานคันใหม่ของตน ที่เมื่อกี้ขี่เข้าไปเล่นในสวนสาธารณะ!!!!!

แม่ของปุณณวิทย์ตกใจ รีบจับมือซักถามลูกชาย เป็นการใหญ่

“แล้วจักรยานที่พ่อซื้อให้ใหม่ละลูก ลูกลืมหรือเปล่า? ลูกขี่ไปที่ไหนมั่ง?

มา เราเดินไปดูด้วยกัน เดี๋ยวแม่จะช่วยตามหาให้”

“ไม่ต้องหรอกคับ คุณแม่ ผมให้คุณลุงคนหนึ่งเขายืมไปทำธุระทางโน้น น่ะคุณแม่…. จิงจิ๊งคับ คุณแม่”

“แต่ลูก. . . . . . .”

“ไม่ต้องห่วงหรอกค้าบ คุณแม่ เดี๋ยวพอสักห้าโมงเย็น คุณลุงเขาก็จะนำมาส่งที่บ้านเราเองแหละค้าบคุณแม่ คุณลุงเขาถามเส้นทางมาบ้านเราเรียบร้อยแล้วละคับ ถามตั้งหลายครั้งด้วย

แล้วเขาก็สัญญากับผมด้วยนะว่า เขาจะซื้อลูกฟุตบอลลูกใหม่ ให้ผม ด้วย”

แม่ผู้ผ่านชีวิตมานาน รู้ตัวดีว่า ลูกชายของตนโดนคนเขาหลอกซะแล้ว แต่ด้วยความรักลูก จึงไม่อยากพูดอะไร ให้กระทบกระเทือนน้ำใจ
เอื้ออารีของลูก

พอห้าโมงเย็น ก็ไม่มีเงาของคุณลุงใจดีคนนั้น มาปรากฏตัวที่บ้าน อย่างที่ลูกพูด แต่คุณแม่ก็ไม่เห็นลูกชายของตน แสดงอาการวิตกทุกข์ร้อนอะไร ยังคงนั่งเล่นเกมส์อยู่คนเดียวไปเรื่อยเรื่อย

เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง เสียงออดหน้าบ้านจึงดังขึ้น

“คุณลุงเขามาแล้วละคับ คุณแม่ โอ๊ะโอ๋!!!!!จักรยานของผม อ้อแล้วนั่น……ลูกฟุตบอลที่จะให้ผมใช่มั้ยคับ คุณลุง”

“ฮื่อ ขอบใจมากนะหนู ที่ให้ลุงยืมจักรยานใช้ไปทำธุระ วันที่รถว่างๆ…….ออกกำลังกายดีด้วย”

เด็กชายปุณณวิทย์พูดเสียงใสว่า “เอ้า งั้นผมก็คืน นาฬิกาโรแลกซ์ของลุง

คืนเดี๋ยวนี้เลยคับ เก็บไว้ที่ผม ไม่เห็นมันจะได้ประโยชน์อะไรเลย!!!!!!”