เรื่องของย่าน้อย เรื่องของย่าน้อย สินมีย่าอยู่สองคน คือ ย่า กับน้องของย่า ย่าน้อยมีชื่อจริงว่า ย่ามะลิ ท่านเป็นน้องและเป็นญาติเพียงคนเดียวที่ย่าของสินมี ที่จริงสินว่า ย่าทั้งสองคนน่าจะสนิทกัน เพราะมีกันเพียงแค่สองคน แล้วต่างคนก็อายุล่วงเข้าไป 80 ปีเศษ แต่เชื่อมั้ย ทั้งสองคนไม่ยอมพบปะกันเลยนานโขนับสิบสิบปีแล้ว อาจเป็นเพราะบ้านอยู่ห่างกันมากก็ได้ และย่าทั้งสองคนก็ไม่ถนัดที่จะพูดโทรศัพท์ เห็นบอกว่า “เดี๋ยวนี้ หูมันไม่ค่อยจะดี หูมันไม่ค่อยจะได้ยิน” ตัวสิน พ่อสิน แม่สิน ปู่ ย่าของสิน หรือที่สินเรียกปู่ ย่าว่า “ก๋ง” และ“แน่ะ” น่ะ ..เพราะ “ก๋ง”ของสินเป็นคนไหหลำ มาแต่งงานกับย่าของสินที่เป็นคนไทย สินเกิดมา สินก็เรียกย่าของสิน ว่า”แน่ะ”แล้ว ทั้งหมดอยู่กันที่กรุงเทพและเขตปริมณฑล แต่อาสม กับย่าน้อยอยู่ทางใต้ อยู่ในสวนผลไม้ผสมหรือที่เรียกกันว่า สวนสมรม ณ อำเภอหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากตัวจังหวัดราว 40 กิโลเมตร อยู่ห่างจากตัวกรุงเทพ ก็ราว 700 กิโลเมตร ย่าทั้งสองจึงไม่ค่อยจะได้เจอกัน ไม่ว่าจะเป็นลักษณะไปทำบุญด้วยกัน ไปงานแต่ง ไปงานรับปริญญา หรือแม้แต่ไปงานศพ สินจึงคิดว่าย่าของสิน หรือ “แน่ะ” กับย่าน้อยคงจะไม่ค่อยรักกันเท่าไหร่ “ปู่เงิน” สามีของย่าน้อยเป็นคนไทย ท่านเสียไปด้วยโรคอะไรสินไม่ทราบ เพราะท่านเสียไปตั้งแต่สมัยสินยังเด็ก ปู่เงินและย่าน้อยมีลูกทั้งหมด 5 คน เป็นชาย 2 หญิง 3 ลูกที่เป็นคนโตทั้ง 4 คน ออกเรือนไปหมดแล้ว มีหลานกันหลายคน เหลือก็แต่อาสม หรือชื่อจริงของอาสม คือ อาสมพงษ์ ที่เป็นโสดนานมาก อาสมก็เลยต้องติดอยู่ในบ้านและติดอยู่ภายในสวนสมรมกับย่าน้อย เป็นเพื่อนกับแม่ของตนมาเรื่อยๆ ยังออกเรือนไปไหนไม่ได้ จนเมื่อ4-5ปีก่อนนี่แหละ อาสมจึงได้แต่งงานไป แต่อาสมก็ชวนอาหญิงมาอยู่กับย่าน้อยด้วย เพราะตอนนี้ย่าน้อยอายุราว 80 ปีเศษแล้ว สวนสมรมของย่าน้อย ปลูกผลไม้ผสมอยู่หลายชนิด ทั้งทุเรียน ลางสาด มังคุด เงาะ ชมพู่ กระท้อน ระกำ กล้วย สับปะรด มะพร้าว หมาก สะตอ ลูกเนียง แถมยังปลูกผักสารพัดผัก ยังเลี้ยงไก่ และเลี้ยงปลาหลายพันธุ์ในบ่อขนาดใหญ่ ถ้าจะไม่มี ก็คงพวกข้าวสาร และนมวัว ละมั้ง!!!! ตอนเด็กๆ สินจำได้ว่า ทุกครั้งที่สินได้ไปเที่ยวสวนของย่าน้อย สินจะต้องไปปีนต้นเงาะ ไปปีนต้นมังคุดเล่นกับเพื่อนๆแถวนั้น เพราะได้เลือกปลิดผลสดๆจากกิ่ง เอามาเข้าปากกิน ย่าน้อยก็คอยเตือนสินด้วยความห่วงใย เตือนแล้วเตือนเล่า เตือนอยู่นั่นแหละ กลัวสินจะตกต้นไม้ และสินก็เคยตกจริงๆแล้วด้วย แต่สินไม่ได้บอกให้ย่าน้อยและอาสมรู้ .คือ กลัวว่าเดี๋ยวจะถูกตีและอดได้ปีนอีก ย่าน้อย และอาสม ใจดีกับสินมาก แม้สินจะไม่ได้ไปเยี่ยมท่านทั้งสองบ่อย แต่ทันทีที่สินเข้าไปสวัสดีท่านทั้งสองว่า “สินมาแล้วครับ” เรื่องข้าวปลาอาหารท่านก็จะรีบจัดเตรียมไว้ให้สินเสร็จตั้งแต่ก่อนเที่ยง ผลไม้อะไรก็ตามถ้าออกในช่วงฤดูนั้น สินไม่ต้องปีนกินเองก็ได้ เพราะจะมีเป็นกะละมังๆ ให้สินได้เลือกกินตามใจชอบ ถ้าใครถามสินว่า สินไม่ชอบอะไรบ้าง ที่สวนย่าน้อย “ก็คงพวกแมลงหวี่ พวกยุง และไม่มีโทรทัศน์เท่านั้นครับ นอกนั้นผมชอบหมด” เมื่อปีกลาย แม่บอกให้สินช่วยขับรถไปเยี่ยมย่าน้อย สักหน่อย เพราะ”แน่ะ”ของสินเป็นห่วงเมื่อทราบข่าวว่า ย่าน้อยกินข้าวไม่ค่อยได้ โทรศัพท์ถามอาการย่าน้อยกับอาสม น่ะ!!!! ถามแล้ววว อาสมบอกว่า “ไม่มีอะไรหรอก? คงจะเรื่องเบื่อๆอาหารธรรมดา ไม่มีอะไรหรอก” แต่”แน่ะ”ของสิน ท่านไม่สบายใจ ท่านอยากให้แม่กับสิน ช่วยไปดูอาการย่าน้อยแทนให้หน่อย ท่านฝากเงินกับแม่สินไป 1,000 บาท เพื่อให้แม่สินไปซื้อของอร่อยๆที่ห้าง นำไปฝากย่าน้อยด้วย อ้าววว!!!! “แน่ะ”ของสิน ท่านรักและเป็นห่วงใยย่าน้อย เหรอเนี่ย?” สินไม่ยักรู้ สินซื้อหมูแผ่น หมูหยอง ในห้าง และซื้อขนมไหว้พระจันทร์หลากหลายแบบจากร้านเอสแอนด์พี รวมเป็นเงินทั้งหมดเกือบ 2 พันบาท แล้วสินก็ชิงจ่ายเงินของสินให้คนขายก่อนที่แม่ของสินจะเปิดกระเป๋า สินบอกแม่ว่า “แม่นำเงิน 1,000 บาทของ ”แน่ะ” ไปให้ย่าน้อยเถอะครับ” ย่าน้อยดีใจมาก ทันทีที่เห็นแม่สินและเห็นสิน ย่าน้อยรีบถามถึงสุขภาพของ "แน่ะ"ย่าของสิน และก๋ง แม่ก็บอกสบายกันดีทุกคน พอแม่ของสินซักถามอาการของย่าน้อยบ้าง ก็เป็นจริงอย่างที่อาสมเคยบอก คือ ย่าน้อยเขาไม่ได้เป็นอะไร ตัวก็ไม่ได้ร้อน เพียงแต่ไม่คิดอยากจะกินอะไรเท่านั้นเอง แม่สินพยายามคะยั้นคะยอให้ย่าน้อยกินของกินที่ซื้อไปฝาก ย่าน้อยบอกว่า “ไม่รู้มันยังไง มันไม่คิดอยากจะกินเอง” อาสมช่วยพูดสนับสนุนว่า “กินเถอะ ของฝากน่ะ ของดี ของแพงทั้งนั้นนะแม่ กินเถอะ แม่จะได้แข็งแรง อยู่ดูสินมันแต่งงาน” ย่าน้อยถามว่า “ถุงนี้เท่าไหร่? ถุงนี้เท่าไหร่? แล้วกล่องนี้ละ เท่าไหร่?” อาสมรีบบอกว่า “หมูแผ่นนั่น 680 นะแม่ หมูหยองก็ 320 ขนมไหว้พระจันทร์ 8 ลูกนั่นก็ 700 บาทแล้ว ..เห็นมั้ยแม่ พี่เขาซื้อมาให้ แต่ของดีๆจากกรุงเทพมาให้แม่กินทั้งนั้นเลย” ผ่านไป 1 เดือนก็แล้ว ผ่านไป 2 เดือนก็แล้ว อาสมโทร.มารายงานแม่ของสินเป็นระยะว่า ย่าน้อยไม่เป็นอะไรและยังไม่ค่อยยอมกินทั้งหมูแผ่น หมูหยอง ที่แม่ของสินซื้อไปฝาก “แม่เขาบ่นแต่ว่าของมันแพง ของมันแพง เสียดาย แต่พี่รู้มั้ย ตอนนี้หมูหยอง มดกัดถุงเข้าไปในถุง จะนำมากินแต่ละที ต้องเคาะมดออก ลำบากน่าดูเลย หมูแผ่นตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะกรอบแล้ว แล้วเริ่มจะเหม็นหืนแล้วด้วย” “พี่รู้มั้ย? ที่ร้ายกว่านั้นก็เรื่อง แม่ชอบคัดเอาแต่ขนมไหว้พระจันทร์ส่วนที่เริ่มจะไม่ค่อยดี มากินก่อน ส่วนด้านไหนที่คิดว่ายังดี ยังไม่น่าจะขึ้นรา แม่ก็จะเก็บไว้ในกล่อง แม่ชอบอ้างแต่เรื่องว่า ของมันแพง” เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง สินได้ลงไปใต้ ไปเรื่องงานที่สินทำอยู่ ก่อนไป สินก็บอกกับแม่ของสินว่า “สินจะลงใต้ .แม่” แม่ก็ถามสินว่า “ลูกแวะไปเยี่ยมย่าน้อยสักหน่อย ได้มั้ย?” “ได้อยู่แล้ว แม่” สินรับปาก สินไปเยี่ยมย่าน้อยพร้อมของฝาก เป็นของกินแพ็คผนึกอย่างดี บรรจุกล่องสวย กะว่า ถ้าย่าน้อยยังไม่รีบกิน ย่าน้อยจะทยอยกิน .ของฝากนี้ ก็จะไม่เสีย สินเลยซื้อจำนวนหลายแพ็คหน่อย ถึง6โหล 72ขวด จ่ายไปราวๆ 4,000 กว่าบาท ย่าน้อย ยังคงรักษาหุ่นผอมเอาไว้เหมือนเดิม ที่จริงย่าน้อยก็อายุ 80 ปีเศษแล้ว แต่ก็ยังเดินไปไหนมาไหนในสวนได้เอง ไม่ต้องใช้ไม้เท้าช่วย แต่ย่าน้อยก็ชอบบ่นว่า “กินอะไรมันไม่ค่อยอร่อย ไม่เหมือนสมัยสาวๆ เดี๋ยวนี้ฟันมันไม่ค่อยดี” สินแนะย่าน้อยว่า “กินแบรนด์รังนกนี่ซิครับย่าน้อย อร่อย ลื่นคอ ไม่ต้องเคี้ยว แต่ต้องกินตอนแช่เย็นก่อนนะครับ จะได้อร่อย” ย่าน้อยถามว่า “งั้น เอาน้ำแข็งมาใส่กิน ตอนนี้เลยได้ไหม?” สินบอกว่า “เอาซิย่าน้อย ถ้าย่าน้อยอยากกิน เดี๋ยวสินไปหยิบให้ แต่จะอร่อยสู้แบบแช่เย็นไม่ได้นะ” พอย่าน้อยกินกับน้ำแข็งทุบ ย่าน้อยก็บอกว่า “อืมมม ลื่นคอชื่นใจดี ใช้ได้” “แล้วขวดนี้ แพงมั้ยล่ะ?” ย่าน้อยถาม “สินไม่ค่อยมีตังค์ครับย่าน้อย เลยซื้อของแบบไม่แพงนักมาให้ย่าน้อย ขวดหนึ่งก็ 10 บาทเอง รอถ้าสินมีตังค์มากๆ สินจะซื้อแบบที่แม่สินซื้อมาให้ นะครับ” “โอ๊ยยย ยังงี้ละ ถูกใจย่าน้อยแล้ว แบบของแพงแพงน่ะ ย่าเสียดายยเงิน เดี๋ยวย่าจะเอาเข้าตู้เย็นทั้งหมด เลยนะ” “ดีครับ ย่าน้อย” สัปดาห์ที่แล้ว สินโทร.ไปหาอาสม อยากถามเรื่องแบรนด์รังนก ว่าย่าน้อยชอบกินมั้ย? กินไปกี่ขวดแล้ว? อาสมบอก “เปล่านี่ .แม่เขาเอารังนกของเราที่ให้น่ะ ไปแจกข้างบ้าน บ้านละ 3 ขวดมั่ง 5 ขวดมั่ง หมดไปทั้ง70ขวดแหล่ะ ก็หมดไปตั้งแต่วันที่เรากลับเข้ากรุงเทพแล้ว อาน่ะ เคยบอกแม่แล้ว ว่าอย่าแจก ของคงจะแพง ดูขวดซิ สวยแปลกดี” “แต่แม่เขาบอกว่า ไม่แพงหรอก ขวดหนึ่งแค่ 10 บาทเอง แม่เขาบอกว่า ของอร่อยดีๆแบบนี้ ถ้าเอาให้คนข้างบ้านกินก็เหมือนกับแม่กินเอง ........เหมือนกันแหละ” นี่ไงครับ ย่าน้อยของสิน โดย yyswim   Create Date : 26 มิถุนายน 2548 14 comments Last Update : 26 มิถุนายน 2548 9:17:54 น. Counter : 972 Pageviews. Share Tweet

ขอให้คุณย่าสุขภาพร่างกายแข็งแรงนะค๊า   โดย: ยัยแก้มบุ๋ม : ) 26 มิถุนายน 2548 9:25:05 น.

ดีใจจังเลยที่ยังมีย่าอยู่อ่าเนอะ แต่ย่าเราตายตอนเราอายุ ขวบกว่าๆเอง เศร้า..   โดย: ++FeRn_NaJa++ 26 มิถุนายน 2548 11:19:16 น.

คนสมัยก่อนประหยัด อยู่ง่าย อ่านแล้วคิดถึงแม่ โลก ก็จะได้อยู่กับเรานานๆ ตอนนี้ โลกจะอยู่กับเราไม่ไหวแล้ว เพราะทุนนิยม ทำลายโลก   โดย: suparatta 26 มิถุนายน 2548 12:06:11 น.

ขอให้คุณย่ามีสุขภาพแข็งแรงนะคะ อ่านแล้วคิดถึงย่าเราจัง   โดย: prncess 26 มิถุนายน 2548 13:57:53 น.

เหมือนย่าผมเลยคับ เนี่ย วันนี้ผมก็เพิ่งจะกลับมาจากบ้านนอก ย่าเขาก็กินได้เยอะคับ มีคนกินเก่งอย่างผมไปนั่งกินข้าวด้วย กินไปคุยไป คนแก่เขาชื่นใจครับ   โดย: Marvellous Boy 26 มิถุนายน 2548 15:14:54 น.

สวัสดีค่ะ อ่านแล้วน่ารักมากๆค่ะ อยากมีย่าแบบนี้บ้างจังค่ะ คุณย่าสุขภาพดีมากนะคะ   โดย: รักดี 26 มิถุนายน 2548 17:10:44 น.

น่ารักจังเลยฮ่า   โดย: BloodHound 27 มิถุนายน 2548 1:26:51 น.

ดีจังเลย ที่มีคุณย่า คุณย่าเราไปสวรรค์นานแล้ว อยากกอดย่าจังท่าจะอบอุ่นมากเลยเนอะ ขอยืม "แน่ะ" กับ"ย่า"กอดหน่อยดิ เกิดมายังไม่เคยได้กอดและถูกกอดเลย มีแต่รุ่นพี่กอดตอนรับน้อง รู้ได้เลยว่ามันอบอุ่นมาก เสียดายเด็กรุ่นใหม่ไม่รู้คุณค่าออกมาโวยทั้งๆที่รู้สึกดีออก เด็กสมัยนี้โวยเก่ง เอะอะก็สิทธิมนุษยชน เอ้เรากำลังคุยเรื่องอะไรกันนะมาออกที่รับน้องจนได้เพราะเสียดายกิจกรรมที่ดีๆ ขอเราไปเยี่ยมย่าด้วยคนนะ ชดเชยสิ่งที่เราไม่มี เขียนอีกนะเราชอบคนสูงอายุมากเลย ขอบคุณมาก   โดย: u2swim IP: 202.6.107.9 27 มิถุนายน 2548 11:49:31 น.

ดูแลคุณย่าให้ดีที่สุดและเต็มกำลังครับ มนุษย์จอมพลัง สวัสดีครับผม มาหาเรื่องให้ตัวเองโดนประจานซะงั้น คลิ้กเยยครับ ใครไปบล้อกผมแล้ว โดนชวนหมดนะครับ เจอกันครับผม   โดย: หัวหน้าแก้งค์ ความโ(สด) (note-d ) 28 มิถุนายน 2548 6:14:50 น.

คิดถึงย่าเหมือนกันครับ ท่านเสียไป 5-6 ปีแล้ว แต่ยังดีครับ ยังเหลือปู่ ตา และยาย อ่านแล้วยิ้มไปด้วยเลยยย แต่ย้าววววววยาวววววววววววววว ไปนอนก่อนะครับพี่ ป.ล. ของฝากจากจันทบุรีล่ะครับพี่!? ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: Due_n 29 มิถุนายน 2548 2:11:34 น.

ขอบคุณทุกทุกทุกท่านที่เข้ามาเดินเล่นนะครับ ขอโทษที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ ..เด๋วจะเดินไปหาที่Blogของทุกท่าน ดิว ถามหาของฝากจากจันทบุรีเหรอครับ ของไม่ค่อยอร่อยนะครับ ลองคลิกไปที่ของฝากจากเมืองจันทร์ซิครับ   โดย: yyswim 29 มิถุนายน 2548 11:52:00 น.

ผมไม่มีใครเหลือซักคน คุณปู่ - คุณย่า - คุณตา - คุณยาย ชวนกันกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือผมโต๋เต๋เด่โด่อยู่บนโลกเบี้ยวๆนี่คนเดียว เซ็งตัวเองพิลึก ก็เลยต้องแวะมาแอบอ่านนี่แหละ ครอบครัวคุณน่ารักนะ ผมว่าคุณโชคดี ดูแลความมีโชคให้อยู่กับตัวนานๆนะครับ   โดย: ธง IP: 203.151.140.116 20 สิงหาคม 2548 17:20:18 น.

อบอุ่นค่ะ   โดย: mda IP: 203.159.36.10 4 ตุลาคม 2548 18:42:01 น.

สวัสดีค่ะคุณ สิน เมย์ไม่ได้เป็นสมาชิกที่นี่ แต่ก็ชอบเข้ามาที่เวบนี้ค่ะ วันนี้ผ่านมาที่บล้อกคุณสิน อยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ อ่านเรื่องของคุณไปหลายเรื่อง ตั้งแต่ ป้าหยก เอาหนูมั้ย มองหาที่นั่ง แล้วก็มาเรื่อง ย่าน้อย เรื่องของคุณตอนจบหักมุมได้ดี ได้หัวเราะแทบทุกเรื่องไป ชอบค่ะ เรื่องของย่าน้อยน่ารักดีค่ะ   โดย: เมย์ IP: 219.22.41.81 18 มิถุนายน 2549 10:05:38 น.