Bloggang.com : yuttipung : Up - ความฝันอันสูงสุด

Up - ความฝันอันสูงสุด

ไม่ได้อัพบล็อกมานานมาก น่าจะนานที่สุดเท่าที่เคยเว้นว่าง จากนี้จะพยายามกลับมาเขียนเรื่อยๆ เช่นเคยครับ บทความนี้ส่งไปให้นิตยสาร Filmax เช่นเคย แต่เขาเลือกอีกเรื่อง จึงนำมาลงไว้ที่นี่แทน

------------------------------------------

ตัวละครที่เป็น "คนแก่" นั้นต้องถือว่าไม่ใช่เรื่องห่างไกลสำหรับ พิกซ่าร์ผู้ผลิตอนิเมชั่นด้วยคอมพิวเตอร์กราฟฟิคระดับชั้นนำ ดังที่ปรากฎใน Toy Story 2(1999) หรือ Cars(2006) และที่ขาดไม่ได้คือ Geri's Game(1997) อนิเมชั่นขนาดสั้นความยาวเพียง 4 นาทีที่เดินเรื่องด้วยคนแก่ และคนแก่ ซึ่งแจ้งเกิดคว้ารางวัลออสการ์ สาขาอนิเมชั่นขนาดสั้นยอดเยี่ยมมาครองได้

แต่ Up ก็ต้องนับเป็นความพยายามพิสูจน์ของพิกซ่าร์อีกครั้งของงานอนิเมชั่นขนาดยาว ไม่ใช่แค่เพียงการพัฒนางานภาพอันวิจิตร แต่รวมถึงการแหวกเนื้อหาขนบความเชื่อเดิมๆ คราวนี้พวกเขามาพร้อมกับตัวละครชายชรา กลุ่มตัวละครที่แทบจะไม่มีใครกล้าสร้างอีกแล้ว ในยุคที่ผู้สร้างส่วนใหญ่เชื่อว่าหนังสร้างขึ้นเพื่อตอบสนองวัยรุ่น และการ์ตูนคืองานสำหรับเด็ก

แม้จะมีพล็อตเรื่องแสนแฟนตาซีเกี่ยวกับ คาร์ล เฟรดดริกสัน(พากย์โดย เอ็ดเวิร์ด แอสเนอร์) ชายวัยราว 70-80 ปีใช้ลูกโป่งจำนวนนับหมื่นยกบ้านของตนลอยขึ้นฟ้าเพื่อออกผจญภัย หากแต่โลกจินตนาการของผู้กำกับ พีท ดัคเตอร์ และผู้กำกับร่วม บ๊อบ ปีเตอร์สัน นั้นสมจริงอย่างยิ่งกับสถานการณ์ตัวละครไม่ต่างกับงานที่ว่าด้วยการก้าวข้ามพ้นวัย(Coming-of-Age)ของวัยโรยอย่าง Autumn Spring(2001) หนังของสาธารณรัฐเช็ค หรือ The Visitor(2007) ผลงานการกำกับของ โทมัส แม็คคาร์ธี่ หนึ่งในทีมผู้เขียนบทร่วมในอนิเมชั่นเรื่องนี้

ข้อพิสูจน์ความสมจริงนั้นอธิบายได้ไม่ยากเลย จากเหตุการณ์เปิดเรื่อง มันสรุปช่วงชีวิตหลายสิบปีที่ผ่านมาของ คาร์ล ตั้งแต่เยาว์วัย ได้พานพบกับเอลลี่ เด็กสาวผู้ใฝ่ฝันถึงโลกผจญภัยแห่งเดียวกันในบ้านไม้เล็กๆ หลังหนึ่ง จวบจนเติบโต แต่งงาน ทำงาน ใช้ชีวิตเรียบง่าย ร่วมทุกข์ร่วมสุขในละแวกชุมชนเดิม ผ่านเวลาสั้นๆ เพียงสิบกว่านาที คงไม่เกินเลยหากจะกล่าวว่านี่คือฉากเปิดเรื่องที่งดงามที่สุด ที่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจะพึงนำเสนอ

หากเทียบเคียงโลกแฟนตาซีของหนังกับงานที่ฉายในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันอย่าง Drag Me to Hell หรือ Night at The Musuem 2 คือภาพจินตนาการวิกฤตของหนุ่มสาววัยทำงานที่กำลังเผชิญวิกฤตจากโลกธุรกิจซึ่งเข้ามาทำลายความสุข การเดินทางเปี่ยมสีสันของชายชรา ก็คือแฟนตาซีในยามบั้นปลายเมื่อเขาเผชิญวิกฤตครั้งสำคัญ ภายหลังสูญเสียคนรัก และกำลังสูญเสียบ้านหลังเล็กๆ ไปตามการพัฒนาของเมือง นี่จึงเป็นการหนีปัญหาต่างๆ ไปพร้อมกับสิ่งที่เขาหวงแหน และเติมเต็มความฝันที่ขาดหายให้กับเขา

ยิ่งพิจารณาจากองค์ประกอบหลายอย่างที่พ้องกับสภาพแวดล้อม และปูมหลังในชีวิตของคาร์ล ตั้งแต่การท่องดินแดนที่โหยหา, เคยทำงานเป็นคนขายลูกโป่ง, ความพลาดหวังการมีบุตร และต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวลำพังแล้ว เรื่องราวการออกผจญภัยหลายวันในดินแดนอเมริกาใต้ มันอาจไม่เคยเกิดขึ้นมีหลักฐานว่าจริงหรือไม่ หากกระจ่างชัดในความทรงจำของชายชรา

ชีวิตบั้นปลายของคาร์ลไม่ต่างกับผู้สูงอายุอีกหลายคน เขาสุขภาพไม่ดีนักจากโรคเล็กๆ น้อยๆ ที่รุมเร้า ปิดกั้นคนรอบข้าง แปลกแยกเกินกว่าจะเป็นมิตรกับใคร โดยเฉพาะกับบรรดาช่างก่อสร้างที่พยายามหว่านล้อมจูงใจให้ตนขายที่ดินไปอยู่บ้านพักคนชราเสีย แม้เมื่อภายหลังเปลี่ยนสถานที่หอบบ้านลอยไปป่าดงดิบกลางอเมริกาใต้ เขาก็ยังพยายามปิดกั้นหนีไม่สนใจแม้แต่ เควิน นกหายากสีสดใส หรือ ดั๊ก สุนัขพูดได้

และเพราะนี่คือโลกในความฝัน ฝันซึ่งไม่มีอะไรแน่นอน ดีอาจกลายเป็นร้ายอย่างฉับพลัน ตราบใดที่เรายังไม่ตื่นสลัดหลุดจากมัน การหอบบ้านเพื่อไปตั้งยังจุดหมายที่ภรรยาเขาเคยวาดหวังใส่สมุดบันทึกจึงเป็นสถานที่ชื่อ น้ำตกสรวงสวรรค์ (Paradise Falls) น้ำตกขนาดมหึมาบนหน้าผา ซึ่งชื่อนั้นเป็นดังด้านตรงข้ามกันระหว่าง บ้านที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า(Up) กับบริเวณสุ่มเสี่ยงต่อการร่วงหล่นได้ทุกเมื่อ(Fall)
แม้แต่ ชาร์ลส มันตซ์(พากย์โดย คริสโตเฟอร์ พาล์มเมอร์) วีรบุรุษในดวงใจผู้นำเรือลำยักษ์ออกสำรวจโลกลี้ลับเมื่อครั้งคาร์ลยังเยาววัย กาลปัจจุบันเขากลับกลายเป็นวายร้ายผู้จมติดกับการไล่จับหานกยักษ์ในตำนาน สร้างอาณาจักรส่วนตัวอันแผกเพี้ยนกับสุนัขฝูงใหญ่ เขาคือเป็นกระจกให้ชายชราส่องมองตนเองเพื่อเห็นความทิฐิ ปรารถนาได้รับการยอมรับจนพร้อมทำลายทุกสิ่งแม้แต่ผลงานอันมีค่าของตน

อย่างไรเสียตัวหนังไม่ได้ละเลยแต่อย่างใดว่าการหนีและปิดกั้นคนอื่นของคาร์ลเป็นสิ่งที่ผิดจากตัวเขาเพียงถ่ายเดียว หากเกิดจากความเจริญที่เบียดบังวิถีชีวิตดั้งเดิมต่างหาก ซึ่งรุกคืบมาเสียจนเรามองหาทางออกต่างๆ ไม่ได้แล้ว

บางคนอาจบอกว่าเทคโนโลยี และความเจริญก้าวหน้าใหม่ๆ สอนให้มนุษย์ปรับตัว แต่เราอาจลืมคิดไปว่าแล้วคนที่เปลี่ยนตามสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ พวกเขาจะไม่มีโอกาสหาทางเลือกของตนเลยหรือ ?

หนึ่งในสิ่งที่ถูกลดทอนลงคือชีวิตขั้นพื้นฐานอย่างครอบครัว ยังสะท้อนผ่านปัญหาของ รัสเซล(พากย์โดย จอร์แดน นากาอิ) และ เควิน ซึ่งกลายเป็นสาเหตุให้ทำไมเจ้าหนูถึงพยายามอย่างยิ่งในการได้เหรียญรางวัลสำหรับลูกเสือบำเพ็ญประโยชน์ หรือไยนกยักษ์ตัวนี้ต้องการกลับรังแม้จะอยู่ในสถานการณ์คับขัน อันมาจากความต้องการได้รับ และให้ความรักจากคนในครอบครัวไม่ต่างกัน
สาระสำคัญของเรื่องจึงขมวดถึงการมองชีวิตของคนธรรมดาสามัญว่าเราจะต้องเลือกอะไร ระหว่างการยึดมั่นถือมั่นกับฝันอันปรารถนา เพียรพยายามรักษาอดีตนั้นไว้ หรือการปล่อยวางเข้าอกเข้าใจชีวิตในอีกระดับ เปิดรับ ความสุขใหม่ๆ ?
เปรียบเหมือนชื่อหนังซึ่งนอกจากจะเปรียบการลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว มันยังบอกถึงสภาวะจิตใจที่ก้าวล่วงพ้นจากพื้นที่เดิมๆ ขึ้นไปลอยสู่ความสุขที่เที่ยงแท้ เป็นสัจธรรม

ฉากที่ถ่ายทอดทางเลือกนั้นได้อย่างซาบซึ้ง ปรากฎในช่วงท้าย - - เมื่อคาร์ลยังคงดึงดันไม่อนาทรต่อปัญหาของคนรอบข้างที่ติดตาม เขาเลือกแบกบ้านเพียงลำพังต่อไปแม้สภาพสังขารจะไม่อำนวย แม้กลางป่าแดดจะร้อนและกันดาร ใช้เชือกลากถูลู่ถูกังมันจนถึงจุดหมายเป็นผลสำเร็จ แต่เมื่อเปิดประตูบ้านกลับเข้าไปอีกครั้ง เครื่องใช้ที่เคยหวงแหนกระจัดกระจายคนละทาง รูปและข้าวของคนรักหล่นระเนระนาด บ้านไม่เป็นบ้าน เขาถึงกลับต้องเอ่ยถามเอลลี่ ภรรยารักว่าสิ่งที่เขาเพียรพยายามอยู่นั้นมันถูกต้องแล้วล่ะหรือ ?

สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นปริศนาที่คาร์ลต้องตอบเพียงลำพังว่าความสุขอยู่แห่งหนใด แต่มันยังถามกลับมายังผู้ชมว่าเราจะคำนึงถึงการบรรลุเป้าหมาย หรือใช้เวลาพินิจมองเส้นทางที่เคยก้าวผ่าน

ซึ่งมีค่าและสวยงามไม่ต่างกัน

Create Date : 24 กรกฎาคม 2552

Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 15:57:48 น.

1 comments

Counter : 634 Pageviews.

เสียดายที่คาดหวังเกินไปหน่อย เลยดูไม่ค่อยจะสนุกสุดๆ

โดย: McMurphy

วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:50:57 น.