ผมชอบใจที่สนธิ ลิ้มทองกุล เปรียบอภิสิทธิ์เป็น The Last White Hope มีคนท้วงว่าสนธิพูดผิด ชื่อหนังคือ The Great White Hope แต่ผมเชื่อว่าสนธิรู้และจงใจเหน็บ เพราะจริงๆ คือ Last
เพียงแต่ White ไม่น่าจะหมายเฉพาะประชาธิปัตย์ แต่หมายถึงคนชั้นกลาง ชนชั้นนำ และอำมาตย์ ที่มีอภิสิทธิ์เป็นความหวังสุดท้ายจริงๆ
สงครามที่เพิ่งเริ่มต้น...และยังไม่เริ่มต้น
เราไม่มีทางรู้ว่า คลื่นใต้น้ำจะใหญ่โตทะลักทลายแค่ไหน
แต่ไม่ว่าจะเป็นคลื่นลูกขนาดใด มันก็สามารถจมเรือสำราญให้พลิกคว่ำได้ถ้าพัดพาให้เรือนั้นไปกระแทกหินโสโครกได้
ฉัตรยิ่งดูภาพการณ์ของรัฐบาล นับวันยิ่งเห็นความลำเอียง เอาแต่ใจ จัดการเบ็ดเสร็จไปเสียทุกเรื่องที่เห็นตรงกันข้ามกับตน และทำอย่างไม่สนว่าใครจะมองอย่างไรด้วย ตราบใดที่คนกรุงเทพฯ ยังเห็นดีเห็นงามกับรัฐ....ทำเหมือนกับว่า ไม่มีใครจะทำอะไรพวกเค้าได้อีกแล้ว
แน่นอนว่า...ฉัตรอยากเห็นบ้านเมืองสงบ อยากเห็นความปรองดองที่แท้จริง และจริงใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย หากรัฐไม่มีความจริงใจ....
ระเบิดเวลา ก็ยังคงซุกอยู่ใต้พรมอยู่ยังงั้นเอง...เห้อ