หลงตัวเองกับเฟรนด์ลี่มันต่างกันยังไง....(ภาค 1)

สวัสดีค่ะ หายหน้าหายตาไปสองอาทิตย์ ในที่สุดก็ได้มาอัพบล็อกซะที
ช่วงนี้การบ้านหนักหน่วงมากเลย ตารางแน่นเอี๊ยดทุกวัน

ปกติแล้วหลังเลิกเรียน จขบ.จะไปนั่งแซ่บหรือไม่ก็นอนเล่นที่หอเพื่อนแล้วค่อยกลับหอตัวเอง แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้วค่ะ ต้องรีบกลับมาการบ้านทีละวิชา นี่ขนาดเคลียร์แล้วก่อนวันส่งมันก็กลายเป็นงานเผาอยู่ดี

เข้าเรื่องกันดีกว่าเนาะ ^^"

ปกติแล้ว จขบ.มักจะเปิด FB ทิ้งไว้ทุกวัน ตั้งแต่กลับจากมหา'ลัยจนกว่าจะเข้านอนหรือไม่ก็การบ้านเสร็จ เพื่อที่ว่าเวลาเพื่อนๆคุยเรื่องการบ้านเราจะได้อัพเดททัน เพราะบางทีเวลาอ.สั่งงานเราก็ไม่เข้าใจ ต้องไปถามเพื่อนอีกทีใน FB หรือไม่ก็ติดต่อกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมาด้วยกัน (ความจริงแล้ว จขบ. ชอบไปส่องเพจคนอื่นซะมากกว่า คริๆ)แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้ จขบ.หงุดหงิดใจจนได้ มีรุ่นพี่ที่มหา'ลัยคนนึง เป็นผู้ชายค่ะ ดูท่าทางเนิร์ดๆ ก็รู้จักกับคนๆนี้มาได้สองปีแล้ว และก็เป็นเพื่อนกับเค้าทางFBด้วย

ตอนแรกที่คุยกับรุ่นพี่คนนี้ก็คิดว่า "เค้าเป็นคนมีความคิดดีเนาะ น่าจะปรึกษาอะไรได้หลายๆเรื่องเลยล่ะ" จขบ.ก็เลยคุยกับเค้าไป ไม่ได้คิดอะไรและก็เห็นว่าเค้าก็เป็นแค่รุ่นพี่ที่น่านับถือคนนึงเท่านั้น

แต่มันก็เกิดเรื่องจนได้ค่ะ มีช่วงนึงที่ จขบ.ไปผ่าตัดเอ็นที่หัวเข่ามา ทำให้ไปเรียนไม่ได้แล้วต้องมาอยู่กับอาแทน ช่วงนั้นเหงาค่ะ ไม่รู้จะคุยกับใคร และที่สำคัญตอนนั้น จขบ.ตกหลุมรักเพื่อนคนนึงค่ะ (ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนซี้กันไปแล้วเรียบร้อย เพราะบอกมันช้าไป) ก็เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับรุ่นพี่คนนั้นในแชท เพราะเค้าชอบออกตัวใน FB เสมอว่า เค้าเป็นคนที่เข้าใจเรื่องความรักมากที่สุด ตอนแรกก็แชทอยู่ดีๆนี่ล่ะค่ะ ถามนู่นนี่นั่นไปเรื่อย จนกระทั่ง...

"พี่ว่าเรานี่ก็น่ารักดีนะ"

จขบ.อึ้งแดกไปเลย คุยกันมาตั้งนาน จู่ๆทำไมพูดแบบนี้ฟะ ด้วยความที่ยังงงอยู่ ก็พยายามลากเข้ากลับประเด็นที่คุยกัน แล้วเค้าก็เขียนต่อประมาณว่า ไปชอบเค้าทำไม มีดีตรงไหนหรอ ทำไมต้องชอบเค้าด้วย แล้วก็ตบด้วยประโยคที่ว่า

"พี่ว่าเราอาจจะไม่เหมาะกับเค้าหรอก บางทีเค้าอาจจะแค่ทำดีเฉยๆ ลองมองคนที่ใกล้ตัวสิ คนที่คุยด้วยทุกวันไรเงี้ย"

เอ้า...ก็กูชอบมันน่ะ จะให้มองใครฟะ คนที่ จขบ.ชอบในแผนกเดียวกันน่ะมีแค่สองคนเอง (คนหลังนี่ ทุกวันนี้จขบ.ยังรอเค้าอยู่นะคะ ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่ก็ตาม อิอิ) พอเจอคำนี้ปุ๊บ ก็เลยแกล้งบอกไปว่าง่วงนอนแล้ว ขอตัวแล้วก็ปิดแชทไป

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เค้าก็มาเม้นทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราน่ะค่ะ ตอนแรก จขบ.ก็เม้นตอบนะคะ แต่ไปๆมาๆนี่ไม่ไหวละ ชักจะมากเกินไป เม้นแม่งทุกอย่าง รูปที่ จขบ.ลงไว้ก็ชอบมาเม้นว่า "น่ารักดีนะเราเนี่ย" ทั้งที่เราหน้าตาธรรมดาค่อนไปทางขี้เหร่ด้วยซ้ำ น่ารักตรงไหนฟะ

และในที่สุดก็มาถึงวันที่ จขบ.ได้เข้าใจทุกอย่างแบบแจ่มแจ้งเลยค่ะ พี่คนนี้มักจะอัพสเตตัส เสมอว่า...ผมเป็นคาสโนว่า....ผมเป็นดอน ฮวน อยู่แบบเนี้ยทุกวัน และเค้าก็เขียนประมาณว่า เค้าเนี่ยมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองมาก สาวๆที่เค้าไปคุยด้วยเนี่ยชอบเค้าทุกคนแล้วเค้าก็มีสาวๆเต็มสต็อก บลาๆๆ ตอนนั้นก็หายโง่ไปเลยค่ะ

"อ๋อ ไง ที่มึงคุยกับกูนี่ มึงเห็นกูเป็นผู้หญิงง่ายๆ และมึงก็เก็บกูไปไว้ในสต็อกของมึง เพื่อที่มึงจะได้เอาไปอวดใครๆได้ว่า...กูเนี่ยแหละ คาสโนว่า..."

บอกตรงๆเลยว่า จขบ.ไม่ได้คิดไปเองนะคะ เวลาที่เค้าเข้ามาคุยเค้าจะทำตัวเหมือนพวกหมาหยอกไก่ ทีเล่นทีจริง จขบ.ไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลย เห็นเป็นแค่รุ่นพี่เท่านั้น และก็คุยกับเค้าแบบมีมารยาทด้วย นั่งห่างกันเป็นวาเลยค่ะ ไม่ได้อ่อยหรือยั่วแต่อย่างใด ไม่ชอบค่ะ

หลังจากที่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกับผู้หญิงอย่างพวกเราแล้ว จขบ.ก็เริ่มตีตัวออกห่างค่ะ ไม่โต้ตอบ ไม่คุยหรืออะไรทั้งสิ้น แต่มีครั้งนึงเจอกันที่โรงอาหาร เค้าพยายามจะมานั่งใกล้เรามาก เขยิบมานี่แทบชิดเลยค่ะ ไอ้เราก็ขยับไปไหนไม่ได้เพราะติดเสา ตอนนั้นเพิ่งผ่าตัดได้ไม่ถึงเดือน เลยเดินหนีไม่ได้ แต่โชคดีค่ะที่มีเพื่อนมาถึงพอดี เค้าก็เลยขยับออกห่างเราไปเป็นเมตร โอยยย โล่งงงงง

จขบ.ไม่ได้เสวนากับพี่คนนั้นเป็นปีน่ะค่ะ แต่ก็เห็นเค้าอัพสเตตัสทุกวัน เราก็รีบๆเลื่อนไปอ่านของคนอื่นซะ แต่มันก็เกิดเรื่องอีกจนได้ค่ะ...

อ่าาาาา ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว วันนี้จขบ.นั่งจ้องคอมทั้งวัน แถมนั่งระบายสีมาตั้งแต่บ่ายแล้ว เหนื่อยมากเลยค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เอนทรี่วันนี้มีคำหยาบ เพราะเราสุดจะทนกับไอ้คนๆนี้จริงๆ และที่บอกว่าสุดจะทนนั้นมันหมายความว่ายังไง รอติดตามเอนทรี่หน้านะจ๊ะ มีภาคสองต่อแน่นอน เพราะอยากระบายมานานแล้ว หมั่นไส้

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ ชาวบล็อกแก๊งทุกคน

Create Date : 22 มกราคม 2555 Last Update : 22 มกราคม 2555 23:11:06 น. Counter : 466 Pageviews.		3 comments
Share Tweet